Μια απόφαση-ντροπή για το Κοσσυφοπέδιο

Μια μόλις ημέρα μετά τη συνάντηση του Αμερικανού αντιπρόεδρου Τζόζεφ Μπάιντεν, με τον «πρωθυπουργό» του Κοσσυφοπεδίου Χασίμ Θάτσι στην Ουάσινγκτον, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης έδωσε το πράσινο φως για την αναγνώριση της Πρίστινα από όσους ακόμα δεν το είχαν κάνει, παρά τις διαχρονικές αμερικανικές πιέσεις και προτροπές.

Αλλάζουν πολλά… προς το χειρότερο

Η γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, σαφώς και έχει βαρύτητα. Είτε μας αρέσει, είτε όχι.

Η τοποθέτησή του λοιπόν για το θέμα του Κοσσυφοπεδίου, ότι η ανακήρυξη ανεξαρτησίας εκ μέρους του δεν παραβιάζει το διεθνές Δίκαιο, δικαιώνει την αιματηρή γεωπολιτική μηχανική των μεγάλων δυνάμεων της Δύσης στα Βαλκάνια.

Παράλληλα, θέτει υπό αμφισβήτηση την αρχή του απαραβίαστου των συνόρων, όπως αυτή προβλέπεται στη Χάρτα του ΟΗΕ, ενώ συνάμα ανοίγει και τον ασκό του Αιόλου για άλλες αποσχίσεις, εντός και εκτός Βαλκανίων.

Η γνωμοδότηση αυτή θα αποτελέσει τη Βίβλο όλων των αποσχιστικών κινημάτων, σε όλα τα μήκη και πλάτη της οικουμένης.

Αλήθεια, τι θα πουν οι δικαστές της Χάγης σε λίγο καιρό στους Σέρβους της Βοσνίας, που ήδη κινητοποιούνται, δυσφορώντας για τη συμπεριφορά των ομοσπονδιακών αρχών της χώρας αλλά και των γκαουλάιτερ της διεθνούς κοινότητας εις βάρος τους;

Τι θα πουν στους Βάσκους, στους Καταλανούς, στους Σκωτσέζους, στους Ουαλούς, στους Φλαμανδούς αλλά και στον κάθε λαό ή εθνοτική ομάδα που έχει βρει ή θα βρει απάγκιο στο όραμα της αυτοδιάθεσης; Και με πόση ευκολία θα πουν άραγε υποκριτικά όχι στις προαναφερόμενες εθνότητες; Με ποια ηθική (πόσο «παρωχημένη» πολιτικά ακούγεται η λέξη…) θα αρνηθούν το αυτονόητο σε όλους όσους επιθυμούν να άρουν στα χέρια τους τις τύχες τους;

Και μπορεί ο Κοσοβάρος πρόεδρος Φατμίρ Σεϊντίου να «σημείωσε», προφανώς καθ’ υπόδειξη, ότι «το Κοσσυφοπέδιο όμως δεν αποτελεί προηγούμενο για οποιαδήποτε άλλη περίπτωση» (ποιος το λέει αυτό, δεν στέκει νομικά, από πότε έπαψε να εφαρμόζεται η αρχή του δεδικασμένου και γιατί να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά, θα έλεγε ο συνήγορος του διαβόλου;), αλλά είτε το θέλουν είτε όχι κάποιοι στη Χάγη, το μόνο που έκαναν είναι να αποσταθεροποιήσουν το σύμπαν!

Ακροβασία δειλίας

Είναι σαφές ότι οι δικαστές «ακροβάτησαν». Αντιλαμβανόμενοι τι διακυβεύεται σε πολιτικό επίπεδο, προχώρησαν σε μια γνωμοδότηση με πολιτική και ουχί με νομική βάση. Δείλιασαν.

Αυτό είναι σαφές. Γιατί η γνωμοδότηση είναι γελοία από νομική άποψη. Δεν έλαβαν υπόψη τους οι δικαστές τη διεθνή νομοθεσία και έβγαλαν μια γνωμοδότηση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των κέντρων αποφάσεων.

Φοβήθηκαν οι δικαστές την Ουάσινγκτον και το Λονδίνο. Φοβήθηκαν οι δικαστές τις πολιτικές συνέπειες της απόφασής τους.

Και οδηγούν τους εναπομείναντες στο Κοσσυφοπέδιο Σέρβους, στην απόγνωση. Επίσης, οι δικαστές έστειλαν ένα μήνυμα στην οικουμένη ότι Δικαιοσύνη δεν υπάρχει, ότι νόμος είναι το δίκιο του ισχυρού. Πλέον, κανείς δεν μπορεί να περιμένει τίποτα και από πουθενά…

Ποιος γράφει την Ιστορία; Όχι πάντως οι δειλοί…

Την Ιστορία δεν τη γράφουν οι δειλοί. Τη γράφουν όσοι ορθώνουν ανάστημα. Και οι δικαστές της Χάγης δεν το έκαναν, αν και καλύπτονταν απόλυτα από το διεθνές Δίκαιο. Προτίμησαν την ταύτιση, τη συμπόρευση, το συμβιβασμό, την αλλοτρίωση. Είναι για λύπηση; Αναμφισβήτητα ναι. Κατά πολύ κατώτεροι των περιστάσεων, δικαίωσαν τους διακινητές λευκής σαρκός και τους εμπόρους ναρκωτικών του UCK. Δικαίωσαν αυτούς που συνεργάζονταν με τον επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας του Κοσσυφοπεδίου Χασίμ Ρεχέπι, ο οποίος συνελήφθη για διαφθορά. Δικαίωσαν όλους όσους συνέβαλαν στη δημιουργία ενός θύλακα εκρηκτικής εγκληματικότητας στο κέντρο των Δυτικών Βαλκανίων.

Πλυντήριο

Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, μεταβάλλεται σε πλυντήριο των αμερικανικών και γενικότερα των νεοταξικών επιδιώξεων.

Αυτό υποθέτουμε το κατάλαβε και η κυνηγός κεφαλών Κάρλα Ντελ Πόντε, όταν είχε την «ατυχή» ιδέα να διερευνήσει τις καταγγελίες για την κατακρεούργηση εκατοντάδων Σέρβων αιχμαλώτων στο Κοσσυφοπέδιο από τον UCK και την πώληση των οργάνων τους σε κυκλώματα εμπορίας του εξωτερικού. Τώρα γράφει βιβλία, που το σύστημα «πνίγει», περιθωριοποιημένη και πολύ μακριά, χωρίς την παραμικρή δυνατότητα παρέμβασης. Δεν είναι πια χρήσιμη, αλλά αντίθετα, επικίνδυνη. Ας τα βλέπουν αυτά οι κομφορμιστές και όλοι όσοι «προσαρμόζονται» εύκολα και μπαίνουν σε καλούπια.

Τελικά ζούμε σε έναν κόσμο ολοκληρωτικό, στη δίνη της προσπάθειας για την παγκόσμια διακυβέρνηση, όπου, όπως είπαμε και πριν, μόνη διαφυγή για τα έθνη και τους λαούς, είναι η συγκέντρωση ισχύος και  απείθεια στα κελεύσματα του διεθνούς παράγοντα.

Τελικά, έτσι που το πάνε οι ταγοί της παγκοσμιοποίησης, θα μας αναγκάσουν να αρχίσουμε να θαυμάζουμε τύπους «κολλημένους» σαν τον Τσάβες, αλλά και άλλους λατινοαμερικάνους ηγέτες, που βγάζουν τη γλώσσα τους στην Ουάσινγκτον! Μια ιδέα είναι όλα!

Αν αναλογιστεί κανείς ότι οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να υπογράψουν για τη συγκρότησή του, ώστε να μην κινδυνεύουν οι στρατιωτικοί τους από διώξεις και διεθνή εντάλματα, είναι να τρελαίνεσαι… Ακόμα και έτσι όμως, το ελέγχουν το Δικαστήριο, το κατευθύνουν. Με χίλιους δύο τρόπους. Από την άλλη, καιρός είναι να αντιληφθούν οι Σέρβοι ότι οι δυτικόφιλες (και στην ουσία δωσιλογικές) κυβερνήσεις τους, το μόνο που κατάφεραν με τους τεμενάδες στη Δύση και τη μανία τους για ένταξη στις «ευρωατλαντικές δομές», είναι ο περαιτέρω ακρωτηριασμός της χώρας. Η ταπεινωτική για αυτούς απόφαση, ας κουνήσει λίγο το Βελιγράδι. Γιατί όλα έχουν και τα όριά τους.

Μια σημαντική εθνική μας παράμετρος…

«Θορυβημένη» από τη γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου, η κυβέρνηση της Λευκωσίας με ανακοίνωσή της μέσω του οικείου ΥΠΕΞ, υπογραμμίζει την πάγια θέση της υπέρ του σεβασμού της κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας της Σερβίας και σημειώνει ότι «η επιχειρηματολογία του δικαστηρίου διαφοροποιεί την περίπτωση του Κοσόβου από την περίπτωση της Κύπρου». Ανάλογη στάση κράτησε και η ρωσική κυβέρνηση.

Νίκος Χιδίρογλου

ΠΗΓΗ