Υπήρχε κάποιο τρίτο σλαβικό έθνος στα Βαλκάνια κατά το περασμένο αιώνα, εκτός των Σέρβων και των Βουλγάρων;
Υπήρχε μήπως κάποια συνείδηση για εθνική ιδιαιτερότητα των Σλάβων της Μακεδονία στην αρχή του 20ου αιώνα και στην περίοδο του Μεσοπολέμου;
Πότε δημιουργήθηκε αυτό το έθνος και αν πρόκειται περί έθνους, είναι καρπός της ιστορικής εξέλιξης ή κάποιων πολιτικών αποφάσεων και διαταγμάτων;
Πότε δημιουργήθηκε αυτό το έθνος και αν πρόκειται περί έθνους, είναι καρπός της ιστορικής εξέλιξης ή κάποιων πολιτικών αποφάσεων και διαταγμάτων;
Οι Νοτιοσλάβοι ερευνητές ανάλωσαν πολύ χρόνο και ενέργεια για να αποδείξουν ότι η ιστορική εξέλιξη δημιούργησε αυτό το έθνος.
Ευθύς εξαρχής όμως, οι προσπάθειες τους να εξηγήσουν με την μαρξιστική -λενινιστική θεωρία, περί δημιουργίας και συγκρότησης των «Σοσιαλιστικών Εθνών», (Ουκρανικού γνωστού παλιότερα και ως Μικρορωσικού λαού, Λευκορωσικού, Βοσνιακού, Μαυροβουνιακού, Μουσουλμανικού κ.α.) ένα εκ των οποίων είναι και το «Μακεδονικό», έρχονται σε σύγκρουση με τις προσπάθειες άλλων συναδέλφων τους που ισχυρίζονται ότι και στον μεσαίωνα υπήρχε αυτό το έθνος (Σαμουήλ) και ακόμα με κάποιους άλλους που ισχυρίζονται ότι το σημερινό αυτοαποκαλούμενο «Μακεδονικό» έθνος είναι το ίδιο με το Αρχαίο Μακεδονικό φύλο.
«Ο Μακεδονικός λαός δημιουργήθηκε ταυτόχρονα με την αφύπνιση του αστικού εθνικισμού…
Το μεγαλύτερο εμπόδιο για την ανάπτυξη μακεδονικής εθνικής συνείδησης δημιούργησαν τα γειτονικά κράτη, τα οποία μέσω της προπαγάνδας τους κατόρθωσαν να πείσουν τους Μακεδόνες , ότι δεν ήταν Μακεδόνες, αλλά Βούλγαροι, Έλληνες και Σέρβοι αντίστοιχα»
Βλέπουμε λοιπόν ο πρόεδρος αυτής της χώρας, Λάζαρ Μωυσώφ να μας λέει ξεκάθαρα ότι ότι στην εποχή αφύπνισης του αστικού εθνικισμού, εποχή που προσδιορίζεται στο 1847 ως το 1870, όταν ενώθηκε δηλαδή η Γερμανία και η Ιταλία, δεν υπήρχε αυτό το έθνος διότι οι «Μακεδόνες ήταν χωρισμένοι εθνικά σε Έλληνες Σέρβους και Βουλγάρους.
« από το χωρισμό αυτό, πιο ωφελημένοι βγήκαν οι Έλληνες διότι είχαν τον πιο ισχυρό προπαγανδιστικό μηχανισμό στην Μακεδονία, δηλαδή το Πατριαρχείο.
Έτσι, μέχρι το 1870, όλοι οι κάτοικοι της Μακεδονίας πίστευαν πώς ήταν Έλληνες. Το 1870, δημιουργήθηκε η Βουλγαρική Εξαρχία (αυτόνομη εκκλησία) και άρχισε και αυτή να απλώνει την προπαγάνδα της στην Μακεδονία, δημιουργώντας βουλγαρικά σχολεία και εκκλησίες. Τότε άρχισε να δημιουργείται και ο πρώτος χωρισμός των Μακεδόνων σε Έλληνες και Βουλγάρους».
Για το θέμα της Μακεδονίας όμως το διεθνές ενδιαφέρον μεγάλωνε.
Η σύγκρουση Ελλήνων και Βουλγάρων άρχισε να παίρνει μεγάλες διαστάσεις και το 1903 οι μεγάλες συναντήθηκαν στο Μίρτσιστεγκ και με την συμφωνία Αυστρίας-Ρωσίας, χώρισαν την Μακεδονία σε ζώνες επιρροής και δημιούργησαν διεθνή επιτροπή για την εσωτερική της επίβλεψη. Κέντρο της επιτροπής ήταν το Μοναστήρι.
Αποφασίστηκε να επιβλέπουν το Σαντζάκι των Σκοπίων οι Αυστριακοί, οι Ρώσοι της Θεσσαλονίκης, οι Γάλλοι των Σερρών, οι Άγγλοι της Δράμας και οι Ιταλοί του Μοναστηρίου και της Καστοριάς.
Η επιτροπή αυτή όμως δεν κατάφερε σπουδαία πράγματα, αντίθετα μάλιστα και όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι Σκοπιανοί «ιστορικοί» προκάλεσε και την «επανάσταση» του Ιλί -Ντέν.
«Σκοπός της επαναστάσεως του Ιλιντεν ήταν η δημιουργία μακεδονικού κράτους χωρίς ξένες επιρροές. Ηγέτης της επανάστασης ήταν ο Γκότσε Ντέλτσεφ» Γράφει ο Λάζαρ Μωύσωφ.
Κι ενώ οι «ιστορικοί» των Σκοπίων μιλάνε για κάποια Μακεδονική επανάσταση το 1903, δεν βρίσκουν σύμφωνους τους συναδέλφους τους στο Βελιγράδι ή στο Σαράγιεβο.
Συγκεκριμένα: Ο Δημήτριε Τζιώρτζιεβιτς, καθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου γράφει:
« Η εξέγερση του Ιλιντέν ήταν υποκινούμενη από την Σόφια και το φιλοβουλγαρικό τμήμα του Β.Μ.Ρ.Ο. Η Σόφια έθεσε επικεφαλής αυτής της εξέγερσης το λοχαγό του βουλγαρικού στρατού Γκότσε Ντέλτσεφ και τον απέστειλε από την Σόφια στη Μακεδονία γι΄αυτό το σκοπό»
Ο Βασίλι Πόποβιτς καθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Σαράγιεβο, γράφει: « Το Β.Μ.Ρ.Ο. το ίδρυσαν οι Βούλγαροι, με σκοπό να προσαρτήσουν την Μακεδονία» .
Και ο πολύς Σάβο Σκόκο όμως, δεν αποφεύγει να αναφέρει την έρευνα του Αμερικανού ιστορικού Helmrake, «Διπλωματία των Βαλκανικών Πολέμων 1912-13».
Όπου βέβαια δεν υπάρχει Μακεδονικός λαός αλλά και κατηγορηματικά και με ατράνταχτα ντοκουμέντα αποδεικνύει ότι το Β.Μ.Ρ.Ο. ήταν μια βουλγαρική οργάνωση με επικεφαλής τον Βούλγαρο λοχαγό Γκότσε Ντέλτσεφ και με σκοπό την προσάρτηση της Μακεδονίας στην Βουλγαρία
Ο Λάζαρ Μωύσωφ παραθέτει στο βιβλίο του και κάποια αποσπάσματα του Dimitri Rizov «Pro Makedonija».
Ο Ρίζωφ ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Βούλγαρους εθνικιστές και στο έργο του αυτό γράφει: « Οι Βούλγαροι ίδρυσαν το Β.Μ.Ρ.Ο. και άρχισαν τον αγώνα στην Βουλγαρία με σκοπό να την μετατρέψουν σε ομοιογενή βουλγαρική επαρχία , ή οποία θα ενώνονταν με την Βουλγαρία»
Παρά λοιπόν το γεγονός ότι όλοι οι ανεξάρτητοι ερευνητές ακόμη και οι Σέρβοι, συγκλίνουν στο ότι την «εξέγερση» του Ιλιντέν την έκαναν Βούλγαροι, τα σημερινά Σκόπια, όπως και στην περίπτωση του Σαμουήλ, την οικειοποιούνται προσπαθώντας να φτιάξουν το ιστορικό υπόβαθρο, πάνω στο οποίο θα στηρίξουν την αυθαίρετη ύπαρξη του «Μακεδονικού» τους έθνους.
Οι αντιφάσεις τους όμως είναι τεράστιες και ποικίλουν από «ιστορικό» σε «ιστορικό». Γράφει λοιπόν ο Λάζαρ Μωύσωφ:
«Οι Έλληνες θεωρούσαν την Μακεδονία σαν χώρα όπου από αρχαιότατων χρόνων κυριαρχούσε η ελληνική παιδεία και θεωρούσαν ότι οι ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ήταν ΑΡΧΑΙΟΜΑΚΕΔΟΝΕΣ επιφανειακά εκσλαβισθέντες…
Στην Μακεδονία όμως κατά καιρούς ζούσαν Όχι μόνο Οι Έλληνες, αλλά και οι Ρωμαίο, Αρχαιομακεδόνες, Ιλλυριοί, Βυζαντινοί, Βούλγαροι, Σέρβοι και Τούρκοι. Σήμερα όμως ζουν οι Μακεδόνες»
Θα συμφωνήσουμε με τον Μωύσωφ, παρ΄ότι τα μπερδεύει με αρχαιομακεδόνες, βυζαντινούς Έλληνες, λες και αυτά τα τρία είναι κάτι διαφορετικό, ότι στην Μακεδονία ποτέ δεν ζούσαν οι «Μακεδόνες του». Θα διαφωνήσουμε όμως στο ότι σήμερα, έτσι με από μηχανής θεό, εμφανίζονται και κατοικούν οι «Μακεδόνες του» και εξαφανίζονται όλοι οι άλλοι.
Η εξήγηση όμως είναι απλή. Και την δίνει ό μεγαλύτερος εθνολόγος της Βαλκανικής, Σέρβος Γιόβαν Τσβίιτς, στο βιβλίο του «ανθρωπογεωγραφία της Βαλκανικής Χερσονήσου», που έγραψε το 1912.
« Ο Λαός στην Μακεδονία είναι μια άμορφη μάζα. Έλληνες που βουλγαροποιούνται , Αλβανοί πού ελληνοποιούνται κ.λ.π.».
Μακεδόνες ούτε είδε ούτε αναφέρει πουθενά αυτός ο κορυφαίος και αξεπέραστα μέχρι σήμερα επιστήμονας.
Αντίθετα στην σελίδα 158 ανωτέρω βιβλίου γράφει ότι: «Η περιοχή των Σκοπίων και του Τετόβου δεν ανήκουν στην γεωγραφική περιφέρεια της Μακεδονίας» Και βέβαια δεν ήταν Μακεδονία.
Είναι γνωστό σε όλους ότι, μέχρι το 1912, τα Σκόπια ήταν πρωτεύουσα του Βιλαετιού του Κοσσυφοπεδίου.
Ποτέ η Μακεδονία δεν έφτασε γεωγραφικά μέχρι τα Σκόπια. Εκεί ήταν το βόρειο σύνορο της Παιανία και την προς βορά Δαρδανία.
Τον όρο Μακεδονία στις περιοχές αυτές τον έδωσε η βουλγαρική προπαγάνδα στην προσπάθεια της να αρπάξει όσα περισσότερα εδάφη μπορέσει, εφαρμόζοντας το σύνθημα: «Η Μακεδονία στους Μακεδόνες» και « το «Όλοι οι Μακεδόνες είναι Βούλγαροι».
Τα στοιχεία του Τσβίιτς δεν αποφεύγει να τα παραθέσει και ο Μωύσωφ στο Βιβλίο του. Και φυσικά, μη συμβιβαζόμενος με την απουσία του «έθνους» του από την έρευνα του Τσβίιτς, ας δούμε την ερμηνεία που δίνει:
«Ο Τσβίιτς ήταν άνθρωπος που εξυπηρετούσε τον μεγαλοσέρβικο σοβινισμό, ο οποίος ήθελε να καταπιεί την Μακεδονία και δεν αναγνώριζε τους Μακεδόνες, ονομάζοντας τους Νότιους Σέρβους».
Και συνεχίζουμε στο θέμα αυτό με διάφορες μαρτυρίες ανθρώπων που έπαιξαν ρόλο στην υπόθεση εκείνη την εποχή, όπως του Βασίλ ΣΟΠΩΦ.
«Οι πλούσιοι Μακεδόνες έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον να ονομάζονται Έλληνες. Αν οι Βούλγαροι είχαν δικούς τους άρχοντες στην Μακεδονία, τότε το θέμα θα είχε λυθεί υπέρ της Βουλγαρίας.
Σήμερα όμως οι Βούλγαροι δεν έχουν δικούς τους ανθρώπους την τοπική αυτοδιοίκηση, γι αυτό και κυβερνούν την Μακεδονία Γραικοί και Γραικομανείς, οι οποίοι είναι και οι μόνοι Έλληνες που υπάρχουν στην Μακεδονία».
Παρ΄ότι η μαρτυρία του Σόπωφ δεν μας φωτίζει ιδιαίτερα για το πώς εκλέγονταν στην αυτοδιοίκηση μόνο οι Έλληνες άρχοντες, αφού δεν υπήρχε ελληνικός πληθυσμός για να τους ψηφίζει, περνάμε και στα τουρκικά αρχεία.
Τα επίσημα τουρκικά αρχεία ονομάζουν τον πληθυσμό της Μακεδονίας «RUM MILET» δηλαδή Ρωμιούς.
Το 1870, ταυτόχρονα με το «Ρουμ» εμφανίζεται και το «BULGAR MILET», δηλαδή Βούλγαροι.
Αυτοί οι δυο λαοί συνυπάρχουν μέχρι το 1912-13, όταν οι Τούρκοι αποχώρησαν από την Μακεδονία.
Στο μεταξύ είχαν αναγνωριστεί και οι Σέρβοι Μιλιέτ και οι Ρουμάνοι Μιλιέτ, αλλά λόγω των μικρών πληθυσμών των πρώτων κυρίως, διότι Ρουμάνοι δεν υπήρχαν καθόλου και προσπάθησαν να βαφτίσουν Ρουμάνους τους Βλάχους, δεν έπαιξαν κάποιο αξιόλογο ρόλο την εποχή αυτή.
Ο Γάλλος περιηγητής Entmonte Belle, στο βιβλίο του «Μακεδονία και Μακεδόνες» γράφει:
Οι Έλληνες κυριαρχούσαν στις πόλεις και στα εμπορικά κέντρα της Μακεδονίας και είχαν την τοπική διοίκηση στα χέρια τους.
Ο Ελληνισμός κυριαρχούσε εθνολογικά στις πόλεις. Στα χωριά όμως ο Ελληνισμός δύσκολα κρατιόνταν, διότι εκεί δεν ζούσαν πολλοί Έλληνες.
Υπήρχαν όμως και χωριά που είχαν άμεση σχέση με το βασίλειο της Ελλάδας. Σε αυτά τα χωριά υπήρξαν δύο ισχυροί μηχανισμοί, η εκκλησία και το σχολείο, οι οποίοι όμως δεν έρχονται σε επαφή με τα υπόλοιπα χωριά.
Ούτε όμως εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία για μακρόπνοη διείσδυση σε όλα τα χωριά της Μακεδονίας, με αποτέλεσμα η επιτυχία σε αυτά να είναι βουλγαρική, καθώς οι Βούλγαροι ήταν αυτοί που ανέπτυξαν μεγάλο προσηλυτισμό και προπαγάνδα».
Και βία θα συμπληρώναμε εμείς καθώς η δράση των «Κομιτατζήδων» έγινε θρύλος.
Το παρόν απόσπασμα από το βιβλίο του Belle, που κυκλοφορεί και στα ελληνικά, το αναφέρει και ο Μωύσωφ στο βιβλίο του στην σελίδα 57 και αξίζει τον κόπο να δούμε πώς το ερμηνεύει.
«Έτσι οι Μακεδόνες δέχτηκαν την σκέπη της βουλγάρικης Εξαρχίας, όχι επειδή ήταν Βούλγαροι, αλλά επειδή μεταξύ των δύο κακών, προτίμησαν το μικρότερο»
Ο Ρώσος περιηγητής και ιστοριογράφος Στέφαν Βέρκοβιτς όμως έχει αντίθετη άποψη στο βιβλίο του «Περιγραφή των Βούλγαρων Μακεδόνων»:
Οι Βούλγαροι Μακεδόνες ονομάζονται με τα κάτωθι φυλετικά ονόματα: Μιάντσι, Πολιατσι, Κοπάκοβτσι, Μπρισιάτσι, Πιάντσι, και Σιράκοπβτσι».
Η ανωτέρω περιγραφή και ονοματολογία των βουλγαρόφωνων, σλαβικών φύλλων της Μακεδονίας, γεννά αμέσως το ερώτημα κλειδί:
α) Πώς ένας λαός που έχει έξι φυλετικά ονόματα, να δανείζεται από τους γείτονες του Μακεδόνες, ελληνικής φυλής για πλέον των 4.000 ετών, το εθνικό της όνομα;
β)Πώς είναι δυνατό, ο λαός των Σκοπίων να είναι ο μοναδικός λαός στον κόσμο που υιοθέτησε και χρησιμοποιεί σαν εθνικό του όνομα, το εθνικό όνομα ενός άλλου, γειτονικού του έθνους;
γ) Γιατί τα Σκόπια δεν υιοθέτησαν ένα από τα άφθονα φυλετικά ονόματα που υπήρξαν σε αφθονία, όπως συμβαίνει με όλους τους λαούς του κόσμου π.χ. Οι Μαγυάροι ονομάστηκαν έτσι από το όνομα ενός εκ των επτά φύλλων της Ουγγαρίας. Το ίδιο και οι Σέρβοι, οι Ρώσοι, οι Γερμανοί. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι υπάρχει Σαξονική ή Βαυαρική μειονότητα του Βαυαρικού ή Σαξωνικού έθνους το οποίο όμως είναι Σλαβικό, Πολωνικό ή Τσέχικο:
Τι άραγε να σημαίνει το όνομα Μακεδονία στην γλώσσα των Σκοπίων. Καταλαβαίνουν τι λέει αυτή η ελληνική λέξη, καλύτερα από το τι λέει η σλαβική, Πολιάτσι ή Σιράκοβτσι;
Φυσικά απάντηση δεν πρόκειται να βρεθεί. Πιθανόν να ακούσουμε και την ερμηνεία ότι η λέξη Μακεδονία προέρχεται από το «Μακ», δηλαδή τον καβουρδισμένο σπόρο της παπαρούνας από την οποία βγαίνει το Όπιο, του οποίου το γειτονικό κρατίδιο είναι μεγαλύτερος παραγωγός στην Ευρώπη.
Η από μία άλλη νεοπαγή λέξη, που μου ανέφερε Σκοπιανός «ιστορικός», από το ρήμα «Μάκομ» = πονάω, που σημαίνει η πονεμένη και χιλιοβασανισμένη χώρα (!,), την οποία λέξη δεν άκουσα να γνωρίζει κανένας άλλος Σκοπιανός.
Τελειώνοντας, αξίζει να αναφερθούμε στην πολύ σημαντική μαρτυρία ενός εκ των κύριων πρωταγωνιστών του Μακεδονικού. Μια παράγραφο που τα λέει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΟΛΑ:
Τελειώνοντας, αξίζει να αναφερθούμε στην πολύ σημαντική μαρτυρία ενός εκ των κύριων πρωταγωνιστών του Μακεδονικού. Μια παράγραφο που τα λέει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΟΛΑ:
«Οι Βούλγαροι δεν πρέπει να ανακατεύονται στα εσωτερικά της Μακεδονίας. Διότι εάν ο πατέρας μου και ο παππούς μου πίστευαν από άγνοια ότι ήταν Βούλγαροι, δεν σημαίνει ότι και εγώ ζω σήμερα στο σκοτάδι της άγνοιας σε ότι αφορά την εθνικότητα μου»
Ο ΚΡΣΤΕ ΜΙΣΙΡΚΩΦ, εθνικός ήρωας των Σκοπίων, πρωτεργάτης της Μακεδόνικης ιδέας, δίνει γλαφυρότατα το ζουμί της ιστορίας. Ότι περί Μεγάλου Αλεξάνδρου, περί Σαμουήλ., Κυρίλλου και Μεθοδίου, δεν θάπρεπε καν να τα συζητάμε, από την στιγμή που διαβάζουμε τον Μισίρκωφ.
Στέφανος Σωτηρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου