Στοϊλόπουλος Βασίλης
Στην πλειονότητά τους πρόκειται για πολλές εκατοντάδες πολιτιστικά κέντρα, ενώσεις τζαμιών, αθλητικούς συλλόγους, συνενώσεις επιχειρηματιών, γονέων και φοιτητών κ.α.
Ένας ξεκάθαρος διαχωρισμός των οργανώσεων αυτών ως προς τους πραγματικούς τους στόχους, τον ιδεολογικό προσανατολισμό και τις δραστηριότητές τους είναι σχεδόν αδύνατος.
Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι μετά το τέλος της δεκαετίας του ’80, στο επίκεντρο του δημόσιου διάλογου της Γερμανίας αναφορικά με τις οργανώσεις αυτές βρέθηκε κυρίως η θρησκευτική τους διάσταση και λιγότερο στο αν ανήκουν στο δεξιό ή στο αριστερό πολιτικό φάσμα.
Σε κείμενό μου που υπάρχει στο συλλογικό έργο «Η Τουρκία του Ερντογάν» μπορεί να βρει κάποιος πολλά στοιχεία γι αυτές τις οργανώσεις.
Όπως π.χ. για την Ditib (Diyanet İşleri Türk İslam Birliği / Τουρκοϊσλαμική Ένωση του Ιδρύματος για τη Θρησκεία ), τη σημαντικότερη απ΄ όλες με έδρα την Κολωνία και 130.000 μέλη σε όλη τη Γερμανία.
Συνεργάζεται με τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες και τους Αδελφούς Μουσουλμάνους.
Επίσης, η οργάνωση αυτή πρωτοστατεί στη δημιουργία τουρκικών "παράλληλων κοινωνιών" μέσα σε γερμανικές μεγαλουπόλεις και μάλιστα με τέτοιες δομές "ανάπτυξης" που μελλοντικά μπορεί να συμπεριλαμβάνουν έναν πολυπληθέστερο "τουρκικό κόσμο".
Από τον Σεπτέμβριο του 2018 η Υπηρεσία Συντάγματος της Γερμανίας εξετάζει αν η Ditib θα τεθεί ή όχι υπό παρακολούθηση.
Υπερεθνικιστικές οργανώσεις
Μια άλλη ιδιαιτερότητα έχουν και οι λεγόμενοι τουρκικοί "σύλλογοι των ιδεαλιστών".
Το αγαπημένο τους σλόγκαν είναι «Γίνε Γερμανός, παρέμεινε Τούρκος».
Μια προτροπή που εκφράζει απόλυτα την ερντογανική πολιτική για την εξάπλωση του Ισλάμ στην Ευρώπη και στην στήριξη του τουρκικού εθνικισμού.
Το πιο τρανταχτό παράδειγμα είναι η οργάνωση των "Γκρίζων Λύκων" (κίνημα Ülkücü) που αριθμεί συνολικά 18.000 μέλη, τέσσερις φορές περισσότερα απ΄ ότι το ναζιστικό κόμμα της Γερμανίας NDP.
Επιπρόσθετα στο προφίλ τους καταγράφονται η εχθρική στάση συνολικά απέναντι στη Δύση και ο αντικομουνισμός, αλλά και άλλα χαρακτηριστικά, όπως : ρατσισμός, σεξισμός, αντισημιτισμός, αυταρχισμός, αποδοχή της βίας, εκθειασμός του αρχηγού κλπ.
Πρέπει να υπογραμμιστεί ότι συγκριτικά με άλλες μεγάλες μεταναστευτικές κοινότητες της Γερμανίας, η τουρκική, αν και πολυπληθέστερη, είναι η λιγότερο ενσωματωμένη, αλλά και η φτωχότερη απ’ όλες τις άλλες, καθώς περισσότερο από το ένα τρίτο ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, και παρουσιάζει τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας, όπως και το χαμηλότερο, κατά μέσο όρο, μηνιαίο εισόδημα (1.242 ευρώ, όταν για τους Γερμανούς είναι 1.730).
Γι αυτό και ένα μεγάλο μέρος της τουρκικής κοινότητας καταφεύγει, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη μειονότητα, στο γερμανικό κράτος πρόνοιας (πολύτεκνοι, μακροχρόνια ανεργία, κ.α.) .
Περιθωριοποιημένη κοινωνική ομάδα
Επιπλέον, οι Τούρκοι της Γερμανίας θεωρούνται σαν τη πιο περιθωριοποιημένη κοινωνική ομάδα, γεγονός που σε μεγάλο βαθμό αιτιολογείται από την ατελή γνώση της γερμανικής γλώσσας σε σημαντικό μέρος της τουρκικής κοινότητας, το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης, και τις συστηματικές προσπάθειες πολλών τουρκικών οργανώσεων που εναντιώνονται στην ενσωμάτωσή τους.
Μία σημαντική έρευνα το 2016 κατέδειξε ότι ήδη από το 2012 παρατηρείται μεταξύ των πολιτών τουρκικής καταγωγής μια αυξανόμενη τάση, ιδιαίτερα της νεολαίας, προσανατολισμού προς την Τουρκία.
Ένα 85% των Τούρκων της Γερμανίας δηλώνει ότι αισθάνεται ισχυρή έως και πολύ ισχυρή προσήλωση προς την Τουρκία, ενώ εντύπωση προκαλεί και η διαπίστωση ότι η δεύτερη και τρίτη γενιά έχει πιο αναπτυγμένο αίσθημα θρησκευτικότητας από την πρώτη, σε ποσοστό 72% προς 62%.
Αυτά και πολλά άλλα ευρήματα δείχνουν ότι ιδιαίτερα οι νεώτερες γενιές «προβάλλουν επιδεκτικά την ομολογία της ιδιαίτερης πολιτιστικής τους καταγωγής.»
Πολύ περισσότερο, που το 51% των ερωτηθέντων αισθάνεται στη Γερμανία ως πολίτης δεύτερης κατηγορίας και πιστεύουν ότι το Ισλάμ είναι μια θρησκεία που δέχεται επίθεση και που πρέπει να προστατευθεί από προσβολές, ύβρεις, προκαταλήψεις και ενοχοποιήσεις.
Απτά αποτελέσματα στη Γερμανία
Έχουν περάσει είκοσι χρόνια από τότε που ο Ερντογάν έδειξε τις πραγματικές του προθέσεις για τις τουρκικές μειονότητες που ζουν εκτός Τουρκίας λέγοντας το "αμίμητο":
«Η δημοκρατία είναι μόνο το τραίνο στο οποίο επιβιβαζόμαστε μέχρι να φτάσουμε στο στόχο μας.
Τα τζαμιά είναι τα στρατόπεδά μας, οι μιναρέδες είναι οι ξιφολόγχες μας, οι τρούλοι είναι τα κράνη μας και οι πιστοί είναι οι στρατιώτες μας».
Και απ΄ ότι φαίνεται, παραμένει ακόμα σε ισχύ, καταγράφοντας μάλιστα απτά αποτελέσματα και στη Γερμανία.
Κι αυτό παρά τις όποιες "παραφωνίες" και "παρεξηγήσεις" που προκύπτουν μερικές φορές μεταξύ φίλων, όπως για παράδειγμα οι παρακολουθήσεις αντιφρονούντων Τούρκων της Γερμανίας από την Ditib.
Η γερμανική ελίτ γνωρίζοντας τα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω εξακολουθεί να είναι ακόμη πολύ ανεκτική όχι μόνο στο θέμα των επιδομάτων και της καρκινοβατούσας ενσωμάτωσης, αλλά και στον θρησκευτικό ριζοσπαστισμό μεγάλου μέρους της τουρκικής μειονότητας, ιδιαίτερα της νεολαίας, υποβαθμίζοντας συστηματικά τους κινδύνους από μια τέτοια κλιμακούμενη ριζοσπαστικοποίηση.
Γεγονός είναι πάντως ως οι διακρατικές σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Γερμανίας παραμένουν διαχρονικά σταθερές και στενές.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι το 91% των Γερμανών δεν θεωρεί την Τουρκία του Ερντογάν "αξιόπιστο εταίρο" και ότι πλέον σε ποσοστό 80% δεν θέλουν την Τουρκία στην ΕΕ.
Για αυτό, κατά βάση, πρέπει να βλέπουμε αυτή τη σχέση ότι είναι πρώτα απ΄ όλα "συμφεροντολογική" και ίσως λιγότερο "αδελφική" απ΄ ότι ήταν την εποχή του τελευταίου Κάιζερ και την "γερμανοτουρκική αδελφότητα των όπλων" του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου