Από την 1η Ιανουαρίου του 2002 που στη ζωή μας μπήκε το ευρώ, η τσέπη μας άδειασε, μοιάζει με βαρέλι δίχως πάτο.
Οι τιμές των προϊόντων,οι φόροι, άμεσοι και έμμεσοι,εκτινάχτηκαν, ενώ οι μισθοί και οι συντάξεις έπεσαν στα Τάρταρα.
Στην εποχή της δραχμής, μισό μπουκάλι νερό το αγοράζαμε από το περίπτερο με 50 δραχμές.
Σήμερα το αγοράζουμε με μισό ευρώ, (170,5 δραχμές), μας στοιχίζει δηλ. τρεις φορές ακριβότερα !
Ας γυρίσουμε τώρα στην εποχή της δραχμής πριν την αποφράδα ημέρα της 1ης Ιανουαρίου 2002, όταν ο Σημίτης με την Goldman Sachs και το 4ο Ράϊχ, μας ενέταξεαν με τυμπανοκρουσίες στην ευρωφυλακή της καταστροφής. Τότε,στην χρυσή εποχή της δραχμής, αγοραζαμε :
Το 2001 με δραχμές. Σήμερα με το ευρώ:
Τσίχλα: 20 δραχμές – 0,10 €
Νερό: 50 δραχμές – 0,50 €
Σοκολάτα 100gr: 300 δραχμές – 1,50 €
Πακέτο τσιγάρα: 500 – 750 δραχμές – 3,5-4,5 €
Μπουκάλι γάλα: 240 δραχμές – 1,50 €
Τυρογαριδάκια: 100 δραχμές – 1,00 €
Παγωτό πύραυλος: 200 – 250 δραχμές – 2,20€ – 2,50 €
Down Town: 700 δραχμές – 2,50 €
Ψωμί/κιλό: 160 δραχμές – 1,80 €
Τυρόπιτα: 150 δραχμές – 1,80 €
Καφές στο χέρι: 350 δραχμές – 1,50 €
Πάστα: 400 δραχμές – 2,50 €
Τούρτα/κιλό: 2.900 δραχμές – 15 €
Πιτόγυρο: 250 δραχμές – 2,20 €
Κατά μέσο όρο, οι τιμές των προϊόντων περίπου τριπλασιάστηκαν, οι φορολογικές, οι ασφαλιστικές επιβαρύνσεις, ο ΕΝΦΙΑ κπ., υπερδιπλασιάστηκαν, ενώ οι μισθοί, οι συντάξεις, τα εισοδήματα κόπηκαν στο μισό τουλάχιστον.
Οι μεσαίες και μικρομεσαίες τάξεις έχασαν πάνω από το 50% του εισόδηματός τους στην εποχή της ευρωκόλασης, ενώ η ανεργία εκτινάχτηκε στα ύψη.
Και μην μας πεί κάποιος ανόητος, αδιάβαστος, ψεκασμένος ότι, αυτά τα παθαίνουμε γιατί πληρώνουμε τις σπατάλες του παρελθόντος, Ότι δηλ. μαζί τα φάγαμε, όπως θα έλεγε και ο ελέφας-Πάγκαλος.
Το ελληνικό δημόσιο χρέος που φορτωθήκαμε στα 16 χρόνια της ευρωζώνης είναι πολύ μεγαλύτερο ( 250 δις μαζί με τα 50 δις του κουρέματος του PSI το 2012), από το σύνολο του χρέους στη διάρκεια των 180 χρόνων από την ίδρυση του σύγχρονου ελληνικού κράτους, μεταξύ των ετών 1832-2002 ( 158 δις).
Και κάτι ακόμα. Αν το χρέος μας στην εποχή της δραχμής ήταν τόσο τεράστιο όσο υποστηρίζουν οι ευρωλάγνοι, τότε πως μας ενέταξαν στην ευρωζώνη, αφού βασική προϋπόθση για κάτι τέτοιο έιναι μια χώρα να μην έχει ανυπέρβλητο χρέος ;
Κατά τα άλλα, να το χαιρόμαστε το “πάση θυσία στο ευρώ” και τους Ευρω-Γερμανοτσολιάδες που μας έχουν καβαλήσει στο σβέρκο.
Αλλά να χαιρόμαστε και τους εαυτούς μας που τους ανεχόμαστε.
Πηγή: https://odosdrachmis.gr/
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου