Πριν μερικές μέρες γράψαμε για την *** τουρκική αμυντική βιομηχανία και τα άλματα που ΄χει κάνει στην παραγωγή uav. Δεν αναφερόμαστε καν στα μεγαλεπήβολα σχέδια του Ερντογάν για παραγωγή “εθνικών όπλων” παντού, αν και κάποια απ΄ αυτά τα΄ χει ήδη βάλει σε γραμμή παραγωγής.
Όπως το επιθετικό ελικόπτερο και το άρμα μάχης.
Ανεξάρτητα απ΄ αυτά τα ακριβά προγράμματα που δεν γνωρίζουμε αν θ΄ αντέξει να τα υποστηρίξει, η τουρκική αμυντική βιομηχανία δείχνει τα τελευταία χρόνια έναν αξιοζήλευτο δυναμισμό,είτε μας αρέσει, είτε όχι.
Αρκετές ιδιωτικές εταιρείες αναπτύσσονται υπό την καθοδήγηση του κράτους, που καθορίζει τα “προϊόντα” που χρειάζονται οι ΕΔ κι αυτά σχεδιάζουν και παράγουν.
Οι εταιρείες αυτές στηρίζονται για να προωθήσουν τα προγράμματά τους στο εξωτερικό και σε κάποιες περιπτώσεις έχουν αρχίσει να το κάνουν με επιτυχία.
Με απλά λόγια το κράτος και οι εταιρείες συνεργάζονται και κερδισμένη βγαίνει η χώρα.
Για πάρα πολλά χρόνια στην Ελλάδα οι εταιρείες δικαιολογημένα διαμαρτύρονταν ότι καμία κυβέρνηση όχι απλά δεν στήριζε τις προσπάθειές τους, αλλά αδιαφορούσαν τελείως “πουλώντας”…διαφάνεια. Το “δεν μιλάμε με οπλάδες” ,ακουγόταν πολύ συχνά και το υιοθετούσαμε κι εμείς οι δημοσιογράφοι.
Ήταν …σκάνδαλο να συναντά οποιοσδήποτε ΥΕΘΑ ή το επιτελείο του κάποιον επιχειρηματία του χώρου στο υπουργικό γραφείο.
Ήταν μέγα σκάνδαλο υπουργός να συνοδευόταν από επιχειρηματίες σε ταξίδια του στο εξωτερικό.
Σκάνδαλο οι Ακόλουθοι Άμυνας στις πρεσβείες μας σ΄ όλο το κόσμο να προωθούν τις ελληνικές εταιρείες.
Μπορεί να μην αρέσει σε πολλούς και σε κάποιους να φαίνεται και παράδοξο -λόγω …Αριστεράς- αλλά τα τελευταία 2,5 χρόνια όλα αυτά έχουν ξεπεραστεί. Ο Καμμένος έδωσε στους επιχειρηματίες τα αυτονόητα, αλλά τι πήρε;
Προς το παρόν τίποτα εκτός από “καβγαδάκια” για το ποιος θα πάρει τα περισσότερα από τα ελάχιστα που έχουν απομείνει ως έργο για την αμυντική βιομηχανία!
Όμως ποια είναι η αμυντική μας βιομηχανία; Κυκλοφορεί ένας έντυπος οδηγός,πολυσέλιδος τόμος είναι στην πραγματικότητα. Εντυπωσιάζεται όποιος τον δει,αλλά όταν αρχίζεις να τον μελετάς δεν μπορείς παρά να γελάσεις. Πικρά… Απ΄ όλες τις ιδιωτικές εταιρείες που πλασσάρονται ως “αμυντική βιομηχανία” μόνο τέσσερις -το πολύ- μπορούν να δικαιώσουν αυτή τη “ταμπέλα”!
Αμυντική βιομηχανία σημαίνει να ΄χεις πρώτα απ΄ όλα εγκαταστάσεις στις οποίες κάποιοι σχεδιάζουν και κάποιοι παράγουν κάτι που να ΄χει σχέση με την Άμυνα.
Το να κατασκευάζεις βίδες,παξιμάδια ή καλώδια είναι πολύ χρήσιμο,πιθανότατα και επικερδές αλλά όλα αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν οπουδήποτε και σίγουρα δεν αποτελούν “αμυντικό υλικό”.
Ίσως λοιπόν θα ήταν καλό πρώτα απ΄ όλα να γίνει το απαραίτητο,το αναγκαίο ξεκαθάρισμα και η “βίβλος” της αμυντικής μας βιομηχανίας να γίνει ένα αξιοπρεπές,αναλυτικό ενημερωτικό φυλλάδιο που θα περιλαμβάνει και θα παρουσιάζει τις ελληνικές εταιρείες που πράγματι μπορούν να χαρακτηριστούν “αμυντικές βιομηχανίες”.
Το επόμενο βήμα που πρέπει να γίνει ακόμη και …δια της βίας είναι αυτές οι εταιρείες να πάψουν να “φαγώνονται” και είτε να κοιτάξει η κάθε μία τι μπορεί να σχεδιάσει και να παράξει ,είτε να συνεργαστούν με βάση ένα σχέδιο που η κυβέρνηση θα καθορίσει.
Η οποία κυβέρνηση -η όποια κυβέρνηση- οφείλει να στηρίξει με κάθε τρόπο αυτές τις εταιρείες και δεν εννοούμε βέβαια οικονομικά. Να τις καθοδηγήσει,να τις συνδέσει με τα Πανεπιστήμια και τα λαμπρά μυαλά που ακόμη έχουμε,να τις πιέσει να κάνουν έρευνα για προγράμματα που μας ενδιαφέρουν.
Χρειάζεται υπομονή και επιμονή για να “πάρει μπροστά” η αμυντική βιομηχανία.
Δεν χρειάζεται να σχεδιάσουμε…διαστημόπλοια,ούτε να βάλουμε ανέφικτους στόχους.Μακάρι να είχαμε προχωρήσει κι εμείς στον τομέα των uav όσο οι Τούρκοι, για παράδειγμα.
Δεν είναι δύσκολο,ούτε τόσο ακριβό.Σίγουρα φθηνότερο από τα πολλά άχρηστα “σούπερ όπλα” που μας έβαλαν να αγοράσουμε και να πληρώσουμε. Ας ξεκινήσουμε με τα απλά και είναι βέβαιο ότι πολύ γρήγορα θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε και στα πιο σύνθετα.
Ήδη οι λίγες ιδιωτικές μας εταιρείες κάνουν πολύ καλές συμφωνίες στο εξωτερικό για τα προϊόντα που παράγουν.
Μην το υποτιμούμε αυτό.
Το ζήτημα της αμυντικής βιομηχανίας έχει πολλές πτυχές,αλλά πολύπλοκο δεν το λες. Αποφασιστικότητα χρειάζεται και δυναμικές κινήσεις που θα ξεκαθαρίσουν το τοπίο και θα δώσουν την απαραίτητη ώθηση στις τρεις,τέσσερις εταιρείες που μπορούν να “απογειωθούν”.
Προϋπόθεση βέβαια για όλα αυτά είναι να επιθυμούν και οι ίδιοι την “απογείωση”.
Διαφορετικά ας αρκεστούν σ΄ ότι έχουν και ας πάψουν να γκρινιάζουν και να αλληλοφαγώνονται.
ΥΓ. Για τους παρατρεχάμενους “μεσάζοντες” και “συνδέσμους” που χρόνια τώρα ταλαιπωρούν το χώρο της αμυντικής βιομηχανίας, πουλώντας αέρα και αναμένοντας πλούτη θα έχουμε την ευκαιρία πολλά να πούμε,σ΄ άλλο άρθρο.
Η πολιτική των “ανοιχτών θυρών” στους επιχειρηματίες τους αποδομεί έτσι κι αλλιώς,όσο κι αν επιμένουν να μη το παραδέχονται.
*** τουρκική αμυντική βιομηχανία
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου