Σχόλιο Σ.Ν.Π.: Σας παραθέτουμε μια σημαντική συνέντευξη του διακεκριμένουβυζαντινολόγου Σερ Στήβεν Ράνσιμαν σε αντιπαράθεση με τις θέσεις της κας Ελένης Γλύκατζη - Αρβελέρ σε πρόσφατη συνέντευξή της.
Ένα άρθρο που όλοι μας οφείλουμε να διαβάσουμε.
Ή συνέντευξη πού άκολουθεῖ δόθηκε άπό τό σέρ Στηβεν Ράνσιμαν, στό Έλσισιλντς της Σκωτίας, στόν πατρογονικό πύργο του, τόν Όκτώβρη τοϋ 1994, γιά λογαριασμό της ΕΤ3, στίς δημοσιογράφους Χρύσα Άράπογλου καί Λαμπρινή Χ. Θωμά.
Γιά τεχνικούς λόγους, δέν «βγηκε» ποτέ στόν άέρα.
Καί οι δύο δημοσιογράφοι θεωροϋν τήν συνέντευξη αύτή άπό τις πιό σημαντικές της καριέρας τους, μιά και άνήκει στό είδος των «συζητήσεων» πού σέ διαμορφώνουν καί δέν ξεχνάς ποτέ. [...]
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Πιστεύω πώς κάθε γεγονός της ιστορίας, άν άρχίσεις νά τό μελετάς σέ βάθος, μπορεί νά γίνει συναρπαστικό.
Πιστεύω πώς κάθε γεγονός της ιστορίας, άν άρχίσεις νά τό μελετάς σέ βάθος, μπορεί νά γίνει συναρπαστικό.
Τό δέ Βυζάντιο τό βρίσκω έξαιρετικά συναρπαστικό, γιατί ήταν ένας αύθύπαρκτος πολιτισμός.
Γιά νά μελετήσεις τό Βυζάντιο, πρέπει νά μελετήσεις τήν τέχνη, νά μελετήσεις τή θρησκεία, νά μελετήσεις έναν ολόκληρο τρόπο ζωης, πού είναι πολύ διαφορετικός άπό τό σημερινό.
Καλύτερος η χειρότερος;
Κοιτάξτε...
Δέν είμαι σίγουρος άν θά μου άρεσε νά ζήσω στούς βυζαντινούς χρόνους.
Δέ θά μοῦ άρεσε, λόγου χάριν, νά άφήσω γένια (Βρετανικό χιούμορ).
Ωστόσο, στό Βυζάντιο είχαν έναν τρόπο ζωης πού ήταν καλύτερα δομημένος.
Άλλωστε, όταν έχεις έντονο θρησκευτικό συναίσθημα, ή ζωή σου «μορφοποιεί» κι είναι πολύ πιό ικανοποιητική άπό τή σημερινή, όπου κανείς δέν πιστεύει σέ τίποτε άρκετά.
Άρα ήταν μία θρησκευτική Πολιτεία;
Ηταν ένας πολιτισμός, στόν οποίο η θρησκεία άποτελούσε μέρος της ζωής.
Καί στούς έντεκα αύτούς αιώνες;
Νομίζω ότι ό κόσμος μιλά γιά τό Βυζάντιο λές κι παρέμεινε τό ίδιο, ένας πολιτισμός άμετάβλητος κατά τήν διάρκεια όλων αύτών τών αιώνων.
Είχε άλλάξει πολύ άπό τήν άρχή ώς τό τέλος του, άν καί κάποια συγκεκριμένα βασικά στοιχεία κράτησαν σέ όλη τή διάρκειά του -όπως τό θρησκευτικό αίσθημα.
Μπορεί νά διαφωνούσαν γιά θρησκευτικά ζητήματα άλλά πίστευαν όλοι, κι αύτό τό αίσθημα είναι μόνιμο.
Ό σεβασμός, ή έκτίμηση στίς τέχνες, ώς έκείνες πού εύχαριστούν τό Θεό, κι αύτά διατηρήθηκαν.
Κι έτσι, παρ' ότι οι μόδες άλλαζαν, ή οικονομική κατάσταση άλλαζε, οι πολιτικές καταστάσεις άλλαζαν, ύπηρχε μιά άκεραιότητα, πολύ ένδιαφέρουσα μέσα στό σύνολο.
Μιλάμε γιά θρησκεία κι ήθική. Τό Βυζάντιο πολλοί το θεωρούν μία περίοδο πολέμων, δολοφονιών, δολοπλοκιών, «βυζαντινισμών» πού ούδεμία σχέση είχε μέ τήν ήθική.
Γίνονταν καί τότε πολλοί φόνοι, άλλά δέν ύπάρχει περίοδος της ιστορία πού αύτοί νά λείπουν.
Κάποτε έδινα μιά διάλεξη στίς Η.Π.Α., καί στό άκροατήριό μου ήταν κι ή κόρη τού προέδρου Τζόνσον, πού μελετούσε τό Βυζάντιο.
Ηρθε στή διάλεξη μέ δύο σωματοφύλακες, δύο σκληρούς κυρίους πού τήν προσεχαν.
Μού έξήγησε ότι άγαπούν τή βυζαντινή ιστορία, γιατί είναι γεμάτη φόνους, καί φαντάζει σάν σχολικό μάθημα (homework).
Είχα τό τάκτ νά μή της πώ ότι, ώς τότε, τό ποσοστό τών άμερικανών προέδρων πού είχαν δολοφονηθεί ήταν πολύ μεγαλύτερο -σέ σχέση μέ τά χρόνια ύπαρξής των Η.Π.Α.- άπό τό ποσοστό τών δολοφονημένων βυζαντινών αύτοκρατόρων στή διάρκεια της αύτοκρατορίας.
Οι άνθρωποι συνεχίζουν νά δολοφονούν. Άνοίξτε τά μάτια σας!
Γράφετε στό «Βυζαντινό πολιτισμό» ότι δέν ύπηρχε θανατική ποινή στό Βυζάντιο.
Όντως, δέν σκότωναν.
Καί ή μεγάλη διαφορά φαίνεται στούς πρώτους χρόνους.
Όταν ή Ρωμαϊκή Αύτοκρατορία έγινε χριστιανική, μία άπό τίς βασικότερες άλλαγές ήταν νά σταματήσουν οι μονομαχίες, νά μή πετούν πιά άνθρώπους στά λιοντάρια, κι όλα τα σχετικά.
Ή αύτοκρατορία έγινε πολύ πιό άνθρωπιστική.
Καί πάντα, άπέφευγαν όσο μπορούσαν τή θανατική ποινή.
Κατά καιρούς, κάποιοι αύτοκράτορες κατέφευγαν σέ αύτή, άλλά οι περισσότεροι χρησιμοποιούσαν ώς έσχάτη τιμωρία, μιά μέθοδο πού σήμερα μας φαίνεται άποτρόπαια: τόν άκρωτηριασμό κάποιας μορφης.
Άλλά μου φαίνεται, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θά προτιμούσαν νά τούς κόψουν π.χ. ένα χέρι, παρά νά τούς θανατώσουν.
Υπάρχει έδώ καί καιρό ένας διάλογος άνοικτός στήν Ελλάδα. Υπάρχουν σύγχρονοι Έλληνες διανοούμενοι πού ύποστηρίζουν ότι τό Βυζάντιο δέν άξίζει νά μελετηθεί ιδιαίτερα, ότι δέ δημιούργησε τίποτε, ότι είχε σχολιαστές τών γραφών κι όχι διανοούμενους.
Μέ μιά φράση «δέν ήταν καί τίποτε άξιομνημόνευτο».
Νομίζω ότι αύτοί οι Έλληνες είναι πολύ άδικοι μέ τούς βυζαντινούς τους προγόνους. [...]
Πηγή: myriobiblos.gr
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΣΕΡ ΣΤΗΒΕΝ
Ό διαπρεπής Βυζαντινολόγος Sir Steve Runciman γεννήθηκε στίς 7 Ιουλίου 1903. Ηταν έγγονός τού μεγαλοεφοπλιστή Σέρ Γουόλτερ Ράνσιμαν (1847-1937) καί γιός τού πολιτικού Σέρ Γουόλτερ.
Σπούδασε στό Eton καί στό Trinity College τού Cambridge, όπου μαθήτευσε κοντά στόν διάσημο καθηγητή της Νεότερης Ιστορίας καί βυζαντινολόγο Τζόν Μπάγκνελ Μπιούρι.
Στό πανεπιστήμιο αύτό δίδαξε άπό τό 1927 εως τό 1938 καί παρέμεινε έπίτιμος έταίρος τού εως τόν θάνατό του.
Δίδαξε έπίσης σέ πολλά Πανεπιστήμια της Εύρώπης καί της Άμερικης καί στό Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης άπό τό 1942 εως τό 1945, όπου δίδαξε Βυζαντινή 'Ιστορία καί Τέχνη.
Υπηρέτησε σέ άρκετές διπλωματικές θέσεις (Ακόλουθός της Βρετανικης πρεσβείας στήν Σόφια καί τό Κάιρο) καί χρημάτισε άντιπρόσωπος τού Βρετανικού Συμβουλίου στήν Ελλάδα άπό τό 1945 εως τό 1947.
Ηταν μέλος της Βρετανικης Ακαδημίας Άθηνών, καί έχει τιμηθεί μέ πολυάριθμα πανεπιστημιακά διπλώματα.
Μέ τό περάσμά του άπό τήν Ελλάδα τού δόθηκε ή εύκαιρία νά γνωρίσει μεταξύ πολλών άλλων τόν Γιώργο Σεφέρη, τόν Αγγελο Σικελιανό καί τόν Δημήτρη Χόρν.
Ό πολυγραφότατος ιστορικός έγραψε πολλά έργα πού έγιναν γρήγορα γνωστά τόσο σέ άκαδημαϊκό έπίπεδο, όσο καί στό εύρύ άναγνωστικό κοινό. [...]
Άρκετά άπό αύτά έχουν μεταφραστεί καί στήν έλληνική γλώσσα. Ό σέρ Στηβεν Ράνσιμαν άνέσυρε μέ τίς μελέτες του καί τό έργο τού τόν βυζαντινό πολιτισμό άπό τήν έ- πιστημονική άδιαφορία καί τόν έρευνητικό παραμερισμό.
Μέ τό έργο τού Ίστο- ρία τών Σταυροφοριών άλλαξε ούσιαστικά τήν άντίληψη της Δύσης γιά τίς Σταυροφορίες.
Ή έφημερίδα The Times γιά τήν προσφορά τού μεγάλου έπι- στήμονα στό συγκεκριμένο θέμα έγραψε: "Χαρτογραφώντας τήν μεσαιωνική φάση τού άτέρμονου χάσματος μεταξύ Άνατολης καί Δύσης στήν Μέση Άνατολή ό Ράνσιμαν σαφώς έκλινε πρός τήν πλευρά τού Βυζαντίου έναντί της μισαλλοδοξίας καί τού πλιάτσικου στό όποίο έπιδιδόταν ή Δύση".
Ή χώρα μας τόν τίμησε μέ τό χρυσό μετάλλιο της πόλης τών Άθηνών (1990) καί μέ τό βραβείο Ωνάση (1997).
Ό Σέρ Στηβεν Ράνσιμαν άπεβίωσε τίς ώρες πού σελιδοποιούσαμε τήν συνέντευξή του, στίς 10 Νοεμβρίου 2000
Πηγή: Έπιμέλεια-Έπιλογή άποσπασμάτων: Λαμπρινη Χ. Θωμά Flash.gr (ellasnafs.blogspot.gr)
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ κας. ΓΛΥΚΑΤΖΗ ΑΡΒΕΛΕΡ ΠΑΡΑΜΟΝΕς 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 2016
Την Εκκλησία βάζει -για άλλη μια φορά- στο στόχατρο η κα Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, που σε συνέντευξή της παραμονές της 25ης Μαρτίου βρήκε την ευκαιρία να της επιτεθεί. [...] Σας παραθέτουμε κομμάτια της συνέντευξης.
Ναι και αρκετοί λένε ότι δώσαμε τα φώτα στον κόσμο και δεν καταφέραμε κάτι άλλο γιατί μέσα στην ιστορία χαθήκαμε, υπήρξε ένα Βυζάντιο και μια ορθοδοξία και ένας ανατολικός ασκητισμός που μας καθήλωσε την ώρα που υπήρχε ένας διαφωτισμός και εξέλιξη.
Το θέμα είναι ότι η Ελλάδα δεν γνώρισε διαφωτισμό.
Ποιός φταίει;
Θα το πω, η εκκλησία.
Αφόρισαν σχεδόν τον Βολταίρο και όλους αυτούς, ο μόνος διαφωτιστής στην Ελλάδα ήταν ο Ρήγας Φερραίος.
Οταν τον σκότωσαν και αυτόν, ε… να μην τα λέω η εκκλησία δεν θρήνησε τον Ρήγα.
[...] Δηλαδή ο ρόλος της εκκλησίας είναι τόσο αρνητικός;
Να καταλάβουμε γιατί η εκκλησία έχει το δικέφαλο αετό, από πού και ως πού, ποιός κληρονομεί το δικέφαλο αετό, είναι άγιος ο αετός;
Όχι, είναι η εξουσία η βυζαντινή και όλα αυτά με τη σύμφωνη γνώμη των Τούρκων.
Αλλά κατάφερε η εκκλησία δύο πράγματα: πρώτον να πει αυτό που σας έλεγα πριν για το Διαφωτισμό και δεύτερον να μιλήσει για κρυφά σχολειά.
Ποιά κρυφά σχολειά;
Όταν έχουμε τόσες βιβλιοθήκες, τόσους σοφούς, όταν έχουμε έγγραφα της εποχής που λένε για τα σχολειά που υπήρχαν …αν τα βάλουμε κάτω θα δούμε ότι δεν είναι τα σχολεία της Πόλης και της Σμύρνης μονάχα, αλλά είναι και τα ρουμελιώτικα σχολειά και πολλά άλλα.
Ποιά κρυφά σχολεία;
Ίσως να υπήρχαν περιοχές όπου ο αγάς να αντιδρούσε και να εμπόδιζε τη λειτουργία τους και σε αυτη την περίπτωση πηγαίνανε τα παιδιά τους, όπως και οι βυζαντινοί, στα μοναστήρια για να μάθουν γράμματα.
Αλλά να μην μιλάμε για το κρυφό σχολειό και το μοναστήρι που έσωσε την Ελλάδα, όλα αυτά είναι υπερβολές.
Υπάρχει και υποστηρίζεται η άποψη ότι η Δύση δεν βοήθησε, ότι ήταν ανθελληνική.
Τι ανθελληνική, όταν έπεσε η Πόλη μέχρι και ο Πάπας δάκρυσε.
Ένας Πολωνός έγραψε πως «έγινε η χριστιανοσύνη μονόφθαλμος».
Επίσης έχουνε κάνει τόσες σταυροφορίες εναντίον των Τούρκων (contra turkus) και άλλωστε δεν έχουνε και τα μέσα, μη ξεχνάτε ότι η μια δύναμη μετριέται με την άλλη.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ κας ΑΡΒΕΛΕΡ
... Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ θεωρείται σήμερα μία από τις πλέον εξέχουσες πανεπιστημιακές προσωπικότητες, ιδιαίτερα στη βυζαντινολογία, με πολύ μεγάλο αριθμό σχετικών διαλέξεων και ομιλιών εντός και εκτός Ελλάδας.
Είναι πρύτανης των Πανεπιστημίων της Σορβόνης από το 1976, καγκελάριος των Πανεπιστημίων του Παρισιού, διευθύντρια του Κέντρου Έρευνας Βυζαντινής Ιστορίας και Πολιτισμού και πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών.
Στην πολύχρονη ακαδημαϊκή σταδιοδρομία της έχει αναλάβει τα ανώτερα αξιώματα και έχει τιμηθεί με πλήθος διεθνών διακρίσεων.[...]
Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Μετά την αποφοίτησή της εργάστηκε ως ερευνήτρια στο Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, ενώ μετακόμισε στο Παρίσι το 1953 για να συνεχίσει τις σπουδές της.
Δύο χρόνια μετά την άφιξή της, διορίσθηκε στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (CNRS), ενώ το 1964 έλαβε τον τίτλο της διευθύντριας του Κέντρου και το 1967 αυτόν της καθηγήτριας στη Σορβόννη. [...]
Η Αρβελέρ έχει κατατάξει ιδεολογικά τον εαυτό της στην αριστερά. Συγκεκριμένα έχει αναφέρει σε συνέντευξή της ότι : " ... εγώ δεν έγινα αριστερή. Γεννήθηκα αριστερή...
Δεν θα μπορούσα να ήμουν κάτι άλλο.
Εγώ το '53 όταν πέθανε ο Στάλιν, έκλαψα σαν να έχασα δικό μου άνθρωπο". Συνεχίζοντας προσθέτει: "Κομμουνίστρια - ακριβολογώντας θεωρητικά - δεν ήμουν ποτέ.
Το έλεγα μόνο στον Καραμανλή για να τον πειράζω, να τον ερεθίζω. Αριστερή ήμουν πάντα!." [...] Πηγή: el.wikipedia.org
Αλλού κάνει τις εξής δηλώσεις: "350.000 Πόντιοι καταστράφηκαν και όχι σφαγιάσθηκαν ή εξοντώθηκαν".
"Οι φερομένοι ως Μακεδόνες βασιλείς, στ᾿ αλήθεια ήταν αρμενικής καταγωγής".
"Όταν μου λένε ότι υπάρχει οικονομική κρίση γελάω". Πηγή: antipliroforisi.blogspot.gr
Σχόλιο κας SIMONE LE BARON για την κα Αρβελέρ
Η αποβλάκωση των λαών ξεκίνησε στη δύση πριν από 40 χρόνια και στη Γαλλία με το Ζισκάρ [ντ' Εσταίν] πρώτο.
Η αποβλάκωση των λαών ξεκίνησε στη δύση πριν από 40 χρόνια και στη Γαλλία με το Ζισκάρ [ντ' Εσταίν] πρώτο.
Τελείωσα το 1970 το λύκειο (τότε είχαμε 7 χρόνια λύκειο αν είχαμε κλίση για τα γράμματα, οι άλλοι πηγαίνανε στο γυμνάσιο), το τελευταίο χρόνο είχαμε για το baccalauréat ως σπουδαιότερο μάθημα, με 6 ώρες την εβδομάδα, φιλοσοφία.
Μπορούσαμε επίσης να διαλέξουμε αρχαία ελληνικά εγώ έκανα 7 χρόνια λατινικά.
Από το 1974 και πέρα η Σορβόνη και το γαλλικό ινστιτούτο της Αθήνας έγιναν όργανα της γαλλικής κομματοκρατίας.
Έβαλαν την Αρβελέρ στη Σορβόνη γιατί είναι Εβραία ανθελληνίδα.
Τότε ξεκίνησε το σχέδιο εθνοκτονίας της Ελλάδος με πράκτορες ανθέλληνες Έλληνες ή μη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου