Γιώργος ΑδαλήςΤο ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν) μιας χώρας, ως μακροοικονομικός δείκτης, δεν λέει και πολλά πράγματα. Ακόμα και η επιμέρους ποιοτική ανάλυσή του, λίγα έχει να προσφέρει στην απεικόνιση της πραγματικής οικονομίας καθώς και του βιοτικού επιπέδου των πολιτών της εκάστοτε χώρας.
Διότι όπως λέμε και στην πιάτσα οι οικονομολόγοι, «μπορεί τα νούμερα να ευημερούν αλλά οι πολίτες να υποφέρουν».
Από το 2007 διαπίστωσα ότι η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει κρίση χρέους και αρθρογράφησα τεκμηριωμένα, προειδοποιώντας (από τότε) για την χρεοκοπία του 2010.
Στη συνέχεια ξεκίνησα έρευνα για μια σειρά περίεργων καταστάσεων, που συνέβαιναν σε διάφορες οικονομίες του πλανήτη.
Μια έρευνα που έκτοτε την επικαιροποιώ όποτε χρειάζεται και χρησιμοποιώ την διακύμανση του ΑΕΠ.
Εύλογα, λοιπόν, θα αναρωτηθείτε: «μα το ΑΕΠ, για το οποίο εσύ ο ίδιος παραδέχεσαι ότι ως δείκτης δεν αποτελεί κάποιο σημαντικό στοιχείο αξιολόγησης;»
Κι αυτό είναι η διακύμανση.
Η διακύμανση ενός δείκτη ιστορικά, συγκρινόμενη με την διακύμανση ενός άλλου μπορεί να βγάλει "λαυράκια" για έναν οικονομέτρη και να στρέψει την έρευνα προς άλλες κατευθύνσεις και να αποδείξει απίστευτα πράγματα, ακόμα κι όταν συγκρίνεις ανόμοια οικονομικά μεγέθη.
Επειδή όλα αυτά απαιτούν αυξημένες γνώσεις και βαθιά επίγνωση του διεθνούς επιχειρείν, αποφάσισα να χρησιμοποιήσω έναν ευρέως γνωστό δείκτη, το ΑΕΠ, έτσι ώστε να κατανοήσουν άπαντες, ακόμα και όσοι δεν έχουν ιδέα από οικονομία, τι συμβαίνει στον πλανήτη και που βαδίζουμε.
Αλλά και που θα πάει η κατάσταση που ζούμε όλοι μας. Τα στοιχεία που χρησιμοποιώ, είναι όλα από την ίδια πηγή, την Παγκόσμια Τράπεζα, και αφορούν χρονολογικές σειρές ταξινομημένες από το έτος 1960 ως το 2016.
Πέραν του γεγονότος ότι η Τουρκία μετά την βαθιά οικονομική κρίση του 2001 κατάφερε να ανακάμψει και να εκτινάξει το ΑΕΠ της στα ύψη, δεν προκύπτει κάτι άλλο με ασφάλεια.
Ούτε γιατί τα κατάφερε, ούτε με ποιον τρόπο τα κατάφερε.
Καταρρίπτοντας μύθους
Επίσης, ουδείς μπορεί να καταλάβει, γιατί το 2013 το ΑΕΠ της Τουρκίας άρχισε να πέφτει σημαντικά.
Φυσικά είναι πολύ καλό να βλέπουμε ως πολίτες τέτοια διαγράμματα γιατί καταρρίπτονται μύθοι και "πολιτικές" που λένε εντελώς διαφορετικά πράγματα από όσα συμβαίνουν στην πραγματικότητα.
Αλλά παρόλα αυτά, το γεγονός ότι μια οικονομία παρουσιάζει μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης, από μόνο του δεν λέει απολύτως τίποτα.
Στο παραπάνω διάγραμμα βλέπετε την ιστορική απεικόνιση του ΑΕΠ της Γερμανίας.
Της χώρας που κυβερνά σχεδόν "πραξικοπηματικά" την ΕΕ και την Ευρωζώνη.
Και πάλι, από τη διαγραμματική απεικόνιση του ΑΕΠ της Γερμανίας, πέραν του γεγονότος ότι μετά το 2007 παρουσιάζει μεγάλα σκαμπανεβάσματα, δεν μπορεί να προκύψει κάτι άλλο που να οδηγήσει την σκέψη μας σε κάποια ασφαλή συμπεράσματα.
Ιδιαίτερα αν κάποιος δεν έχει τις απαιτούμενες γνώσεις, ώστε να διεισδύσει σε επιμέρους δείκτες και τομείς της οικονομίας αυτής.
Αν όμως αρχίσουμε να συγκρίνουμε το ΑΕΠ δύο η περισσότερων χωρών (διάγραμμα πάνω), τότε αλλάζει το πράγμα.
Κοιτάξτε για παράδειγμα την πορεία των ΑΕΠ Ελλάδος-Τουρκίας.
Θα διαπιστώσετε ότι την δεκαετία του ’70 τους ξεπερνούσαμε μάλιστα.
Ενώ ως το 2004 βρισκόμασταν κοντά σε απόλυτους αριθμούς, παρά την μεγάλη πληθυσμιακή διαφορά των δύο χωρών.
Και φυσικά, μετά το 2010 βλέπετε το αποτέλεσμα της παράφρονας πολιτικής που άσκησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις και μας οδήγησαν εδώ που μας οδήγησαν.
Όμως αλήθεια, ήταν μόνο οι παράφρονες πολιτικές των δικών μας, ή έχουμε μπροστά μας ένα παγκόσμιο φαινόμενο, το οποίο έχει διαφύγει της προσοχής της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων;
Ακόμη και των οικονομολόγων!
Η "παράλληλες" διακυμάνσεις των ευρωπαϊκών δεικτών
Πρωταγωνιστούν τα κράτη της Ευρωζώνης, καθώς και κράτη που δεν ανήκουν στην ζώνη του Ευρώ, όπως για παράδειγμα το Ηνωμένο Βασίλειο.
Με "αρχηγό" την Γερμανία, στο παραπάνω διάγραμμα συγκρίνω χώρες με μεγάλες οικονομικές επιδόσεις όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία και η Ιταλία, μεσαίες χώρες όπως η Ισπανία και η Ολλανδία ,αλλά και μικρές πληθυσμιακά χώρες με σχετικά αδύναμες οικονομίες, όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία.
Ανεξάρτητα από την παραγωγική σύνθεση του ΑΕΠ της κάθε χώρας, τον πληθυσμό της και τις εν γένει ιδιαιτερότητές της, εύκολα παρατηρεί κανείς ότι οι χώρες αυτές παρουσιάζουν ταυτόσημη διακύμανση στο ΑΕΠ τους.
Λες και η πορεία της "ηγέτιδας δύναμης", της Γερμανίας, μαγνητίζει τις πορείες των υπολοίπων.
Δεν χρειάζεται, να είναι κάποιος οικονομολόγος, για να καταλάβει ότι οι χώρες της ΕΕ παρουσιάζουν μια ταυτόσημη κίνηση σε ό,τι αφορά στην αύξηση ή μείωση των μεγεθών τους.
Οι λόγοι δεν έχουν να κάνουν μόνο με την ηγέτιδα δύναμη, αλλά και με το γεγονός ότι δρουν ομαδοποιημένα κάτω από τις ίδιες συνθήκες, όρους και δομές.
Βλέπετε, λοιπόν, ότι όλες μαζί ξεκινούν το 1985 ένα ράλι ανόδου, παρουσιάζουν μια κάμψη το 1996, ακολούθως μια άνοδο με την έλευση του ευρώ το 2001.
Και τελικά μετά το 2007 αρχίζουν όλες μαζί ένα σκαμπανέβασμα ως τις μέρες μας.
Οι "άπιστοι Θωμάδες" μην κάνετε τον κόπο να βρείτε εξαιρέσεις στην οικογένεια της ΕΕ.
Όλες οι χώρες ακολουθούν το ίδιο μοτίβο (pattern).
Δεν τις τοποθέτησα όλες μαζί για να είναι ευπαρουσίαστο το διάγραμμα.
Με εξαίρεση την περίπτωση της Ελλάδας που παρουσιάζει μια ελεύθερη πτώση μετά το 2010, οι υπόλοιπες χώρες ακολουθούν το ίδιο ακριβώς μοτίβο.
Αλλά και η Ελλάδα, πριν το 2010, ακολουθούσε κι αυτή την ίδια πορεία στην διακύμανση του ΑΕΠ.
Συγκολλητική ουσία
Λίγο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, ξεκίνησα να καταγράφω, τις κινήσεις του Ερντογάν εκτός Τουρκίας.
Διότι είχε αρχίσει να αναπτύσσει σχέσεις με χώρες που γεωγραφικά βρίσκονταν πολύ μακρυά από την Τουρκία.
Αντιλήφθηκα λοιπόν ότι σε μια σειρά 22 χωρών που είχε βάλει στο στόχαστρο ο Ερντογάν, η μοναδική συγκολλητική ουσία που έβρισκα ήταν το Ισλάμ.
Προφανώς, αυτό δεν αποτελεί εφεύρημα δικό μου ως ερευνητή, αλλά στόχο και στρατηγική του ίδιου του Ερντογάν.
Τότε, ανεξάρτητα αν κάποια χώρα ήταν σιιτική ή σουνιτική, επένδυσε τεράστια ποσά για να πλάσει έναν μύθο που τον έφερε σαν "ηγέτη όλου του μουσουλμανικού κόσμου".
Σε χώρες που ασπάζονται το Ισλάμ τόσο στην Ασία όσο και στην Αφρική. Αλλά και σε χώρες στη Βαλκανική.
Στρατηγικά, ο Ερντογάν, έως το 2009, είχε καταφέρει να καταργήσει δασμούς σε προϊόντα και να αναπτύξει ιδιαίτερα στενές εμπορικές σχέσεις με 22 χώρες.
Οι σχέσεις αυτές εμβαθύνθηκαν ακόμη περισσότερο με άρσεις στους περιορισμούς στις μετακινήσεις ανθρώπων.
Το αποτέλεσμα ήταν ουσιαστικά να δημιουργήσει, μια άτυπη Ισλαμική Ένωση χωρών, που όπως θα δείτε στο σχεδιάγραμμα, η πορεία της διακύμανσης του ΑΕΠ τους, ακολουθούσε χρονικά, την πορεία του ΑΕΠ της Τουρκίας.
Επίσης, είχαν εντελώς διαφορετική πορεία από αυτές της προηγούμενης ομάδας των χωρών της ΕΕ που απεικονίζονται στο προηγούμενο σχεδιάγραμμα.
Η "Ισλαμική Ένωση" του Ερντογάν
Η "Ισλαμική Ενωση" ξεκινά μια αλματώδη άνοδο μετά το 2004, η οποία ανακόπτεται το 2009.
Κοιτάξτε ξανά το σχεδιάγραμμα.
Το 2009, πέφτουν όλες μαζί.
Την επόμενη χρονιά ανακάμπτουν και πάλι όλες μαζί μέχρι το 2013-14 οπότε και ξαναπέφτουν και πάλι όλες μαζί.
Μια πορεία στην διακύμανση, που ακολουθεί πιστά και η οικονομία της Σαουδικής Αραβίας.
Οι περισσότεροι θεωρούν τη σαουδαραβική οικονομία ισχυρότερη από την τουρκική.
Τα σχεδιαγράμματα, όμως, τους διαψεύδουν.
Αυτό μπορεί να συνέβαινε στην δεκαετία του 1980, αλλά από το 2003 και μετά η Τουρκία έχει καταφέρει να είναι σταθερά πρώτη με μεγάλη κιόλας διαφορά από τη Σαουδική Αραβία.
Επιπλέον, φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι δύο αυτές ομάδες (της ΕΕ και της άτυπης ισλαμικής ένωσης) αντιδρούν εντελώς διαφορετικά στο διεθνές οικονομικό γίγνεσθαι.
Και φυσικά, οι δύο αυτές διαφορετικές ομάδες διατηρούν οικονομικές σχέσεις μεταξύ τους, γεγονός που φαίνεται από τα εμπορικά τους ισοζύγια.
Ανεξάρτητα του τι πιστεύει ο καθένας, ή τι θέλει να πιστεύει, αυτό που αποδεικνύεται από την έρευνά μου είναι μια ξεκάθαρη ομαδοποίηση των δύο αυτών κατηγοριών κρατών.
Η μία κινείται κάτω από την ηγεσία της Γερμανίας και η άλλη κάτω από την ηγεσία της Τουρκίας.
Δύο ομάδες που το ΑΕΠ τους "μαγνητίζεται" από την πορεία των "κρατών-αρχηγών".
Η κάθε ομάδα παρουσιάζει χρονικά ταυτόσημες αντιδράσεις στην πορεία του ΑΕΠ των μελών της.
Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος
Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει και είναι πολύ σκληρός.
Μπορεί να είναι προς το παρόν μόνο οικονομικός, αλλά τα θύματά του είναι περισσότερα από ότι μπορεί να χωρέσει η φαντασία μας.
Η πρώτη χώρα που δέχτηκε ισχυρό πλήγμα μετά το ξέσπασμα του πολέμου αυτού είναι η Ελλάδα, αλλά προσποιούμαστε ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ.
Θα αφήσω, λοιπόν, χρόνο στους αναλυτές και στους ερευνητές να αξιολογήσουν αυτά τα στοιχεία και θα επανέλθω σύντομα, με μια βαθύτερη ανάλυση για την ομάδα της άτυπης ισλαμικής ένωσης κρατών.
Από ποια κράτη αποτελείται καθώς και τις ειδικές σχέσεις μεταξύ τους.
Μέχρι τότε, για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί ακόμα, έστω και άτυπα, η ισλαμική ένωση είναι πλέον ένα γεγονός που ίσως να οδεύει μελλοντικά και στην επισημοποίησή του.
Άλλωστε, πριν μερικά χρόνια, στη Μέση Ανατολή όλα αυτά τα κράτη, πραγματοποίησαν μια στρατιωτική άσκηση που είχε προκαλέσει αίσθηση στην Δύση, λόγω του μεγάλου αριθμού των στρατευμάτων, τα οποία είχαν ασκηθεί υπό την διοίκηση Τούρκου στρατηγού!
Αν θα επισημοποιηθεί αυτή η ένωση, θα εξαρτηθεί από τους δύο και μοναδικούς διαχρονικά "κερδισμένους" στον πλανήτη.
Από τις δύο οικονομίες που παρουσιάζουν σταθερά μια ανοδική πορεία στο ΑΕΠ τους.
Και δεν είναι άλλες παρά οι Κίνα (πάνω) και ΗΠΑ (κάτω)!
Ειδικά για τις ΗΠΑ, η οποία κλυδωνίστηκε μόνο το 2008 από την γνωστή φούσκα της Lehman Brothers, φαίνεται ότι δεν σκοπεύει να επιτρέψει στην Κίνα την διαρκή αλματώδη πορεία του ΑΕΠ της.
Σκοπεύω να επανέλθω στο ζήτημα της "ισλαμικής ένωσης", γιατί έφτασε η στιγμή να αφήσουμε στην άκρη τις ατέρμονες πολιτικές θεωρίες, τις σοφιστίες και τους στρατιωτικούς συσχετισμούς και να πούμε στον κόσμο την αλήθεια.
Να εξηγήσουμε πολλά από τα φαινομενικά ανεξήγητα πολιτικά φαινόμενα.
Για παράδειγμα, γιατί ο Τραμπ συμπεριφέρεται με τον περίεργο αυτό τρόπο στον Ερντογάν.
Η στάση του Τραμπ είναι προσωπική πολιτική επιλογή, ή επιβάλετε από κολοσσιαίες επιχειρήσεις που έχουν αντιληφθεί τη νέα αυτή άτυπη ένωση κρατών;
Διότι όλα εξηγούνται, αρκεί κάποιος να ακολουθήσει την "μυρωδιά" του χρήματος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου