Πριν από μία εβδομάδα οι «φίλοι» μας στη άλλη πλευρά του Ατλαντικού, μέσω του Ινστιτούτου Στράτφορ (Stratfor), μας ενημέρωσαν ψυχρά και ξερά ότι μέσα σε τρία χρόνια θα χρεοκοπήσουμε, θα καταρρεύσουμε, θα βγούμε από την ευρωζώνη και θα χάσουμε το Αιγαίο από τους Τούρκους!
Με την πρώτη ανάγνωση η έκθεση μοιάζει με σενάριο πολιτικής ταινίας - θρίλερ, με τη διαφορά ότι οι συντάκτες της έκθεσης δεν είναι σεναριογράφοι του Χόλιγουντ, αλλά οι «εγκέφαλοι» της σκιώδους CIA, όπως χαρακτηρίζουν διεθνείς αναλυτές το περιβόητο Ινστιτούτο Στράτφορ, χαρακτηρισμός που δεν έδειξε ποτέ να ενοχλεί τα αφεντικά του Ινστιτούτου.
Τι εστί, όμως, Stratfor και πώς κατάφερε μέσα σε 14 χρόνια οι αναλύσεις του να θεωρούνται «ευαγγέλιο» για τις 500 μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου και πλήθος κυβερνήσεων, που πληρώνουν αδρά για να λαμβάνουν τις τύπου Νοστράδαμου γεωπολιτικές προβλέψεις του αλλά και για να αναθέτουν στους αναλυτές του με το αζημίωτο ειδικές αποστολές για τη συλλογή πληροφοριών αλλά και την πρόβλεψη των κινήσεων υποψήφιων πελατών και ανταγωνιστών;
Οι «εγκέφαλοι»
Η επωνυμία και μόνο του Ινστιτούτου, Strategic Forecasting (Stratfor), δηλαδή Στρατηγική Πρόγνωση, είναι εξαιρετικά επιθετική, αν αναλογιστεί κανείς ότι, ακόμα κι αν είναι πολιτικά ορθή, οι όροι πρόγνωση - πρόβλεψη χρησιμοποιούνται από μετεωρολόγους και μπούκερ, και όχι από πολιτικούς αναλυτές, όσο ιδιοφυείς ή ψωνισμένοι και να είναι…
Ο doctor George Friedman, όμως, δεν έκανε καμιά δεύτερη σκέψη όταν αποφάσισε να ιδρύσει το Ινστιτούτο το 1994, αφού εγκατέλειψε την ακαδημαϊκή του καριέρα αλλά και τον ρόλο του συμβούλου - αναλυτή στους μεγαλύτερους κυβερνητικούς οργανισμούς που σχετίζονται με τομείς της άμυνας και της τεχνολογίας στις ΗΠΑ, όπως μεταξύ άλλων στο Office of Net Assessments, το «κλειστό» think tank του αμερικάνικου υπουργείου Άμυνας, στο Army War College και στο National Defense University.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο αντιπρόεδρος του Ινστιτούτου Fred Burton, ο οποίος θεωρείται εξπέρ στον τομέα της ασφάλειας και της τρομοκρατίας ως πρώην ειδικός πράκτορας στο αμερικάνικο υπουργείο Εξωτερικών, με συμμετοχή σε πολύ μεγάλες υποθέσεις, ενώ παράλληλα ήταν ο σύνδεσμος των αμερικάνικων αρχών με πλήθος κυβερνήσεων που ζήτησαν τα φώτα των ΗΠΑ στους τομείς της ασφάλειας, της τρομοκρατίας και της εκτίμησης κινδύνου.
Αντίστοιχα, και οι περισσότεροι αναλυτές - ερευνητές του Ινστιτούτου, που υπολογίζονται σε 70 άτομα, είναι πρόσωπα που στο παρελθόν είχαν θέσεις - «κλειδιά» στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, τη CΙΑ και το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας. Το stuff του Ινστιτούτου συμπληρώνεται από ερευνητές διαφόρων χωρών που έχουν ενσωματωθεί στο Stratfor και δίνουν πληροφορίες, κάνουν αναλύσεις για συγκεκριμένες χώρες και συγκεκριμένα προβλήματα χωρίς να γνωρίζουν όλη την εικόνα του πάζλ.
Τι υπηρεσίες προσφέρει
Το Ινστιτούτο έχει αυστηρούς κανόνες λειτουργίας και μόνο λίγες πληροφορίες βλέπουν το φως της δημοσιότητας για τις δραστηριότητές του και τους πελάτες του. Είναι χαρακτηριστικό ότι, αν και η πλειονότητα των εταιρειών ανά τον κόσμο παρουσιάζει φόρα παρτίδα τη λίστα των πελατών της ως μέθοδο - κράχτη για την προσέλκυση νέων πελατών, η Stratfor, αντίθετα, τη φυλάσσει ως επτασφράγιστο μυστικό.
Στα «σαλόνια» και στα «λόμπι», όμως, όπου παίρνονται οι κάθε είδους αποφάσεις πάνω από τον άτλαντα, όλοι γνωρίζουν ότι στο κρυφό πελατολόγιό της βρίσκονται όλες οι εταιρείες - κολοσσοί του κόσμου, εκείνες που κινούν το παγκόσμιο χρήμα, ανεβοκατεβάζουν τις αγορές, δημιουργούν «τοξικές» κρίσεις, νέες ανάγκες και νέους παίκτες στο γεωπολιτικό πεδίο.
Οι εταιρείες αυτές πληρώνουν ετήσια συνδρομή 40.000 δολαρίων μόνο για το απλό σέρβις του Ινστιτούτου, δηλαδή για ένα ποτ-πουρί αναλύσεων - προβλέψεων στους τομείς της πολιτικής της οικονομίας αλλά και σε θέματα ασφάλειας για όλα τα κράτη του πλανήτη και ειδικές αναλύσεις - προγνώσεις για τα «καυτά» σημεία του πλανήτη, εκεί δηλαδή που βρίσκονται εν εξελίξει ή υπό εκκόλαψη πολεμικές συγκρούσεις και εσωτερικές αναταραχές. Το Ινστιτούτο διαθέτει αντίστοιχο «κρυφό» πελατολόγιο και για πλήθος κυβερνήσεων και εν αναμονή κυβερνήσεων. Αξίζει να πούμε ότι πρόσβαση σε ευρεία γκάμα αναλύσεων προσφέρει το Stratfor και στους κοινούς θνητούς που έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν γύρω στα 400 δολάρια τον χρόνο. Προφανώς, με αυτήν την τιμή το Ινστιτούτο προσφέρει μια απλή «μυρωδιά» των προβλέψεών του. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι σε αυτήν την τιμή προσφέρθηκε και η ανάλυση για τα γεωπολιτικά της Ελλάδας, η οποία προκάλεσε αίσθηση...
Όπως το ίδιο το Ινστιτούτο λέει στην ιστοσελίδα του (www.stratfor.com), δεν προσφέρει ειδήσεις (news) στους πελάτες τους, αλλά πληροφορίες (intelligence) και εξηγεί τη διαφορά των όρων λέγοντας ότι ειδήσεις είναι αυτό που συνέβη, ενώ intelligence – όπως οι «πληροφορίες» του Ινστιτούτου – αυτό που πρόκειται να συμβεί. Και όπως λένε οι καλά γνωρίζοντες, η διατύπωση αυτή δεν είναι ένα υπερφίαλο επιχειρηματικό promotion, αφού για παράδειγμα στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας η ενημέρωση του Stratfor προς τους πελάτες του ήταν έτη φωτός μπροστά ακόμα και από το CNN, που είχε 24ωρη ζωντανή σύνδεση από όλα τα μέτωπα. Το Ινστιτούτο, όμως, έδινε πρώτο την πληροφόρηση για τους στόχους των αμερικάνικων βομβών!
Το απλό σέρβις, βέβαια, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου καθώς το Ινστιτούτο παρέχει εξειδικευμένες υπηρεσίες κατόπιν παραγγελίας από εταιρείες, κυβερνήσεις και άλλους φορείς, υπηρεσίες που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας αφού οι στρατηγικές αναλύσεις - προγνώσεις δεν συμπεριλαμβάνονται στο «γενικό δελτίο».
Οι αναλυτές του Stratfor προσλαμβάνονται για να «ξεσκονίσουν» και να «προβλέψουν» το μέλλον ανταγωνιστών και πελατών για τις εταιρείες - κολοσσούς του πλανήτη. Να διαπιστώσουν τα αδύνατα και δυνατά σημεία τους, τις δεσμεύσεις τους και να κάνουν πρόγνωση για την έκβαση μιας πιθανής συνεργασίας ή ενός μελλοντικού επιχειρηματικού «πολέμου».
Αντίστοιχες υπηρεσίες λέγεται ότι προσφέρουν και σε κυβερνήσεις για να χαράξουν μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα τη στρατηγική τους απέναντι σε «εχθρούς», «φίλους», νέους «συμμάχους», σε όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων της πολιτικής και της οικονομίας.
Ο σύγχρονος «Νοστράδαμος»
Ο dr George Friedman θεωρείται στις ΗΠΑ – και όχι μόνο – ένας από τους κορυφαίους πολιτικούς αναλυτές, γι’ αυτό και συχνά φιλοξενείται στα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα, ενώ τις απόψεις του φιλοξενούν οι μεγαλύτερες εφημερίδες.
Το ερώτημα που έχει απασχολήσει κατά καιρούς είναι πώς τα μεγαλύτερα δίκτυα και οι μεγαλύτερες εφημερίδες φιλοξενούν τις απόψεις ενός επιστήμονα που λειτουργεί λίγο πολύ ως σύγχρονος «Νοστράδαμος».
Η απάντηση που δίνουν εκείνοι που καταβάλλουν τον οβολό τους στο Ινστιτούτο είναι ότι οι περισσότερες από τις μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες πολιτικές προγνώσεις που είχε κάνει, επαληθεύτηκαν.
Στην επιτυχία αυτή άλλωστε οφείλεται και ο χαρακτηρισμός «σκιώδης CIA» που έχουν δώσει στο Stratfor.
Το 2009 ο dr George Friedman επέλεξε να πάει ακόμα πιο μακριά και να κάνει ένα τεράστιο βήμα στον χώρο και στον χρόνο, με την έκδοση του βιβλίου «Τα επόμενα 100 χρόνια», που, όπως λέει και ο τίτλος του, κάνει προγνώσεις για τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις στον πλανήτη σε βάθος ενός αιώνα!
Ιδού οι γεωπολιτικές προβλέψεις του για τον 21ο αιώνα:
- Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα είναι η μοναδική υπερδύναμη στον πλανήτη.
- Η Κίνα δεν θα τα καταφέρει να γίνει η δεύτερη υπερδύναμη.
- Ο έλεγχος των ωκεανών και ειδικά του Ειρηνικού, σε συνδυασμό με τον έλεγχο του διαστήματος, θα είναι οι κρίσιμοι παράγοντες δύναμης και επιρροής για τον 21ο αιώνα.
- Η Ρωσία θα προσπαθήσει να επιβληθεί δυναμικά ως υπερδύναμη το 2020 και ένας δεύτερος, αλλά πρόσκαιρος «ψυχρός πόλεμος» θα σημειωθεί με τις ΗΠΑ.
- Η Τουρκία, η Ιαπωνία και η Πολωνία θα αναδειχθούν ως οι τρεις νέες ισχυρές δυνάμεις, όχι όμως υπερδυνάμεις.
-Η Ινδία θα συνεχίσει να είναι ισχυρός παίκτης, αλλά όχι παγκόσμιας εμβέλειας.
- Η Δυτική Ευρώπη θα έχει εξαιρετικά μικρή ισχύ τον 21ο αιώνα, δεν θα είναι υπολογίσιμη δύναμη.
- Γύρω στο 2050, η Τουρκία και η Ιαπωνία θα πάνε σε πόλεμο με τις ΗΠΑ και η Πολωνία θα ευθυγραμμιστεί με τις ΗΠΑ.
- Μεταξύ του 2080 και του 2100, η πιο ισχυρή απειλή για την κυριαρχία των ΗΠΑ θα είναι μια νέα αναδυόμενη δύναμη, το Μεξικό.
Το τι μέλλει γενέσθαι, θα το αποδείξει βέβαια η ζωή… Κι αν το 2100 είναι για μας στη σφαίρα της φαντασίας και μόνο, τα επόμενα 3 χρόνια, που είναι και η πρόγνωση για τη χώρα μας, είναι μόλις ένα βήμα μπροστά μας.
Απειλητικές συμβουλές
Το Stratfor (και οι υπόλοιπες φανερές και μυστικές αμερικάνικες υπηρεσίες), με την πρόσφατη ανάλυσή του, η οποία δημοσιεύτηκε ευρύτατα, στέλνει στην Αθήνα μια εξαιρετικά σημαντική υπενθύμιση: Όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας. Ο προστάτης, λοιπόν, τον οποίο θα πρέπει να αναζητήσει η Ελλάδα προκειμένου να διασωθεί (σύμφωνα με την ανάλυση του Stratfor), βρίσκεται στα ανατολικά της. Δεν είναι όμως η Τουρκία...
Η ανάλυση της ελληνικής γεωπολιτικής από το αμερικάνικο ινστιτούτο «προβλέψεων» περιγράφει μια ζοφερή πραγματικότητα και ένα σενάριο πιθανό να εξελιχθεί καταστροφικά για την Ελλάδα. Πίσω ωστόσο από τις γραμμές κρύβεται το μήνυμα - υπόδειξη που αποστέλλει η Ουάσιγκτον προς την Αθήνα: Αναζητήστε προστάτη και προσδεθείτε απόλυτα, σαφέστατα και χωρίς αναστολές στον «άξονα του καλού».
Τέτοιου είδους προβλέψεις από ινστιτούτα όπως το Stratfor κατά κανόνα περιγράφουν τις επιδιώξειςαπολύτωςγεωπολιτικό παιχνίδι. Υπ’ αυτήν την έννοια, το Stratfor είναι εξαιρετικά πιθανό να προβλέπει τις εξελίξεις, αφού έχει από πρώτο χέρι πρόσβαση στον χάρτη των αμερικάνικων επιδιώξεων στη γεωπολιτική σκακιέρα. και τους απώτερους στόχους των δυνάμεων που εκφράζουν. Το εν λόγω ινστιτούτο είναι δικτυωμένο με το αμερικάνικο σύστημα πληροφοριών και οι αναλύσεις του διατυπώνουν και περιγράφουν τους στόχους των ΗΠΑ στο
Ο παράγων Τουρκία
Οι διαπιστώσεις για την υποβάθμιση του ελληνικού γεωπολιτικού ρόλου είναι κάτι που δεν απαιτεί ιδιαίτερες γνώσεις ή πληροφόρηση. Οι προβλέψεις, ωστόσο, του Stratfor για τη «δεδομένη» ελληνική χρεοκοπία, για την έξοδο της χώρας από το ευρώ και την αδυναμία της να υπερασπιστεί την εθνική της κυριαρχία στο Αιγαίο υποκρύπτουν την αμερικάνικη μεθοδολογία για τη ρυμούλκηση της Ελλάδας στο άρμα και τις επιδιώξεις της Ουάσιγκτον.
Ο άξονας του καλού, που μάχεται ενάντια στο παγκόσμιο κακό, ως κεντρική ιδέα της πολιτικής Μπους («όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας») εξακολουθεί να παραμένει καθοριστικήΟμπάμα. Σε αυτήν την αμερικάνικη αξιολόγηση (καλού - κακού) η Τουρκία... δεν είναι απολύτως καλή! παράμετρος για τη διαμόρφωση της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής και επί διακυβέρνησης των Δημοκρατικών του
Το κακό κατά την αμερικάνικη – για προφανείς λόγους απλοποιημένη – ορολογία ενσαρκώνεται στο Ιράν. Πίσω, ωστόσο, από τον προφανή και στοχοποιημένο εχθρό, κακοί – δηλαδή γεωπολιτικοί αντίπαλοι – είναι η Ρωσία και η Κίνα. Είναι λοιπόν φανερό ότι όσο η Τουρκία του Ερντογάν διεκδικεί τον σχετικά αυτόνομο ρόλο της τοπικής υπερδύναμης αναζητώντας τρόπους να εκμεταλλευτεί τη θέση της ως διαμετακομιστικού κέντρου ρώσικων και ιρανικών ενεργειακών αποθεμάτων, τόσο μετακινείται προς την πλευρά του κακού, σύμφωνα με την αμερικάνικη ομαδοποίηση εχθρών και φίλων.
Δείγματα αλλαγής
Η σημερινή ελληνική κυβέρνηση, πριν ακόμη εκλεγεί, φρόντισε να στείλει τα πρώτα δείγματα αλλαγής προσανατολισμού προς την κατεύθυνση του καλού.
● Οι περιβαλλοντικές ευαισθησίες που προεκλογικά εξέφρασε ο Γ. Παπανδρέου για την κατασκευή του πετρελαιαγωγού μεταφοράς ρώσικου πετρελαίου από το βουλγαρικό Μπουργκάς στην Αλεξανδρούπολη ήταν το πρώτο μήνυμα.
● Το δεύτερο και σαφέστερο ήταν η ακύρωση της συμφωνίας προμήθειας ρώσικου αμυντικού εξοπλισμού.
Θα πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι η υπονόμευση των προσπαθειών της Ρωσίας για την επέκταση των δυνατοτήτων της εφοδιασμού της Ευρώπης με φυσικό αέριο ή πετρέλαιο θίγει και τα γερμανικάστρατηγικές σχέσεις με τη Μόσχα. συμφέροντα, αφού το Βερολίνο, παρά τις αμερικάνικες επιθυμίες, έχει πολλά να κερδίσει αναπτύσσοντας
Τα παραπάνω σκιαγραφούν σε γενικές γραμμές μια γεωπολιτική μάχη ευρείας κλίμακας, η οποία εξελίσσεται κάτω από το πέπλο της επαπειλούμενης οικονομικής κατάρρευσης μεγάλου τμήματος της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Σε αυτήν τη μάχη οι «μικροί» πιέζονται ασφυκτικά να διαλέξουν στρατόπεδο. Η Πολωνία, για παράδειγμα, διάλεξε με σαφήνεια όταν αποφάσισε να αγνοήσει τη ρώσικη οργή και να μπει κάτω από την αμερικάνικη αντιπυραυλική ασπίδα. Ανάλογη απόφαση, όχι δίχως κόστος, φαίνεται ότι πιέζεται να λάβει και η Βουλγαρία, η οποία είναι απολύτως εξαρτημένη από τη Μόσχα στον ενεργειακό τομέα.
Η έκφραση της οικονομικής κρίσης με αυτόν τον ακραία οδυνηρό τρόπο στην Ελλάδα περιγράφει σε έναν βαθμό τις πιέσεις που δέχεται η χώρα για να επιλέξει στρατόπεδο. Υπ’ αυτό το πρίσμα μπορεί να εξηγηθεί η γερμανική τακτική, η οποία δρομολόγησε τη χώρα στην τροχιά του ΔΝΤ. Μέσα από αυτήν την οπτική μπορούν ίσως να γίνουν κατανοητές οι αναλύσεις - υποδείξεις του Stratfor για την αναζήτηση ενός προστάτη, με τη βοήθεια του οποίου θα μπορούσε να μπει φρένο στα τούρκικα σχέδια για κυριαρχία στο Αιγαίο...
ΠΗΓΗ
Με την πρώτη ανάγνωση η έκθεση μοιάζει με σενάριο πολιτικής ταινίας - θρίλερ, με τη διαφορά ότι οι συντάκτες της έκθεσης δεν είναι σεναριογράφοι του Χόλιγουντ, αλλά οι «εγκέφαλοι» της σκιώδους CIA, όπως χαρακτηρίζουν διεθνείς αναλυτές το περιβόητο Ινστιτούτο Στράτφορ, χαρακτηρισμός που δεν έδειξε ποτέ να ενοχλεί τα αφεντικά του Ινστιτούτου.
Τι εστί, όμως, Stratfor και πώς κατάφερε μέσα σε 14 χρόνια οι αναλύσεις του να θεωρούνται «ευαγγέλιο» για τις 500 μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου και πλήθος κυβερνήσεων, που πληρώνουν αδρά για να λαμβάνουν τις τύπου Νοστράδαμου γεωπολιτικές προβλέψεις του αλλά και για να αναθέτουν στους αναλυτές του με το αζημίωτο ειδικές αποστολές για τη συλλογή πληροφοριών αλλά και την πρόβλεψη των κινήσεων υποψήφιων πελατών και ανταγωνιστών;
Οι «εγκέφαλοι»
Η επωνυμία και μόνο του Ινστιτούτου, Strategic Forecasting (Stratfor), δηλαδή Στρατηγική Πρόγνωση, είναι εξαιρετικά επιθετική, αν αναλογιστεί κανείς ότι, ακόμα κι αν είναι πολιτικά ορθή, οι όροι πρόγνωση - πρόβλεψη χρησιμοποιούνται από μετεωρολόγους και μπούκερ, και όχι από πολιτικούς αναλυτές, όσο ιδιοφυείς ή ψωνισμένοι και να είναι…
Ο doctor George Friedman, όμως, δεν έκανε καμιά δεύτερη σκέψη όταν αποφάσισε να ιδρύσει το Ινστιτούτο το 1994, αφού εγκατέλειψε την ακαδημαϊκή του καριέρα αλλά και τον ρόλο του συμβούλου - αναλυτή στους μεγαλύτερους κυβερνητικούς οργανισμούς που σχετίζονται με τομείς της άμυνας και της τεχνολογίας στις ΗΠΑ, όπως μεταξύ άλλων στο Office of Net Assessments, το «κλειστό» think tank του αμερικάνικου υπουργείου Άμυνας, στο Army War College και στο National Defense University.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο αντιπρόεδρος του Ινστιτούτου Fred Burton, ο οποίος θεωρείται εξπέρ στον τομέα της ασφάλειας και της τρομοκρατίας ως πρώην ειδικός πράκτορας στο αμερικάνικο υπουργείο Εξωτερικών, με συμμετοχή σε πολύ μεγάλες υποθέσεις, ενώ παράλληλα ήταν ο σύνδεσμος των αμερικάνικων αρχών με πλήθος κυβερνήσεων που ζήτησαν τα φώτα των ΗΠΑ στους τομείς της ασφάλειας, της τρομοκρατίας και της εκτίμησης κινδύνου.
Αντίστοιχα, και οι περισσότεροι αναλυτές - ερευνητές του Ινστιτούτου, που υπολογίζονται σε 70 άτομα, είναι πρόσωπα που στο παρελθόν είχαν θέσεις - «κλειδιά» στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, τη CΙΑ και το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας. Το stuff του Ινστιτούτου συμπληρώνεται από ερευνητές διαφόρων χωρών που έχουν ενσωματωθεί στο Stratfor και δίνουν πληροφορίες, κάνουν αναλύσεις για συγκεκριμένες χώρες και συγκεκριμένα προβλήματα χωρίς να γνωρίζουν όλη την εικόνα του πάζλ.
Τι υπηρεσίες προσφέρει
Το Ινστιτούτο έχει αυστηρούς κανόνες λειτουργίας και μόνο λίγες πληροφορίες βλέπουν το φως της δημοσιότητας για τις δραστηριότητές του και τους πελάτες του. Είναι χαρακτηριστικό ότι, αν και η πλειονότητα των εταιρειών ανά τον κόσμο παρουσιάζει φόρα παρτίδα τη λίστα των πελατών της ως μέθοδο - κράχτη για την προσέλκυση νέων πελατών, η Stratfor, αντίθετα, τη φυλάσσει ως επτασφράγιστο μυστικό.
Στα «σαλόνια» και στα «λόμπι», όμως, όπου παίρνονται οι κάθε είδους αποφάσεις πάνω από τον άτλαντα, όλοι γνωρίζουν ότι στο κρυφό πελατολόγιό της βρίσκονται όλες οι εταιρείες - κολοσσοί του κόσμου, εκείνες που κινούν το παγκόσμιο χρήμα, ανεβοκατεβάζουν τις αγορές, δημιουργούν «τοξικές» κρίσεις, νέες ανάγκες και νέους παίκτες στο γεωπολιτικό πεδίο.
Οι εταιρείες αυτές πληρώνουν ετήσια συνδρομή 40.000 δολαρίων μόνο για το απλό σέρβις του Ινστιτούτου, δηλαδή για ένα ποτ-πουρί αναλύσεων - προβλέψεων στους τομείς της πολιτικής της οικονομίας αλλά και σε θέματα ασφάλειας για όλα τα κράτη του πλανήτη και ειδικές αναλύσεις - προγνώσεις για τα «καυτά» σημεία του πλανήτη, εκεί δηλαδή που βρίσκονται εν εξελίξει ή υπό εκκόλαψη πολεμικές συγκρούσεις και εσωτερικές αναταραχές. Το Ινστιτούτο διαθέτει αντίστοιχο «κρυφό» πελατολόγιο και για πλήθος κυβερνήσεων και εν αναμονή κυβερνήσεων. Αξίζει να πούμε ότι πρόσβαση σε ευρεία γκάμα αναλύσεων προσφέρει το Stratfor και στους κοινούς θνητούς που έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν γύρω στα 400 δολάρια τον χρόνο. Προφανώς, με αυτήν την τιμή το Ινστιτούτο προσφέρει μια απλή «μυρωδιά» των προβλέψεών του. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι σε αυτήν την τιμή προσφέρθηκε και η ανάλυση για τα γεωπολιτικά της Ελλάδας, η οποία προκάλεσε αίσθηση...
Όπως το ίδιο το Ινστιτούτο λέει στην ιστοσελίδα του (www.stratfor.com), δεν προσφέρει ειδήσεις (news) στους πελάτες τους, αλλά πληροφορίες (intelligence) και εξηγεί τη διαφορά των όρων λέγοντας ότι ειδήσεις είναι αυτό που συνέβη, ενώ intelligence – όπως οι «πληροφορίες» του Ινστιτούτου – αυτό που πρόκειται να συμβεί. Και όπως λένε οι καλά γνωρίζοντες, η διατύπωση αυτή δεν είναι ένα υπερφίαλο επιχειρηματικό promotion, αφού για παράδειγμα στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας η ενημέρωση του Stratfor προς τους πελάτες του ήταν έτη φωτός μπροστά ακόμα και από το CNN, που είχε 24ωρη ζωντανή σύνδεση από όλα τα μέτωπα. Το Ινστιτούτο, όμως, έδινε πρώτο την πληροφόρηση για τους στόχους των αμερικάνικων βομβών!
Το απλό σέρβις, βέβαια, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου καθώς το Ινστιτούτο παρέχει εξειδικευμένες υπηρεσίες κατόπιν παραγγελίας από εταιρείες, κυβερνήσεις και άλλους φορείς, υπηρεσίες που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας αφού οι στρατηγικές αναλύσεις - προγνώσεις δεν συμπεριλαμβάνονται στο «γενικό δελτίο».
Οι αναλυτές του Stratfor προσλαμβάνονται για να «ξεσκονίσουν» και να «προβλέψουν» το μέλλον ανταγωνιστών και πελατών για τις εταιρείες - κολοσσούς του πλανήτη. Να διαπιστώσουν τα αδύνατα και δυνατά σημεία τους, τις δεσμεύσεις τους και να κάνουν πρόγνωση για την έκβαση μιας πιθανής συνεργασίας ή ενός μελλοντικού επιχειρηματικού «πολέμου».
Αντίστοιχες υπηρεσίες λέγεται ότι προσφέρουν και σε κυβερνήσεις για να χαράξουν μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα τη στρατηγική τους απέναντι σε «εχθρούς», «φίλους», νέους «συμμάχους», σε όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων της πολιτικής και της οικονομίας.
Ο σύγχρονος «Νοστράδαμος»
Ο dr George Friedman θεωρείται στις ΗΠΑ – και όχι μόνο – ένας από τους κορυφαίους πολιτικούς αναλυτές, γι’ αυτό και συχνά φιλοξενείται στα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα, ενώ τις απόψεις του φιλοξενούν οι μεγαλύτερες εφημερίδες.
Το ερώτημα που έχει απασχολήσει κατά καιρούς είναι πώς τα μεγαλύτερα δίκτυα και οι μεγαλύτερες εφημερίδες φιλοξενούν τις απόψεις ενός επιστήμονα που λειτουργεί λίγο πολύ ως σύγχρονος «Νοστράδαμος».
Η απάντηση που δίνουν εκείνοι που καταβάλλουν τον οβολό τους στο Ινστιτούτο είναι ότι οι περισσότερες από τις μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες πολιτικές προγνώσεις που είχε κάνει, επαληθεύτηκαν.
Στην επιτυχία αυτή άλλωστε οφείλεται και ο χαρακτηρισμός «σκιώδης CIA» που έχουν δώσει στο Stratfor.
Το 2009 ο dr George Friedman επέλεξε να πάει ακόμα πιο μακριά και να κάνει ένα τεράστιο βήμα στον χώρο και στον χρόνο, με την έκδοση του βιβλίου «Τα επόμενα 100 χρόνια», που, όπως λέει και ο τίτλος του, κάνει προγνώσεις για τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις στον πλανήτη σε βάθος ενός αιώνα!
Ιδού οι γεωπολιτικές προβλέψεις του για τον 21ο αιώνα:
- Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα είναι η μοναδική υπερδύναμη στον πλανήτη.
- Η Κίνα δεν θα τα καταφέρει να γίνει η δεύτερη υπερδύναμη.
- Ο έλεγχος των ωκεανών και ειδικά του Ειρηνικού, σε συνδυασμό με τον έλεγχο του διαστήματος, θα είναι οι κρίσιμοι παράγοντες δύναμης και επιρροής για τον 21ο αιώνα.
- Η Ρωσία θα προσπαθήσει να επιβληθεί δυναμικά ως υπερδύναμη το 2020 και ένας δεύτερος, αλλά πρόσκαιρος «ψυχρός πόλεμος» θα σημειωθεί με τις ΗΠΑ.
- Η Τουρκία, η Ιαπωνία και η Πολωνία θα αναδειχθούν ως οι τρεις νέες ισχυρές δυνάμεις, όχι όμως υπερδυνάμεις.
-Η Ινδία θα συνεχίσει να είναι ισχυρός παίκτης, αλλά όχι παγκόσμιας εμβέλειας.
- Η Δυτική Ευρώπη θα έχει εξαιρετικά μικρή ισχύ τον 21ο αιώνα, δεν θα είναι υπολογίσιμη δύναμη.
- Γύρω στο 2050, η Τουρκία και η Ιαπωνία θα πάνε σε πόλεμο με τις ΗΠΑ και η Πολωνία θα ευθυγραμμιστεί με τις ΗΠΑ.
- Μεταξύ του 2080 και του 2100, η πιο ισχυρή απειλή για την κυριαρχία των ΗΠΑ θα είναι μια νέα αναδυόμενη δύναμη, το Μεξικό.
Το τι μέλλει γενέσθαι, θα το αποδείξει βέβαια η ζωή… Κι αν το 2100 είναι για μας στη σφαίρα της φαντασίας και μόνο, τα επόμενα 3 χρόνια, που είναι και η πρόγνωση για τη χώρα μας, είναι μόλις ένα βήμα μπροστά μας.
Απειλητικές συμβουλές
Το Stratfor (και οι υπόλοιπες φανερές και μυστικές αμερικάνικες υπηρεσίες), με την πρόσφατη ανάλυσή του, η οποία δημοσιεύτηκε ευρύτατα, στέλνει στην Αθήνα μια εξαιρετικά σημαντική υπενθύμιση: Όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας. Ο προστάτης, λοιπόν, τον οποίο θα πρέπει να αναζητήσει η Ελλάδα προκειμένου να διασωθεί (σύμφωνα με την ανάλυση του Stratfor), βρίσκεται στα ανατολικά της. Δεν είναι όμως η Τουρκία...
Η ανάλυση της ελληνικής γεωπολιτικής από το αμερικάνικο ινστιτούτο «προβλέψεων» περιγράφει μια ζοφερή πραγματικότητα και ένα σενάριο πιθανό να εξελιχθεί καταστροφικά για την Ελλάδα. Πίσω ωστόσο από τις γραμμές κρύβεται το μήνυμα - υπόδειξη που αποστέλλει η Ουάσιγκτον προς την Αθήνα: Αναζητήστε προστάτη και προσδεθείτε απόλυτα, σαφέστατα και χωρίς αναστολές στον «άξονα του καλού».
Τέτοιου είδους προβλέψεις από ινστιτούτα όπως το Stratfor κατά κανόνα περιγράφουν τις επιδιώξειςαπολύτωςγεωπολιτικό παιχνίδι. Υπ’ αυτήν την έννοια, το Stratfor είναι εξαιρετικά πιθανό να προβλέπει τις εξελίξεις, αφού έχει από πρώτο χέρι πρόσβαση στον χάρτη των αμερικάνικων επιδιώξεων στη γεωπολιτική σκακιέρα. και τους απώτερους στόχους των δυνάμεων που εκφράζουν. Το εν λόγω ινστιτούτο είναι δικτυωμένο με το αμερικάνικο σύστημα πληροφοριών και οι αναλύσεις του διατυπώνουν και περιγράφουν τους στόχους των ΗΠΑ στο
Ο παράγων Τουρκία
Οι διαπιστώσεις για την υποβάθμιση του ελληνικού γεωπολιτικού ρόλου είναι κάτι που δεν απαιτεί ιδιαίτερες γνώσεις ή πληροφόρηση. Οι προβλέψεις, ωστόσο, του Stratfor για τη «δεδομένη» ελληνική χρεοκοπία, για την έξοδο της χώρας από το ευρώ και την αδυναμία της να υπερασπιστεί την εθνική της κυριαρχία στο Αιγαίο υποκρύπτουν την αμερικάνικη μεθοδολογία για τη ρυμούλκηση της Ελλάδας στο άρμα και τις επιδιώξεις της Ουάσιγκτον.
Ο άξονας του καλού, που μάχεται ενάντια στο παγκόσμιο κακό, ως κεντρική ιδέα της πολιτικής Μπους («όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας») εξακολουθεί να παραμένει καθοριστικήΟμπάμα. Σε αυτήν την αμερικάνικη αξιολόγηση (καλού - κακού) η Τουρκία... δεν είναι απολύτως καλή! παράμετρος για τη διαμόρφωση της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής και επί διακυβέρνησης των Δημοκρατικών του
Το κακό κατά την αμερικάνικη – για προφανείς λόγους απλοποιημένη – ορολογία ενσαρκώνεται στο Ιράν. Πίσω, ωστόσο, από τον προφανή και στοχοποιημένο εχθρό, κακοί – δηλαδή γεωπολιτικοί αντίπαλοι – είναι η Ρωσία και η Κίνα. Είναι λοιπόν φανερό ότι όσο η Τουρκία του Ερντογάν διεκδικεί τον σχετικά αυτόνομο ρόλο της τοπικής υπερδύναμης αναζητώντας τρόπους να εκμεταλλευτεί τη θέση της ως διαμετακομιστικού κέντρου ρώσικων και ιρανικών ενεργειακών αποθεμάτων, τόσο μετακινείται προς την πλευρά του κακού, σύμφωνα με την αμερικάνικη ομαδοποίηση εχθρών και φίλων.
Δείγματα αλλαγής
Η σημερινή ελληνική κυβέρνηση, πριν ακόμη εκλεγεί, φρόντισε να στείλει τα πρώτα δείγματα αλλαγής προσανατολισμού προς την κατεύθυνση του καλού.
● Οι περιβαλλοντικές ευαισθησίες που προεκλογικά εξέφρασε ο Γ. Παπανδρέου για την κατασκευή του πετρελαιαγωγού μεταφοράς ρώσικου πετρελαίου από το βουλγαρικό Μπουργκάς στην Αλεξανδρούπολη ήταν το πρώτο μήνυμα.
● Το δεύτερο και σαφέστερο ήταν η ακύρωση της συμφωνίας προμήθειας ρώσικου αμυντικού εξοπλισμού.
Θα πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι η υπονόμευση των προσπαθειών της Ρωσίας για την επέκταση των δυνατοτήτων της εφοδιασμού της Ευρώπης με φυσικό αέριο ή πετρέλαιο θίγει και τα γερμανικάστρατηγικές σχέσεις με τη Μόσχα. συμφέροντα, αφού το Βερολίνο, παρά τις αμερικάνικες επιθυμίες, έχει πολλά να κερδίσει αναπτύσσοντας
Τα παραπάνω σκιαγραφούν σε γενικές γραμμές μια γεωπολιτική μάχη ευρείας κλίμακας, η οποία εξελίσσεται κάτω από το πέπλο της επαπειλούμενης οικονομικής κατάρρευσης μεγάλου τμήματος της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Σε αυτήν τη μάχη οι «μικροί» πιέζονται ασφυκτικά να διαλέξουν στρατόπεδο. Η Πολωνία, για παράδειγμα, διάλεξε με σαφήνεια όταν αποφάσισε να αγνοήσει τη ρώσικη οργή και να μπει κάτω από την αμερικάνικη αντιπυραυλική ασπίδα. Ανάλογη απόφαση, όχι δίχως κόστος, φαίνεται ότι πιέζεται να λάβει και η Βουλγαρία, η οποία είναι απολύτως εξαρτημένη από τη Μόσχα στον ενεργειακό τομέα.
Η έκφραση της οικονομικής κρίσης με αυτόν τον ακραία οδυνηρό τρόπο στην Ελλάδα περιγράφει σε έναν βαθμό τις πιέσεις που δέχεται η χώρα για να επιλέξει στρατόπεδο. Υπ’ αυτό το πρίσμα μπορεί να εξηγηθεί η γερμανική τακτική, η οποία δρομολόγησε τη χώρα στην τροχιά του ΔΝΤ. Μέσα από αυτήν την οπτική μπορούν ίσως να γίνουν κατανοητές οι αναλύσεις - υποδείξεις του Stratfor για την αναζήτηση ενός προστάτη, με τη βοήθεια του οποίου θα μπορούσε να μπει φρένο στα τούρκικα σχέδια για κυριαρχία στο Αιγαίο...
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου