Της Τόνιας Μανιατέα*
Ο γείτονας προκαλεί διαρκώς και αδιαλείπτως…
Με αιχμή τη Μοσούλη βγάζει από το συρτάρι ό,τι οι πολιτικές και εδαφικές συνθήκες από μόνες τους τακτοποίησαν στο μακρινό παρελθόν.
Αμφισβητεί τη συνθήκη της Λωζάννης και μαζί της το πλαίσιο των προσαρμογών, που επέβαλε το status quo στη Θράκη και το Αιγαίο τον τελευταίο κοντά αιώνα.
Κλαψουρίζει για τα συρρικνωμένα σύνορα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (!), αναπολεί τη Θεσσαλονίκη και τα ελληνικά νησιά (!), αναμασά τον Εθνικό Όρκο, που προέβλεπε την έκφραση της ατομικής βούλησης για την τύχη της «δυτικής Θράκης» (γιατί κακά τα ψέματα η «Σαμπάχ» το ανέφερε.
Tο όργανό του, δηλαδή…).
Και σήμερα πληροφορούμαστε ότι διορίζει μόνιμο ιμάμη στην Αγιά Σοφιά. Που είναι μουσείο…
Αυτά ΔΕΝ είναι μια απλή επιθετική ρητορική.
Ο σουλτάνος παίζει κι επισήμως πλέον το εθνικιστικό χαρτί του, βγάζοντας στη… σέντρα το κεμαλικό παρελθόν της Τουρκίας και ταυτόχρονα εφαρμόζοντας μια άκρως επικίνδυνη αναθεωρητική πολιτική, που στοχεύει στην αποδόμηση διεθνών συνθηκών και ιστορικών συμφωνιών.
Και δεν αναρωτιέμαι αν θα το πετύχει (όσο τρομακτικό κι εξωφρενικό κι αν φαίνεται, στη σημερινή παγκόσμια συγκυρία της απόλυτης παράνοιας όλα πια είναι πιθανά…)
Με νοιάζει όμως βαθύτατα η ελληνική αντίδραση, που ακόμη κι αν χρειαστεί να είναι προς τη γραμμή «ας αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες», δεν βλέπω να έρχεται…
Αλλά ξέχασα.
Εμείς τώρα έχουμε να πείσουμε για την εσωτερική μας σταθερότητα.
Πού χρόνος και μυαλό για τη διπλωματία...
* Η Τόνια Μανιατέα είναι δημοσιογράφος/συγγραφέας (από ανάρτησή της, στο Facebook)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου