Ερωτήματα χωρίς διαθέσιμες απαντήσεις

Η δηµοσκόπηση της Pulse RC , χωρι­σµένη σε τρία σκέλη, είναι κάτι παραπάνω α­πό πλούσια σε πολιτικά συµπεράσµατα. 

Όπως σηµειώνει και ο γενικός διευθυντής της εταιρείας Γιώργος Αράπογλου στο δικό του κείµενο - ανάλυση, «τα πράγµατα για το ΠΑΣΟΚ είναι ακριβώς όπως και για τη χώρα, πάρα πολύ δύσκολα!». 

Έχει απόλυτο δί­κιο, όπως άλλωστε όλοι έχουµε συµπεράνει εδώ και καιρό βλέποντας το σύνολο των ερευνών της τελευ­ταίας περιόδου.

Πολιτική ρευστότητα

Το µονοψήφιο ποσοστό του ΠΑΣΟΚ (9,5% και 13,5% µε αναγωγή επί των εγκύρων) είναι η µέχρι στιγµής κατάληξη της συνεχούς κατρακύλας του κόµµατος που κυβέρνησε επί δύο σχεδόν χρόνια τη χώρα και σήµερα αποτελεί τον βασικό κορµό της συγκυβέρνησης υπό τον Παπαδήµο. 

Η τάση προς το µονοψήφιο ποσοστό είχε καταγραφεί τον τελευταίο µήνα.

Η απόσταση αναπνοής από το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Δηµοκρατική Αριστερά, χωρίς κάποια από τις άλ­λες δυνάµεις της πάλαι ποτέ «µεγάλης δηµοκρατι­κής παράταξης» να µπορεί να αποτελέσει τον κύριο και αδιαµφισβήτητο υποδοχέα της δυσαρέσκειας, της διάθεσης τιµωρίας και της απόρριψης του ΠΑ­ΣΟΚ, περισσότερο παραπέµπει σε αποσύνθεση του σηµερινού πολιτικού σκηνικού παρά σε - έστω πρό­ωρες - ενδείξεις µιας ανασύνθεσής του.

Επιπλέον η παραµονή της Ν.Δ. σε ποσοστά της τά­ξεως του 19% (27% µε την αναγωγή), πολύ µακριά από την αυτοδυναµία, το 33,5% των αναποφάσι­στων, του Λευκού / Αποχής και του Άλλου, η προο­πτική ακόµη και δεκακοµµατικής Βουλής (και µάλιστα µε ένα ποσοστό 5,5% να... περισσεύει για «άλλα κόµµατα») είναι ενδείξεις αποδιάρθρωσης. 

Και πα­ράλληλα αποτυπώνουν την αµηχανία του εκλογικού σώµατος είτε έναντι της έλλειψης εναλλακτικής πρό­τασης είτε έναντι των σήµερα προσφεροµένων από το σύνολο της αντιπολίτευσης.

Η κρίση του ΠΑΣΟΚ

Ειδικότερα σε ό,τι αφορά το ΠΑΣΟΚ, ούτε η δική του κρίση φαίνεται να βρίσκει διέξοδο. 

Οι απαντή­σεις στο ερώτηµα για την εκλογική του επιρροή µε πρόεδρο και επικεφαλής στις εκλογές είτε τον Γιώρ­γο Παπανδρέου είτε τον Ευάγγελο Βενιζέλο είναι α­πολύτως ενδεικτικές. Οι µεταξύ τους διαφορές είναι απροσδόκητα µικρές.

Η έρευνα, ευρισκόµενη σε εξέλιξη κατά την ανα­κοίνωση της στήριξης Λοβέρδου προς τον Βενιζέλο, περιέλαβε σε µεγάλο βαθµό αυτό το γεγονός, ωστό­σο παραµένει το ερώτηµα αν η σύµπραξη των δύο, µε τη συµφωνία της Διαµαντοπούλου και τη διαγρα­φόµενη «ανοχή» των παπανδρεϊκών, θα καταφέρει να δηµιουργήσει δυναµική στο άµεσο µέλλον.

♦ Το ερώτηµα αν µπορεί στο ΠΑΣΟΚ να υπάρξει κάθαρση χωρίς θυσία και τιµωρία είναι εξ ίσου φιλο­σοφικό και πολιτικό.

♦ Το ερώτηµα όµως αν υπάρχει αυτή την ώρα πο­λιτικό δυναµικό ικανό να το οδηγήσει στην ανασυ­γκρότηση είναι αµιγώς πολιτικό.

Η διαφαινόµενη αποψίλωση του ΠΑΣΟΚ από τα σηµερινά πολιτικά του στελέχη και η µαζική έξοδος πολύ περισσότερων από τα δύο τρίτα των σηµερινών του βουλευτών µαρτυρούν ένα ιδιαίτερα αυξηµένο επίπεδο ρευστότητας όχι µόνο στο εκλογικό σώµα, αλλά και στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ.

♦ Ποιοι και πόσοι θα επιβιώσουν;

♦ Ποιοι και πόσοι από όσους εκπαραθυρωθούν από τη Βουλή θα αντέξουν και θα επιστρέψουν σε επόµενες εκλογές;

♦  Ποιοι και πόσοι από όσους επιστρέψουν θα είναι σε θέση να κοµίσουν µια πολιτική αντίληψη διαφο­ρετική από αυτήν που οδήγησε τη χώρα και το ΠΑΣΟΚ στο βάραθρο;

♦  Ποιοι και πόσοι από όσους θα τους διαδεχθούν ή απλώς θα διασωθούν µπορούν να γίνουν οι κήρυκες και οι φορείς µιας ανασυγκρότησης;

♦  Ποια από τα κόµµατα της κάποτε «δηµοκρατικής παράταξης» είναι σε θέση να καταλάβουν οριστικά µέρος από το παλαιότερο «οικόπεδο» του ΠΑΣΟΚ;

Ο ελληνικός λαός πρωτίστως είναι αυτός που θέ­τει τα ερωτήµατα, αλλά ταυτόχρονα είναι ο κατ’ εξο­χήν υπεύθυνος να τα απαντήσει.

Αν την επόμενη Κυριακή γίνονταν βουλευτικές εκλογές και το ΠΑΣΟΚ κατέβαινε με αρχηγό τον Γιώργο Παπανδρέου, μόλις ένα 8% του συνόλου των ερωτηθέντων θα ήταν αρκετό έως πολύ πιθανό να το ψηφίσει, ενώ μόλις 2% θα είχε μέτριες πιθανότητες. Η αρνητική προδιάθεση, φτάνει το 74%.

Και στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ όμως η θετική προδιάθεση προς το κόμμα τους με αρχηγό τον Γιώργο Παπανδρέου θα ήταν απογοητευτική, αφού μόλις το 17% θα ήταν αρκετά ή πολύ διατεθειμένο να τον εμπιστευθεί. Η «διεισδυτικότητα» του νυν προέδρου του ΠΑΣΟΚ στα άλλα κόμματα είναι απλώς μηδαμινή.

Για τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ως αρχηγό και επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές, τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα όσο κάποιοι θα περίμεναν. Η θετική εκλογική προδιάθεση απέναντί του περιο­ρίζεται στο 13%, ενισχυόμενη ίσως από τη μέτρια κατά μόνο 4%. Εντυπωσιακή η μικρή απόσταση του αρνητικού προς αυτόν ποσοστού (78%) συγκριτικά με το ανάλογο ποσοστό του Γ. Παπανδρέου (74%).

Και στο επίπεδο των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ όμως επικρατεί η εικόνα που παρατηρούμε στον γενικό πληθυσμό. 

Και εδώ το προβάδισμα του Βενιζέλου έναντι του Παπανδρέου δεν είναι εντυπωσι­ακό, ενώ εντυπωσιακό είναι το ότι οι αρνητικές «ψήφοι» απέχουν ελάχιστα από αυτές του Γ. Παπανδρέου.

Και η δική τους «διεισδυτικότητα» στους ψηφοφόρους των άλλων κομμάτων είναι ελάχιστη.

Όλα όσα είδαμε στους προηγούμενους πίνακες ως προς τα ενδεχόμενα εκλογικής καθόδου του ΠΑ­ΣΟΚ με αρχηγό και επικεφαλής τον Γ. Παπανδρέου ή τον Ευ. Βενιζέλο αποτυπώνονται συγκριτικά σε αυτόν τον πίνακα που αφορά το σύνολο των ψηφοφόρων.

Όλα όσα είδαμε στους προηγούμενους πίνακες ως προς τα ενδεχόμενα εκλογικής καθόδου του ΠΑ­ΣΟΚ με αρχηγό και επικεφαλής τον Γ. Παπανδρέου ή τον Ευ. Βενιζέλο αποτυπώνονται συγκριτικά σε αυτόν τον πίνακα που αφορά τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ.

Στο ερώτημα για τον καταλληλότερο χρόνο εκλογής νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ είναι εντυ­πωσιακό ότι μόλις το 25% συνολικά θα ήθελε να καθυστερήσει η εκλογή μέχρι τον Μάρτιο ή για μετά τις εκλογές. Το 42% θα την προτιμούσε άμεσα, ενώ το 33% δεν έχει ή δεν θέλει να διατυπώσει άποψη

Στο ερώτημα για τον καταλληλότερο χρόνο εκλογής νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ είναι επίσης ση­μαντική η ανάλυση των απαντήσεων ανά εκλογική συμπεριφορά. 

Οι πιο βιαστικοί για το ξεκαθάρι­σμα είναι οι ψηφοφόροι της... Ν.Δ., με δεύτερους αυτούς του ΠΑΣΟΚ, χωρίς οι ψηφοφόροι των άλλων κομμάτων να είναι εντελώς αδιάφοροι!

http://topontiki.gr/article/29408