Αποκρυπτογραφώντας το νέο τακτικό δόγμα του ΠΝ

Η δημοσιονομική στενότητα των τελευταίων ετών έχει αναγκάσει το ΠΝ να επανεξετάσει τις επιλογές του και να αναπροσαρμόσει το δόγμα του.


Το τελευταίο εξάμηνο δε, οι ζυμώσεις στις τάξεις του Όπλου είναι συνεχείς προς την κατεύθυνση αυτή.

Με βάση την άμεση, καθώς και παράπλευρη πληροφόρηση που προκύπτει και αφορά στο ΠΝ επιχειρούμε μια προσπάθεια αποκρυπτογράφησης του νέου τακτικού δόγματος σε μια σπονδυλωτή παρουσίαση των σημερινών δεδομένων.

Δεδομένο 1

Το ΠΝ είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένο από τις επιχειρησιακές επιδόσεις των σκαφών τύπου Super Vita. 

Τόσο ικανοποιημένο που στελέχη του δηλώνουν πως θα ήταν ευχής έργον αν το ναυπηγικό πρόγραμμα επεκτεινόταν και σε πρόσθετα σκάφη. Θυμίζουμε πως το P71 Ρίτσος έχει ξεκινήσει από τον Δεκέμβριο εξαμηνιαίο πρόγραμμα θαλάσσιων δοκιμών με στόχο την παράδοσή του τον Μάιο. 

Παράλληλα προχωρεί σε κανονικούς ρυθμούς και η ολοκλήρωση της ναυπήγησης και των υπόλοιπων δύο πλοίων του προγράμματος, των P73 Καραθανάσης και P73 Βλαχάκος, τα οποία εκτιμάται ότι θα παραδοθούν τον Σεπτέμβριο του 2015 και το Ιούνιο του 2016 αντίστοιχα.

Ο καθένας από μας μπορεί να διατυπώσει πολλές (και ως ένα βαθμό δικαιολογημένες) ενστάσεις για την αρχική επιλογή απόκτησης των εν λόγω σκαφών, αλλά αυτό που μετράει εν τέλει, είναι αν αυτά «κουμπώνουν» στα επιχειρησιακά πλάνα του ΠΝ -φαίνεται πως αυτό συμβαίνει. 

Για το ΠΝ τα εν λόγω σκάφη δεν αποτελούν τυπικές «πυραυλακάτους», αλλά «κορβέτες τσέπης» με εντυπωσιακή ισχύ πυρός επιφανείας-επιφανείας και ιδιαιτέρως αυξημένες ικανότητες ενεργής άμυνας. 

Το ΠΝ άλλωστε, παραδοσιακά ήταν δυσμενώς διακείμενο απέναντι στις κορβέτες: γνωρίζοντας πως το Αιγαίο είναι σκληρή θάλασσα επιθυμούσε τα κύρια σκάφη του στόλου να είναι πραγματικά “μεγάλα” σκάφη (βλέπε φρεγάτες), εκτοπίσματος γύρω στους 3000 τόνους -με άλλα λόγια θεωρεί πως οι κορβέτες δεν μπορούν να εκτελέσουν όλα όσα υπόσχονται.

Αυτό δεν είναι μακριά από την αλήθεια:
 οι πολυδιαφημισμένες Milgem για παράδειγμα, σε κατάσταση θαλάσσης 6 δεν είναι πλήρως επιχειρησιακές, οι Saar 5 χειρότερα. 

Για τις Super Vita, που έχουν κατά 35% μικρότερες διαστάσεις από τις Milgem και κατά περίπου 30% μεγαλύτερο εκτόπισμα από τις Combattante IIIa, τα πράγματα είναι αλλιώς: το σκάφος στην πράξη αποδείχθηκε ιδιαίτερα αξιόπλοο, με δυνατότητα εκτέλεσης επιχειρήσεων με κατάσταση θαλάσσης 5 και επιβιωσιμότητας με κατάσταση θαλάσσης 7 -ακόμη και σε κακοκαιρία έχουν το μέγεθος και την ευελιξία να απαγκιάσουν και να παραμείνουν στην περιοχή ενδιαφέροντος ενεδρεύοντας -άλλωστε δεν περιμένει κανείς από αυτά να κάνουν τη δουλειά μιας φρεγάτας. 

Πέραν τούτου, μπορούν να ενδυθούν κι άλλους ρόλους, καθώς ο εφοδιασμός τους με εξελιγμένα ηλεκτρονικά συστήματα που απαντώνται σε σκάφη μεγέθους κορβέτας/φρεγάτας και κυρίως η δυνατότητα εξαπόλυσης των ΜΜ40 blk3 με ικανότητα βολής σε γεωγραφικές συντεταγμένες με καθοδήγηση GPS, για προσβολή ελλιμενισμένων πλοίων και επάκτιων στόχων σε ακτίνα 180 km, τις καθιστά αυτόματα εργαλείο υποστρατηγικής κρούσης. 

Δρώντας λοιπόν ανεξάρτητα ή ως μέλος μικρών, συμπαγών και ευέλικτων packs (καθένα από τα οποία θα καθοδηγούνται από μια Meko 200HN, το οργανικό ελικόπτερο της οποίας θα μπορούσε να παράσχει δεδομένα βολής OTHT) μπορούν να αναλάβουν εξολοκλήρου την αντιπλοϊκή δράση του pack, συνδράμοντας ταυτόχρονα με τα συστήματα ενεργής άμυνας που διαθέτουν στην αντιπυραυλική προστασία των κύριων μονάδων. 

Με μια πιθανή εγκατάσταση δε, στους δύο πυργίσκους της OTO Breda με μονόκαννα πυροβόλα Mauser F Mk 30 των 30mm, πηνίων του συστήματος AHEAD, μαζί με τα αντίστοιχα πυρομαχικά PMC 308 και του σχετικού λογισμικού στο Κέντρο Διεύθυνσης Πυρός, η δυνατότητά τους να εμπλέκουν εχθρικά βλήματα, πυραύλους, ιπτάμενους στόχους, καθώς και μικρούς στόχους επιφανείας θα εκτοξευτεί σχεδόν στα επίπεδα του συστήματος Millennium.

Δεδομένο 2
Διαφαίνεται πως μεταξύ των επιτελών του Π.Ν. ωριμάζει η σκέψη για ένα πρόγραμμα «Εθνικού Πλοίου» το οποίο θα κατασκευαστεί από ελληνικά χέρια. 

Με δεδομένο πως στην επόμενη 3ετία δεν πρόκειται να υπάρξουν τα κονδύλια για άμεση έναρξη ενός ναυπηγικού προγράμματος στη χώρα μας, εκτιμάται πως είναι η κατάλληλη στιγμή να εκπονηθούν οι απαραίτητες μελέτες, να καθοριστούν οι σχετικές ανάγκες και προδιαγραφές και να μελετηθούν σε βάθος τόσο οι διεθνείς τάσεις όσο και οι προοπτικές ενός τέτοιου σκάφους.

Σε συνδυασμό μάλιστα με τις κυβερνητικές προσπάθειες εξεύρεσης συμβιβαστικής λύσης που θα επιτρέψει την επαναλειτουργία των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά,  έχουν αρχίσει να γίνονται κάποιες πιο συγκροτημένες σκέψεις προς την κατεύθυνση αυτή, για ένα σκάφος ελληνικής σχεδίασης μεγέθους φρεγάτας, η αξία του οποίου δεν θα ξεπερνά τα 250 εκατομμύρια.

Μια σχετικά ήπια (σε σχέση με τον ανταγωνισμό) δημοσιονομικά λύση, η οποία θα μπορούσε να ξαναδώσει πνοή στην ελληνική ναυπηγική βιομηχανία, εξασφαλίζοντας εκατοντάδες νέες θέσεις εργασίας.

Μια γενικότερη (και μόνο) αίσθηση των χαρακτηριστικών που το ΠΝ θα επιθυμούσε να έχει το μελλοντικό «εθνικό πλοίο» μπορούμε να πάρουμε από την αναθεώρηση που υπέστη και την τελική μορφή που πήρε το σχέδιο της φρεγάτας πλέον (αντί κορβέτας αρχικά) που προτείνει η ελληνική ομάδα σχεδίασης Als NSD (Naval Ship Design) Greece, όπως προέκυψε από την επιστημονική θεματολογία της “Ετήσιας Συνάντησης Ναυτικής Τεχνολογίας 2012″ του Ελληνικού Ινστιτούτου Ναυτικής Τεχνολογίας (ΕΛ.Ι.Ν.Τ.) η οποία διεξήχθη 27-28 Νοέμβρη 2012. 

Το σκάφος έχει ολικό μήκος 105,7 μέτρα, πλάτος 15,5 μέτρα και εκτόπισμα 2.825 τόνων, προωστήριο σκεύος τύπου CODAG, μέγιστη ταχύτητα 30 κόμβων και ακτίνα δράσης 4.450 ναυτικών μιλίων (15kn).

Ο οπλισμός του θα αποτελείται από ένα πυροβόλο Oto Melara 76mm Dart Strales, 8 πυραύλους MM-40 Exocet block III, πρωραίο Σύστημα Κάθετης Εκτόξευσης (VLS) Mk41 με 16 κυψέλες πυραύλων ESSM και αντιπυραυλικό σύστημα Oerlikon millennium 35mm, ενώ θα είναι εξοπλισμένο με ραντάρ τεσσάρων ενεργών φασικών διατάξεων Sea Master 400 και θα έχει αυξημένες ανθυποβρυχιακές δυνατότητες με σταθερό σόναρ Kingklip καθώς και συρόμενο σόναρ CAPTAS Nano. 

Τέλος, το πλήρωμα θα αποτελείται από 95 άτομα με δυνατότητα ενδιαίτησης 127 ατόμων, ενώ  το σκάφος θα μπορεί να φιλοξενήσει ένα ελικόπτερο S-70B Aegean Hawk.

Δεδομένο 3

Το ΠΝ έχει χρίσει το Όπλο των υποβρυχίων ως το «μακρύ χέρι» της εθνικής στρατηγικής που μπορεί και μόνο με την παρουσία του να αποτρέψει την υλοποίηση των σχεδιασμών της Άγκυρας για ολοκληρωτική κυριαρχία του τουρκικού Ναυτικού στην Αν. Μεσόγειο. 

Δεδομένων των συνθηκών, η παρουσία των μεγάλων μονάδων επιφανείας στην Αν. Μεσόγειο απειλείται σοβαρά από τα τουρκικά υποβρύχια  και την τουρκική αεροπορία, ενώ τα υποβρύχια εντοπίζονται δυσκολότερα και κινδυνεύουν λιγότερο από αέρος (συγκριτικά με τα σκάφη επιφανείας). 

Για το λόγο αυτό πιέζει ασφυκτικά για την ολοκλήρωση της τεράστιας ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΕΝΔΥΣΗΣ που έχει γίνει με τα Type214 -τα καλύτερα συμβατικά υποβρύχια που διαθέτει σήμερα ναυτική δύναμη του ΝΑΤΟ- με την ένταξη το συντομότερο δυνατόν και των υπολοίπων τριών υποβρυχίων του τύπου (Ωκεανός S121, Ματρώζος S122, Κατσώνης S123 θα έπρεπε να παραδοθούν ως τον Δεκέμβρη του 2013 σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό) καθώς και την επέκταση του προγράμματος για 2 επιπλέον υποβρύχια της κλάσης.

Δεδομένο 4 
Για τη μελλοντική (μετά το 2018) επιχειρησιακή του επέκταση στην Αν. Μεσόγειο το ΠΝ είναι πιθανό να έχει στο σχεδιασμό του να δημιουργήσει τον «στόλο της Αν. Μεσογείου» γύρω από έναν πυρήνα 2 Αντιτορπιλικών κλάσης “Arleigh Burke”. 

Η πληροφορία της προσπάθειας απόκτησης πλοίων της κλάσης υπάρχει από το περασμένο καλοκαίρι μέσω δημοσιεύματος της εφημερίδας Πρώτο Θέμα (18/08/2013) για την επικείμενη επίσκεψη του αρχηγού των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγού Martin Dempsey στην Ελλάδα. 

Στο εν λόγω δημοσίευμα, μεταξύ άλλων, αναφέρεται χαρακτηριστικά:

“Μετά το ναυάγιο της προσπάθειας να παραχωρηθούν στο Πολεμικό Ναυτικό αμερικανικά πολεμικά πλοία τύπου Arleigh Burke (το Κογκρέσο έβαλε βέτο στην αποδέσμευση των καταδρομικών [sic] προς οποιαδήποτε συμμαχική των ΗΠΑ χώρα μέχρι το 2017), στο επίκεντρο των συζητήσεων του στρατηγού  Κωσταράκου με τον στρατηγό Ντέμπσει θα είναι και η παραχώρηση -αντί μικρού ανταλλάγματος- αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας τα οποία κρίνονται απαραίτητα για την επιτήρηση του ελληνικού εναέριου χώρου.

Παραλλήλως, στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας επανακαθορίζουν τον τρόπο επιχειρήσεων των Ενόπλων Δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου.” και πιο κάτω “…θα γίνει ότι είναι δυνατόν για να μην παροπλιστεί καμία από τις βασικές μονάδες της ελληνικής ναυτικής δύναμης. 

Στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας χαρακτηρίζουν μεγάλο λάθος τον παροπλισμό των αμερικανικών αντιτορπιλικών τύπου Adams τα οποία είχαν δυνατότητες αντιαεροπορικής άμυνας περιοχής πολύ μεγαλύτερες απ’ αυτές που εγγυώνται οι γερμανικές φρεγάτες τύπου Meko και οι ολλανδικές Standard, που είναι σήμερα η δύναμη κρούσης του στόλου, και επισημαίνουν ότι το ολίσθημα αυτό δεν θα επαναληφθεί.”

Ας κρατήσουμε το παραπάνω ενδεχόμενο στο πίσω μέρος του μυαλού μας.
πηγη