Ο άνθρωπος ποτέ δε σταμάτησε να θέλει να κυριαρχήσει στο «Μέγα το της Θαλάσσης Κράτος», όπως είχε πει ο Περικλής - φράση που αναγράφεται μέχρι σήμερα στο έμβλημα του Πολεμικού Ναυτικού…
Σε καθαρά αριθμητικούς όρους - η σύγκριση για το Πολεμικό Ναυτικό έχει γίνει περισσότερο ζοφερή.
Το Ναυτικό της Τουρκίας είναι ανώτερο όσον αφορά το καθαρό βάρος του χάλυβα και στο μέλλον αυτή η διαφορά μεγέθους αναμένεται να μεγαλώσει περαιτέρω, με την ναυπήγηση εκ μέρους της Τουρκίας ενός ελικοπτεροφόρου, αμφίβιων και βοηθητικών πλοίων, φρεγάτες αεράμυνας και κορβέτες, ταχύπλοα σκάφη επίθεσης, πλοία ναρκοπολέμου, περιπολικά σκάφη ανοικτής θαλάσσης και υποβρύχια, σύμφωνα με την Ami International - μια κορυφαία αναλυτική εταιρία με έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αλλά οι αριθμοί μπορεί να είναι παραπλανητικοί, για τρεις βασικούς λόγους.
Πρώτον, τα όπλα είναι σαν «μαύρα κουτιά» - μέχρι που να χρησιμοποιηθούν πράγματι κανείς δεν ξέρει με βεβαιότητα εάν θα εκτελέσουν τις αποστολές τους όπως διαφημίζονται.
Η μάχη, και όχι οι τεχνικές προδιαγραφές, είναι ο πραγματικός κριτής της αξίας μιας στρατιωτικής τεχνολογίας.
Η πρόβλεψη πώς ακριβώς θα εκτελέσουν τα πλοία, τα αεροπλάνα και τα βλήματα τις αποστολές τους, μέσα στο άγχος - μιας μάχης, αγγίζει τα όρια του αδύνατου.
Επίσης, μια ανοικτή κοινωνία όπως αυτή της Ελλάδας έχει μια συνήθεια να συζητά εκ των προτέρων τις στρατιωτικές αποτυχίες δημόσια, ενώ οι κλειστές κοινωνίες έχουν την τάση να κρατούν κρυφά αυτές τις ελλείψεις τους.
Έτσι, η ποιότητα των πλοίων του Πολεμικού Ναυτικού, καθώς και οι ανθρώπινες ικανότητες του, θα μπορούσαν εν μέρει ή πλήρως, να αντισταθμίσουν το πλεονέκτημα των αριθμών του Ναυτικού της Τουρκίας.
Δεύτερον, υπάρχει η ανθρώπινη μεταβλητή στον πόλεμο: Οι υλικοί και ανθρώπινοι παράγοντες.
Το τελευταίο μετρά ιδιαίτερα σε αυτό που καλείται ως «ναυτοσύνη» - ένα χαρακτηριστικό που κάνει μια ναυτική δύναμη να ξεχωρίζει από την άλλη.
Το Πολεμικό Ναυτικό λειτουργεί συνεχώς στα νερά της Μεσογείου, ανεξάρτητο ή με άλλες ναυτικές δυνάμεις, και ειδικά: Έχει μια ιστορία χιλιάδες ετών.
Αλλά και το Τουρκικό Ναυτικό δεν είναι υποχρεωτικά λιγότερο αδρανές σε αυτή τη σύγκριση, όπως έχει μια ναυτική ιστορία πολλών εκατοντάδων ετών.
Και τρίτον, είναι παραπλανητικό να συγκριθούν μόνο οι δύο στόλοι, όπως δεν αναμένεται υποχρεωτικά να υπάρξει μια κλασσική ναυμαχία.
Η Γεωγραφία θέλει του δύο αντίπαλους να βρίσκονται ο ένας πολύ κοντά στον άλλο:
Η ηπειρωτική χώρα, συμπεριλαμβανομένων των νησιών του αρχιπελάγους του Αιγαίου, είναι αβύθιστα αεροπλανοφόρα και πλατφόρμες εκτόξευσης πυραύλων.
Γι 'αυτό και πρέπει να συμπεριληφθεί και η χερσαία δύναμη πυρός των δύο χωρών (τακτικοί πύραυλοι αλλά και πυροβόλα όπλα όπως τα οβιδοβόλα, ή οι πολλαπλοί εκτοξευτές πυραύλων), όπως και η δύναμη πυρός των μαχητικών αεροσκαφών, όπως όλα τους διαθέτουν αυτή την ακτίνα μάχης για να επιχειρήσουν στο Αιγαίο, και αυτών των μαχητικών αεροσκαφών που διαθέτουν τηνα μάχης για να επιχειρήσουν σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο.
Υπάρχουν όμως κάποιες ασυμμετρίες.
Όπως προαναφέρθηκε οι πύραυλοι από την ξηρά μπορούν να πλήξουν στόχους στην θάλασσα, αν και προς το παρόν η εκτιμώμενη εμβέλεια αυτών των πυραύλων, για την περίπτωση της Ελλάδας, είναι εξαιρετικά περιορισμένη.
Ένα πολύ παρόμοιο πρόβλημα θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν όμως και τα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού, εάν ένα από τα πολλά πυραυλικά προγράμματα που σχεδιάζει ή ήδη αναπτύσσει η Τουρκία, καταλήξει να είναι ένα χερσαίο πυραυλικό συγκρότημα για την καταπολέμηση των μονάδων επιφανείας του αντίπαλου.
Ορισμένες φορές ακόμη και «ταπεινά» μέσα (ίσως και με «κωμικά», ας θυμηθούμε τον Αριστοφάνη, ο οποίος διακωμώδησε τα πληρώματα των Αθηναίων που περιφέρονταν, ακόμα και μετά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, έχοντας δεμένο πάνω τους «ένα μαξιλάρι λίπος»), κρίνεται το αποτέλεσμα μιας νικηφόρας ναυμαχίας - ένας αιώνας ναυτικής υπεροχής, που εγκαθίδρυσε την ηγεμονία της Αθήνας στην ευρύτερη περιοχή του Αιγαίου:
Έτσι, εξάλλου, χτίστηκε ο Παρθενώνας, στηρίχθηκε οικονομικά η Αθηναϊκή Δημοκρατία, χρηματοδοτήθηκαν τα έργα του Σοφοκλή και του Αριστοφάνη και τοποθετήθηκε ο ακρογωνιαίος λίθος της Ακαδημίας του Πλάτωνος και του Αριστοτέλη.
Ο Χρυσός Αιώνας της Αθήνας - που αξιοποίησε στο μέγιστο τη μυϊκή δύναμη και τη φυσική κατάσταση χιλιάδων Αθηναίων.
Μετά από όλα αυτά, η Ελλάδα δεν πρέπει να νικήσει στρατιωτικά την Τουρκία, προκειμένου να κερδίσει μια αναμέτρηση στη θάλασσα, διότι ήδη κατέχει σχεδόν το σύνολο της ακίνητης περιουσίας του αρχιπελάγους.
Σε στρατιωτικούς όρους, το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να αρνηθεί την πρόσβαση της Τουρκίας σε κάποιο ελληνικό νησί, ξερονήσι ή βράχο - η πολιτική νίκη θα είναι με την Ελλάδα.
Μακριά από τα χειρότερα για την περιοχή σενάρια - και πάλι στον πραγματικό κόσμο, όπου το Πολεμικό Ναυτικό αντιμετωπίζει μερικές νέες εξοπλιστικές πραγματικότητες, με την επαγωγή σε υπηρεσία των νέων μονάδων - υπερσύγχρονα υποβρύχια και πλοία, αλλά και σε αναμονονή της απόκτησης των εκσυγχρονισμένων αεροσκαφών P-3 Orion.
Και ας μην ξεχνάμε, η μεταφορά σε μόνιμη βάση των μαχητικών F-16 στην Ανατολική Κρήτη και τα ιπτάμενα ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης - οι δυνατότητες του Πολεμικού Ναυτικού σε αυτό το μέρος του κόσμου έχουν γίνει αρκετά τρομερές τα τελευταία χρόνια.
Eάν το Πολεμικό Ναυτικό λάβει και μια επιθετικότερη στάση, θα το βλέπαμε και πολύ πιο συχνά στο Νησί της Αφροδίτης.
Εν κατακλείδι,
επιτακτική είναι η ανάγκη διατήρησης φορέων ναυπήγησης και επισκευής σκαφών του Πολεμικού αλλά και εμπορικών πλοίων, που θα λειτουργούν ως ένα ζωντανό κύτταρο παραγωγικής διαδικασίας, έρευνας και ανάπτυξης νέων τεχνολογιών, υποστήριξης της εφοδιαστικής αλυσίδας και ανάπτυξης παραλλήλων δραστηριοτήτων.
Εν Ελλάδει βρίσκονται οι δυνατότητες που μπορούν και να καλύψουν τις ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού, αλλά και να υπηρετήσουν ανάγκες άλλων χωρών που θα εμπιστευτούν την ελληνική γνώση, αναγνωρίζοντας την εμπειρία των Ελλήνων στη ναυτοσύνη - αλλά και την αξιοπιστία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου