Σε αγώνα επανόρθωσης των δηλώσεων Μπαγίς επιδίδεται ο τουρκικός Τύπος, μετά τις δηλώσεις του υπουργού Ευρωπαϊκών Υποθέσεων περί δυνατότητας προσάρτησης των Κατεχομένων από την Άγκυρα.
Μετά το σάλο που ξέσπασε στην Κύπρο επιχειρείται να επιβληθεί η άποψη πως τα όσα είπε ο λαλίστατος υπουργός, όπως πάντα «παρερμηνεύτηκαν»!
Από την πληθώρα των ανασκευαστικών –διευκρινιστικών συνεντεύξεων και σχολίων επιλέξαμε αυτό που δημοσιεύει ο κ. Σεμίχ Ιντίζ στην τακτική του στήλη στην εφημερίδα Μιλλιέτ και το αναδημοσιεύουμε:
“Κρίθηκε αναγκαία η ανίχνευση με την τσιμπίδα των δηλώσεων που έκανε στην εφημερίδα Κιμπρίς, ο κ. Εγκεμέν Μπαγίς.
Από την ανάγνωση που κάναμε συλλαβή προς συλλαβή, όπως μας υπέδειξε ο ίδιος, προκύπτουν ορισμένες βασικές αλήθειες.
Αναφερόμαστε στη δήλωση που έκανε ότι σε περίπτωση που δεν βρεθεί λύση στο Κυπριακό, μια από τις επιλογές που έχει η Άγκυρα είναι η ένωση της βόρειας Κύπρου με την Τουρκία.
Αναφερόμαστε στη δήλωση που έκανε ότι σε περίπτωση που δεν βρεθεί λύση στο Κυπριακό, μια από τις επιλογές που έχει η Άγκυρα είναι η ένωση της βόρειας Κύπρου με την Τουρκία.
Με άλλα λόγια συζητάμε την κατάργηση της ανεξαρτησίας και κυριαρχίας της βόρειας κυπριακής δημοκρατίας και την προσάρτηση του μισού Νησιού που βρίσκεται υπό τον έλεγχο του τουρκικού Στρατού.
Φυσικά μια τέτοια πρόταση όταν εκφράζεται δημόσια χωρίς να ζητηθεί η γνώμη των Τουρκοκυπρίων και χωρίς να υπολογιστούν τα συναισθήματά τους, σημαίνει ότι τους αγνοείς.
Φυσικά μια τέτοια πρόταση όταν εκφράζεται δημόσια χωρίς να ζητηθεί η γνώμη των Τουρκοκυπρίων και χωρίς να υπολογιστούν τα συναισθήματά τους, σημαίνει ότι τους αγνοείς.
Γνωρίζουμε ήδη ότι οι σχέσεις του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ με τους Τουρκοκύπριους δεν είναι καλές.
Ο χαρακτηρισμός, όμως των Τουρκοκυπρίων οι οποίοι επέκριναν τα λόγια του Μπαγίς που έριξαν λάδι στη φωτιά, ότι είναι άτομα που συμπαθούν τους Ελληνοκυπρίους , φανερώνει την ψυχική κατάσταση στην οποία βρίσκεται το ΑΚΡ.
Η Τουρκία έκανε την απόβαση του 1974 βάσει δικαιώματος που της έδινε διεθνής συνθήκη.
Η Τουρκία έκανε την απόβαση του 1974 βάσει δικαιώματος που της έδινε διεθνής συνθήκη.
Σκοπός δεν ήταν η «κατάκτηση», αλλά η «αποκατάσταση».
Καμία διεθνής συνθήκη που έχει υπογράψει η Τουρκία δεν δίνει το δικαίωμα στην Άγκυρα να προσαρτήσει τη βόρεια Κύπρο. Εάν η Τουρκία προβεί σε μια τέτοια ενέργεια θα έχει παρανομήσει.
Τότε θα μετατραπεί σε κατοχική δύναμη και θα στρέψει εναντίον της όχι μόνο τους Έλληνες και όλο τον κόσμο, αλλά και ένα τμήμα των Τουρκοκυπρίων.
Θα βρεθεί στη θέση αποικιοκρατικής χώρας που έχει εγκαταστήσει εποίκους στο Νησί, οι οποίοι σήμερα είναι αριθμητικά περισσότεροι από τους Τουρκοκυπρίους.
Εάν το Κυπριακό πρόβλημα δεν προκάλεσε μεγάλους πονοκεφάλους στην Τουρκία μέχρι σήμερα θα τους προκαλέσει τότε.
Εάν ορισμένοι εντός του ΑΚΡ πιστεύουν ότι οι Μουσουλμανικές χώρες, χάρη στο σεβασμό του ισλαμικού κόσμου που κέρδισε ο κ. Ερντογάν, θα υποστηρίξουν την προσάρτηση, έχουν ψευδαισθήσεις.
Ο ισχυρισμός ότι οι φίλες και αδελφές μουσουλμανικές χώρες που δεν έχουν αναγνωρίσει τη βόρεια τουρκοκυπριακή δημοκρατία εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα, θα υποστηρίξουν την προσάρτηση φανερώνει άρνηση αντιμετώπισης της πραγματικότητας.
Εάν αφήσουμε κατά μέρος τις διαστρεβλώσεις και μιλήσουμε ειλικρινά θα δούμε ότι η Τουρκία δεν έχει άλλη καμία επιλογή από το να εργαστεί για την επίλυση του Κυπριακού.
Καμία διεθνής συνθήκη που έχει υπογράψει η Τουρκία δεν δίνει το δικαίωμα στην Άγκυρα να προσαρτήσει τη βόρεια Κύπρο. Εάν η Τουρκία προβεί σε μια τέτοια ενέργεια θα έχει παρανομήσει.
Τότε θα μετατραπεί σε κατοχική δύναμη και θα στρέψει εναντίον της όχι μόνο τους Έλληνες και όλο τον κόσμο, αλλά και ένα τμήμα των Τουρκοκυπρίων.
Θα βρεθεί στη θέση αποικιοκρατικής χώρας που έχει εγκαταστήσει εποίκους στο Νησί, οι οποίοι σήμερα είναι αριθμητικά περισσότεροι από τους Τουρκοκυπρίους.
Εάν το Κυπριακό πρόβλημα δεν προκάλεσε μεγάλους πονοκεφάλους στην Τουρκία μέχρι σήμερα θα τους προκαλέσει τότε.
Εάν ορισμένοι εντός του ΑΚΡ πιστεύουν ότι οι Μουσουλμανικές χώρες, χάρη στο σεβασμό του ισλαμικού κόσμου που κέρδισε ο κ. Ερντογάν, θα υποστηρίξουν την προσάρτηση, έχουν ψευδαισθήσεις.
Ο ισχυρισμός ότι οι φίλες και αδελφές μουσουλμανικές χώρες που δεν έχουν αναγνωρίσει τη βόρεια τουρκοκυπριακή δημοκρατία εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα, θα υποστηρίξουν την προσάρτηση φανερώνει άρνηση αντιμετώπισης της πραγματικότητας.
Εάν αφήσουμε κατά μέρος τις διαστρεβλώσεις και μιλήσουμε ειλικρινά θα δούμε ότι η Τουρκία δεν έχει άλλη καμία επιλογή από το να εργαστεί για την επίλυση του Κυπριακού.
Η λύση αυτή μπορεί να είναι ακόμα και η διαμόρφωση δυο κρατών. Εάν οι συνομιλίες οδηγηθούν σε αδιέξοδο, για λόγους που ξεπερνούν την Τουρκία, μπορεί να υπάρξει διεθνής υποστήριξη σε αυτή την επιλογή, όπως έγινε με το σχέδιο Αννάν.
Εάν, όμως επαναληφθεί ξανά η πρόταση της προσάρτησης, η Τουρκία θα απομονωθεί στο ζήτημα του Κυπριακού πολύ περισσότερο από ό,τι σήμερα.
Εάν, όμως επαναληφθεί ξανά η πρόταση της προσάρτησης, η Τουρκία θα απομονωθεί στο ζήτημα του Κυπριακού πολύ περισσότερο από ό,τι σήμερα.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάντης για να δει αυτή την πραγματικότητα, αρκεί να κοιτάξει με κριτήριο τη λογική την κατάσταση.
Εξάλλου, η Τουρκία με την προσάρτηση διαψεύδει και τη θέση που υποστήριζε εδώ και 40 χρόνια. Ο λόγος είναι προφανής. Η Τουρκία διατύπωνε επίμονα ότι «οι Τ/Κ είναι ένας ανεξάρτητος λαός που έχει το δικαίωμα να καθορίζει το μέλλον του».
Εάν λοιπόν μια από τις επιλογές είναι η προσάρτηση θα ερωτηθούν οι Τ/Κ «που έχουν το δικαίωμα να καθορίζουν το μέλλον τους», να εκφράσουν τη γνώμη τους με δημοψήφισμα -φυσικά μόνο οι Τ/Κ και όχι οι Τούρκοι έποικοι – εάν επιθυμούν ή όχι τη λύση αυτή;
Τα λόγια του κ. Μπαγις φέρνουν στο νου πολλά αναπάντητα ερωτηματικά. Βλέπουμε για μια ακόμη φορά τις συνέπειες των δηλώσεων που κάνουν απερίσκεπτα, άτομα που κατέχουν θέσεις ευθύνης.
Το επαναλαμβάνω για τελευταία φορά: Μια Τουρκία που σέβεται τους διεθνείς κανόνες δεν μπορεί να προσαρτήσει τη βόρεια Κύπρο».
Αυτές είναι οι απόψεις του κ. Ιντίζ. Περιμένουμε με αγωνία την αντίδραση των Ευρωπαίων εταίρων μας!
Εξάλλου, η Τουρκία με την προσάρτηση διαψεύδει και τη θέση που υποστήριζε εδώ και 40 χρόνια. Ο λόγος είναι προφανής. Η Τουρκία διατύπωνε επίμονα ότι «οι Τ/Κ είναι ένας ανεξάρτητος λαός που έχει το δικαίωμα να καθορίζει το μέλλον του».
Εάν λοιπόν μια από τις επιλογές είναι η προσάρτηση θα ερωτηθούν οι Τ/Κ «που έχουν το δικαίωμα να καθορίζουν το μέλλον τους», να εκφράσουν τη γνώμη τους με δημοψήφισμα -φυσικά μόνο οι Τ/Κ και όχι οι Τούρκοι έποικοι – εάν επιθυμούν ή όχι τη λύση αυτή;
Τα λόγια του κ. Μπαγις φέρνουν στο νου πολλά αναπάντητα ερωτηματικά. Βλέπουμε για μια ακόμη φορά τις συνέπειες των δηλώσεων που κάνουν απερίσκεπτα, άτομα που κατέχουν θέσεις ευθύνης.
Το επαναλαμβάνω για τελευταία φορά: Μια Τουρκία που σέβεται τους διεθνείς κανόνες δεν μπορεί να προσαρτήσει τη βόρεια Κύπρο».
Αυτές είναι οι απόψεις του κ. Ιντίζ. Περιμένουμε με αγωνία την αντίδραση των Ευρωπαίων εταίρων μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου