Ένας από τους “καμικάζι” πιλότους των NORATLAS θυμάται τη “μεγάλη νύχτα” του 1974

«Θέλω να έλθω και πάλι, αλλά αυτό εξαρτάται από τον Θεό και τον χρόνο. Έχουμε λιγοστέψει.


Ήλθαμε με συνοδεία παιδιών μας για να αποτίσουν και αυτά φόρο τιμής για να δουν πού οι πατεράδες τους έδρασαν».

Τα λόγια αυτά είναι βγαλμένα από την καρδιά του Ανδρέα Στραβοπόδη, ο οποίος σήμερα είναι Υποπτέραρχος(Ι) ε.α. της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας (ΕΠΑ) και το 1974 ήταν κυβερνήτης ενός από τα Noratlas, που πήραν μέρος στην επιχείρηση «ΝΙΚΗ» , μεταφέροντας στην Κύπρο την Α΄ Μοίρα Καταδρομών από το Μάλεμε της Κρήτης στο αεροδρόμιο Λευκωσίας για να υπερασπιστούν την κυπριακή πρωτεύουσα από τους Τούρκους εισβολείς.

 

Ο κ. Στραβοπόδης, ο οποίος το 1974 ήταν κυβερνήτης του αεροσκάφους με κωδική ονομασία «ΝΙΚΗ 9» , ήταν προχθές στην Κύπρο και αποχαιρέτησε το πλήρωμα και τους καταδρομείς του «ΝΙΚΗ» 4, που κατέπεσε από λάθος της κυπριακής αεράμυνας, λίγο πριν προσγειωθεί στο αεροδρόμιο Λευκωσίας.

«Με χαρά και ενθουσιασμό ακούσαμε την είδηση (επιχείρηση ΝΙΚΗ). Δεν σκεφθήκαμε, εάν θα γυρίσουμε ή όχι. Η εντολή μέσα στα άλλα έλεγε ότι επιτυχία θα είναι να φθάσετε στην Κύπρο και οι μισοί να επιστρέψετε, εννοώντας να μείνουμε στην Κύπρο για τυχόν δυσκολίες.

Ο καθένας από εμάς ήξερε τις δυνατότητές του και τις δυνατότητες του πληρώματός του. Είμαστε βέβαιοι ότι θα έλθουμε στην Κύπρο. Αντιμετωπίσθηκε μια δύσκολη κατάσταση, εκείνο όμως που ήταν ανυπέρβλητο και τρομερό, ήταν η άφιξή μας που δεν την περιμέναμε. Δεν περιμέναμε τον καταιγισμό πυρών που συναντήσαμε στο αεροδρόμιο Λευκωσίας», λέει σήμερα 44 χρόνια μετά σε αποκλειστική συνέντευξη στην εφημερίδα «Καθημερινή» Κύπρου.

Ο υποπτέραρχος ε.α. θυμάται πως τα πληρώματα των αεροσκαφών ξεκίνησαν την αποστολή τους και το μόνο που δεν ανέμεναν, ήταν να βρεθούν μπροστά σε ελληνοκυπριακά πυρά.

«Όλα ήταν από λάθος συνεννόηση, που έγινε μεταξύ των αρμοδίων, που διέταξαν την επιχείρηση και των εδώ (Κύπρο) αρμοδίων», λέει και προσθέτει: «Δεν μπορώ να καταλογίσω ιδιαίτερες ευθύνες σε κάποιον.

Εγώ μετράω το αποτέλεσμα και το αποτέλεσμα ήταν ότι έπρεπε να έλθουμε σε μια δύσκολη αποστολή, να βρούμε τον χώρο ελεύθερο, να προσγειωθούμε, να αφήσουμε τους καταδρομείς. Αυτοί ήταν οι ήρωες που θα συνέχιζαν τη μάχη, και αντί αυτού αντιμετωπίσαμε ένα ορυμαγδό πυρών από διάφορα μέρη. Οι καταδρομείς που ήταν μέσα στα αεροσκάφη ήταν λεβέντες».

Ο κ. Στραβοπόδης σημειώνει ότι «παρά το εχθρικό περιβάλλον που συνάντησαν, ουδείς εγκατέλειψε την αποστολή, παρά το γεγονός ότι μπορούσε να το κάνει». Όπως εξηγεί στην συνέντευξη -προσωπική κατάθεση- η μεταφορά ήταν ευθύνη του κυβερνήτη. «Κατά την προσγείωση, αν ο κυβερνήτης εκτιμούσε ότι ήταν επικίνδυνη η προσγείωση μπορούσε να την ακυρώσει και μάλιστα νόμιμα. Αλλά κανείς δεν είπε όχι», συμπληρώνει.

Στην συνέντευξη ο Ανδρέας Σταυροπόδης, εκμυστηρεύτηκε ένα περιστατικό, που του συνέβη έναν χρόνο μετά την επιχείρηση «ΝΙΚΗ». «Έναν χρόνο αργότερα βρέθηκα στη Γερμανία. Στον πύργο ελέγχου ήταν δύο Aμερικάνοι πιλότοι.

Με πλησίασε ο ένας και βλέποντας κάτω την τεράστια ράμπα με τα αεροσκάφη με ρώτησε:
Με αυτά τα πολεμικά πήγατε στην Κύπρο; Του απάντησα ναι.
Με ρώτησε: Πήγατε εσείς;
Του απάντησα, ναι πήγα.

Στάθηκε μπροστά μου προσοχή, με χαιρέτησε στρατιωτικά και μου είπε “Συγχαρητήρια.
Με αυτά τα αεροπλάνα εγώ δεν θα πήγαινα.
Θα είχα λόγους να δικαιολογηθώ στον διοικητή μου και στη συνείδησή μου”.
Κοίταξα στο στήθος του είχε 23 καταρρίψεις από το Βιετνάμ».

πηγη