Ο Β. Μαρκεζίνης και ο απόηχος μιας “αστικής τάξης” που δεν υπήρξε

O ακαδημαϊκός Βασίλης Μαρκεζίνης ασφαλώς δεν χρήζει συστάσεων γιά τους αναγνώστες του Αntinews.

Τα δύο πιό πρόσφατα βιβλία του (“Γιά μιά νέα Εξωτερική πολιτική” ,”Η Ελλάδα των κρίσεων”) καί η μαχητική του αρθρογραφία τα τελευταία 3-4 χρόνια τον έχουν κάνει ευρύτατα γνωστό στο Ελληνικό κοινό,μ‘ αποτέλεσμα στις  διαλέξεις του σ‘ Αθήνα, Θεσσαλονίκη καί επαρχία να δημιουργείται το αδιαχώρητο…

Πολλοί κάνουν ποικίλες υποθέσεις για τις προθέσεις των ιδεολογικών καί πολιτικών παρεμβάσεων του ΒΜ,γιατί μιλάει “τώρα”, “πού ήταν” μέχρι πρόσφατα, καί ,ιδίως “που το πάει”.

Ο ίδιος έχει δώσει καί δίνει απαντήσεις τόσο στα καλοπροαίρετα ερωτήματα όσο καί στις δίκες προθέσεων.Καί με το τελευταίο κυρίως βιβλίο του καί στά άρθρα του.

Απαντά μ‘ ένα σπάνιο γιά την Ελληνική πραγματικότητα ήθος καί με  αφοπλιστική ειλικρίνεια.Αλλά καί με διαύγεια σκέψης χαρακτηριστική της διεθνούς της εμβέλειας καί  αποδοχής.

Ο ΒΜ εκπληρώνει σήμερα,κατά την ταπεινή μου άποψη,τον ρόλο του οργανικού διανοόύμενου της αστικής τάξης στην οποία αναμφισβήτητα ανήκει.Αλλά μιάς αστικής τάξης με  στέρεες εθνικές καταβολές,όχι αεριτζήδικης ,κομπιναδόρικης ,μεταπρατικής.Δεν τα πάει καλά ο ΒΜ μ‘ αυτούς που μιά ζωή έβγαζαν τα λεφτά στην Ελβετία.Ούτε μ‘ αυτούς που άρχισαν να βγάζουν λεφτά μετά το ‘81 καί να τα βγάζουν επίσης στην Ελβετία καί αλλαχού. (Αμείλικτη η  σύγκρουσή του με τους εθελόδουλους εκσυγχρονιστές—μερικοί των οποίων υπήρξαν καί περιστασιακοί μαθητές του).Ίσως ,θα πουν κάποιοι,τέτοια αστική τάξη δεν υπάρχει,δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα. Ίσως, μα ο οργανικός της διανοούμενος είναι εδώ καί την απαιτεί…

Η μεγάλη αρετή της σκέψης του ΒΜ είναι,πιστεύω, η πολυσυλλεκτική καί αφομοιωτική της ικανότητα. Αντλεί από κάθε πηγή, δίχως ιδεολογική προκατάληψη, με κριτήριο πως ό,τι είναι αληθινό είναι χρήσιμο για την διάγνωση καί αντιμετώπιση του προβλήματος.Σ‘ αυτό ,νομίζω, οφείλεται καί η απήχηση της σκέψης του από το δεξιό μέχρι το αριστερό άκρο του πολιτικού καί ιδεολογικού φάσματος.Καθώς επίσης στην έμπρακτη παραδοχή της αρχής πως όποιος δεν διακινδυνεύσει να εκτεθεί στο λάθος δεν έχει τίποτα ενδιαφέρον να πεί ούτε αποτελεσματικό να προτείνει…

Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στις 25/9 στο ιστολόγιο “Αντίβαρο”.Θεωρώ ότι (παρά την έκτασή του) ενδιαφέρει το κοινό που ενημερώνεται για τις πολιτικές εξελίξεις από το Antinews.

Πρωτίστως γιατί περιέχει μερικές συνταρακτικές ειδήσεις.Αλλά καί διότι,ως κατάθεση ψυχής καί κραυγή αγωνίας, ανταποκρίνεται καίρια στους προβληματισμούς των αναγνωστών,σχολιαστών καί αρθρογράφων του Antinews.Aποτελεί ,πιστεύω, έναυσμα γόνιμου προβληματισμού καί διαλόγου.

Οταν γύρω μας καταρρέει το σύμπαν , περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε καθαρή την σκέψη μας….

Τέλος, για μένα—που 18χρονος διαδηλωτής έβγαζα το λαιμό μου φωνάζοντας συνθήματα κατά του Σπύρου Μαρκεζίνη—η σύμπτωση θέσεων καί απόψεων με την σκέψη του γιού του Βασίλη 38 χρόνια μετά ,ιδίως στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής που είναι καί το επαγγελματικό μου αντικείμενο,ασκεί μιά περίεργη γοητεία.Ποιός πιστεύει οτι Ιστορία δεν ειρωνεύεται;;

W.

Αποσπάσματα του κειμένου στο http://www.antibaro.gr/node/3355

A. Η Ασθένεια

1. Ψέματα

…Η πρόσφατη ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών μας ότι τα τουρκικά σκάφη που ετοιμάζονται να αρχίσουν γεωτρήσεις νοτίως του Καστελόριζου θα τις πραγματοποιήσουν σε μια περιοχή στην οποία η Ελλάδα είναι «μία από τις χώρες που έχουν νόμιμα δικαιώματα» μπορεί σαφώς να εκληφθεί ως απροκάλυπτη, και δη αδιαπραγμάτευτη, παραχώρηση εθνικών εδαφών και υδάτων. Όποιος συμμερίζεται αυτό τον χαρακτηρισμό πρέπει να αγανακτά όπως εγώ.
…
2. Παραπληροφόρηση 
…
έχω καταλήξει εδώ και καιρό στο συμπέρασμα ότι αυτό που χρειάζεται η χώρα μας δεν είναι απλώς αλλαγή κυβέρνησης αλλά η ριζική αποτίναξη πολλών κατεστημένων της, μη εξαιρουμένου, ασφαλώς, του κατεστημένου των ΜΜΕ, τα οποία στηρίζουν τις επιτυχείς προσπάθειες της κυβέρνησης να ρίχνει στάχτη στα μάτια των Ελλήνων πολιτών.
…
Συμπέρασμα: δεν έχουμε χάσει μόνο την εθνική κυριαρχία μας λόγω της κυβερνητικής υπογραφής των δύο Μνημονίων∙ έχουμε επίσης χάσει την εθνική υπόληψή μας, και αυτή θα χρειαστεί πολύς καιρός για να την ανακτήσουμε.
…
Δύο πράγματα, όμως, που αποκαλύφθηκαν τελικά –όσο και αν η ελληνική πλευρά επέμενε να τα αρνείται κατηγορηματικά– ήταν ότι η κυβέρνησή μας έχει συμφωνήσει προ πολλού με την Τουρκία (α) να μη θέσει ζήτημα ΑΟΖ και (β) να αντιμετωπίσει το Καστελόριζο ξέχωρα από το υπόλοιπο Αιγαίο.
…
3. Εσφαλμένες προβλέψεις 
…
Οι προβλέψεις για τα εισοδήματα και τις δαπάνες αποδεικνύονται, σε μόνιμη βάση, λανθασμένες. Επιπλέον, οι κρατικές δαπάνες συνεχίζουν να αυξάνονται παρά τις βάναυσες οριζόντιες περικοπές που πλήττουν τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους των χαμηλών και των μεσαίων στρωμάτων. Γιατί; 
…
Αν οι προαναφερθείσες ελπίδες για τα Ευρωομόλογα βασίζονται αφελώς στις ιδέες της διακρατικής «αλληλεγγύης» και «φιλίας», ή σε οποιουσδήποτε άλλους αβάσιμους ή και ανόητους συναισθηματισμούς, οι κυβερνητικές δηλώσεις είναι, ομοίως, εκτός πραγματικότητας
…
Αργά ή γρήγορα, αυτή η Ένωση –στην επιτυχία της οποίας, προσωπικά, έχω αφιερώσει (ματαίως;) όλη μου την επαγγελματική ζωή– είτε θα διαλυθεί είτε θα οδηγήσει σε μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων, με έναν σπάταλο Νότο και έναν πειθαρχημένο Βορρά έτοιμο να συμπαραταχθεί με τη Ρωσία και τον ορυκτό πλούτο της. 
…
Επιτακτικό σήμερα είναι το πώς θα βρεθεί ένας τρόπος ώστε η Βουλή να μπορεί εφαρμόσει τον νόμο σε όσα μέλη της θεωρούνται ύποπτα αδικημάτων.
…
4. Έλλειψη σχεδιασμού 
…
Η περίπτωση του ναυτιλιακού τομέα αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της παράλυσης, της εσωτερικής διχόνοιας των πολιτικών και της έλλειψης φαντασίας από την πλευρά πολλών μελών της κυβέρνησης,
…
οι πολιτικοί μας είναι ασυναγώνιστοι στο να παρουσιάζουν τις προσωπικές τους βλέψεις ως γενικά ζητήματα αρχής.
…
5. Έλλειψη συντονισμού 
…
Είναι, συνεπώς, βάσιμος ο ισχυρισμός ότι ο σημερινός πρωθυπουργός, πέρα από το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του στην εφαρμογή μιας πολιτικής γραμμής βασισμένης εκ περιτροπής στην κατάθλιψη και την ανακούφιση, και προορισμένης να προκαλέσει σοκ και δέος στον ίδιο του τον λαό και να τον εξωθήσει στη σύγχυση και ακολούθως στην υποταγή, έχει επίσης επιδείξει μνημειώδη ανικανότητα στους τομείς της ηγεσίας και του συντονισμού
…
6. Ευνοιοκρατία…
Διότι στην Ελλάδα οι υπουργοί Εξωτερικών ενδιαφέρονται περισσότερο για τη δική τους εικόνα παρά για την εικόνα της πατρίδας τους, την οποία υποτίθεται ότι πρέπει να εκπροσωπούν. Ας είμαστε όμως δίκαιοι: η προκάτοχος του κ Δρούτσα είχε πιο ανεπτυγμένο το αίσθημα της αυτοπροβολής. 
…
Η αντίθεση με τις αντίστοιχες προσπάθειες που γίνονται σε αυτό το επίπεδο από τις διπλωματικές υπηρεσίες χωρών όπως η Γερμανία, η Ιταλία, η Ολλανδία και η Τουρκία –και περιορίζω τις παρατηρήσεις μου σε χώρες των οποίων τους ξένους αντιπροσώπους έχω γνωρίσει κατά το παρελθόν– είναι τόσο κραυγαλέα ώστε επισκιάζει τη χώρα μου μέχρι ταπεινώσεως!
…
7. Εθνική κατάθλιψη 
…
Αυτός ο ψυχολογικός βιασμός του νου των πολιτών στοχεύει στην εξουδετέρωση της ικανότητάς τους να σκέφτονται, να αντιδρούν, να διαμαρτύρονται και, το χειρότερο όλων, να ονειρεύονται ένα κάποιο μέλλον 
…
Μήπως, αντιθέτως, να γινόταν άμεση παύση της απολύτως αδικαιολόγητης ελληνικής στήριξης της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ; Μήπως να γινόταν άμεση ανακήρυξη της ΑΟΖ έπειτα από συμφωνία με την Κύπρο και το Ισραήλ; Μήπως; Μα όποιος κάνει καν αυτές τις ερωτήσεις αποδεικνύει ότι δεν ξερει τίποτα περί αυτού του υπουργείου. 
…
Όχι βέβαια! Ποιο, άλλωστε, από τα τουρκόφιλα μέλη του ΕΛΙΑΜΕΠ, το οποίο, χρόνια τώρα, επί τρεις κυβερνήσεις τουλάχιστον, ασκεί υπέρμετρη, και δη επιζήμια επιρροή κατα την γνώμη όλο και περισσοτέρων πολιτών – Ελλήνων και Κυπρίων – στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής μας, θα ανεχόταν μια τέτοια κίνηση;
…

Β. Η θεραπεία
…
1. Ορθή ταυτοποίηση και τιμωρία των ενόχων…
Τα κατεστημένα αυτά παίζουν εδώ και καιρό κάτι που μπορώ να περιγράψω μόνον ως το ιδιοτελές παιχνίδι της εξουσίας, της απληστίας και της προσωπικής φιλοδοξίας, παραμερίζοντας πλήρως μερικές –παρωχημένες, για κάποιους∙ διαχρονικές, για μένα– αξίες, και ειδικότερα τον πατριωτισμό, το καθήκον, τη θρησκεία, τη φιλοτιμία, τον σεβασμό για την ανθρώπινη προσωπικότητα, την ανεκτικότητα κ.ο.κ. 
…
Οι ηγέτες των συνδικάτων που έχουν μετατρέψει το δικαίωμα της διαδήλωσης υπέρ των απόψεων και των συμφερόντων μιας ομάδας σε καθημερινό χόμπι, το οποίο εδώ και χρόνια παραλύει το κέντρο της Αθήνας 
…
Η δύσκολη αποστολή της εξάλειψης ή του έλεγχου αυτών των δραστηριοτήτων θα ήταν ενδεχομένως εφικτή μόνο μέσα από ένα είδος ειρηνικής επανάστασης 
…
η μόνη ρεαλιστική ελπίδα που μας απομένει είναι να φροντίσουν οι ψηφοφόροι ώστε ΚΑΝΕΝΑ από τα «ματαιόδοξα λείψανα» του «αμαρτωλού» παρελθόντος να μην παρίσταται στην επόμενη Βουλή.
…
2. Η ανάγκη για ένα ριζικά νέο ξεκίνημα 
…
Χρειαζόμαστε κατεπειγόντως τις εξής πολιτικές(…)
…
3. Η ανάγκη για ορθολογικό οικονομικό σχεδιασμό 
…
Πρέπει λοιπόν να συγκροτηθεί μια ολιγομελής επιτροπή ειδημόνων από διάφορους κλάδους, οι οποίοι θα μας συμβουλεύουν ως προς το ποιοι τομείς της ελληνικής οικονομίας πρέπει να αναζωογονηθούν και να αναπτυχθούν, σε συνδυασμό, ίσως, κατά πρώτο και κύριο λόγο, με τις περιοχές που χρήζουν άμεσης οικονομικής ή πολιτικής βοήθειας. 
…
4. Η ανάγκη να βρούμε νέους φίλους που θα στηρίξουν μια νέα εξωτερική πολιτική, καθώς και νέες πηγές οικονομικής βοήθειας 
…
το επιχείρημα ότι οι ελπίδες που εναποθέτουμε σε νέες φιλίες αποτελούν «όνειρα θερινής νυκτός» πρέπει να απορριφθεί διαρρήδην για τον απλούστατο λόγο ότι ουδέποτε μέχρι σήμερα η Ελλάδα έχει αναζητήσει την –οικονομική ή στρατιωτική– βοήθεια νέων φίλων.
…
5. Η ανάγκη να διαμορφώσουμε ένα νέο είδος κοινωνικής συναίνεσης 
…
κομμάτων στο πλαίσιο ενός (κατά το μάλλον ή ήττον στενού) συνασπισμού. Αν σκεφτούμε απλώς ποιοι προκρίνουν συνήθως την κομματική συναίνεση, θα αντιληφθούμε εύκολα ότι τα κίνητρά τους είναι απολύτως ύποπτα και, άρα, καταδικάζουν τη συγκεκριμένη πρακτική σε πλήρη αποτυχία.
…
Για να το θέσω επιγραμματικά: Βοηθήστε τους άπορους, προσελκύστε τους εύπορους. 
…
6. Η ανάγκη οικοδόμησης εμπιστοσύνης 
…
Αν η δημοσιοϋπαλληλική μονιμότητα παρεμποδίζει την απομάκρυνση διεφθαρμένων κρατικών λειτουργών, ας τους φέρουμε αντιμέτωπους με τη δημόσια κατακραυγή και περιφρόνηση και, έτσι, ας τους οδηγήσουμε εκτός συστήματος 
…
7. Η ανάγκη ανάκτησης της αυτοπεποίθησης του λαού 
…
Διότι οποιοσδήποτε δεν ρισκάρει συνειδητά να κάνει λάθος, ποτέ δεν πρόκειται να πει κάτι νέο και πρωτότυπο 
…
Ασφαλώς, οι προτάσεις μου δεν θα αλλάξουν το υπάρχον σκηνικό εν μία νυκτί. Κι ωστόσο, εν μία νυκτί μπορεί κάλλιστα να επανέλθει η χαμένη αυτοπεποίθηση των Ελλήνων 
…
θέλω να επαναλάβω τον φόβο μου ότι η έλλειψη αξιοπιστίας της σημερινής κυβέρνησης σύντομα θα μεταλλαχθεί σε απογοήτευση, έπειτα σε απόγνωση και, τελικά, σε καταστροφική οργή, διότι οι άνθρωποι θα αρχίσουν να αντιδρούν ενστικτωδώς πλέον, και όχι με βάση τη λογική τους, η μέρα της αναπόφευκτης χρεοκοπίας μας πλησιάζει ταχύτατα και τα προβλήματά μας με την Τουρκία θα έχουν σύντομα μεγαλώσει τόσο πολύ ώστε δεν θα μπορούν να τα κρύβουν οι εφημερίδες μας.

antinews.gr