Τα πατριωτικά κινήματα κυριαρχούν την Ευρώπη στις αυριανές ευρωεκλογές και σηματοδοτούν μια νέα εποχή ισχροποίησης των εθνών-κρατών και ενοποίησης αυτών, στα όρια που η κυριαρχία του καθενός σε πολιτικά, οικονομικά και γεωπολιτικά πλαίσια γίνεται σεβαστή.
 
Ο ψευτοπροοδευτισμός πέφτει από το «θρόνο» και κινήματα όπως αυτό της Λε Πεν στη Γαλλία και του Σαλβίνι στην Ιταλία, στέλνουν ένα ηχηρότατο πολιτικό μήνυμα στη Νέα Τάξη Πραγμάτων και αποδεικνύουν πως ο πατριωτισμός δεν πεθαίνει, αλλά αντίθετα με τον «πόλεμο» των Αριστερών ενισχύεται!

Το εθνικιστικό κόμμα της Λε Πεν συγκεντρώνει το 25% στην πρόθεση ψήφου έναντι 23% του κόμματος του Γάλλου προέδρου, Εμμανουέλ Μακρόν. Το δημοσκοπικό προβάδισμα διατηρεί ο «Εθνικός Συναγερμός» της Μαρί Λε Πεν για τις ευρωεκλογές της Κυριακής (26/5).

Το κόμμα της Λε Πεν συγκεντρώνει το 25% στην πρόθεση ψήφου έναντι 23% του κόμματος του Γάλλου προέδρου, Ε.Μακρόν, σύμφωνα με δημοσκόπηση της εταιρείας Ipsos.

Στην τρίτη θέση με 13% βρίσκεται το κεντροδεξιό κόμμα «Ρεπουμπλικάνοι», ακολουθούν με 9,5% οι Οικολόγοι και στο 7,5% η αριστερή «Ανυπότακτη Γαλλία» του Jean-Luc Mélenchon. Ποσοστό 5,5% συγκεντρώνουν οι Σοσιαλδημοκράτες.

 
 

 

Πολιτικό μήνυμα η άνοδος του εθνισμού


Μια μεγάλη πολιτική ανατροπή θα σημειωθεί στις ευρωεκλογές στις 26 Μαΐου 2019 για όλη την Ευρώπη.

Η άνοδος του πατριωτισμού και των κινημάτων που τον εκπροσωπούν θα αποτελέσει το σημαντικότερο πολιτικό μήνυμα των ευρωεκλογών σε όλη την Ευρώπη.

Είναι ενδεικτικό ότι εάν ενώνονταν όλα τα κόμματα που έχουν πατριωτικές, ευρωσκεπτικιστικές και αντιμεταναστευτικές αντιλήψεις θα ήλεγχαν 174 έδρες στο ευρωκοινοβούλιο.

Ποιο εντυπωσιακό στοιχείο ότι από τα 6 μεγαλύτερα κόμματα της ευρωβουλής με βάση τις έδρες που θα εκλέξουν τα 4 είναι «ακροδεξιά»:

Το Brexit στην Βρετανία, η Lega στην Ιταλία, το PiS στην Πολωνία και το RN της Λε Πεν στην Γαλλία. Ακολούθως μόνο δύο κόμματα το CDU στην Γερμανία και το LREM το κεντροδεξιό κόμμα του Macron στην Γαλλία βρίσκονται στην πρώτη εξάδα με βάση τις έδρες που θα εκλέξουν.


Η άνοδος της ακροδεξιάς όπως έχει αναλυθεί διεξοδικά αποτελεί θετική εξέλιξη για την δημοκρατία της Ευρώπης γιατί θα μπει εμπόδιο στην μονοδιάστατη γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Τα κόμματα δεν είναι κατά της Ευρώπης – πλην του Brexit Party – αλλά υπέρ της βελτίωσης της Ευρώπης.
 
Οι σοσιαλιστές βρίσκονται σε φθίνουσα πορεία, εξαίρεση σε Ισπανία, Πορτογαλία, στην Ιταλία βρίσκονται στην 3η θέση και στην Γερμανία επίσης στην 3η θέση. Σε γενικές γραμμές οι σοσιαλδημοκράτες χάνουν συνεχώς ποσοστά.

Γιατί η Ευρώπη στρέφεται σε πατριωτικά κινήματα

Έχουν διατυπωθεί πολλές απόψεις γιατί η Ευρώπη στρέφεται στην αποκαλούμενη «ακροδεξιά»:
  • Είναι λαϊκιστές και εκφράζουν εύκολες ιδέες που δεν θα εφαρμοστούν και παρασύρουν τις κοινωνίες.
  • Έχουν σταθερή άποψη για το μεταναστευτικό, κανείς μη νόμιμος μετανάστης στην Ευρώπη
  • Κούρασε τις κοινωνίες το αδιέξοδο των πολιτικών λιτότητας, κάποιες χώρες όπως η Γερμανία ισχυροποιείται εις βάρος άλλων χωρών

Όμως φαίνεται ότι υπάρχει κάποιος βαθύτερος λόγος.

Η προσπάθεια των γραφειοκρατών της Ευρώπης για περισσότερη ενοποίηση προκαλεί αντιδράσεις.

Τα κράτη – έθνη δεν θέλουν να απεμπολήσουν το δικαίωμα να είναι κυρίαρχα, να συμμετέχουν στην Ευρώπη αλλά χωρίς να αποδυναμωθεί το έθνος.

Ο ιταλός πολίτης π.χ. θέλει την κυβέρνηση του, τους νόμους του, που θα συνδέονται και με το ευρωπαϊκό δίκαιο αλλά θέλει και την σχετική του ανεξαρτησία.

Η προσπάθεια των ευρωπαίων ηγετών σοσιαλδημοκρατών και Λαϊκού κόμματος ήταν η δημιουργία μια γραφειοκρατικής Ευρώπης υψηλά αμειβόμενων τεχνοκρατών που θα ορίζουν τις τύχες των λαών της Ευρώπης. Δεν εκλέγονται από τον λαό αλλά από τους αντιπροσώπους δηλαδή από ένα ακραία δυσανάλογα μικρότερο δείγμα αντιπροσώπων.

Η Ευρώπη έχασε την αντιπροσωπευτικότητα της και χώρες όπως η Ιταλία και η Ελλάδα ήταν θύματα μιας ομάδας γραφειοκρατών που ορίστηκαν να επιβάλλουν μονοδιάστατα τις θέσεις τους.

Η δημοκρατία δια της επιβολής δεν είναι δημοκρατία, στις Βρυξέλλες η έννοιας της δημοκρατίας και εξελίχθηκε σε εξουσιοκρατία.

Όχι η κοινωνία αλλά η εξουσία – εξου και η έννοια εξουσιοκρατία – καθορίζουν την τύχη της Ευρώπης.

Ο Γιούνκερ που εκπροσωπεί την Ευρώπη είναι ένας δευτέρας διαλογής αλκοολικός πολιτικός και τέτοιοι τύποι καθορίζουν την τύχη της Ευρώπης;

Η πατριωτική δεξιά επανέφερε την έννοια έθνος στο επίκεντρο. Πολλοί θα σπεύσουν να πουν ότι θα επιβραδυνθεί η ενοποίηση της ΕΕ, αλλά ποια ενοποίηση αυτή που στο τέλος δεν λαμβάνει υπόψη την θέληση των κοινωνιών της Ευρώπης;

Πολιτικοί σαν τον Σαλβίνι στην Ιταλία ή την Λε Πεν στην Γαλλία είναι χαρισματικοί και θα συνεισφέρουν θετικά στην μείωση της εξουσιομανίας των Βρυξελλών.

Το έθνος δεν είναι ενάντια στην Ευρώπη και στην ΕΕ ή στην ευρωζώνη, το έθνος όμως δεν μπορεί να ποδοπατηθεί για να δημιουργηθούν υπερεθνικά σχήματα στα οποία η προσβασιμότητα των εθνών θα μειώνεται.

Ο πραγματικός λόγος λοιπόν που η ακροδεξιά κυριαρχεί και ισχυροποιείται εντυπωσιακά είναι γιατί ήρθε να καλύψει αυτό το πολιτικό και ιδεολογικό κενό. Κόντρα στην συγκέντρωση το έθνος, κόντρα στους γραφειοκράτες των Βρυξελλών το έθνος, κόντρα στην εξουσιομανία η δημοκρατία του έθνους.

Η άνοδος της ακροδεξιάς και εάν αποφύγουμε αφορισμούς και εύκολες αναφορές σε φασίστες και άλλες ανοησίες ημιμαθών θα αποτελέσει θετική εξέλιξη για την Ευρώπη γιατί θα συμβάλλει σε μια ποιο δημοκρατική Ευρώπη.

Ο Σαλβίνι είναι χαρισματική προσωπικότητα στην Ιταλία και θα επιδιώξει μαζί με τα άλλα κόμματα να δημιουργήσει μια πιο δίκαιη Ευρώπη.

Η Ακροδεξιά έρχεται να καλύψει και ένα άλλο κενό που μέχρι τώρα θεωρητικά μονοπωλούσε η Αριστερά.

Η Αριστερά η πεφωτισμένη θεωρείτο ο προστάτης των αδύναμων κοινωνιών και αποδείχθηκε ότι ήταν ο προστάτης των μνημονίων π.χ. στην Ελλάδα και εάν χρειαστεί ανεβαίνει και σε κότερα.

Η στροφή στην ακροδεξιά αναδεικνύει μια διέξοδο έκφρασης των κοινωνιών καθώς η Αριστερά τους απογοήτευσε.

Η ακροδεξιά δεν είναι συγκυριακό ρεύμα, όποιος το πιστεύει απλά θα διαψευστεί και το πρώτο κύμα διάψευσης έφθασε στις 26 Μαΐου 2019.

Πάντως η άνοδος της ακροδεξιάς δεν είναι συγκυριακή ακόμη και στην Εσθονία καταγράφουν μεγάλη άνοδο, το ίδιο ισχύει σε 15 χώρες της Ευρωπαικής Ένωσης.