UAV Sperwer και η στασιμότητα τόσων δεκαετιών στον Ελληνικό Στρατό…

Στο πλαίσιο της σειράς των αφιερωμάτων που έχουμε ξεκινήσει σχετικά με τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη στις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας, επανερχόμαστε…


Εδώ και πάρα πολλά χρόνια δεν υπάρχουν εξελίξεις στο χώρο των UAV στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.

Και αυτό δεν μπορεί να αποδοθεί μόνο στα μνημόνια και τις εξελίξεις των τελευταίων δέκα ετών σε ότι αφορά στην ελληνική οικονομία.

Εννοούμε ότι δεν υπάρχει δικαιολογία που να μπορεί να πείσει ακόμη και τον πλέον καλόπιστο για το ότι επί τρεις και πλέον δεκαετίες δεν κατορθώσαμε παρά να κατασκευάσουμε και να εντάξουμε σε υπηρεσία ένα μικρό αριθμό UAV τύπου Πήγασος ΙΙ!

Γράφει ο Στέργιος Δ. Θεοφανίδης

 

Από τότε που ξεκίνησε το πρόγραμμα Πήγασος μέχρι σήμερα για παράδειγμα οι Ισραηλινοί “έχουν φτάσει στο φεγγάρι” στον συγκεκριμένο τομέα.

Σήμερα δε, υποχρεωνόμαστε εκ των πραγμάτων να ενοικιάσουμε για χρονικό διάστημα τριών ετών δύο UAV τύπου Heron Ι έναντι 39 εκατ. ευρώ στους Ισραηλινούς.

Στο νούμερο αυτό περιλαμβάνεται η υποστήριξη των αεροσκαφών και των συστημάτων τους, ο επίγειος σταθμός ελέγχου των συστημάτων και η εκπαίδευση των Ελλήνων χειριστών.

Το πρόγραμμα μίσθωσης των δύο ισραηλινών MALE (Medium Altitude Long Endurance) είναι και η μοναδική εξέλιξη (αν και δεν έχει υπογραφεί ακόμη…) σε ό,τι αφορά την απόκτηση και την επιχειρησιακή αξιοποίηση UAV στις τάξεις των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων από το μακρινό… 2004!

 

Τότε παραλήφθηκαν τα πρώτα UAV SPERWER από τον ελληνικό Στρατό, ένα σύστημα Class II κατά ΝΑΤΟ.

Πρόκειται για σύστημα MALE δηλαδή με μέγιστο βάρος απογείωσης τα 330 κιλά και μεταφορική ικανότητα εξοπλισμού αποστολής βάρους 50 κιλών.

Η αυτονομία του ανέρχεται σε έξι περίπου ώρες και σύμφωνα με τον κατασκευαστή (SAGEM) μπορεί να μεταδώσει εικόνα βίντεο σε μέγιστη απόσταση 30 χιλιομέτρων και στοιχεία στοχοποίησης σε ακτίνα 50 χιλιομέτρων.

Το μέγιστο ύψος πλεύσης είναι τα 15.000 πόδια και η μέγιστη ταχύτητα πλεύσης οι 90 κόμβοι (165 χ.α.ω).

Με τον εξοπλισμό EO/IR που φέρουν τα ελληνικά Sperwer αξιοποιούνται σε ρόλους επιτήρησης, κατεύθυνσης πυρών πυροβολικού και αναγνώρισης πεδίου μάχης.

 

Η πρώτη κύρια σύμβαση υπογράφηκε τον Ιούλιο του 2002 και ήταν ύψους 35,7 εκατ. Ευρώ. Αφορούσε την προμήθεια δύο πλήρων συστημάτων:

– 8 μη επανδρωμένα αεροσκάφη (4 για κάθε σύστημα).
– 2 οχήματα-πλατφόρμες εκτόξευσης των UAVs (ένα για κάθε σύστημα).
– 3 κλωβοί επί οχημάτων που περιέχουν σταθμούς ελέγχου των UAVs από το έδαφος, GCS (Ground Control Stations) (ένας για κάθε σύστημα και ένας εφεδρικός).
– 3 κλωβοί επικοινωνιών επί οχημάτων GDT (Ground Data Terminals) (ένας για κάθε σύστημα και ένας εφεδρικός).
– 2 οχήματα μεταφοράς και περισυλλογής (ένα για κάθε σύστημα).
– 2 κλωβοί υποστήριξης PMF (Platoon Maintenance Facility: Διμοιρία Τεχνικής Υποστήριξης) επί οχημάτων (ένας για κάθε σύστημα).
– Ένας εξομοιωτής πτήσεων.
Το σύνολο των οχημάτων είναι τύπου ΜΑΝ 26 Μ31, 6×6. Τον Απρίλιο του 2008, ασκήθηκε το δικαίωμα προαίρεσης (option) της κυρίας σύμβασης, ύψους 29,3 εκατ. ευρώ για την προμήθεια δύο επιπλέον συστημάτων UAVs, με το οποίο αγοράστηκαν:
– 8 μη επανδρωμένα αεροσκάφη.
– 2 οχήματα πλατφόρμες-εκτόξευσης.
– 2 κλωβοί σταθμών ελέγχου επί οχημάτων.
– 2 κλωβοί σταθμών επικοινωνιών επί οχημάτων.
– 2 οχήματα περισυλλογής. – 2 κλωβοί τεχνικής υποστήριξης PMF επί οχημάτων.
Το σύνολο των 10 οχημάτων της δεύτερης παραγγελίας είναι ΜΑΝ 26 Μ35, επίσης 6×6. Η Ελλάδα είναι η προτελευταία χώρα που επέλεξε το σύστημα SPERWER (ακολούθησε ο Καναδάς), αλλά είναι ταυτόχρονα και ο τελευταίος μέχρι σήμερα πελάτης, μετά την άσκηση του δικαιώματος προαίρεσης, το 2008.
Η ελληνική έκδοση είναι και η πλέον βελτιωμένη (Mk.II). Οι βελτιώσεις που συμπεριλήφθηκαν στη δεύτερη παραγγελία ενσωματώθηκαν και στα συστήματα της πρώτης προμήθειας.

Τα ελληνικά συστήματα «ενσωματώνουν» τεχνικές βελτιώσεις και κυρίως τη συσσωρεμένη εμπειρία χρήσης άλλων Στρατών (Ολλανδία, Σουηδία, Δανία, Καναδάς, Γαλλία).


Ο Ε.Σ. εξετάζει εδώ και αρκετό καιρό την προοπτική εκσυγχρονισμού των συστημάτων Sperwer Mk.II στο επίπεδο Sperwer B, με υπολογιζόμενο κόστος τα 55 εκατομμύρια ευρώ. Το πρόγραμμα αναβάθμισης θα υλοποιηθεί (αν υλοποιηθεί…) μέσω της Νατοϊκής υπηρεσίας NSPA (NATO Support and Procurement Agency).

Το Sperwer-B που είναι ήδη αρκετά παλιό καθώς προτάθηκε αρχικά το 2004, μπορεί να μεταφέρει φορτίο αποστολής σχεδόν διπλάσιου βάρους, ενώ και η αυτονομία του είναι σχεδόν διπλάσια (περί τις 12 ώρες).

Το ύψος πλεύσης θα είναι επίσης μεγαλύτερο των 15.000 ποδών, ενώ στις πτέρυγες θα μπορεί να μεταφέρει σε ειδικά hard points για την ανάρτηση οπλισμού.

Η SAGEM είχε προχωρήσει από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 2000 στην πιστοποίηση του ισραηλινού αντιαρματικού Spike-LR, ακτίνας τεσσάρων χιλιομέτρων.

Τα Sperwer Mk.II του ΕΣ υπηρετούν στο Δ’ Σώμα Στρατού (Δ’ ΣΣ) και την ΑΣΔΕΝ και συγκεκριμένα στον Λόχο Μη-Επανδρωμένων Αεροχημάτων (Λ/ΜΕΑ) του 472 Τάγματος Επιτήρησης-Πληροφορικής (472 ΤΕΠΠ) της ΑΣΔΕΝ καθώς στο 1ο Συγκρότημα Επικοινωνιών Ηλεκτρονικού Πολέμου Πληροφορικής και Επιτήρησης (1ο ΣΕΗΠΠΕΠ/Δ’ ΣΣ).

Οι αποστολές που αναλαμβάνουν είναι:
(1) Επιτήρηση του πεδίου της μάχης.
(2) Συλλογή πληροφοριών και μετάδοσή τους σε πραγματικό χρόνο.
(3) Διεξαγωγή Η/Π.
(4) Τακτική και ηλεκτρονική αναγνώριση.
(5) Εντοπισμό στόχων.
(6) Αύξηση της αποτελεσματικότητας των βολών του ΠΒ.
Στον Λόχο ΜΕΑ υπάρχει πάντα αξιωματικός σύνδεσμος του ΠΒ. Μία πιθανώς λογική εξέλιξη σε ό,τι αφορά την επιχειρησιακή αξιοποίηση του Sperwer από τον Ελληνικό Στρατό θα ήταν η αύξηση του αριθμού των συστημάτων, μέσω της απόκτησης μεταχειρισμένου υλικού από τη Γαλλία (ο Γαλλικός Στρατός αντικαθιστά τα 18 Sperwer που διαθέτει μαζί φυσικά με όλο τον επίγειο εξοπλισμό υποστήριξης και αξιοποίησής τους) με το μεγαλύτερο και βαρύτερο Patroller και του παράλληλου εκσυγχρονισμού του στο επίπεδο Sperwer B.

Κατά τον τρόπο αυτό θα μπορούσαν σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα να καλυφθούν οι ανάγκες τόσο στον Έβρο, όσο και στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.

Ζητούμενο φυσικά παραμένει η χρηματοδότηση ενός τέτοιου προγράμματος, από τη στιγμή που το κόστος υπολογίζεται ότι θα υπερβεί τα 100 εκατομμύρια ευρώ.

Και με αυτά τα λεφτά η επιλογή ασφαλώς θα πρέπει να “ζυγιστεί” απέναντι στις εναλλακτικές.


Κλείνοντας εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι ο ΕΣ έχει τη δυνατότητα μέσω ενός τέτοιου προγράμματος να διαφοροποιήσει και τον εξοπλισμό αποστολής που θα φέρουν τα αεροσκάφη Sperwer.

Τα Mk.II που εδώ και χρόνια αξιοποιεί, διαθέτουν περιστρεφόμενο πυργίσκο FLIR τύπου OLOSP.

Το βάρος του φορτίου αποστολής μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 58 κιλά, ενώ σημαντικό κομμάτι του εξοπλισμού είναι και το σύστημα INS / GPS.
Στα Sperwer B ώς εναλλακτικός εξοπλισμός αποστολής θα μπορούν να αξιοποιηθούν:
(1) Ραντάρ συνθετικού διαφράγματος(SAR – Synthetic Aperture Radar) για τη φωτογραφική απεικόνιση στόχων στο έδαφος και στην επιφάνεια της θάλασσας κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες
(2) Παρεμβολέας επικοινωνιών
(3) Παρεμβολέας ραδιοεντοπιστών
(4) Συστήματα εντοπισμού και παρακολούθησης επικοινωνιών (COMINT).
(5) Καταδείκτης στόχου με δέσμη laser (laser designator).
(6) Συστήματα ESM/ELINT.

πηγη