Η συνωμοσία της σιωπής, ήταν τίτλος ενός από τα βιβλία που είχε γράψει ο Νίκος Βεργίδης, κάποιοι πολλοί ίσως από τους αναγνώστες της εφημερίδας θα τον θυμούνται, εκτός από τα βιβλία του και από το βιβλιοπωλείο που διατηρούσε στην Μπενάκη. Κοιτώντας τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, θεωρώ ότι αυτός ο τίτλος απεικονίζει την πραγματικότητα...
Σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητας μας, υπάρχουν καθημερινά εξελίξεις.
Τα γεγονότα τρέχουν με εκπληκτικό ρυθμό. Όμως από ό,τι συμβαίνει γύρω μας, τι είναι αυτά που ξέρουμε; Τι είναι τελικά αυτά που μαθαίνουμε;
Ή ακόμα, αυτά που μαθαίνουμε, τα μαθαίνουμε όπως πρέπει ή όπως βολεύει κάποιους; Συνωμοσιολογία θα πουν κάποιοι.
Είναι όμως έτσι; Αρκεί να δούμε το κάθε τι, από το πιο μικρό έως το πιο μεγάλο. Υποτίθεται ότι για την οικονομική κρίση, ήξεραν κάποιοι ότι θα φτάσουμε εδώ που φτάσαμε.
Κανείς τους ποτέ δεν είπε τίποτα. Μίλησαν για χρήματα που υπήρχαν και τώρα όμως δεν υπάρχουν. Μίλησαν για λύσεις, που όμως τελικά δεν εφαρμόζονται.
Ήξεραν από την πρώτη στιγμή τι ήταν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τι ήταν το μνημόνιο, και όμως το στήριξαν.
Ήξεραν ότι πλέον δεν έχουμε κυριαρχία σε κανένα επίπεδο, ήξεραν ότι υποθηκεύουμε εθνική περιουσία, ήξεραν ότι μπορεί ο κάθε δανειστής να αρπάξει ελληνική γη, γη ποτισμένη με αίμα, με αγώνες και θυσίες, και όμως το απέκρυψαν. Ήξεραν ότι τα ασφαλιστικά και τα εργασιακά δικαιώματα κάποια στιγμή θα έφταναν σε σημείο να καταπατηθούν, γνώριζαν ότι θα δημιουργήσουν έναν εργασιακό μεσαίωνα και όμως χόρτασαν με υποσχέσεις και ψέματα τους εργαζομένους. Ήξεραν από την πρώτη στιγμή ότι το χρηματιστήριο ήταν μια ελεγχόμενη μηχανή εγκλωβισμού και οικονομικής αφαίμαξης και όμως οδήγησαν τους πάντες στο να ασχοληθούν και μετά να χάνουν περιουσίες από την μία στιγμή στην άλλη. Ήξεραν για την SIEMENS και το Βατοπαίδι. Ήξεραν ποιοι ήταν οι τρομοκράτες και της 17Ν και του ΕΛΑ. Σιωπούσαν, αλλά και συγκάλυπταν, γιατί τους συνέφερε να δολοφονούνται άνθρωποι που δεν ήταν αριστεροί. Ήξεραν ποιοι πρόδωσαν την Κύπρο μας το 1974, ποιοι ευθύνονται για την εισβολή και τα τετελεσμένα της, και όμως μιλούσαν υποκριτικά για εξεταστικές επιτροπές και για φακέλους της Κύπρου, που στην ουσία δεν άνοιξαν ποτέ. Οι παραπάνω είναι ενδεικτικές αναφορές της υποκρισίας και της ψευτιάς όλων όσων αποτελούν το κατεστημένο που μας εξουσιάζει δεκαετίες τώρα. Μαρξιστές μα και φιλελεύθεροι ή δήθεν «πατριώτες» και «ανατρεπτικοί», αρέσει ή δεν αρέσει σε κάποιους. Όλοι αυτοί που αποφάσιζαν και εκτελούσαν πριν από εμάς, για εμάς. Όλοι αυτοί που μας οδηγούσαν σε λύσεις που τις ήξεραν από την πρώτη στιγμή, αλλά ποτέ δεν τις φανέρωσαν.
Σε μία παλιά εθνικιστική αφίσα υπήρχε το σύνθημα «Λαέ πολέμα σε πνίξανε στο ψέμα». Στο ψέμα, που δεκαετίες τώρα το κάλυπτε και η σιωπή. Κάποια στιγμή όμως η σιωπή σταματά. Και αρχίζουν οι φωνές οργής.
Που θα μετατραπούν σε ένα κίνημα αγανάκτησης. Και ίσως τότε ξυπνήσουν οι συνειδήσεις . Και όπως έλεγε και κάποιος μεγάλος στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, «θα πάρουμε πίσω ότι μας πήραν με εβραϊκούς τόκους».
Τάσος Δημητρακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου