«Διοσκουρία». Toόνομα αυτό δόθηκε σε ένα πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού που πριν από 13 χρόνια περίπου παραχωρήθηκε στο γεωργιανό Ναυτικό.
Το όνομα που είχε αυτό το πλοίο στον ελληνικό στόλο ήταν Υποπλοίαρχος Μπάτσης P-17 (ήταν επίσης γνωστό και ως Μπάτσης P-17, πρώην Καλυψώ P-54) ήταν γαλλικής κατασκευής πολεμικό πλοίο τύπου La Combattante II.
Ναυπηγήθηκε το 1968 με το όνομα «Καλυψώ P-54» κατά παραγγελία της τότε στρατιωτικής κυβέρνησης στα ναυπηγεία «C.M.N. Χερβούργου» στη Νορμανδία της Γαλλίας. Υπήρξε μία από τις τέσσερις πυραυλακάτους που παραγγέλθηκαν από την στρατιωτικής κυβέρνησης στο πλαίσιο του μεγάλου προγράμματος εξοπλισμών με ελληνικά κεφάλαια. Τα άλλα τρία ήταν τα Άννινος, Αρλιώτης και Κονίδης.[1]
Το τέλος των ταξιδιών για το πλοίο αυτό με την ελληνική σημαία ήρθε στις 23 Απριλίου 2004. Στα τριάντα και πλέον χρόνια υπηρεσίας στον ελληνικό στόλο κατά την διάρκεια των οποίων διήνυσε 212.000 ναυτικά μίλια.
Την ίδια ημέρα δωρήθηκε στο γεωργιανό Ναυτικό μετά από αμερικανικό αίτημα, προκειμένου να αποτελέσει το πλοίο Διοίκησης στο πλαίσιο της δύναμης της Μαύρης Θάλασσας (BLACKSEAFOR), τη διοίκηση της οποίας έχει αναλάβει η Γεωργία για το έτος 2004.
Οι γεωργιανοί του έδωσαν το όνομα «Διοσκουριά» προς τιμήν της αρχαίας ελληνικής πόλης Διοσκουριάς στη Γεωργία.
Η πυραυλάκατος «Διοσκουριά» έγινε η ναυαρχίδα και το πιο ισχυρό σκάφος κρούσης του γεωργιανού στόλου.
Το πλοίο πήρε μέρος στον πόλεμο της Νότιας Οσετίας το 2008, ενάντια στη Ρωσία, όπου υπέστη πολύ σοβαρές ζημιές και τελικά βυθίστηκε στις 19 Αυγούστου 2008 μέσα στο λιμάνι Πότι της Γεωργίας όπου έδρευε η ναυτική βάση του αρχηγείου του γεωργιανού ναυτικού.
Σε ένα βίντεο που σατιρίζει την αντίσταση των Γεωργιανών δυνάμεων,
Το 2009 το υπουργείο Οικονομικής Ανάπτυξης της Γεωργίας ανακοίνωσε την πώληση τριών πολεμικών πλοίων που βύθισαν οι Ρώσοι στο λιμάνι του Πότι.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση πωλούνταν τα τρία πλοία Dioskuria, Tskaltubo και Tbilisi με απαραίτητο όρο ότι ο αγοραστής θα τα ανελκύσει και θα τα απομακρύνει από τα νερά του λιμανιού.
Καθώς η ανέλκυση των πλοίων είναι ακριβή επιχείρηση το κόστος του κάθε ενός ορίστηκε στη συμβολική τιμή των 10 δολαρίων!
Έτσι έναντι 10 δολαρίων το «ελληνικό» πλοίο χάθηκε.
Εκτός από το «Μπάτσης» η Ελλάδα παραχώρησε στη Γεωργία τα αεροναυαγοσωστικά «Λήνδος» και «Δήλος» που έλαβαν τις ονομασίες MESTIA και IVERIA, αντίστοιχα, ενώ το Πρωτόκολλο Στρατιωτικής Συνεργασίας με τη Γεωργία είχε υπογραφεί στην Αθήνα στις 3 Ιουλίου 2002.
Στο 2:11 έχουν καταγραφεί τα πλήγματα που οδήγησαν στην βύθιση του «ελληνικού» πλοίου.
Το όνομα που είχε αυτό το πλοίο στον ελληνικό στόλο ήταν Υποπλοίαρχος Μπάτσης P-17 (ήταν επίσης γνωστό και ως Μπάτσης P-17, πρώην Καλυψώ P-54) ήταν γαλλικής κατασκευής πολεμικό πλοίο τύπου La Combattante II.
Ναυπηγήθηκε το 1968 με το όνομα «Καλυψώ P-54» κατά παραγγελία της τότε στρατιωτικής κυβέρνησης στα ναυπηγεία «C.M.N. Χερβούργου» στη Νορμανδία της Γαλλίας. Υπήρξε μία από τις τέσσερις πυραυλακάτους που παραγγέλθηκαν από την στρατιωτικής κυβέρνησης στο πλαίσιο του μεγάλου προγράμματος εξοπλισμών με ελληνικά κεφάλαια. Τα άλλα τρία ήταν τα Άννινος, Αρλιώτης και Κονίδης.[1]
Καθελκύσθηκε στις 26 Απριλίου 1971 και παρελήφθηκε πολύ αργότερα στις 12 Ιανουαρίου 1972 από τον Υποπλοίαρχο Γεώργιο Τόγκα. Κατέπλευσε στην Ελλάδα και ενετάγη στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό την 1η Μαΐου 1972.
Λίγο αργότερα, στις 26 Ιουνίου 1976, έλαβε την ονομασία «Υποπλοίαρχος Μπάτσης P-17» προς τιμήν του Υποπλοίαρχου Δημητρίου Μπάτση, ο οποίος σκοτώθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1943 κατά τη βύθιση του αντιτορπιλικού «Βασίλισσα Όλγα D-15» στο Λακκί της Λέρου, στα πλαίσια των εχθροπραξιών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το πλοίο παροπλίσθηκε στις 23 Απριλίου 2004 ύστερα από 32 χρόνια υπηρεσίας στον ελληνικό στόλο κατά την διάρκεια των οποίων διήνυσε 212.000 ναυτικά μίλια.
Την ίδια ημέρα δωρήθηκε στο γεωργιανό Ναυτικό μετά από αμερικανικό αίτημα, προκειμένου να αποτελέσει το πλοίο Διοίκησης στο πλαίσιο της δύναμης της Μαύρης Θάλασσας (BLACKSEAFOR), τη διοίκηση της οποίας έχει αναλάβει η Γεωργία για το έτος 2004.
Οι γεωργιανοί του έδωσαν το όνομα «Διοσκουριά» προς τιμήν της αρχαίας ελληνικής πόλης Διοσκουριάς στη Γεωργία.
Η πυραυλάκατος «Διοσκουριά» έγινε η ναυαρχίδα και το πιο ισχυρό σκάφος κρούσης του γεωργιανού στόλου.
Το πλοίο πήρε μέρος στον πόλεμο της Νότιας Οσετίας το 2008, ενάντια στη Ρωσία, όπου υπέστη πολύ σοβαρές ζημιές και τελικά βυθίστηκε στις 19 Αυγούστου 2008 μέσα στο λιμάνι Πότι της Γεωργίας όπου έδρευε η ναυτική βάση του αρχηγείου του γεωργιανού ναυτικού.
Σε ένα βίντεο που σατιρίζει την αντίσταση των Γεωργιανών δυνάμεων,
Το 2009 το υπουργείο Οικονομικής Ανάπτυξης της Γεωργίας ανακοίνωσε την πώληση τριών πολεμικών πλοίων που βύθισαν οι Ρώσοι στο λιμάνι του Πότι.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση πωλούνταν τα τρία πλοία Dioskuria, Tskaltubo και Tbilisi με απαραίτητο όρο ότι ο αγοραστής θα τα ανελκύσει και θα τα απομακρύνει από τα νερά του λιμανιού.
Καθώς η ανέλκυση των πλοίων είναι ακριβή επιχείρηση το κόστος του κάθε ενός ορίστηκε στη συμβολική τιμή των 10 δολαρίων!
Έτσι έναντι 10 δολαρίων το «ελληνικό» πλοίο χάθηκε.
Εκτός από το «Μπάτσης» η Ελλάδα παραχώρησε στη Γεωργία τα αεροναυαγοσωστικά «Λήνδος» και «Δήλος» που έλαβαν τις ονομασίες MESTIA και IVERIA, αντίστοιχα, ενώ το Πρωτόκολλο Στρατιωτικής Συνεργασίας με τη Γεωργία είχε υπογραφεί στην Αθήνα στις 3 Ιουλίου 2002.
Στο 2:11 έχουν καταγραφεί τα πλήγματα που οδήγησαν στην βύθιση του «ελληνικού» πλοίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου