Φαήλος ΚρανιδιώτηςΤις ώρες που γράφονται αυτές οι γραμμές (23 Αυγούστου), συνεδριάζει στην Αγκυρα κοινή αμερικανοτουρκική «Ομάδα Εργασίας επί Θεμάτων Πληροφοριών, Πολιτικής και Στρατού» σχετιζόμενη με το ζήτημα της Συρίας.
Στη σύσκεψη συμμετέχουν διπλωμάτες, στελέχη των υπηρεσιών ασφαλείας και πληροφοριών και αξιωματικοί των ενόπλων δυνάμεων των δύο χωρών, ενώ από πλευράς των ΗΠΑ προΐσταται η πρέσβης Ελίζαμπεθ Τζόουνς και από πλευράς της Τουρκίας ο πρέσβης Χαλίτ Τσεβίκ, αναπληρωτής υφυπουργός Θεμάτων Μέσης Ανατολής του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών.
Η απόφαση για τη συγκρότηση και τη λειτουργία της ως άνω ομάδας εργασίας ελήφθη στις 11 Αυγούστου, στην Κωνσταντινούπολη, κατά τη διάρκεια της συνάντησης της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον με τον Τούρκο ομόλογό της Αχμέτ Νταβούτογλου, ενώ τις προετοιμασίες της συνάντησης έκαναν διά τηλεδιασκέψεων διπλωμάτες των δύο χωρών.
Στη σύσκεψη, που γίνεται υπό τον φόβο της τροπής των εξελίξεων στη Συρία σε μια κατεύθυνση και ένα πλαίσιο που δεν θα είναι δυνατόν να ελεγχθεί από πλευράς Αγκυρας και Ουάσινγκτον, τα κύρια θέματα που θα εξεταστούν είναι τα εξής:
Πρώτον, η δημιουργία Ζώνης Ασφαλείας στο έδαφος της Συρίας, σε περίπτωση που το κύμα προσφύγων προς την τουρκική επικράτεια γίνει ανεξέλεγκτο (ο Νταβούτογλου όρισε ως ανώτατο όριο που μπορεί να δεχτεί η Τουρκία τους 100.000 πρόσφυγες, ενώ τώρα ο αριθμός τους πλησιάζει τους 70.000).
Δεύτερον, η μεταφορά του Κέντρου Παροχής Ανθρωπιστικής Βοήθειας στους διωκόμενους Σύρους, που έχει εγκατασταθεί κοντά στο τουρκικό έδαφος, πολύ κοντά στα σύνορα με τη Συρία, μέσα στο συριακό έδαφος, σε περίπτωση που επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο η κατάσταση στη Συρία.
Για να γίνει αυτό, θα αναζητηθούν τρόποι με τους οποίους θα δημιουργηθεί ένα πνεύμα νομικής και πολιτικής κατανόησης και αποδοχής από πλευράς της διεθνούς κοινότητας.
Τρίτον, να γίνουν τα πρώτα βήματα που θα παρεμποδίσουν ομάδες του ΡΚΚ και της Αλ Κάιντα να επωφεληθούν από το κενό εξουσίας και να εγκατασταθούν σε διάφορες περιοχές της συριακής επικράτειας.
Τέταρτον, η λήψη συγκεκριμένων μέτρων, ο σχεδιασμός επιχειρήσεων και η ανάληψη δράσης, συμπεριλαμβανομένης και της στρατιωτικής, για την αποτροπή της χρήσης και της μεταφοράς των αποθεμάτων χημικών όπλων που διαθέτει το καθεστώς Ασαντ.
Πέμπτον, η πύκνωση των επαφών με στελέχη εθνοτικών και θρησκευτικών ομάδων και μαζικών οργανώσεων και η συγκρότηση σχεδίου για την επίτευξη συνεννόησης τη μετά Ασαντ εποχή, προς αποφυγήν πράξεων αντεκδίκησης.
Με άλλα λόγια, είναι φανερό ότι η Τουρκία, παρά τις ενστάσεις που έχει εκφράσει -εκτός από την κυβέρνηση Ασαντ- με ξεκάθαρο και απειλητικό τρόπο το Ιράν, συνεχίζει να διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανατροπή του Ασαντ αλλά και την επόμενη μέρα στη Συρία, σε συνεργασία και με την προφανή υποστήριξη των ΗΠΑ.
Για να κάνουμε μιαν άλλη ανάγνωση και να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, η Τουρκία έπαιξε και συνεχίζει να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στα εξής:
Πρώτον, το τουρκικό κράτος και η κυβέρνηση Ερντογάν παρέχουν κάθε είδους στήριξη στους λεγόμενους αντικαθεστωτικούς πολιτικούς που έχουν καταφύγει στην Τουρκία και έχουν συγκροτήσει το Εθνικό Συμβούλιο της Συρίας.
Δεύτερον, το τουρκικό κράτος και οι «αρμόδιες» υπηρεσίες παρέχουν προστασία, οπλισμό και εκπαίδευση σε ένοπλες ομάδες που απαρτίζονται κυρίως από σουνίτες λιποτάκτες του συριακού στρατού και από άτομα που συμμετείχαν στις εξεγέρσεις της Τυνησίας και κυρίως της Λιβύης, τα οποία ενέχονται σε δολοφονίες χιλιάδων άοπλων και αθώων πολιτών, ορισμένες από τις οποίες δολοφονίες παρακολουθήσαμε στους δέκτες των τηλεοράσεων.
Τρίτον, το τουρκικό κράτος και οι «αρμόδιες» υπηρεσίες εμπλέκονται σε βομβιστικές και άλλες ανατρεπτικές ενέργειες, που αποτελούν τον ορισμό της τρομοκρατικής ενέργειας, με σκοπό τη δημιουργία κλίματος που θα οδηγήσει στην ανατροπή του καθεστώτος Ασαντ.
Τέταρτον, η Τουρκία, επωφελούμενη της υποστήριξης των ΗΠΑ, ετοιμάζεται να καταλύσει την κυριαρχία μιας άλλης χώρας και να εισβάλει στο έδαφός της, για ανθρωπιστικούς λόγους (ειδικά εμείς οι Ελληνες δεν πρέπει να ξεχνάμε τη μαεστρία με την οποία η Τουρκία, ιδιαίτερα όταν έχει τη στήριξη της Ουάσινγκτον, μετατρέπει τα βάρβαρα επεκτατικά της σχέδια σε «Επιχειρήσεις Ειρήνης», όπως το 1974 στην Κύπρο).
Αξίζει να κάνουμε μια σύντομη αναφορά σε αυτά που διαδραματίζονται στο Κουρδιστάν αυτήν την περίοδο, εξελίξεις που ούτως ή άλλως σχετίζονται με τα διαδραματιζόμενα στη Συρία και τις κινήσεις της Τουρκίας.
Ο απελευθερωτικός στρατός των ανταρτών του ΡΚΚ από τις 23 Ιουλίου ως τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, αντί της τακτικής «χτυπάω και φεύγω», έχει εφαρμόσει μια εντελώς νέα τακτική, αυτήν του «χτυπάω και μένω», και έχει εγκαταστήσει επί μονίμου βάσεως επιρροή στις επαρχίες Σεμντίνλι και Τσουκούρτζα, του νομού Χακκιάρι, ενώ εξαπολύει επιθέσεις σε στρατόπεδα και κυβερνητικά κτίρια στον νομό Σιρνάκ.
Με άλλα λόγια, οι αντάρτες έχουν δημιουργήσει μια απελευθερωμένη περιοχή, στην οποία οι μονάδες του στρατού και οι υπάλληλοι του τουρκικού κράτους παραμένουν εγκλωβισμένοι στα στρατόπεδα και τα κρατικά κτίρια, ενώ τα θύματα για τον τουρκικό στρατό αυτό το διάστημα του ενός μηνός ξεπερνούν τα 150, κυρίως μόνιμοι και επαγγελματίες υπαξιωματικοί και οπλίτες.
Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, την πρώτη ημέρα του Μπαϊραμιού αυτοκίνητο-βόμβα εξερράγη στην πόλη Αντέπ, προκαλώντας τον θάνατο εννέα ατόμων και τραυματίζοντας άλλα εξήντα πέντε.
Να σημειωθεί ότι τις ημέρες του Μπαϊραμιού, που συνήθως επικρατεί μια άτυπη εκεχειρία, έχαναν τη ζωή του περισσότεροι από 20 στρατιωτικοί σε συγκρούσεις με το ΡΚΚ.
Για να κάνουμε τα πράγματα πιο ξεκάθαρα, να σημειώσουμε ότι η επαρχία Σεμντίνλι, όπου στην ουσία οι αντάρτες ελέγχουν την ύπαιθρο και πολιορκούν συνεχώς τον στρατό τα στρατόπεδά του, κατά το ήμισυ συνορεύει με το Νότιο Κουρδιστάν - Βόρειο Ιράκ και κατά το άλλο ήμισυ με το Ιράν και συγκεκριμένα με την περιοχή που ονομάζεται Ανατολικό Κουρδιστάν.
Να σημειώσουμε επίσης ότι η πόλη Αντέπ βρίσκεται πολύ κοντά στα σύνορα με τη Συρία, και συγκεκριμένα με την περιοχή που αποκαλείται Δυτικό Κουρδιστάν ή Ροζάβα, ενώ κοντά στην πόλη υπάρχει και στρατόπεδο προσφύγων από τη Συρία, ανάμεσα στους οποίους αρκετές εκατοντάδες είναι άνθρωποι που σχετίζονται με τις μυστικές υπηρεσίες της Συρίας, του Ιράν, του Νότιου Κουρδιστάν (Μπαρζανί), των ΗΠΑ, του Ισραήλ και του ΡΚΚ.
Γιατί τα επισημαίνουμε αυτά;
Γιατί είναι φανερό ότι όσο η Τουρκία χώνεται στον βάλτο που λέγεται Συρία τόσο οι δυνάμεις των οποίων τα συμφέροντα θίγονται και απειλούνται από την επιλογή της αυτή συσπειρώνονται και στρέφονται εναντίον της με όρους Μέσης Ανατολής, μερικούς από τους οποίους μπορεί να διακρίνει στα προαναφερθέντα.
Προφανώς η Τουρκία έχει σταθμίσει την κατάσταση και έχει λάβει ορισμένες εγγυήσεις για να κάνει τη συγκεκριμένη επιλογή.
Το μεγάλο ερώτημα είναι το εξής:
Οι ΗΠΑ, έστω για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα, θα δεχτούν για άλλη μια φορά να γίνουν εργαλείο του τουρκικού επεκτατισμού και της τουρκικής σουνιτικής βαρβαρότητας, θυσιάζοντας για άλλη μια φορά τους Κούρδους και μαζί μ’ αυτούς τους (ελληνορθόδοξους, Αρμενίους, Ασσυρίους) χριστιανούς και τους αλαουίτες της περιοχής;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου