Τι έλεγε ακριβώς ο Προφήτης Δανιήλ για τον Μέγα Αλέξανδρο;

Και μόνο το γεγονός ότι η Παλαιά Διαθήκη αναγνωρίζει τον Μέγα Αλέξανδρο ως «Βασιλιά των Ελλήνων», αυτό και μόνο είναι από μόνο του ικανό όχι μόνο να αποστομώσει τους σκοπιανούς, αλλά και να μας κάνει όλους τους Έλληνες να σεβόμαστε τη Βίβλο, που είναι γραμμένη στην ελληνική γλώσσα!... 


1 Κατὰ τὸ τρίτο ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ βασιλιᾶ Βαλτάσαρ, εἶδα ἐγὼ ὁ Δανιὴλ ἕνα νέο ὅραμα, διαφορετικὸ ἀπὸ τὸ ὅραμα ποὺ εἶχα δεῖ προη­γου­μένως.

2 ἤμουν στὰ Σοῦσα σ᾿ ἕνα φρούριο, ποὺ βρίσκεται στὴν περιοχὴ Αἰλάμ καὶ ἐκεῖ εἶδα σὲ ὅραμα ὅτι στεκόμουν κοντὰ στὸν ποταμὸ Οὐβάλ.

3 σήκωσα τὰ μάτια μου καὶ εἶδα· καὶ νά, ἕνα κριάρι στεκόταν κοντὰ στὸν ποταμὸ Οὐβάλ.
εἶχε δύο κέρατα ὑψηλά, τὸ ἕνα ψηλότερο ἀπὸ τὸ ἄλλο, κι αὐτὸ τὸ ψηλότερο ὁλοένα καὶ μεγάλωνε καὶ ὑψωνόταν.

4 καὶ εἶδα ὅτι τὸ κριάρι αὐτὸ χτυποῦσε μὲ τὰ κέρατά του πρὸς τὰ δυτικὰ καὶ πρὸς τὰ βόρεια καὶ πρὸς τὰ νότια. κανένα ἀπὸ τὰ θηρία δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ προ­βάλῃ ἀντίστασι προοστά του, κανεὶς δὲν μποροῦσε νὰ γλιτώσῃ ἀπὸ τὴν δύναμί του. ἔκανε ὅ,τι ἤθελε καὶ ἔτσι ἀνεδείχθη ἔνδοξο καὶ μεγάλο.


5 ἐγὼ παρατηροῦσα μὲ πολλὴ προσοχή, καὶ νά, παρουσιάστηκε ἕνας τράγος αἰγῶν, ὁ ὁποῖος ἐρχόταν ἀπὸ τὰ νοτιοδυτικὰ καὶ προχωροῦσε πάνω σὲ ὅλη τὴν γῆ, καὶ δὲν ἄγγιζε τὴν γῆ. καὶ εἶχε ἀνάμεσα στὰ μάτια του ἕνα με­γα­λο­πρεπὲς περίβλεπτο κέρατο.


6 καὶ ἦρθε μέχρι τὸ κριάρι, ποὺ εἶχε τὰ δέκα κέρατα, τὸ ὁποῖο εἶχα δεῖ προη­γου­μένως νὰ στέκεται κοντὰ στὸν ποταμὸ Οὐβάλ. ἔτρεξε ἐναν­τίον του μὲ ὅλη τὴν ὁρμὴ τῆς δυνάμεώς του.


7 τὸν εἶδα νὰ φτάνῃ μέχρι τὸ κριάρι, καὶ ἐξαγριώθηκε μόλις τὸ ἀντίκρισε, καὶ χτύπησε τὸ κριάρι, συνέτριψε καὶ τὰ δύο του κέρατα, καὶ δὲν ὑπῆρχε πλέον δύναμι στὸ κριάρι νὰ ἀντισταθῇ ἐναντίον τοῦ τράγου. καὶ ὁ τράγος τὸν ἔρριξε κατὰ γῆς καὶ τὸν κατα­πάτησε, καὶ δὲν ὑπῆρχε κανεὶς ποὺ νὰ μπο­ρῇ νὰ τὸν γλιτώσῃ ἀπὸ αὐτόν.

8 ὁ τράγος αὐτὸς τῶν αἰγῶν ἔγινε μέγας καὶ ἔνδοξος πολύ. ἀλλὰ καθὼς ἔφτασε στὴν μεγάλη αὐτὴ δύναμι καὶ δόξα, συνετρίβη τὸ ἕνα τὸ μεγάλο κέρατό του. τότε φύτρωσαν τέσσερα ἄλ­λα κέρατα στὴν θέσι τοῦ ἑνός, ποὺ εἶχε συντριβῆ, καὶ εἶχαν κατεύθυνσι πρὸς τὰ τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος.

9 ἀπὸ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὰ κέρατα βγῆκε ἄλλο πολὺ δυνατὸ κέρατο, τὸ ὁποῖο μεγάλωσε ὑπερβολικὰ μὲ κα­τεύ­­θυνσι πρὸς τὰ νότια καὶ πρὸς τὴν ἀνατολὴ καὶ πρὸς τὴν δύναμι τὴν μεγάλη.

10 ὑψώθηκε μέχρι τὴν δύναμι τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἕνα μέρος ἀπὸ τὴν δύναμι τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἕνα μέρος ἀπὸ τὰ ἄστρα ἔπεσαν κάτω καὶ κατεπατήθησαν.


11 καὶ αὐτὸ θὰ συνεχιστῇ, μέχρι ὁ ἀρχιστράτηγος νὰ γλι­τώ­σῃ τοὺς πιστοὺς ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσία. ἐξ αἰτίας τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ ποὺ συμβολίζεται μὲ τὸ μεγάλο κέρατο ἔπαψαν οἱ προσφο­ρὲς τῶν θυσιῶν, καὶ ὑποδουλώθηκε τὸ θυσιαστήριο σ᾿ ἐκεῖνον, καὶ ὅλα τὰ ἔργα του κατευ­ω­δόθηκαν, ἐνῷ ὁ ἅγιος ναὸς θὰ ἐρη­μω­θῇ.

12 καὶ ἀντὶ γιὰ θυσία προσ­φέρ­θηκε ἁμαρτία, ἐνῶ περι­φρονήθηκε ἐντελῶς καὶ ποδοπατήθηκε ἡ δικαι­ο­σύ­νη καὶ ἡ ἀ­ρε­τή, καὶ αὐτὸς τὰ ἔκαμε αὐτὰ καὶ πέτυχε τὰ σχέδιά του.

13 ἄ­κουσα τότε ἕναν ἅγιο (ἄγγελο) νὰ μιλᾶ, καὶ ἕνας ἄλλος ἅ­γι­ος (ἄγγελος) εἶ­πε σ᾿ ἐκεῖ­νον ποὺ μιλοῦσε·«Μέχρι πότε θὰ διαρκέσῃ ἡ ὅρασι αὐτή;ἕως πό­τε θὰ παραταθῇ ἡ κατά­παυσι τῆς θυσίας καὶ θὰ παραχωρηθῇ ἡ ἐξ αἰ­τίας τῆς ἁμαρ­τίας ἐρήμωσι τῆς περιοχῆς; ἕως πότε ὁ ἅγιος ναὸς καὶ τὸ θυ­σια­στή­ριό του, ὅπως ἐπίσης καὶ ἡ δύναμι, θὰ κατα­πα­τοῦνται ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς;»

14 καὶ ἐκεῖνος ἀπάντησε· «῞Εως ὅτου περάσουν διαδοχικῶς δύο χι­λιάδες τρια­κόσια ἡμερο­νύ­κτια. τότε θὰ καθαριστῇ ὁ ναὸς τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν βεβή­λω­σι».

15 ἐγὼ ὁ Δανιὴλ ὅταν εἶδα τὸ ὅραμα, προσπαθοῦσα νὰ κα­τα­νοήσω τὴν ἑρμηνεία του, καὶ τότε στάθηκε μπροστά μου κάποιος ποὺ ἔ­μοιαζε μὲ ἄντρα.

16 καὶ ἄκουσα τὴν φωνὴ ἑνὸς ἄντρα ἀνάμεσα ἀπὸ τὶς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ Οὐβάλ, ἡ ὁποία φωνὴ φώναξε καὶ εἶπε· «Γαβριήλ, ἐξή­γη­σε σ᾿ αὐτὸν τὸ ὅρα­μα»

.17 καὶ αὐτὸς ἦρθε καὶ στάθηκε πολὺ κοντά μου. καὶ ὅταν μὲ πλησίασε, ἐγὼ αἰσθάνθηκα δέος καὶ θαυμασμὸ καὶ ἔπεσα ἀ­μέ­σως πρηνὴς μὲ τὸ πρόσωπό κάτω στὴν γῆ. καὶ ἐκεῖνος μοῦ εἶπε· «Ἄν­θρω­πέ μου, τὸ ὅραμα ἀποκαλύπτει τὸ τέλος τοῦ καιροῦ (τὸ τέλος τῆς βα­σι­λείας τῶν θηρίων)».

18 καὶ καθὼς ἐκεῖνος μοῦ μιλοῦσε, ἐγὼ εἶχα πέσει πρηνὴς μὲ τὸ πρόσωπό μου στὸ ἔδαφος, καὶ μὲ ἔπιασε καὶ μὲ σήκωσε στὰ πόδια μου

19 καὶ εἶπε· «Λοιπὸν τώρα θὰ σοῦ ἐξηγήσω καὶ θὰ σοῦ μάθω ὅσα θὰ συμβοῦν, ὅταν θὰ λάβῃ τέλος ἡ θεία ὀργή. τὸ ὅραμα ἀποκαλύπτει τὸ τέλος τοῦ καιροῦ (τὸ τέλος τῆς βασιλείας τῶν θηρίων).

20 τὸ κριάρι ποὺ εἶδες εἶναι ὁ βασιλιᾶς τῶν Μήδων καὶ τῶν Περσῶν.

«Ο τράγος των αιγών  είναι ο Βασιλεύς των Ελλήνων».
Ο κερασφόρος Μέγας Αλέξανδρος, ο οποίος φοράει ένα έμβλημα, που συμβόλιζε απ' τα πανάρχαια χρόνια την δύναμη και την ισχύ των βασιλέων, όπως εν προκειμένω του «Βασιλιά των Ελλήνων», που λέει για τον Μέγα Αλέξαδρο ο Προφήτης Δανιήλ!..

21 ὁ τράγος τῶν αἰγῶν εἶναι ὁ βασιλιᾶς τῶν ῾Ελλήνων. τὸ μεγάλο κέρατο, ποὺ ἦταν ἀνάμεσα στὰ μάτια του, αὐτὸς εἶναι ὁ πρῶτος καὶ μεγάλος βασιλιᾶς τῶν ῾Ελλήνων.


22 ἡ συντριβὴ τοῦ μεγάλου αὐτοῦ κεράτου καὶ τὰ τέσσερα ἄλλα, τὰ ὁποῖα φύ­τρωσαν ἀντ' αὐτοῦ, ὑποδηλώνουν τέσσερις βασιλεῖς ἀπὸ τὸ ἔθνος αὐτό, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐμφανιστοῦν, χωρὶς ὅμως νὰ ἔχουν τὴν δύναμι τοῦ πρώτου.

23 κα­τὰ τὸ τέλος τῆς βασιλείας τους, ὅταν πλέον θὰ ἔχουν φτάσει στὸ ἔσχατο σημεῖο οἱ ἁμαρτίες τῶν ἀποστατῶν ᾿Ιου­δαίων, θὰ ἐμφανιστῇ ἕνας ἀδιάν­τροπος βασιλιᾶς, πανοῦρ­γος καὶ πολυμήχανος.


24 θὰ ἔχῃ μεγάλη δύναμι, θὰ προ­ξενήσῃ ἀνεκδιήγητες κατα­στροφές, θὰ φέρῃ εἰς πέρας τὶς ἐνέργειές του, θὰ κάνῃ ὅ,τι θέλει καὶ θὰ καταστρέψῃ ἰσχυ­ροὺς λαοὺς καὶ αὐτὸν ἀκό­μη τὸν ἅγιο λαὸ τοῦ Θεοῦ.

25 ὁ ζυγὸς τῆς τυραννικῆς βασιλείας του θὰ ἐπεκταθῇ ἐπιτυχῶς στοὺς λαούς. θὰ ἐνεργῇ μὲ δολιότητα, θὰ ἔχῃ ἀλα­ζο­νεία στὴν καρδιά του καὶ μὲ τὴν πανουργία καὶ τὶς μηχανορραφίες του θὰ κα­ταστρέψῃ πολλούς, καὶ θὰ πατήσῃ πάνω στὰ πτώματα πολλῶν, γιὰ νὰ σταθῇ αὐτὸς ὄρθιος καὶ περήφανος. θὰ συν­τρίψῃ τοὺς ἄλλους σὰν νὰ συντρίβῃ αὐγὰ στὸ χέρι του.

26 τὸ ὅραμα τῶν δύο χιλιάδων τριακοσίων ἡμερονυκτίων ἔχει καὶ αὐτὸ τὸ νόημά του, εἶναι ἀληθινό. ἐσὺ ὅμως σφρά­γισε ἀνερ­μήνευτο τὸ ὅραμα αὐτό, διότι ἀναφέρεται στὸ ἀπώτερο μέλ­λον».

27 ῎Επειτα ἀπὸ τὰ ὁράματα αὐτὰ ἐγὼ ὁ Δανιήλ ἔπεσα σὲ ταραγμένο ὕπνο καὶ ἀσθένησα ἐλαφρῶς γιὰ λίγες ἡμέ­ρες· μετὰ συνῆρθα καὶ σηκώ­θη­κα καὶ συνέχισα νὰ διεκ­περαιώνω, ὅπως συνήθως, τὶς βασιλικὲς ὑποθέσεις. καὶ ἀνα­λο­γι­ζό­μουν μὲ θαυμασμὸ τὸ ὅραμα, ἀλλὰ δὲν ὑπῆρχε κά­ποιος νὰ μοῦ τὸ ἐξηγήσῃ. (...)

ΠΗΓΗ