Πηγαίνετε να συζητήσετε με αυτή την Τουρκία… αντί να κάνετε το προφανές

Δεν είναι η πρώτη φορά που τα γράφουμε, καθώς προειδοποιήσαμε εγκαίρως από τις σελίδες του DP για όσα ερχόντουσαν στις σχέσεις Ελλάδας – Λιβύης.

Πρόκειται για άλλο ένα “καραμπινάτο” θέμα στο οποίο η ελληνική διπλωματία σέρνεται πίσω από τις εξελίξεις.
Αντιδρά στις ενέργειες που κάνουν άλλοι.
Δεν επιχειρεί αν διαμορφώσει το περιβάλλον εντός του οποίοι καλείται να επιβιώσει και να υπερασπίσει τα συμφέροντά της.
Τα νόμιμα φυσικά, με γνώμονα πάντα το διεθνές δίκαιο.
Τι θα κάνει η χώρα μας μετά από αυτή την εξέλιξη;
Θα ασχοληθεί ενεργά με την υπόθεση της Λιβύης ή θα συνεχίσουμε να κρυβόμαστε πίσω από τις επιλογές “φίλων και συμμάχων”;
Υπήρξε ή όχι υψηλά ιστάμενο πρόσωπο που ζήτησε τη συνδρομή της χώρας μας στη Λιβύη, πρόσωπο το οποίο έχει αποφοιτήσει από τις παραγωγικές σχολές των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και εδώ εμείς σφυρίζαμε αδιάφορα, παριστάνοντας ότι δεν ακούμε;

 

Ας μην κρυβόμαστε άλλο πίσω από το δάχτυλό μας.
Η ατζέντα της χώρας δείχνει να είναι να κάτσει στο τραπέζι με αυτή την Τουρκία και μοιάζει διατεθειμένη ακόμα και για παραχωρήσεις που θα έκαναν τη Συμφωνία των Πρεσπών να μοιάζει πταίσμα.
Αυτό βλέπει η Τουρκία και φροντίζει να μας ενισχύσει με κάθε τρόπο αυτή την προδιάθεση.
Να συνεχίσει να μας τρομοκρατεί.
Αφού δεν αντιδράμε…
Το υπουργείο Εξωτερικών προέβη σε άλλη μία “αυστηρή ανακοίνωση”. Αδυνατούν να καταλάβουν ότι στην απλή καθημερινή γλώσσα, αυτό αντιστοιχεί με το “τους κάναμε τα μούτρα κρέας”.
Έχουμε, λέει, απαντήσει σε όλα αυτά τα παράνομα της Τουρκίας.

 

Η ουσία είναι ότι αδυνατούν να καταλάβουν που ακριβώς έγραψαν αυτές τις απαντήσεις μας!
Πόσο τους επηρέασαν!
Απλά συνεχίζουν να βαραίνουν τη ζυγαριά των διεκδικήσεων, προσδοκώντας κάποια στιγμή να τους παρακαλάμε εμείς να διαπραγματευθούν!
Ταυτόχρονα, επικρέμεται πάνω από το κεφάλι της Ελλάδας η απειλή ενός επεισοδίου.
Η συμβατική μας σοφία θέλει τους Τούρκους να επιλέγο9υν κάποια από τις “σεσημασμένες” βραχονησίδες και να κάνοντας την κίνησή τους, με στόχο να μας σύρουν σε διαπραγμάτευση και να αρχίσει από εκεί να ξεδιπλώνεται η επόμενη φάση του συνεκτικού τους στρατηγικού σχεδίου.

Κι αν μια ωραία πρωία κάποιος από τους φιλοξενούμενους διαπράξει κάποιο ειδεχθές έγκλημα σε κάποιο από τα μεγάλα νησιά και κάποιος θερμόαιμος για εκδίκηση, ή απλά στο πλαίσιο της αυτοάμυνας, τον “μπουμπουνίσει” και σημειωθεί ξεσηκωμός και εκτροπή σε όρους δημόσιας ασφάλειας;

Κι αν χωρίς να προλάβει η χώρα να στείλει ενισχύσεις προστεθούν κι άλλα περιστατικά που θα επιβαρύνουν το κλίμα;

Κι αν κάποια στιγμή οι Τούρκοι βάλουν τον Πολάκη του Ερντογάν, τον ανεκδιήγητο Καραγκιούλ μέσω της Γενί Σαφάκ να προπαγανδίσει ότι όλα γίνονται επειδή οι “πρόσφυγες” είναι μουσουλμάνοι, καλώντας το μεγάλο τουρκικό “έθνος”, τον προστάτη των απανταχού μουσουλμάνων να επέμβει να τους προστατεύσει τι θα γίνει;
Θα έχουν πετύχει έναν πρώτης τάξεως αιφνιδιασμό; Και τα μελλούμενα θα εξελιχθούν κάπως έτσι;

Προτού καταστούμε περίγελος διεθνώς, ας ξυπνήσουν και ας κινηθούν με διαφορετική λογική από τη συνήθη προς τους φυσικούς συμμάχους της συγκυρίας που αντιμετωπίζει η χώρα.
Αυτοί δεν είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και να μας κάνει εντύπωση.
Προτεραιότητα όλων είναι μη χάσει η Δύση το κελεπούρι τον Ερντογάν, έστω τυπικά, περιμένοντας να πεθάνει!
λες και ως διά μαγείας θα εκλείψει το 50% των αντιαμερικανών και αντιδυτικών ισλαμιστών στη χώρα.
Άλλοι είναι οι αποφασισμένοι να τελειώνουν με τον Ερντογάν. Αίγυπτος, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) και Σαουδική Αραβία.

 

Δεν θα επεκτείνουμε τη σκέψη εδώ.
Δεν έχει νόημα.
Υπάρχουν άνθρωποι που τα ξέρουν.

Και φυσικά οι δικοί μας που κοροϊδεύουν τον εαυτό τους προσπαθώντας να τηρήσουν… λεπτές ισορροπίες και να τα έχουν καλά με όλους.
Αντί να κινηθούν επιθετικά θέτοντας τα σωστά ζητήματα στο τραπέζι, ακούγοντας τι θα ήθελε η άλλη πλευρά.
Κάπου εκεί έχουμε πραγματική διαπραγμάτευση.
Πώς να το κάνουμε αυτό όμως, όταν συλλογικά φοβόμαστε και τον ίσκιο μας;

πηγη