ΠΟΤΕ Ο ΤΟΠΟΣ ΘΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΗΓΕΤΗ;

του Σάββα Ιακωβίδη*

Πότε αυτός ο τόπος θα γεννήσει έναν πραγματικό ηγέτη, που θα σκέφτεται πρώτα τα συμφέροντα της Κύπρου και την επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού;

Να το πούμε ευθέως:

Δεν φοβόμαστε τους Τούρκους.

 Ξέρουμε τι μας λένε και ποιες απειλές διατυπώνουν εναντίον μας. Άλλωστε εδώ και μια 60ετία οι Τούρκοι βροντοφωνάζουν τι σχεδιάζουν σε βάρος μας. Βγαίνουν επίσημα και δηλώνουν τι επιδιώκουν και ποιες είναι οι στοχεύσεις τους κατά του κυπριακού Ελληνισμού.

 Δεν απέκρυψαν ποτέ ότι θέλουν να καθυποτάξουν και να ελέγξουν την Κύπρο. 

Τη θεωρούν όχι μόνο ως θανατηφόρο στιλέτο στο μαλακό τους υπογάστριο αλλά, κυρίως, ως πλατφόρμα εξόρμησής τους για τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής.

Γι’ αυτό και ανέκαθεν στόχος τους ήταν να εμποδίσουν να πέσει σε ελληνικά χέρια, επειδή έτρεμαν και μόνο στην ιδέα ότι η Τουρκία, από δυσμάς και από νότο, θα εγκλωβιζόταν από την Ελλάδα και την Κύπρο.

Οι Τούρκοι έκαναν τα πάντα για ν' ανατρέψουν τους προαιώνιους πόθους των Ελλήνων της Κύπρου για ένωση με την Ελλάδα. Τα κατάφεραν, ελληνικαίς χερσίν!

Και με βρετανική συνέργεια!

Μετά την ανακήρυξη της κολοβής ανεξαρτησίας, δύο είναι οι κύριοι στόχοι της Τουρκίας που, σήμερα, αποβλέπουν και σε έναν τρίτο. Πρώτον, να καταλύσουν και να εξαφανίσουν την Κυπριακή Δημοκρατία ως υποκείμενο διεθνούς δικαίου.

Η διεθνής νομιμότητά της είναι το μέγιστο εμπόδιο στην υλοποίηση των στόχων τους. Δεύτερον, να ελέγξουν παντοιοτρόπως το νησί. Και, τρίτον, να καρπωθούν τα κολοσσιαία κοιτάσματα φυσικού αερίου και ίσως πετρελαίου, που κρύβουν οι πυθμένες των θαλασσών μας.

Με αυτά τα δεδομένα, κάθε υπεύθυνη και σοβαρή πολιτική ηγεσία δεν θα έδινεν ύπνον τοις βλεφάροις της παρά πώς να ανακόψει και να εξουδετερώσει τα καθ’ ημών δολίως κινούμενα τουρκικά σχέδια.

Από την εισβολή και εντεύθεν, μόνιμη, αφελής αλλ’ ολέθρια τακτική της εκάστοτε ηγεσίας μας είναι πώς να συρθεί προς τις τουρκικές θέσεις για να υποχωρήσει και να προβεί σε συνεχείς παραχωρήσεις.

Από τον Μακάριο μέχρι τον Χριστόφια, εκδηλώνεται ένας απίστευτος ψοφοδεϊσμός και μια αφόρητη τουρκοφροσύνη, που πηγάζει από την απροθυμία, την ανεπάρκεια και τον ασύλληπτο ερασιτεχνισμό μιας ηγεσίας, που ποτέ δεν σκέφτηκε και δεν σχεδίασε μια μακράς πνοής υπερκομματική πολιτική, που να αναιρεί ακριβώς την τουρκική στοχοθεσία.

Αντίθετα, κάθε φορά που αρχίζουν συνομιλίες, ο εκάστοτε Ε/κ συνομιλητής, που κάκιστα είναι ο Πρόεδρος της διεθνώς αναγνωρισμένης Κυπριακής Δημοκρατίας, μετατρέπεται σε κοινοτάρχη για να συναντήσει τον κατοχικό ηγέτη.

Και, φυσικά, να προβεί σε γενναιόδωρες παραχωρήσεις προς τους Τούρκους, στο πλαίσιο μιας ηλίθιας και ολέθριας αντίληψης της πολιτικής. Όπως ακριβώς έπραξε με τις μονομερείς, γενναιόδωρες παραχωρήσεις του ο Δ. Χριστόφιας και όπως επαναλαμβάνει ξανά τώρα με το φυσικό αέριο.

Τι σημαίνει ότι και οι Τ/κ θα επωφεληθούν από τα κέρδη του αερίου;

Γιατί ο Πρόεδρος δεν έθεσε προϋποθέσεις; Οι Τ/κ επιμένουν στο κατοχικό μόρφωμά τους.

Η Τουρκία μάς απειλεί με πόλεμο, αμφισβητεί την ΑΟΖ μας και παρεμβαίνει παράνομα σε οικόπεδα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Το φυσικό αέριο δεν ανήκει ούτε στους Ε/κ ούτε στους Τ/κ, ανήκει στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Αυτή είναι ο ιδιοκτήτης και ο διαχειριστής. Συνεπώς, ο Δ. Χριστόφιας δεν νομιμοποιείται να εξαγγέλλει παραχώρηση ωφελημάτων στους Τ/κ χωρίς να απαιτήσει προηγουμένως, από την Τουρκία και τους Τ/κ, ανταλλάγματα.

Και αυτά δεν μπορεί να είναι άλλα από την αναίρεση και διάλυση του ψευδοκράτους και την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, την αποχώρηση του Αττίλα και των εποίκων, τον τερματισμό των απειλών και των εκβιασμών σε βάρος μας.

Επειδή η Τουρκία και οι Τ/κ δεν θα συναινέσουν σε αυτούς τους όρους, η Κυπριακή Δημοκρατία να προχωρήσει στην εξόρυξη του φυσικού αερίου.

Είναι πραγματικά πρωτοφανές: Σε αυτήν τη συγκυρία, η Κυπριακή Δημοκρατία υποστηρίζεται από όλους τους ισχυρούς διεθνείς δρώντες: ΗΠΑ, Ρωσία, ΕΕ και άλλους εταίρους μας.

Έχει αναπτύξει στενότατες σχέσεις με το Ισραήλ. Η Τουρκία είναι διεθνώς καταγγελλόμενη ως ο πειρατής της Μεσογείου, που προκαλεί κρίση και δεν αποκλείει ακόμα και πόλεμο.

Και ενώ αυτές οι συγκυρίες μάς ευνοούν, όχι γιατί είμαστε ωραίοι αλλ’ επειδή αναδεικνυόμαστε σε ενεργειακή χώρα και τα συμφέροντα όλων συγκλίνουν με τα δικά μας, έρχεται ο πρόεδρος Χριστόφιας, ως αυτόκλητος νεροκουβαλητής στους τουρκικούς σχεδιασμούς.

Προσφέρει μονομερώς στους Τούρκους ακόμα ένα γενναιόδωρο δώρο χωρίς καν να απαιτήσει ισχυρά ανταλλάγματα.

Διερωτάται κάθε σκεπτόμενος πολίτης: Πότε αυτός ο τόπος θα γεννήσει έναν πραγματικό ηγέτη, που θα σκέφτεται πρώτα τα συμφέροντά της Κύπρου και την επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού;

Είχε δίκαιο ο Περικλής όταν έλεγε:

«Περισσότερο φοβούμαι τα ιδικά μας σφάλματα παρά τη σκέψη και τα σχέδια των εχθρών μας». Τρέμουμε στην ιδέα τι άλλους ολέθριους χειρισμούς και αποφάσεις θα εξαγγείλει ο Δ. Χριστόφιας, όχι μόνο στο Κυπριακό αλλά και στο μέγα θέμα του ενεργειακού.

ΠΗΓΗ: ''ΣΗΜΕΡΙΝΗ''