Παρασκευή 1 Μαρτίου 2019

Καιρός να σοβαρευτούμε και να μην καταπίνουμε αμάσητη την τουρκική προπαγάνδα για τη Γαλάζια Πατρίδα, ούτε να υποτιμούμε και να ισοπεδώνουμε

Από το Σχέδιο Ανάν και το Κραν Μοντανά στη «συνεκμετάλλευση»;
Σάββας Καλεντερίδης
ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ

Την Τετάρτη ξεκίνησε η ναυτική άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα», η μεγαλύτερη που διεξήγαγε ποτέ το τουρκικό πολεμικό ναυτικό από της ίδρυσης της Τουρκικής Δημοκρατίας, το 1923.


Πριν αποφασιστεί η διεξαγωγή αυτής της άσκησης, το τουρκικό κράτος, διά των υπουργείων Εξωτερικών και Άμυνας, και άλλων φορέων του, επεξεργάστηκε ένα στρατηγικό σχέδιο για τη διεκδίκηση και ενσωμάτωση μιας τεράστιας σε έκταση θαλάσσιας περιοχής (460.000 χλμ2), στην οποία έδωσαν το όνομα «Γαλάζια Πατρίδα».

Πρόκειται για θαλάσσια περιοχή που βρίσκεται μεταξύ Κύπρου-Κρήτης-Ρόδου και τουρκικών ακτών, τα όρια της οποίας η Τουρκία χάραξε αυτοβούλως και πειρατικώ τω τρόπω, χωρίς να λογαριάζει τις πρόνοιες του Δικαίου της Θάλασσας και φυσικά χωρίς καμία συνεννόηση με τις γειτονικές συνορεύουσες χώρες.
 
 
Να σημειωθεί ότι περίπου 300.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα της «Γαλάζιας πατρίδας» είναι θαλάσσια περιοχή που –με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας–, η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ της είναι ελληνική και κυπριακή.

Αυτό το στρατηγικό σχέδιο παρουσιάστηκε στο Συμβούλιο Ασφαλείας της Τουρκίας και έτσι έλαβε τη σχετική νομιμοποίηση για να αρχίσουν στη συνέχεια οι σχεδιασμοί για την υποστήριξή του σε πολιτικό, διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο.

Η πρόσφατη δήλωση του Τούρκου ΥΠΕΞ Μεβλούτ Τσαβούσογλου, που έκανε μιλώντας σε επιχειρηματίες στο Αϊδίνι, αντλεί νομιμοποίηση από το εθνικό στρατηγικό σχέδιο που ακούει στο όνομα «Γαλάζια Πατρίδα».

Ο Τσαβούσογλου μεταξύ άλλων δήλωσε:
«Το Αιγαίο, η Ανατολική Μεσόγειος και ο ενεργειακός πλούτος γύρω από την Κύπρο είναι για μας στρατηγικοί στόχοι, εθνικά ζητήματα.

Ποτέ δεν αφήσαμε να σφετεριστεί κανείς τα δικαιώματα του τ/κ λαού και του τουρκικού λαού, και δεν θα το επιτρέψουμε ούτε στο μέλλον…

Ας το καταλάβουν όσοι έρχονται από μακριά και οι εταιρείες τους ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα σε εκείνη την περιοχή χωρίς εμάς.
Στη Μεσόγειο τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς την Τουρκία.
Εμείς δεν θα το επιτρέψουμε!».

Κατά τον ίδιο τρόπο, νομιμοποίηση αντλεί και η άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα», η οποία σχεδιάστηκε και διεξάγεται με βάση τους στόχους που έχουν τεθεί στο προαναφερθέν σχέδιο.

Απλώς επέλεξαν το όνομα αυτό για την άσκηση, για να της προσδώσουν μεγαλύτερη αληθοφάνεια και να εκπέμψουν ισχυρά μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις.

Κυρίως στην Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά και στις ΗΠΑ και τη Γαλλία που δραστηριοποιούνται και στην ΑΟΖ της Κύπρου και σε θαλάσσια οικόπεδα νοτιοδυτικά της Κρήτης.

Το στρατηγικό σχέδιο που ακούει στο όνομα «Γαλάζια Πατρίδα» είναι τεράστιας σημασίας για την περιοχή, αφού η Τουρκία φέρεται διατεθειμένη να το υποστηρίξει με κάθε τρόπο, ενώ την ίδια στιγμή δεν υπάρχει καμία σοβαρή αντίδραση από τις χώρες που θίγονται – την Ελλάδα, την Κύπρο, τις ΗΠΑ και τη Γαλλία.

Θα πρέπει δε να υπογραμμιστεί ότι η επιλογή της λέξης «Πατρίδα» δεν έχει το νόημα που θα είχε σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου.

Η Τουρκία κρατά για τον εαυτό της τη λέξη Μητέρα Πατρίδα (Anavatan) και «καθαγιάζει» περιοχές που καταλαμβάνει, βάζοντάς τες ονόματα που περιέχουν τη λέξη «Πατρίδα».

Για παράδειγμα, το ψευδοκράτος οι Τούρκοι το γνωρίζουν ως «Νεογέννητη Πατρίδα» (YavruVatan).

Άρα, η επιλογή του ονόματος «Γαλάζια Πατρίδα (MaviVatan) για την προαναφερθείσα θαλάσσια περιοχή, έγινε για να δείξει η Τουρκία ότι αυτή η περιοχή πλέον της ανήκει και αποτελεί μέρος της επικράτειάς της, χωρίς να δίνει καμία  σημασία τι προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, αφού θέλει να επιβάλει το δίκαιο του ισχυρού.

Έχουμε να πούμε πολλά και για το στρατηγικό σχέδιο και για την ομώνυμη άσκηση, όμως θα αρκεστούμε σ’ αυτά, για να μπορέσουμε να κάνουμε μια μικρή αναφορά στα όσα ακούγονται σε Ελλάδα και Κύπρο για το θέμα.

Ασφαλώς η Τουρκία υποστηρίζει επικοινωνιακά στο στρατηγικό της σχέδιο αλλά και την άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα».

Οι ψυχολογικές επιχειρήσεις και ο ψυχολογικός πόλεμος είναι αναπόσπαστο μέρος του σχεδίου και του στρατηγικού και της άσκησης και των πραγματικών σχεδίων επιχειρήσεων των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Όμως αυτό δεν μας δίνει το δικαίωμα να ακυρώνουμε τα αντικειμενικά στοιχεία που υπάρχουν και μας δίνονται για το όλο θέμα και να τα τσουβαλιάζουμε όλα, λέγοντας ότι πρόκειται για προπαγάνδα, άρα μη δίνετε καμία σημασία.

Ασφαλώς ο ρόλος του Τύπου, των ΜΜΕ και των σχολιαστών δεν είναι να «καταπίνουν αμάσητη» την τουρκική προπαγάνδα, αλλά ούτε και να μην λαμβάνουν υπ’ όψιν και να μην αναλύουν τα δεδομένα, για την εξαγωγή κρίσιμων και χρήσιμων συμπερασμάτων.

Επειδή ακούστηκαν πολλά για «προπαγάνδα» αυτές τις μέρες, θα ήθελα να τονίσω και να υπογραμμίσω ότι όσο επικίνδυνο είναι να υπερεκτιμάς τον αντίπαλο, άλλο τόσο επικίνδυνο είναι να τον υποτιμάς και να τον υποεκτιμάς.

Υπάρχει και ο «ίσιος δρόμος», η ψυχρή και αντικειμενική ανάλυση των δεδομένων.

Εμείς παραθέτουμε μικρό απόσπασμα από ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του διευθυντή της Yeni Şafak, επικοινωνιακής ναυαρχίδας του Ερντογάν, του Ιμπραχίμ Καραγκιούλ, ο οποίος είναι κάτι σαν ιδεολογικός μπροστάρης και προπομπός της στρατηγικής και των ενεργειών της Τουρκίας.

Λέει λοιπόν ο Καραγκιούλ:

[...] Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο χρησιμοποιήσαμε για άλλη μια φορά τους όρους «Πατρίδα» και «Επιβίωση».

Ήρθε η στιγμή που έπρεπε να καταφύγουμε στη «βούληση να γράφουμε ιστορία», που είναι η πραγματική μας δύναμη και είναι κρυμμένη μέσα στο πολιτικό μας γονίδιο εδώ και αιώνες.

Καταλάβαμε επιτέλους ότι δεν έχουμε άλλη δύναμη, άλλο τρόπο και άλλη εναλλακτική.

Καταλάβαμε ότι δεν θέλουμε να τραγουδήσουμε το τραγούδι του ποταμού Δούναβη για τον Άλυ ποταμό, δεν θέλαμε να τραγουδάμε θρηνητικά τραγούδια της Υεμένης για τον Σαγγάριο, ότι δεν θέλαμε ο πόλεμος να φθάσει μέχρι το Μαράς και τη Σεβάστεια.

Καταλάβαμε ότι επιτέλους δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να σχεδιάσουμε τους δικούς μας χάρτες ενάντια σε αυτά τα σχέδια χαρτών που έδειχναν διαμελισμένη την πατρίδα μας.

Αυτός είναι ο λόγος που για άλλη μια φορά χρησιμοποιήσαμε τον όρο «Πατρίδα», μετά από εκατό χρόνια….

Καιρός να σοβαρευτούμε λοιπόν και να διαλέξουμε τον «ίσιο δρόμο».
πηγη

Δεν υπάρχουν σχόλια: