Και η ανάγκη για νέα «Φιλική Εταιρεία»…

Διανύουμε – δυστυχώς – μιαν εποχή, κατά την οποίαν οι πολυπολιτισμικοί ολετήρες και οι αρνητές των εθνικών ιδεωδών, επιχειρούν με πολλούς τρόπους να διαλύσουν την Ελλάδα. 

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, «αναθεωρούν» - δηλαδή, παραχαράσσουν – και το μεγάλο κεφάλαιο της εθνικής επαναστάσεως του 1821.

Προβάλλουν τη διαστρέβλωση μέσα από κανάλια και έντυπα, διοργανώνουν «πάνελ», προκειμένου να δώσουν «επιστημονικό» μανδύα στην παραχάραξη, ενώ κάποιοι κουλτουριάρηδες ανθέλληνες «προοδευτικοί», φθάνουν στο σημείον να καθυβρίζουν και να χυδαιολογούν κατά ηρωικών μορφών του Αγώνος. 

Κι αυτούς τους «λογοτέχνες» υποστηρίζουν, μάλιστα, δημοσιογραφικά συγκροτήματα του «συστήματος».

Για το ανίερον έργον της αποξενώσεως της νεολαίας από την Ιστορία μας, δηλαδή από τις ρίζες μας, επεδόθησαν με ζήλον άτομα σαν την Ρεπούση, την Γιαννάκου, την Δραγώνα, ενώ η Διαμαντοπούλου θεωρεί ότι η Ιστορία δεν είναι απαραίτητον μάθημα στα σχολεία και τα Θρησκευτικά… δεν χρειάζονται καθόλου!

Καταστρέφουν την ελληνική νεότητα οι «προοδευτικοί», για να μας μετατρέψουν σε «πολυπολιτισμική» κοινωνία και να εξαλείψουν τα εθνικά χαρακτηριστικά της Φυλής μας. 

Η εντολή ήλθε απ’ έξω. Από τα ξένα «αφεντικά». Στις 2 Φεβρουαρίου 2011 συνεδρίασε στις Βρυξέλλες η ομάδα «Συμφιλίωσης των ευρωπαϊκών ιστοριών», παρουσία του Πάβελ Τζάσεπ, συμβούλου του διευθυντού του Τσεχικού «Ινστιτούτου για την μελέτη των ολοκληρωτικών καθεστώτων».

Πονηρός ο τίτλος και διαφορετικό το πραγματικό περιεχόμενο. Στοχεύουν στην «αναθεώρηση» της ευρωπαϊκής Ιστορίας, ώστε να καταπολεμηθεί ο πατριωτισμός.

Θεωρούν τον πατριωτισμό και τον εθνικισμό, ως… «αρχέγονα πάθη», τα οποία πρέπει να… «κατασιγάσουμε». 

Σιγοντάρει η ευρωπαϊκή επιτροπή σ’ αυτά τα σχέδια. Συγχρόνως, ο αμερικανικός παράγων ενισχύει την αξίωση της Αγκύρας να αλλάξουμε την Ιστορία μας, προκειμένου να επιτευχθεί… «προσέγγισις των δύο λαών»! 

Και βρίσκει η Τουρκία πρόθυμο συνεργάτη στον στόχον της, τον Γιωργάκη Παπανδρέου. Σ’ αυτό το πλαίσιο, εντάσσεται και η εισαγωγή από τουρκικές σαπουνόπερες που μεταδίδουν δικά μας κανάλια.

Η κυβέρνησις του ΠΑΣΟΚ δεν κατέστρεψε μόνον οικονομικά την Ελλάδα. Θέλει να διαλύσει τον κοινωνικό ιστό και τον εθνικό, με τις ορδές των μεταναστών που άφησε να κατακλύσουν τη χώρα μας. 

Η Νέα Δημοκρατία παραμένει αδρανής και άτονη, χλιαρή μπροστά σ’ αυτό το φαινόμενο, ενώ η Αριστερά βαρύνεται με παλιές αμαρτίες στο θέμα που αφορά την ερμηνεία για τον χαρακτήρα της εθνικής εξεγέρσεως του 1821.

Θα ξεκινήσουμε, λοιπόν, απ’ αυτό το σημείο. Τους Κομμουνιστές ενοχλούσε πάντοτε η εθνική συνείδησις. 

Προέβαλε την «προλεταριακή» συνείδηση και πατρίδα τους θεωρούσαν μόνον τη Σοβιετική Ένωση, χάριν της οποίας προθύμως επρόδιδαν την Ελλάδα. 

Από τα παλιά χρόνια, οι θιασώτες του Στάλιν, προσπαθούσαν να πείσουν ότι τα αίτια της Ελληνικής Επαναστάσεως, ήσαν… οικονομικά. 

Συχνά προεκλήθη ένας τραγέλαφος μεταξύ των «ιστορικών» αυτού του χώρου, με αντικρουόμενες απόψεις.

Ακόμα και σήμερα, «προοδευτικοί αμπελοφιλόσοφοι», ισχυρίζονται ότι οι Έλληνες περνούσαν πολύ καλά με τους Τούρκους, δεν υπήρχαν διώξεις και σφαγές και, φυσικά, απαξιώνουν τον μέγιστον ρόλον της Εκκλησίας, στην διατήρηση της ελληνικής γλώσσας, παιδείας και εθνικής φλόγας, με το κρυφό Σχολειό.

Οι Κομμουνιστές μας λένε ανερυθρίαστα ότι η Μεγάλη Ιδέα που την πραγμάτωσή της επεδίωξαν οι ήρωες του 1821 και οι απόγονοί τους, αποτελούσε έκφραση των… «ιμπεριαλιστικών βλέψεων της ελληνικής πλουτοκρατίας» και ότι «έβλαψε» το Έθνος, διότι προσανατόλισε προς εξωτερικές περιπέτειες, αντί να επιδιώξει τον εσωτερικό οικονομικό και κοινωνικό εκσυγχρονισμό του!

Οι Κομμουνιστές στηρίζουν αυτή την άποψη, διότι η Μεγάλη Ιδέα ήρθε σε σύγκρουση προς τις επεκτατικές τάσεις του Πανσλαβισμού, που οραματιζόταν τον πλήρη εκσλαβισμό της Βαλκανικής και της Μικράς Ασίας.

Στην πραγματικότητα, η Μεγάλη Ιδέα υπήρξεν η έκφρασις του νομίμου πόθου των Ελλήνων, για ολοκλήρωση της εθνικής των αναγεννήσεως και της θελήσεώς των να συγκροτήσουν ένα βιώσιμον ελληνικόν κράτος.

Ο ίδιος ο θεωρητικός του ΚΚΕ, ο Γιάννης Ζέβγος, στο βιβλίο του «Σύντομη Μελέτη της Νεοελληνικής Ιστορίας» - στην πρώτη έκδοση – παραδέχθηκε ότι η απελευθέρωσις και των υπολοίπων ελληνικών εδαφών, ήταν απαραίτητη προϋπόθεσις για την προκοπή του νέου Ελληνισμού… Αυτή η θέσις, προκάλεσε θύελλα στο κομμουνιστικό στρατόπεδο. 

Όταν διάβασε το βιβλίο ο Νίκος Ζαχαριάδης, έγινε… έξαλλος και εκατηγόρησε τον Ζέβγο, σαν… «μεγαλοϊδεάτη»! Πανικόβλητος ο Ζέβγος, έσπευσε να… ξαναγράψει την «Ιστορία» του!..

Όπως πολύ σωστά παρατηρούσε κάποτε ο Γεώργιος Γεωργαλάς (που εγνώριζε άριστα την κομμουνιστική τακτική) η θέσις των κομμουνιστών για το 1821, δεν έχει καμία σχέση, ούτε με την αντιπατριωτική κομμουνιστική ιδεολογία, ούτε και με το ταξικό μαρξιστικό δόγμα. 

Υπηρετεί, όμως, την κομματική γραμμή των «εργαζομένων μαζών», που απόγονοί τους θέλουν να εμφανίζονται οι Κομμουνιστές.

Κατά την τραγελαφικήν άποψιν των θιασωτών του Μαρξισμού – Λενινισμού, η αστική τάξις… «επρόδωσε το 1821» και δεν έφερε εις πέρας την αποστολήν της!

ΚΟΡΔΑΤΟΣ – ΖΕΒΓΟΣ

Τα κατά καιρούς γραφόμενα για το 1821 από τους «διανοητές» (μάλλον τους… ανοήτους) της Αριστεράς, δημιουργούσαν πονοκεφάλους στην ηγεσία του Κόμματος. 

Έπρεπε να ταιριάξουν την εξέγερση με… κοινωνικά και οικονομικά αίτια.

Η ηγεσία του ΚΚΕ ταράχθηκε, όταν κάποτε ο Γιάννης Κορδάτος έγραψε ότι το 1821 ήταν έργον της αστικής τάξεως. Το 1933, η τότε ηγεσία εξαπέλυσε μύδρους κατά του Κορδάτου. 

Η επίθεσις έγινε από τον Γιάννη Ζέβγο, ο οποίος εδημοσίευσε στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» σειρά άρθρων εναντίον του, από τα οποία το πρώτο, έφερε τον τίτλον: «Ο μαρξιστής Κορδάτος, ιστορικός της μπουρζουαζίας». 

Και το τελευταίον άρθρον, είχε τίτλον: «Ο Κορδάτος αντιπροσωπευτικός τύπος αναθεωρητή του Μαρξισμού – Λενινισμού»! 

Κι ο Ζέβγος, βάλθηκε αμέσως να διαμορφώσει τη νέα κομμουνιστική θέση έναντι του 1821, που αποκρυσταλλώθηκε στη «Σύντομη μελέτη της Νεοελληνικής Ιστορίας» (1944).

Σ’ αυτή την «Ιστορία» του, ο Ζέβγος μας λέει, ότι την επανάσταση, δεν την έκαναν οι αστοί, αλλά οι… αγρότες! 

Για να διατηρηθεί, όμως και ο ταξικός χαρακτήρας και για να μην ενταχθούν οι τάξεις στο έθνος, ο Ζέβγος είπεν ότι η επανάστασις είχε χαρακτήρα αστικό, διότι αστικές ήσαν οι επιδιώξεις της, αλλά οι τσιφλικάδες και οι αστοί δεν τη θέλησαν και αντέδρασαν σ’ αυτήν. 

Έτσι παρουσίασε μιαν αστική επανάσταση την οποίαν, όμως, έκαναν οι… αγρότες που, κατά τον μαρξισμό, δεν είναι επαναστατική τάξη!

Οι αγρότες ήθελαν επανάσταση και δεν ήθελαν οι αστοί!..

Ο Ζέβγος, όμως, έπρεπε να δικαιολογήσει στα μάτια των αφελών οπαδών (που έτρωγαν ό,τι «κουτόχορτο» τους σερβίριζε η «αλάνθαστη ηγεσία») για ποιον λόγο οι αστοί δεν ήθελαν επανάσταση. 

Είπε, λοιπόν, ότι οι Έλληνες αστοί δεν ήσαν όπως εκείνοι της Δυτικής Ευρώπης. 

Ήταν… ιδιόμορφη τάξη. Την αποτελούσαν χειροτέχνες, πραματευτές, καραβοκύρηδες, έμποροι, γραμματικοί και διανοούμενοι. Κι όλοι αυτοί – κατά τον Ζέβγο – ήταν… «μπουρζουάδες».

Κι επειδή κατά τους κομμουνιστές, δεν έπαιξαν όλοι αυτοί τον ρόλο που έπρεπε – κατά την κομμουνιστική «λογική» - ανακηρύχθηκαν σε… προδότες της τάξεώς των!

Μ’ αυτόν τον τραγέλαφο του ΚΚΕ, πάλι μπερδεύτηκαν οι «εγκέφαλοι» του Κόμματος! 

Βγήκε, τότε, ο Πέτρος Ρούσος και αναγκάστηκε να γράψει ότι: «Ίσως οι νέοι αστοί της Ελλάδας (1821) να μην είχαν συνείδηση της τάξεώς τους και να μην είχαν βασικά διαμορφωθεί σε τάξη. 

Ο εχθρικός ζυγός, αβάσταχτος, κάνει να ζωντανεύει πάνω απ’ όλα η λαχτάρα της αποτίναξής του και της εθνικής απελευθέρωσης» («Κομμουνιστική Επιθεώρηση» Μαΐου 1946).

Ο Ζέβγος τα είχε πλέον χαμένα και άφησε να του ξεφύγει η φράση: «Όλες οι τάξεις παίρνουν μέρος στον αγώνα που γίνεται πανεθνικός». 

Και τότε, δέχθηκε πυρά του Ζαχαριάδη. Μόνον ένας δημοσιογράφος και ιστορικός συγγραφέας της Αριστεράς, τους είπε την αλήθεια: 

Ο Τάσος Βουρνάς, ο οποίος το 1947 παραδέχθηκε ότι: 

«Οι αντιφάσεις αυτές ήταν μοιραίες, γιατί ο Ζέβγος στη δημιουργία της θέσεώς του, δεν ξεκίνησε από τα ιστορικά γεγονότα, ως έπρεπε, αλλά από την κομματική γραμμή…».

ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΗ Η ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ…

Η εφετεινή επέτειος της Εθνικής Παλιγγενεσίας, μας δίνει αφορμή και για κάποιες άλλες σκέψεις, Διότι το 1821 παρέχει διδάγματα και για τη σημερινή μαύρη εποχή, όπου κινδυνεύει πάλι η εθνική μας υπόστασις. 

Το μουσουλμανικό στοιχείο – που με άλλους αλλοδαπούς – κινείται οργανωμένα μέσα στη χώρα μας, καθίσταται πραγματική απειλή, εξ αιτίας ανάξιας πολιτικής ηγεσίας, της ενδοτικής κυβερνήσεως στις επιθυμίες της Άγκυρας και του γνωστού αντεθνικού ρόλου της Αριστεράς.

Μας ζητούν ν’ αλλάξουμε την Ιστορία μας, για να μην ενοχλούνται οι Τούρκοι, μας ζητούν τζαμιά, απειλούν Αιγαίο και Θράκη.

Μας θέλουν – κατά βάθος – εξισλαμισμένους Έλληνες.

ΠΑΣΟΚ, Αριστερά και διάφορες πονηρές ανθελληνικές και… «αντιρατσιστικές» (!) οργανώσεις, αφήνουν το έδαφος ελεύθερο για να ασελγούν οι εχθροί της Ελλάδος.

Κι αφού ο πολιτικός κόσμος δεν είναι ικανός να προστατέψει το Έθνος, χρειάζεται ένας άλλος εξωκομματικός πατριωτικός φορέας. Μια καινούργια Φιλική Εταιρεία. 

Μη ξεχνάμε ότι εκείνη κατόρθωσε το θαύμα, ν’ ανεβάσει διά μιας τους Έλληνες, από τη θέση του ραγιά, στην ανώτατη βαθμίδα του ανθρώπου, όπως τον έφτιαξε η φύσις: 

Πλάσμα ελεύθερο και δημιουργικό. Τέσσαρες – πέντε άνδρες, από τα σπλάχνα του πλήθους, απλοϊκοί και σχεδόν αμόρφωτοι, κατόρθωσαν αυτό το απίστευτον:

Να κάμουν τους Έλληνες ελευθέρους, δεκαπέντε χρόνια πριν αποκτήσουν την εθνική τους ελευθερία. 

Πώς;

Με ποιο μαγικό τρόπο;

Οι απλοί αυτοί άνθρωποι, που δεν είχαν διακριθεί ούτε προ, ούτε κατά, ούτε μετά τον αγώνα για τίποτε άλλο, μπόρεσαν παρ’ όλα αυτά, να συλλάβουν μιαν αλήθεια βαθύτατη, που αποτελεί την μόνη αξία τους:

Ότι ο άνθρωπος, είναι ή δεν είναι ελεύθερος μέσα του. 

Κι αυτή την εσωτερική ελευθερία, την μόνη αληθινή, από την οποίαν πηγάζει κάθε άλλη, κατόρθωσαν να εμφυσήσουν και να εδραιώσουν στην ψυχήν των Ελλήνων. 

Αυτό είναι το κύριο, το μεγάλο τους έργον. 

Και, ασφαλώς, ιστορία δεν ξέρει να διαβάσει όποιος δεν μπορεί να κάνει αυτήν την πρώτη διάκριση. Από τη στιγμή που η Φιλική Εταιρεία ελευθέρωσε έτσι την ψυχή των Ελλήνων, η συμβίωσις με δυνάστες ήταν πλέον αδύνατη.

Και η προσφυγή στα όπλα, η πρώτη απλουστάτη συνέπεια.

Όταν οι ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας τη νύχτα του χειμώνος του 1816 έχυσαν το κρασί στα σπαθιά των κι έδωσαν τον όρκον, όλες οι δυνάμεις της γης και του άδου αν συμμαχούσαν εναντίον των ραγιάδων, δεν θα μπορούσαν να αλλάξουν τον ρουν των γεγονότων.

Από την στιγμήν που ο όρκος των Φιλικών έγινε απόφασις του Έθνους, η αποτίναξις του ζυγού, είχε ουσιαστικά συντελεσθεί. 

Η Επανάστασις του 1821 κατέστησε το Έθνος μας ελεύθερον.

Η ελευθερία, όμως, δεν δίδεται άπαξ διά παντός. Κατακτάται και διατηρείται με συνεχείς αγώνες. 

Ένα έθνος, μπορεί να την στερηθεί, ή λόγω εξωτερικής επιβολής, ή από εσωτερκήν εξουθένωσιν.

Αυτόν τον διπλούν κίνδυνον αντιμετωπίζουμε τώρα.

Κινδυνεύει η εθνική μας υπόστασις. Τρόικα και αλλοδαποί είναι οι εξωτερικοί δυνάστες. Εσωτερικά υφιστάμεθα την διάλυσιν.

Η Δημοκρατία αποσυντίθεται εξ αιτίας της ανικανότητας και φαυλότητας μεγάλου μέρους του πολιτικού κόσμου. ΠΑΣΟΚ και Αριστερά, διέλυσαν την χώρα. 

Η Νέα Δημοκρατία είναι χλιαρή και άτονη. Μόνον ο ΛΑ.Ο.Σ. μένει μακράν της διαφθοράς και προασπίζει τα εθνικά ιδανικά. 

Τα πολιτικά μας ήθη έχουν πέσει στο χαμηλότερον επίπεδον.

Το πνεύμα του μηδενισμού και της καταφρονήσεως των ιδεωδών της Φυλής, επεκτείνεται με ραγδαίον ρυθμόν. 

Η Ελλάς έχει απωλέσει την ανεξαρτησίαν της και βρίσκεται υπό την τρομοκρατίαν της νέας «Ιεράς Συμμαχίας», της Τρόικας.

Τα εθνικά μας θέματα βουλιάζουν. 

Πώς θα απαλλάξουμε το Έθνος από τις πληγές που το οδηγούν με μαθηματικήν ακρίβειαν στον θάνατον;

Ήλθε η ώρα για μία νέα «Φιλική Εταιρεία» από κάποιους καλούς Έλληνες, που θα εμφυσήσει πάλι στις ψυχές μας την δύναμιν να αποτινάξουμε τους δυνάστες, ντόπιους και ξένους. Να φυσήξει άνεμος που θα σαρώσει τους ανθέλληνες. 

Το είπαμε: 

Η Ελευθερία δεν δίδεται άπαξ διά παντός. Και τώρα, ήλθε η ώρα για να αποφασίσουμε, εάν το ελληνικόν έθνος, θα επιζήσει από τις ορδές των βαρβάρων…

Επίκαιρη ιστορική αναφορά από τον συνεργάτη μας
ΓΙΩΡΓΟ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗ