Ήταν μόλις 23 και 22 χρόνων. Δεν ήταν φίλοι, όμως και οι δύο υπηρετούσαν στη ομάδα της Δίκυκλης Αστυνόμευσης (ΔΙ.ΑΣ.) που συνεστήθη για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας.
Μετά την ένταξή τους στους Ειδικούς Φρουρούς, όπως όλοι οι νέοι, πίστευαν ότι η ζωή απλωνόταν μπροστά τους.
Γνώριζαν ότι ο εξοπλισμός της ομάδας ήταν ανεπαρκής, ήξεραν ότι η αμοιβή τους ήταν χαμηλή και σίγουρα, όπως και οι υπόλοιποι συνάδελφοί τους, θα ήθελαν η εκπαίδευσή τους να είναι καλύτερη.
Εκείνο που δεν γνώριζαν ήταν ότι ο Χάρος τούς είχε στήσει καρτέρι σε έναν παράδρομο της λεωφόρου Κηφισού στου Ρέντη.
Ο 23χρονος Γιάννης Ευαγγελινέλης, εάν και καταγόταν από τη Μυτιλήνη, μεγάλωσε στην Κηπούπολη Περιστερίου όπου οι ανάγκες είχαν οδηγήσει το σιδηρουργό πατέρα του.
Μετά το θάνατο του τελευταίου από έμφραγμα το 2001, εάν και ήταν ο μικρότερος, ανέλαβε να φροντίζει τις δυο μεγαλύτερες αδελφές του και τη μητέρα του, αφού έμενε μαζί τους.
Οι οικονομικές δυσκολίες ήταν που στις 19 Οκτωβρίου 2008 τον οδήγησαν στο «κατώφλι» της Αστυνομίας.
Εξάλλου, όπως λένε οι φίλοι του, πάντα ήθελε να γίνει αστυνομικός, ακόμα κι αν ο βασικός μισθός ήταν κοντά στα 700 ευρώ.
Είχε τρέλα με τις μηχανές και αυτό τον βοήθησε να μπει στην ομάδα ΔΙ.ΑΣ. Είχε αγοράσει το πρώτο 50αράκι στο γυμνάσιο, πήρε μια χιλιάρα Honda στα δεκαοκτώ του και πριν από λίγο καιρό χρεώθηκε για μια Ninja Kawasaki.
Υπερτερούσε λοιπόν έναντι των συναδέλφων του που εκπαιδεύτηκαν σε μηχανές 250 κυβικών, εάν και έπρεπε να οδηγούν 650άρες και 900άρες μοτοσικλέτες βάρους 200 κιλών.
Οι μηχανές είχαν δοθεί ως δωρεά στην υπηρεσία και η εγγύηση κάλυπτε τα σέρβις στα 1.000, 5.000 και 10.000 χιλιόμετρα. Με δεδομένο όμως ότι σε μια βάρδια μια μηχανή της ΔΙ.ΑΣ. «γράφει» 50-80 χιλιόμετρα, αρκετές είναι εκείνες που ήδη έχουν «βγει» από την εγγύηση και μένουν παροπλισμένες.
Ο αντιπρόεδρος εξάλλου της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αττικής, Αντώνης Λιακόπουλος, δήλωσε ότι στην υπηρεσία που ήταν οι δυο νεαροί είχαν ακινητοποιηθεί είκοσι μηχανές.
Οι περισσότερες «πάσχουν» από τακάκια φρένων και στις περισσότερες περιπτώσεις οι ίδιοι οι αστυνομικοί μαζεύουν χρήματα και πληρώνουν από την τσέπη τους την επισκευή τους.
Όμως οι μηχανές δεν είναι το μόνο πράγμα που πληρώνουν οι αστυνομικοί της ομάδας ΔΙ.ΑΣ.
Ο 22χρονος Σκυλογιάννης πριν από ενάμιση χρόνο αγόρασε από μαγαζί στο Μοναστηράκι το δικό του αλεξίσφαιρο γιλέκο, αφού τα υπηρεσιακά ζυγίζουν τεσσεράμισι κιλά και κάνουν μόνο για σκοπιές.
Παιδί πενταμελούς οικογένειας με πατέρα που εργάζεται στο Δήμο Τρικκαίων, ο νεαρός είχε φύγει από το χωριό του, το Κεφαλόβρυσο Τρικάλων, με σκοπό να βοηθήσει τους γονείς του να ορθοποδήσουν.
Το ότι ήταν αλεξιπτωτιστής και βοηθός επιλοχία στο στρατό τον βοήθησε να μπει στην Αστυνομία την 1η Ιουλίου 2009. Όμως τα 683 € που έπαιρνε ως νεοδιόριστος δεν του επέτρεψαν να στείλει χρήματα σπίτι του.
Θρηνούμε δύο δικά μας παιδιά
Γιώργος Σκυλογιάννης, Γιάννης Ευαγγελινέλης. Δύο νέα παιδιά. Δικά μας παιδιά. Δεν ζουν πια. Έπεσαν εκτελώντας το καθήκον τους.
Δυο νέοι αστυνομικοί της γενιάς των 700 € που καθημερινά παίζουν τη ζωή τους κορόνα γράμματα. Χωρίς την απαραίτητη εκπαίδευση. Χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό, τον οποίον πολλές φορές εξαναγκάζονται να αγοράζουν μόνοι τους με δικά τους λεφτά. Γιατί κάποιοι γραφειοκράτες τα βλέπουν όλα σαν νούμερα. Και τα κόβουν ξεχνώντας πως πίσω από αυτά βρίσκονται άνθρωποι που τους στέλνουν «γυμνούς» να αντιμετωπίσουν τους εγκληματίες. Και έτσι χάνονται ζωές, σαν το «σκυλί στο αμπέλι».
Τα δύο νέα παιδιά είχαν όνειρα και ελπίδες και όλα αυτά κόπηκαν από τις σφαίρες αδίστακτων δολοφόνων. Δεν δείλιασαν στην εκτέλεση του καθήκοντός τους.
Τους αξίζει κάθε τιμή.
Όλοι εμείς στον «Ε» μαζί με τους χιλιάδες συναδέλφους τους, κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ.http://www.paraskevi13.com/?p=17753
Η σύνταξη του «Ε»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου