ΑΣΥΜΜΕΤΡΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟ-ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΜΕΘΟΡΙΟ;

Πριν λίγες ημέρες Έλληνας αστυνομικός σκοτώθηκε στις Πρέσπες σε ανταλλαγή πυρών με Αλβανούς κακοποιούς, οπλιμένους με Kalashnikov.

Αν κάποιος εξετάσει το περιστατικό αυτό μεμονωμένο, μπορεί να εξάγει συμπεράσματα, όπως το ότι οι Αλβανοί εγκληματίες έχουν πρόσβαση σε βαρύ ατομικό οπλισμό, του οποίου εύκολα κάνουν χρήση, κι ότι ο συνήθης οπλισμός των Ελλήνων αστυνομικών υπολείπεται του οπλισμού των κακοποιών. 

Είναι όμως τόσο απλό το πρόβλημα, ώστε να μπορεί να λυθεί με τον εξοπλισμό και την εκπαίδευση των Ελλήνων αστυνομικών στη χρήση τυφεκίων μάχης; 

Με δεδομένο ότι η ΕΛΑΣ ούτως ή άλλως διαθέτει τυφέκια μάχης (G-3, M-16) και ότι έχει τη δυνατότητα να εντατικοποιήσει την εκπαίδευση του προσωπικού της και αν αποδώσουμε τον θάνατο του συγκεκριμένου αστυνομικού σε αιφνιδιασμό ή σε κακή εκτίμηση της κατάστασης, τότε φαίνεται ότι το πρόβλημα μπορεί να λυθεί εύκολα.

Γράφει ο Ειδικός Συνεργάτης.

Αν όμως δούμε το ανωτέρω περιστατικό σε ευρύτερο πλαίσιο, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα δεκάδες περιστατικά τόσο στην Ελληνοαλβανική μεθόριο όσο και στο εσωτερικό της χώρας, στα οποία αστυνομικοί ήλθαν πρόσωπο με πρόσωπο με κακοποιούς, στην πλειοψηφία τους Αλβανικής καταγωγής, οι οποίοι δεν δίστασαν να κάνουν χρήση πολεμικών τυφεκίων, συνήθως Kalashnikov, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση τη συμμορία Kola, τότε εύλογα μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει αυτά τα περιστατικά ως ασύμμετρη απειλή.

Ευρέως αποδεκτός ορισμός της ασύμμετρης απειλής δεν υπάρχει ούτε σκοπός του άρθορυ είναι να συμβάλλει στον ακαδημαϊκό διάλογο επ’ αυτού. 

Στην περίπτωση που εξετάζουμε, ως ασύμμετρη απειλή ορίζουμε την απειλή κατά της εθνικής ασφάλειας και άμυνας, που προέρχεται από οργανωμένες εγκληματικές ομάδες εισερχόμενες στην Ελλάδα από την Αλβανία - χωρίς να ενεργούν αποδεδειγμένα ως όργανα της αλβανικής κυβέρνησης - με σκοπό να διαπράξουν εγκληματικές πράξεις μη διστάζοντας να κάνουν χρήση βαρέως ατομικού οπλισμού.

Υπό αυτό το πρίσμα, οι πληροφορίες που δημοσιοποιούνται, συνθέτουν ένα παζλ που έχει όλα τα ανωτέρω χαρακτηριστικά, ώστε να μπορούμε να κάνουμε λόγο για την ύπαρξη  ασύμμετρης απειλής.

Η απειλή είναι ασύμμετρη διότι, αν συγκρίνουμε την ισχύ των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας με την ισχύ των ανωτέρω εγκληματικών ομάδων, η πλάστιγγα γέρνει υπέρ των πρώτων. 

Όμως, οι τακτικές και τα μέσα που χρησιμοποιούν οι εγκληματικές ομάδες σε σχέση με το προσωπικό και τα μέσα που μπορεί άμεσα να κινητοποιήσει το ελληνικό κράτος προς αντιμετώπισή τους, συγκλίνουν στην άποψη ότι η απειλή είναι πραγματικά ασύμμετρη, αφού σε περιορισμένο τόπο και χρόνο οι εγκληματικές ομάδες αποκτούν υπεροχή έναντι των κρατικών αρχών.

Μέχρι σήμερα την ευθύνη για την αντιμετώπιση των συμμοριών με τα Kalashnikov είχε η ΕΛΑΣ χωρίς ανάμιξη των Ενόπλων Δυνάμεων, πέραν της φύλαξης της Ελληνοαλβανικής μεθορίου από αυτές με όσα φυλάκια επανδρώνονται ακόμα.

 Εξαίρεση, ως προς τη χρήση των Ενόπλων Δυνάμεων είχαμε στην περίπτωση της συμμορίας Kola, δεδομένου ότι χρησιμοποιήθηκε το ΛΣ, που, αν και Σώμα Ασφαλείας, έχει στρατιωτική δομή και οργάνωση και σε περίπτωση πολέμου υπάγεται στο ΠΝ. 

Τυπικά δεν υπήρχε εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων αλλά ουσιαστικά υπήρξε, διότι το προσωπικό της ΜΥΑ/ΛΣ που χρησιμοποιήθηκε έχει καθαρά στρατιωτική εκπαίδευση και προέλευση. 

 Προφανώς επιλέχθηκε η λύση της εμπλοκής της ΜΥΑ/ΛΣ γιατί σε διαφορετική περίπτωση, για να χρησιμοποιηθούν αντίστοιχες μονάδες των Ενόπλων Δυνάμων, θα έπρεπε να τεθεί η χώρα σε κατάσταση πολιορκίας.

Η περίπτωση της συμμορίας Kola απέδειξε ότι η αντιμετώπιση τέτοιων ασύμμετρων απειλών, συγκεκριμένα μικρών ευκίνητων ομάδων που χρησιμοποιούν μεθόδους ανταρτοπολέμου και βαρύ ατομικό οπλισμό και πιθανόν έχουν συνδέσμους σε διάφορες περιοχές, δεν μπορεί να επιτευχθεί με τα μέσα που διαθέτει η ΕΛΑΣ. Ιδιαίτερα η ΕΚΑΜ, που χρησιμοποιήθηκε σε ρόλο διώκτη της συμμορίας Kola, πρέπει να χρησιμοποιείται σε ενέργεια επί του στόχου, όταν αυτός εγκλωβιστεί ή αποκαλυφθεί που βρίσκεται, κι όχι για την καταδίωξη σε βουνά.

Ο Γιάννης Νικήτας, σε άρθρα και συνεντεύξεις του, πρότεινε επανειλημμένως την επανασύσταση της Χωροφυλακής, ως στρατιωτικά δομημένο Σώμα

Ασφαλείας με αρμοδιότητα την άμυνα της υπαίθρου.

Δεν γνωρίζω αν η ελληνική κυβέρνηση προσανατολίζεται σε τέτοια λύση, πάντως το σίγουρο είναι ότι με την υπάρχουσα δομή δυνάμεων δεν είναι δυνατή η  αντιμετώπιση των ενόπλων συμμοριών.

Οι λόγοι της αδυναμίας είναι πολλοί, μεταξύ αυτών η στατική οργάνωση του ΕΣ, η εγκατάλειψη των φυλακίων της παραμεθορίου, η έλλειψη εκπαίδευσης στον αντι-ανταρτοπόλεμο με εξαίρεση τις μονάδες των Ειδικών Δυνάμεων, η έλλειψη δικτύου πληροφοριών και σύγχρονης τεχνολογίας.

Η επίλυση αυτών των ζητημάτων θα καταστήσει δυνατή την επίλυση του προβλήματος των ενόπλων συμμοριών. 

Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα σύστημα επιτήρησης και έγκαιρης προειδοποίησης για κινήσεις στην Ελληνοαλβανική μεθόριο, με συνδυασμό των επανδρωμένων φυλακίων και των συγχρόνων συστημάτων παρακολούθησης (κάμερες, αισθητήρες κλπ). 

Επίσης, θα πρέπει να δημιουργηθούν ομάδες άμεσης επέμβασης με σύγχρονα μέσα κίνησης, εξοπλισμό ανίχνευσης και κατάλληλο οπλισμό. 

Πάνω απ’ όλα όμως χρειάζεται εκπαίδευση αυτών των ομάδων στην αντιμετώπιση των συγκεκριμένων απειλών, με την εκμάθηση τακτικών αντι-ανταρτοπολέμου και φυσικά την σωματική εξάσκηση ώστε να  αντέχουν στην καταπόνηση των επιχειρήσεων σε δύσβατα εδάφη υπό δυσμενείς καιρικές συνθήκες.

Πολύ σημαντική επίσης είναι η δημιουργία δικτύου πληροφοριοδοτών, δεδομένου ότι, όπως προαναφέρθηκε, μέχρι σήμερα δεν έχει αποδειχθεί σύνδεση των ενόπλων συμμοριών με την αλβανική κυβέρνηση, όμως υπάρχουν ενδείξεις αλυτρωτικών τάσεων, με πρόσχημα το ζήτημα των Τσάμηδω και πληροφορίες για την προετοιμασία του UCC, στα βήματα του UCK. 

Για τον λόγο αυτό στην αρχή του άρθρου έκανα λόγο για απειλή όχι μόνο κατά της εθνικής ασφάλειας αλλά και κατά της εθνικής άμυνας. 

Πρέπει η ελληνική πλευρά να είναι προετοιμασμένη για την αντιμετώπιση ακόμα και ευρέως ανταρτοπολέμου, και για τον λόγο αυτό η ύπαρξη δικτύου πληροφοριοδοτών είναι καίριο στοιχείο της προετοιμασίας. 

Μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει επίσημη αμφισβήτηση των συνόρων, πέρα από διάφορες αλυτρωτικές αναφορές ακραίων κομμάτων της Αλβανίας. 

Δεν πρέπει όμως να ξεχνούμε ότι η ανατίναξη υποσταθμού της ΔΕΗ στην Ήπειρο πριν μερικούς μήνες μπορεί να αποτελεί δοκιμή ενεργειών αποσταθεροποίησης. 

Επιπλέον, η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να επαγρυπνεί διότι η πρόσκαιρη και τοπική υπεροχή των ενόπλων συμμοριών συνδυαζόμενη με το γεγονός ότι σε πολλά χωριά της Ηπείρου ο πληθυμός των νέων Αλβανών είναι μεγαλύτερος των ηλικιωμένων στην πλειονότητα Ελλήνων, μπορεί να αποτελέσει εκρηκτικό μίγμα, σε περίπτωση που η Αλβανία αποφασίσει να αλλάξει την εξωτερική πολιτική της σε βάρος της Ελλάδας.

Συμπερασματικά, ασύμμετρη απειλή προερχόμενη από ένοπλες συμμορίες που εισέρχονται στην Ελλάδα από την Αλβανία υφίσταται. 

Όμως, κατά την άποψή μου, προς το παρόν υπάρχει ακόμα χρόνος οργάνωσης και εκπαίδευσης των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε πιο ευέλικτα πρότυπα ώστε να την αντιμετωπίσουν δυναμικά, πριν αυτή εξελιχθεί.

defencenews.gr