Για "δήθεν γενοκτονίες των Τούρκων,γράφει προκλητικά μουσουλμάνος της Θράκης!

Όταν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες η άρνηση της Γενοκτονίας των Αρμενίων θεωρείται αδίκημα, δεν θα ήταν ίσως άκαιρο να ανοίξει αυτή η συζήτηση.

Όχι δεν πρόκειται για λογοκρισία,πρόκειται για τον στοιχειώδη σεβασμό στις ανθρώπινες ψυχές που χάθηκαν στις γυναίκες και στα παιδιά που σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους.

Και δεν είναι “λερωμένη” η ιστορία της γειτονικής χώρας μόνο με την Γενοκτονία των Αρμενίων. Έχουν πολλές τέτοιες “κόκκινες” σελίδες.

Στην Ελλάδα του 2012 ,όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Πολύ διαφορετικά.

Στην Θράκη μια κάστα φανατικών που δηλώνουν “τούρκοι” και παριστάνουν τα …θύματα, κάνουν αλλά και γράφουν ανενόχλητοι ότι θέλουν.

Αμφισβητούν ακόμη και τις Γενοκτονίες της “μητέρας πατρίδας”, όπως αποκαλούν την Τουρκία.

Τελευταίο παράδειγμα το άρθρο -αν και μοιάζει με παιδική έκθεση- του Τσεγκίζ Ομέρ από την Μιλλέτ.

Γράφει για δήθεν Γενοκτονία ,για…φήμες και διαδόσεις.

Φαίνεται ότι δεν έχει διαβάσει και πολύ ιστορία.

Ή έχει διαβάσει μόνο όσα του έστελναν από την “μητέρα πατρίδα”. 

Θα του προτείνουμε λοιπόν ,να διαβάσει ένα βιβλίο που το έχει γράψει ένας Αρμένιος που γεννήθηκε στην Αμερική και δεν είχε ιδέα για το τι είχε συμβεί στους προγόνους του.

Τυχαία άκουσε από τη γιαγιά του κάποια μισόλογα και ερευνώντας μόνος έγραψε ένα εκπληκτικό βιβλίο για τα όσα έγιναν. 

“Το μαύρο σκυλί της μοίρας” του Πήτερ Μπαλακιάν.

Αν θέλει να του το στείλουμε για να διαπιστώσει ότι η “μητέρα πατρίδα” έχει πολλά ,πάρα πολλά συγνώμη να ζητήσει. 

Διαβάστε το άρθρο του 
Πόσο ωραίο και αξιοθαύμαστο είναι ότι, η μητέρα πατρίδα μας η κάνει ανοίγματα ώστε όλοι οι πολίτες στην Τουρκία να ζούνε με δίκαιο τρόπο, και κάνει ρυθμίσεις ώστε οι άνθρωποι να δύνανται να επωφεληθούν στην κατεύθυνση του δικού τους πολιτισμού και της πίστης τους, όπως και των μειονοτικών τους δικαιωμάτων.

Μακάρι παρόμοιες ρυθμίσεις να μπορούσαν να είχαν γίνει και στην Ελλάδα, αλλά δυστυχώς δεν γίνονται, δεν μπορούσαν να γίνουν.

Δυστυχώς στην πατρίδα μας την Ελλάδα δεν υπάρχει κάποια εξέλιξη.

Παλιότερα υπήρχαν τουλάχιστον υποσχέσεις και λαϊκισμός, αλλά τώρα γίνονται προσπάθειες να περάσουν μέτρα αντίθετα από τα αιτήματα της μειονότητας.

Τελευταίο παράδειγμα σε αυτά είναι νόμος των ¨240 ιμάμηδων¨.

Εμείς οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης προσευχόμαστε για το καλό όλης της ανθρωπότητας…

Ευχόμαστε όλοι οι άνθρωποι του κόσμου να ζούνε μέσα σε δικαιοσύνη. 

Για παράδειγμα όταν προσευχόμαστε για την μητέρα μας πατρίδα, προσευχόμαστε για όλους εκεί.

Ευχόμαστε να έχουν δικαιοσύνη όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως θρησκείας.

Και επειδή ευχόμαστε.

Ο Αλλάχ τους βοηθά μέσα από το χέρι της τουρκικής κυβέρνησης.

Τους βοηθάει ώστε να παραδειγματιστεί και η ελληνική κυβέρνηση, να βοηθήσει και αυτή την Τουρκική Μειονότητα Δυτικής Θράκης. 

Αλλά που !

Δεν υπάρχει τέτοια πρόθεση !

Τι παράξενο είναι πως την ώρα που οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους από την χαρά τους, εμείς προσευχόμαστε στον Αλλάχ να χαροποιήσει και εμάς.

Το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν κουνάει το δακτυλάκι της μετά από τόσα ανοίγματα και αποδόσεις δικαιωμάτων από την πλευρά της Τουρκίας, είναι μια αξιοπρόσεκτη κατάσταση.

Η πατρίδα μας μετά από τόσα ανοίγματα και καλές κινήσεις της Τουρκίας, όχι μόνο δεν κάνει ένα θετικό βήμα, αλλά το αντίθετο, υπογράφει εξελίξεις που βλάπτουν τις διμερείς σχέσεις.

Η ελληνική κυβέρνηση αγνοώντας την σκληρή αντίδραση της μειονότητας στον ¨νόμο των 240 δασκάλων Κορανίου¨, για μια ακόμη φορά επιδεικνύει μια ¨ετσιθελική¨ λογική διακυβέρνησης.

Και να μην βγει κανείς να πει πως δεν είναι σε κατάσταση να ασχοληθεί με θέματα της μειονότητας, διότι παλεύει με την οικονομική κρίση.

Τα μέλη της κυβέρνησης μάχονται με την οικονομική κρίση, αλλά βλέπουμε πως παρά την τόσο μεγάλη οικονομική κρίση, δεν αμελούν να πράξουν τα δέοντα των ¨εθνικών ευαισθησιών¨ τους

Η κυβέρνηση έβαλε να μιλήσουν για μια ακόμη φορά οι ¨εθνικοί πολιτικοί¨ που επιμένουν να εκλαμβάνουν όλα τα αιτήματα της μειονότητας σαν εθνικό κίνδυνο, και επέφερε ένα ¨εθνικό χαστούκι¨ στην μειονότητα μας.

Και μάλιστα παρά την κρίση.

Φυσικά πρόκειται για ¨εθνικό¨ θέμα.

Προφανώς για την παρούσα κυβέρνηση όταν γίνεται λόγος για ¨εθνικό κίνδυνο¨ όπως η ΤΕΞ αλλά και η θρησκεία μας το Ισλάμ, τα υπόλοιπα της φαίνονται λεπτομέρειες.

Το σημείο που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι πως βλέπει το Ισλάμ σαν ¨εθνικό κίνδυνο¨.

Διαφορετικά, γιατί να υπάρχει τόσο γινάτι και τόση ευαισθησία, εν μέσω κρίσης ;

Το κράτος έβαλε γινάτι να εφαρμόσει αυτόν τον καταραμένο νόμο…

Αποτέλεσμα ;

 Θα περιμένουμε να δούμε…

Η 24η Απριλίου είναι μια ημερομηνία που με τις τελετές για δήθεν γενοκτονία, επιδιώκεται να λερωθεί το τουρκικό έθνος. 

Πάντα αυτήν την ημερομηνία οι ίδιες βαρεμάρες, τα ίδια ψέματα και συκοφαντίες που επαναλαμβάνονται πάλι από τους ίδιους ψεύτες και συκοφάντες.

Αυτήν την 24η Απριλίου, όπως και σε διάφορες χώρες του κόσμου, έτσι και στην χώρα μας οργανώθηκαν τελετές μνήμης της δήθεν ¨Αρμενικής Γενοκτονίας¨.

Οι ασχολούμενοι με την γενοκτονία που προσπαθούσαν να σπιλώσουν το έθνος μας σε αυτές τις τελετές βγάζουν για μια ακόμη φορά το μίσος τους.

Μα τι ατελείωτο μίσος και οργή και μισανθρωπία είναι αυτή !

Ο Αλλάχ να μας φυλάει από αυτούς τους εχθρούς των Τούρκων και του Ισλάμ, και να φωτίζει εκείνους !

Το Ισλάμ σημαίνει ¨ειρήνη¨ και Τούρκος σημαίνει ¨δυνατός¨.

Από αυτή την σκοπιά η Τουρκία ως ¨δύναμη ειρήνης¨ είναι και ένας πύργος του Ισλάμ.

Η Τουρκία δηλαδή είναι ο πύργος της ανθρωπιάς και της πραγματικής ειρήνης.

Έτσι ήταν στο παρελθόν επί Οθωμανών, και δυνητικά έτσι είναι, και ιδιαίτερα έτσι θα γίνει στο σύντομο μέλλον.

Και αυτό θα γίνει ακόμη και αν κάποιοι στην Τουρκία δεν το θέλουν.

Έτσι θέλησε η μοίρα και έτσι πάει. 

Είτε η μοίρα έδωσε τέτοιο ρόλο στην Τουρκία, είτε η μοίρα των εθνών που ίδρυσε δεκάδες τουρκικές πατρίδες, επέλεξε έτσι την Τουρκία

Δείτε τον Ισλαμικό κόσμο, υπάρχει μήπως μια άλλη χώρα ηγέτης σαν την Τουρκία ;

Όχι !

Δεν υπάρχει άλλη ισλαμική χώρα που να μπορεί να πάρει από το χέρι τον ισλαμικό κόσμο, να τον επαναφέρει και να αναλάβει τον ρόλο του μεγάλου αδερφού.

Για αυτό τον λόγο άλλωστε όλοι κοιτάνε την Τουρκία και ελπίζουν σε βοήθεια από αυτήν.
Εφ. Μιλλέτ
Τζεγκίζ Ομέρ