ΕΦΙΑΛΤΗΣ! Η Τουρκία θέλει να γίνει Βόρεια Κορέα! Ποιοι είναι στην εμβέλειά της σήμερα και πώς προδιαγράφεται το μέλλον

Ο πυρηνικός εφιάλτης μας χτυπά την πόρτα!
Η Τουρκία θέλει να μοιάσει στην Βόρεια Κορέα!

Δείτε τι αποκαλύπτει η ανάλυση του Αντιπτέραρχου Αναστασάκη, με βάση τη μελέτη Τούρκου στρατιωτικού που δημοσιεύτηκε πρόσφατα σε έντυπο του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων της Τουρκίας

Τουρκία: Πυραυλικές και Πυρηνικές φιλοδοξίες

 

Γράφει ο Αντιπτέραρχος εα Ιωάννης Αναστασάκης *

Στην Ανατολική λεκάνη της Μεσογείου η Πολιτική Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας και της Τουρκίας βαδίζουν νομοτελειακά σε παράλληλα μονοπάτια.

Η μελλοντική φιλοδοξία της Τουρκίας να αποκτήσει πυρηνικά όπλα, θα επηρεάσει και τις δύο χώρες, διότι: «κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατον»

Η Υπάρχουσα Κατάσταση

Στον τομέα της Αμυντικής Βιομηχανίας, η Τουρκία με δεδομένη την υποστήριξη της κυβέρνησης του Ερντογάν, αποκόμισε πολλαπλά οφέλη από τη συνεργασία με την αντίστοιχη ισραηλινή, κατά την περίοδο των αγαστών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών.


Όσον αφορά τη διαχρονική στάση του Ισραήλ έναντι της Τουρκίας, ευδιάκριτα ξεχωρίζουν δύο βασικές αλλά αντικρουόμενες Τάσεις για την συνεργασία σε ευαίσθητους τομείς, όπως είναι η αμυντική βιομηχανία και η μεταφορά ενέργειας-υδρογονανθράκων.


Η πρώτη Τάση είναι η αμιγώς Ωφελιμιστική που δέχεται σαν βασική παράμετρο τον οικονομικό-επενδυτικό παράγοντα, για την απόκτηση οικονομικού οφέλους προς το συμφέρον και των δύο πλευρών.


Η δεύτερη Τάση είναι αμιγώς βασισμένη στην Πολιτική της Εθνικής Ασφάλειας που εστιάζει, αφενός από την μεριά των ισραηλινών στο ρίσκο της συνεργασίας με μία εν δυνάμει ισλαμική ή υπό ισλαμοποίηση χώρα και αφετέρου, από την πλευρά της Τουρκίας στη αρχηγική στάση που επιδεικνύει ως προστάτης των Παλαιστινίων και του αρχηγικού προφίλ μεταξύ των μουσουλμανικών κρατών.


Η συνήθης επιλογή που επικρατεί ανάμεσα στις δύο κυβερνήσεις είναι μία αναλογικά ενδιάμεση κατάσταση, που επηρεάζεται από τις διμερείς ή περιφερειακές συγκυρίες.


Ιδιαίτερα στον τομέα της Αμυντικής βιομηχανίας, η Τουρκία κατάφερε να αποκτήσει την τεχνολογική βάση που ήταν απαραίτητη για την ανάπτυξη τακτικών βαλλιστικών πυραύλων.



Σχετική μελέτη με τίτλο: «Turkey Embarks Upon Ballistic Missiles: Why and How?»  υπογράφεται από τον συνάδελφο εμπειρογνώμονα Dr. Sitki Egeli (1) και δημοσιεύτηκε σε πρόσφατο έντυπο του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων της Τουρκίας (International Relations Council of Turkey – IRCT).

Σήμερα το τουρκικό πυραυλικό οπλοστάσιο περιλαμβάνει υπερσύγχρονους πυραύλους του συστήματος BORA που έγινε επιχειρησιακό το έτος 2016.

Είναι ένα προϊόν της εγχώριας βιομηχανίας  ROKESTAN και έχει μέγιστη εμβέλεια τα 280+ χιλιόμετρα με εκρηκτική κεφαλή 470 κιλών. Το σύστημα είναι αυτομεταφερόμενο και ευέλικτο, εγκατεστημένο επί βαρέων οχημάτων 8Χ8.


 Το προς εξαγωγή μοντέλο του πυραυλικού αυτού συστήματος ονομάζεται Khan, υποδηλώνοντας προφανώς με την ονομασία αυτή την εξαγωγική στόχευση προς ασιατικούς και μουσουλμανικούς Τελικούς Χρήστες (End Users). 


Οι πύραυλοι του συστήματος BORA είναι εφοδιασμένοι με αρχικό σύστημα ναυτιλίας (inertial guidance) που ενημερώνεται (updated) για μεγαλύτερη ακρίβεια με τη βοήθεια του δορυφορικού συστήματος GPS. Με το συνδυασμό αυτό και εφόσον το GPS δεν έχει δεχθεί παρεμβολές, επιτυγχάνεται ακρίβεια εύρεσης του στόχου (CEP) στα 30-50 μέτρα.


Οι τούρκοι εμπειρογνώμονες εκτιμούν, ότι η τουρκική αμυντική βιομηχανία, όπως αυτή ελέγχεται κρατικά μέσω του Υφυπουργού Αμυντικής Βιομηχανίας (Undersecretary for Defence Industry, the top Authority for defence industry planning and defence procurement), έχει την άμεση δυνατότητα και τεχνογνωσία να αυξήσει στο εγγύς μέλλον την εμβέλεια των τακτικών βαλλιστικών πυραύλων από τα 280 στα 750 χιλιόμετρα. 


Με τη σχεδίαση αυτή θα είναι εντός εμβελείας οι πρωτεύουσες των εν δυνάμει απειλών, περιφερειακών χωρών της Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένων του Ιράν, της Συρίας, του Ισραήλ και του Ιράκ.


Οι εμπειρογνώμονες εμμένουν ότι η τουρκική αμυντική βιομηχανία πρέπει να επιδιώξει την κατασκευή πυραύλων με μέγιστη εμβέλεια  τα 750 χιλιόμετρα.  Οι βασικοί λόγοι που επικαλούνται είναι οι ακόλουθοι:

 

• Α. Μέχρι αυτή την εμβέλεια η Τουρκία εκτιμάται ότι δεν θα αντιμετωπίσει διπλωματικά θέματα και επικρίσεις από το διεθνές καθεστώς ελέγχου της πυραυλικής τεχνολογίας, το γνωστό Missile Technology Control Regime (MTCR). Τούτο διότι οι πύραυλοι φορείς με μεγαλύτερη εμβέλεια είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με τη μεταφορά (Means of delivery) όπλων μαζικής καταστροφής (WMD), κυρίως πυρηνικών. Επίσης και στο επίπεδο του ΟΗΕ η απόφαση: UNSCR-1540/2004 δεσμεύει τα Μέλη του Οργανισμού να ελέγχουν (ως πακέτο) τα όπλα Μαζικής Καταστροφής σε συνδυασμό με τα μέσα εξαπόλυσης.

• Β. Η δυνατότητα κατασκευής ενός μονο-ορόφου (one stage) πυραύλου φορέα που απαιτείται, είναι ήδη τεχνολογικά γνωστή και υλοποιήσιμη από την τουρκική αμυντική βιομηχανία.

• Γ. Ταυτόχρονα καλύπτονται επιχειρησιακά οι συμβατικές ανάγκες των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων.

• Δ. Η μεγαλύτερη αύξηση της εμβέλειας απαιτεί πολυώροφο (multi-stage ή multi-layered)  πύραυλο φορέα,  γεγονός που απογειώνει κάθετα το ήδη υψηλό κόστος ανάπτυξης, επένδυσης και διατήρησης αυτής της τεχνολογίας. Τούτο διότι, απαιτείται τεχνολογία την οποία σήμερα η Τουρκία δεν διαθέτει, ενώ οικονομικά η κατάσταση της χώρας εκτιμάτε ότι αυτή την χρονική συγκυρία δεν μπορεί να υποστηρίξει την κολοσσιαία αυτή προσπάθεια.

 

Συνοψίζοντας τα ανωτέρω, εκτιμάται ότι για διπλωματικούς, τεχνολογικούς, επιχειρησιακούς και οικονομικούς λόγους, τα 750 χιλιόμετρα εμβέλεια πυραύλων είναι ιδανική για τις συμβατικές ανάγκες της Τουρκίας. Αυτά βέβαια τα υποστηρίζουν τεκμηριωμένα οι τούρκοι εμπειρογνώμονες. Κατά πόσο όμως είναι αποδεκτή η γνώμη τους από μέρους της πολιτικής ελίτ της Γείτονος χώρας;

Προβολή στο μέλλον

Η Κυβέρνηση που έχει εγκαταστήσει στην Τουρκία η ομάδα Ερντογάν, άλλοτε ως Πρωθυπουργός και άλλοτε ως Πρόεδρος, βρίσκεται εγκλωβισμένη στην ίδια τη ρητορική και τις επιλογές της. Έχοντας καθεστωτικές τάσεις, έχει οδηγήσει οριακά στο χείλος της αβύσσου τις σχέσεις της χώρας με τις Μεγάλες Δυνάμεις αλλά και τους διεθνείς Οργανισμούς.


Η κυβέρνηση της Τουρκίας, νοιώθοντας την ανασφάλεια που προκαλούν οι επιλογές της, επιχειρεί  να εγκαταστήσει ασφαλιστικές δικλείδες που θα εγγυώνται την μακρόχρονη διασφάλιση και την επιβίωσή της.


Ως παράδειγμα προς μίμηση εκλαμβάνει το καθεστώς της Βόρειας Κορέας, το οποίο προβάλλοντας τις πυραυλικές και πυρηνικές δυνατότητες του οπλοστασίου του, αποτρέπει τουλάχιστον προσωρινά, κάθε εξωγενή επέμβαση για την ανατροπή του. Η επιλογή της τουρκικής Κυβέρνησης να προσομοιάζει στις στρατιωτικές δυνατότητες της Βόρειας Κορέας, δεν είναι τυχαία.


Η «Πολιτική Εθνικής Άμυνας» (National Defence Policy) της Τουρκίας βασίζεται σε δύο (2) Τομείς στρατιωτικής δράσης, απόλυτα διακριτούς μεταξύ τους.


Ο πρώτος Τομέας είναι η «αποτροπή με την απαγόρευση» (deterrence by denial) που επιτυγχάνεται με την παράθεση ισχυρών συμβατικών στρατιωτικών δυνάμεων, ικανών να αποτρέψουν κάθε επιβουλή για εξωτερική βίαιη παρέμβαση στα εσωτερικά της Τουρκίας.


Αυτό δικαιολογεί τα υπερμεγέθη εξοπλιστικά προγράμματα, πολλά από τα οποία δεν έχει σήμερα την οικονομική δυνατότητα να ολοκληρώσει.


Ο δεύτερος Τομέας είναι η «αποτροπή με την τιμωρία» (deterrence by punishment) που επιτυγχάνεται με την παράθεση όπλων μαζικής καταστροφής (WMD) σε συνδυασμό με πυραύλους μεταφοράς  (Means of delivery) που θα έχουν την ικανότητα να πλήξουν στόχους υψηλής αξίας (high value targets) μέσα στην επικράτεια κάθε κράτους επίβουλου του τουρκικού καθεστώτος ή της ακεραιότητας της Τουρκίας.


Η πολιτική βούληση της τουρκικής Κυβέρνησης έχει ήδη εκφραστεί, σχετικά με την απόκτηση βαλλιστικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς σε συνδυασμό με τα πυρηνικά.


Ο στόχος έχει ήδη τεθεί προς την εγχώρια αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας.


Συγκεκριμένα ο ίδιος ο Ταγίπ Ερντογάν, πριν λίγα χρόνια (2011) τότε ως Πρωθυπουργός, εξερχόμενος από σύσκεψη του Ανώτατου Στρατιωτικού Συμβουλίου (ΑΣΣ)(Supreme Military Board) είχε δηλώσει:


«Το γειτονικό μας Ιράν έχει κατασκευάσει πυραύλους με βεληνεκές 2.000-2.200 χιλιόμετρα.

Κατά τη διάρκεια του ΑΣΣ ρώτησα τους Διοικητές για την εμβέλεια των δικών μας πυραύλων και μου απάντησαν 150 χιλιόμετρα.
Αυτό είναι παντελώς απαράδεκτο.
Είμαστε υποχρεωμένοι να αναπτύξουμε ότι οι γείτονές μας, το Ιράν, έχει ήδη αναπτύξει».


Οι πυρηνικές φιλοδοξίες της Τουρκίας, σε συνδυασμό με την απόκτηση μεγάλου βεληνεκούς βαλλιστικών πυραύλων, επιβεβαιώνονται από τον Ιμάμη σύμβουλο του Ερντογάν που έγραψε σε άρθρο του στην εφημερίδα Yeni Safak (2017) ότι: «η Τουρκία δεν πρέπει να χάσει την παραμικρή ευκαιρία για την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων σαν εξισορρόπηση της Δυτικής επικράτησης» (Turkey should not lose a single moment in developing nuclear weapons as a counter-balance to the dominance of the West).


Είναι άγνωστο εάν τελικά η Τουρκία θα αντεπεξέλθει τις οικονομικές και λοιπές δυσκολίες και κατορθώσει μελλοντικά να εξελιχθεί σε μία πυρηνική δύναμη, αντιγράφοντας τη Βόρεια Κορέα.


Ο διεθνής παράγων παρακολουθεί τις εξελίξεις.
Από πολιτικής και στρατηγικής απόψεως όμως ο στόχος της Τουρκίας έχει τεθεί και είναι ξεκάθαρος.



*Ο αντιπτέραρχος (Ι)εα Ιωάννης Αναστασάκης δραστηριοποιείται στο  Regional Observatory: Security for Economic Development (ROSED) (Pool of experts on Eastern Mediterranean & Middle East).

Στο παρελθόν έχει διατελέσει πρόεδρος της Ομάδας Εμπειρογνωμόνων στο διεθνές Καθεστώς Wassenaar Arrangement για τον έλεγχο των συμβατικών όπλων και έχει διδάξει το μάθημα Πολιτική Εθνικής Άμυνας στη Σχολή Ικάρων.


(1)Ο Dr. Sitki Engeli είναι καθηγητής στο Ismir University και στο παρελθόν έχει διατελέσει Γραμματέας στην Υποδιεύθυνση Αμυντικής Βιομηχανίας της Τουρκίας καθώς και σε άλλες θέσεις σχετικές με τους διεθνείς ελέγχους εξοπλισμών.

πηγη