του Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου*
Κάποτε στην Κύπρο!
«Την Ελλάδα θέλομεν και ας τρώγομεν πέτρες»....Αυτό ήταν το σύνθημα στον τοίχο ενός κυπριακού χωριού, της Άλωνας, το οποίο απεικονίστηκε σε φωτογραφία του Γιώργου Σεφέρη, το 1953.
Το σύνθημα αυτό των παιδιών, ήταν άμεση απάντηση στην προπαγάνδα των Άγγλων, που διέσπειραν ότι «...η Ένωση με την Ελλάδα σήμαινε εγκατάλειψη της ευημερίας που προσέφερε η βρετανική αυτοκρατορία» (την πληροφορία την αντλώ από το 50ο τεύχος του περιοδικού «Τετράδια», του έτους 2007, σελ. 7, όπου το άρθρο του συγγραφέα Σάββα Παύλου με τίτλο: «Η ιστορία μας είναι παντού παρούσα».
Από τότε κύλησαν έξι, περίπου, δεκαετίες και τα ποτάμια της ιστορίας –με τη συνέργεια Ελλαδιτών, Κύπριων και ξένων, ξέπλυναν και αφυδάτωσαν την εθνική συνείδηση των Κυπρίων... προοδευτικών, οι οποίοι, για τέσσερις δεκαετίες, γονατίζουν μπροστά στη θεά ευημερία!
Αυτά τα κυπριωτόπουλα του 1953, που «προτιμούσαν να τρώνε πέτρες» και να ενωθούν με την Ελλάδα, θα είναι τώρα με άσπρα μαλλιά.
Ποιος ξέρει τι να σκέφτονται άραγε –αν δεν τα έφαγε ο Αττίλας- για τα όσα τέρατα και σημεία είδαν, έζησαν και ζουν στο μαρτυρικό νησί.
Τώρα πια, Κύπριοι και Ελλαδίτες, έχουν υποστεί μετάλλαξη. Προτιμούν -ο λόγος πάντα για την πλειοψηφία- το βρώμικο παντεσπάνι!
Λαοί ευνουχισμένοι.... Πολλαπλώς προδομένοι...
*Αντιπρόεδρος Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων και Γραμματέας του Πατριωτικού Μετώπου,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου