Θύμα και αυτή της οικονομικής κρίσης, η ελληνική στρατιωτική δύναμη στο Κόσοβο (ΕΛΔΥΚΟ).
Ανακλήθηκε, έπειτα από δεκατρία χρόνια παρουσίας στην καυτή αυτή περιοχή της δυτικής βαλκανικής, στην Αθήνα*.
Η κυβέρνηση έκρινε ότι ο προϋπολογισμός δεν αντέχει ένα τέτοιο έξοδο στις δύσκολες ώρες που διέρχεται η κοινωνία και έφερε πίσω τους περίπου διακόσιους οπλίτες και αξιωματικούς που έδρευαν στο στρατόπεδο «Ρήγας Φεραίος» στην πόλη Ουρόσεβατς-Φεριζάι, το οποίο εκκενώθηκε.
Με την αποχώρηση της ΕΛΔΥΚΟ, εκλείπει πλέον η ελληνική στρατιωτική παρουσία στα Βαλκάνια, όπως αυτή αναπτύχθηκε στην περίοδο της γιουγκοσλαβικής κρίσης, με την αποστολή οργανωμένων μονάδων στη Βοσνία, την Αλβανία και το Κόσοβο, αλλά και σε επίπεδο τεχνικών συμβούλων και παροχής στρατιωτικού υλικού στον σλαβομακεδονικό στρατό κατά τις διεθνοτικές συγκρούσεις το 2001 στη FYROM.
Και αυτό δεν είναι θετικό για τα εθνικά μας συμφέροντα.
Γράφτηκαν πολλά και ειπώθηκαν ακόμα περισσότερα για το εάν θα έπρεπε η χώρα μας να εμπλακεί στρατιωτικά, όχι στις πολεμικές συγκρούσεις, κάτι που δεν συνέβη, αλλά στην επιχείρηση παγίωσης της ειρήνης και της σταθερότητας στη μεταπολεμική περίοδο στη γειτονιά μας.
Ανεξαρτήτως απόψεως σχετικά με τη στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία και κυρίως τον -κατά την άποψή μου αχρείαστο και απαράδεκτο- διά των βομβαρδισμών αφανισμό των υποδομών μιας χώρας όπως η Σερβία, η Ελλάδα δεν μπορούσε και δεν έπρεπε να είναι απούσα (και στρατιωτικά) στη διαμόρφωση της νέας πραγματικότητας στα βόρεια σύνορά της, όπου είχε και έχει απλωμένα τεράστια οικονομικά συμφέροντα και ανοιχτά εθνικά θέματα.
Σε αυτό το πνεύμα η Ελληνική Δύναμη Κοσόβου επιστρέφει στη βάση της με θετικό έργο στις αποσκευές της. Και αυτό το γνωρίζουμε όσοι ζήσαμε τις δραματικές εξελίξεις προ και μετά τον πόλεμο στην, κατά τον Βίσμαρκ, «καταραμένη γωνιά των Βαλκανίων».
Ο Ελληνικός Στρατός, με τη διακριτική παρουσία, την άψογη συμπεριφορά του δυναμικού του και την πλούσια κοινωνική του προσφορά, συνέβαλε τα μέγιστα στην αλλαγή του εχθρικού κλίματος που σάρωνε το αλβανικό στοιχείο το οποίο έβλεπε την Ελλάδα ως πιστό σύμμαχο των Σέρβων και επομένως μισητό αντίπαλό του, ενώ, όταν χρειάστηκε, όπως συνέβη τον Μάρτιο του 2004 με τις αγριότητες των Αλβανών εθνικιστών, υπερασπίστηκε τους Σέρβους αμάχους στους θυλάκους.
Τα λόγια του Αλβανού δημάρχου του Ουρόσεβατς-Φερεζάι, Μπαρούς Τζεμαϊλί, στον διοικητή της ΕΛΔΥΚΟ Γιώργο Χατζηθεοφάνους, σε μια παλαιότερη εκδήλωση τιμής προς τον Ελληνικό Στρατό, είναι ίσως το καλύτερο κατευόδιο της τοπικής κοινωνίας.
«Δεν πρόκειται να σας ξεχάσουμε ποτέ εσάς τους Ελληνες», είπε, και αυτή η παρακαταθήκη των Ελλήνων στρατιωτών δεν πρέπει να πάει χαμένη.
Σταύρος Τζίμας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου