Με λαμπρότητα γιορτάστηκε στα στρατόπεδα όλης της χώρας ο Προστάτης του Στρατού Ξηράς, Μεγαλομάρτυρας Άγιος Γεώργιος. Λαμπρότερη όμως όλων η τελετή που έγινε την Παρασκευή 29 Απριλίου 2011 στη Σχολή Πεζικού στη Χαλκίδα, παρουσία του υπουργού Εθνικής Άμυνας Ευάγγελου Βενιζέλου και της στρατιωτικής ηγεσίας.
Ο υπουργός μάλιστα στην ομιλία του συνέδεσε το ένδοξο παρελθόν με το παρόν.
Συγκεκριμένα ανέφερε: «Τιμούμε σήμερα το Στρατό Ξηράς και το σύνολο των Ενόπλων Δυνάμεων. Βρίσκομαι εδώ ως εκπρόσωπος του ελληνικού λαού, για να μεταφέρω το σεβασμό, την αγάπη και την εκτίμηση της ελληνικής κοινωνίας προς τις Ένοπλες Δυνάμεις, ειδικότερα προς το Στρατό Ξηράς, που πανηγυρίζει σήμερα, και προς όλα τα στελέχη.
Ταυτόχρονα, εκ μέρους των Ενόπλων Δυνάμεων μεταφέρω προς τον ελληνικό λαό τη διαβεβαίωση πως όλα τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, μόνιμοι και κληρωτοί, έχουν πλήρη συνείδηση της αποστολής τους, αντιμετωπίζουν με πολύ μεγάλη ψυχραιμία και υπομονή την κρίση που περνάμε και λειτουργούν ως στρατιώτες με αίσθημα πειθαρχίας, γιατί αυτό που έχει ανάγκη ο τόπος είναι κυρίως να νιώθει ασφαλής και να ξαναβρεί την προοπτική του.
Και αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να το παλέψουμε και να το κερδίσουμε όλοι μαζί».
Στη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών στα Τρίκαλα ο εορτασμός περιελάμβαvε Δοξολογία, ανάγνωση της Ημερήσιας Διαταγής του αρχηγού ΓΕΣ και επίδειξη των σπουδαστών της Σχολής σε τακτικές μάχης.
Στην ακριτική Αλεξανδρούπολη στο στρατόπεδο «Πατσούκα» ο προστάτης του Πεζικού και του Στρατού Ξηράς Άγιος Γεώργιος γιορτάστηκε με δοξολογία στο ναό του Αγίου Γεωργίου εντός του στρατοπέδου και στη συνέχεια με την ανάγνωση της ημερήσιας διαταγής του αρχηγού ΓΕΣ αντιστράτηγου Φράγκου Φραγκούλη.
Ο υποστράτηγος Κωνσταντίνος Γκίνης, διοικητής της 12ης Μ/Κ Πεζικού σε δηλώσεις του στα τοπικά ΜΜΕ τόνισε πως ο εορτασμός του Αγίου Γεωργίου μάς δίνει και πάλι την ευκαιρία να αναλογιστούμε το μέγεθος της ευθύνης το οποίο φέρει στους ώμους του ο Ελληνικός Στρατός για την ασφάλεια και την άμυνα της χώρας και ειδικότερα της ευαίσθητης αυτής περιοχής στη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η πατρίδα μας.
Όπως τόνισε μάλιστα, η 12η Μεραρχία θέλει να διαβεβαιώσει πως θα καταβάλει κάθε προσπάθεια για να φέρει σε πέρας την αποστολή που της έχει αναθέσει η πατρίδα.
Στην τελετή εορτασμού του προστάτη του Στρατού Ξηράς Αγίου Γεωργίου, που έγινε στο 65ο Σύνταγμα στη Δράμα, παρέστη ο βουλευτής και τομεάρχης Εθνικής Άμυνας της Ν.Δ., Μαργαρίτης Τζίμας.
Ο κ. Τζίμας μετά το πέρας της εκδήλωσης έκανε την παρακάτω δήλωση: «Οι διώκτες του Χριστιανισμού τον 3ο π.Χ. αιώνα δεν κατόρθωσαν να κάμψουν το φρόνημα και την πίστη του Αγίου Γεωργίου που σήμερα τιμά ο Ελληνικός Στρατός.
Εύχομαι η οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας σήμερα να μην μειώσει το αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεων».
Ανάλογες εκδηλώσεις έγιναν σε όλα τα στρατόπεδα της χώρας. Ποιος ήταν όμως ο Άγιος Γεώργιος;
Ο βίος και το μαρτύριο του Αγίου
Ο Άγιος και Μεγαλομάρτυρας Γεώργιος έζησε κατά τα τέλη του Γ’ και αρχές Δ’ μ.Χ. αιώνα στους χρόνους του φοβερού διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού. Όπως αναφέρει το ΓΕΣ: «Καταγόταν από τη χώρα της Καππαδοκίας, από μεγάλη και ένδοξη γενιά. Πρώτα ήταν αξιωματικός στο τάγμα των “Τριβούνων” και λίγο πριν αρχίσουν τα μαρτύριά του πήρε προαγωγή και έγινε Κόμης, ένα αξίωμα, που σήμερα θα το λέγαμε Έπαρχος, Ηγεμών ή Στρατηλάτης».
Ο Άγιος Γεώργιος ανήκει στους λεγόμενους «Στρατιωτικούς Αγίους» και, όπως αναφέρει το ΓΕΣ, «πρόκειται για τις ηρωικότερες μορφές στη μνήμη της Εκκλησίας και, θα λέγαμε, τις πιο παραδειγματικές», αφού εάν για ένα Ρωμαίο πολίτη ήταν περισσότερο και από δύσκολο να είναι χριστιανός, αυτό ίσχυε ακόμη πιο πολύ για τους στρατιωτικούς και μάλιστα βαθμοφόρους και τούτο γιατί ο όρκος πίστεως στον αυτοκράτορα ήταν ένα είδος λατρείας».
Την εποχή που έδρασε ο Άγιος Γεώργιος, ο Διοκλητιανός είχε βγάλει αυστηρές διαταγές προς τους υπηκόους του, όσοι Χριστιανοί αφήσουν τη θρησκεία τους, αρνηθούν τον Χριστό και προσκυνήσουν τα είδωλα, αυτοί ν’ απολαμβάνουν βασιλικές τιμές και πολλά άλλα, ενώ όσοι χριστιανοί δεν αρνηθούν τον Χριστό και τη θρησκεία του θα θανατώνονται.
Ο νεότατος τότε Άγιος Γεώργιος που μόλις είχε περάσει τα είκοσι χρόνια του εμφανίστηκε αυτοβούλως στον Διοκλητιανό, του φανέρωσε την πίστη του και μάλιστα γκρέμισε τα είδωλα των θεών, περιγελώντας όλους τους ειδωλολάτρες.
Ο Διοκλητιανός αρχικά, εξαιτίας της αναγνωρισμένης ανδρείας του Αγίου στη μάχη, του ζητά να μεταπειστεί και προσφέρει ποικίλα ανταλλάγματα.
«Μα ο Άγιος στέκεται σταθερός κι απαρασάλευτος, δυνατός σαν διαμάντι, στη θρησκεία του Χριστού».
Τότε, όπως αναφέρει σε σχετικό του ενημερωτικό το ΓΕΣ, αρχίζουν οι απειλές και οι φοβέρες, μάλιστα χτυπούν τον Άγιο μ’ ένα κοντάρι στην κοιλιά, αλλά κατά θαυματουργικό τρόπο, ενώ έτρεξε αίμα πολύ από τη σάρκα του, αυτός έμεινε ζωντανός και το κοντάρι λύγισε προς τα πίσω, για να μη διαπεράσει την αγιασμένη σάρκα του.
Στη συνέχεια τον δένουν γυμνό σε έναν τροχό, ο οποίος είχε γύρω του μπηγμένα μαχαίρια κοφτερά και τον κατρακυλούν σ’ έναν κατήφορο.
Κι ενώ το σώμα του Αγίου καταματώθηκε και κατατεμαχίστηκε, άγγελος Κυρίου στη στιγμή συναρμολόγησε τα κομμάτια του και παρουσιάστηκε πάλι ο Άγιος γερός, όπως πρώτα.
«Βλέποντας τη θαυματουργούσα παρουσία του αληθινού Θεού, πολλοί από τους ειδωλολάτρες γύρισαν στην πίστη του Χριστού.
Μα ο Διοκλητιανός δεν τους άφησε για πολύ να ζήσουν σε τούτο τον κόσμο. Τους αποκεφάλιζε αμέσως απ’ το θυμό του.
Την ίδια τύχη θα έχει αργότερα και η γυναίκα του, η βασίλισσα Αλεξάνδρα, που βλέποντας τα θαύματα, ομολόγησε πως ο Χριστός είναι ο αληθινός θεός, και όχι τα είδωλα».
Τα μαρτύρια του Αγίου όμως δεν είχαν σταματημό, τον βάζουν μέσα σε ασβέστη που έβραζε κι εκείνος μένει ανέπαφος. Παραγγέλνουν ένα ζευγάρι σιδερένια υποδήματα με καρφιά από μέσα κοκκινισμένα στη φωτιά.
Τα φορούν στα πόδια του Αγίου και τον αναγκάζουν να τρέξει.
Μα εκείνος δεν χρειάζεται καμιά ώθηση από τους στρατιώτες. Σπρώχνει μόνος του τον εαυτό του, λέγοντας: «Τρέχε, Γεώργιε, τρέχε ίνα φθάσης το ποθούμενον!»
Στη συνέχεια δράση ανέλαβε ο Μαγνέντιος, φίλος και σύμβουλος του αυτοκράτορα που θέλησε να πειράξει πνευματικά τον Άγιο, μια που τα σωματικά μαρτύρια δεν τον πείραζαν σε τίποτε.
Ζητά λοιπόν από τον Άγιο Γεώργιο ν’ αναστήσει, αν είναι αληθινός ο Θεός του, ένα νεκρό που κείτονταν εκεί κοντά τους από τα παμπάλαια χρόνια πεθαμένος.
Ο Άγιος γίνεται μια φωτεινή λαμπάδα τώρα, έτοιμος να καεί για να φωτίσει τους ειδωλολάτρες να πιστέψουν. Γονατίζει πάνω στον τάφο, σηκώνει το νου και τα χέρια του και προσεύχεται στον Θεό.
Ο νεκρός ανοίγει τον τάφο του, ανασταίνεται, προσκυνάει τον Άγιο και δοξάζει τη δύναμη και τη θεότητα του Χριστού.
«Εκείνο, όμως, που έδωσε τη χαριστική βολή στον ειδωλολάτρη αυτοκράτορα και τράβηξε τους περισσότερους ειδωλολάτρες στη θρησκεία του Χριστού ήταν η επίσκεψη του Αγίου στο ναό των ειδώλων, με την κρυφή ελπίδα του Μαγνετίου πως θα τον γυρίσει στη λατρεία των ειδώλων.
Μπαίνοντας στο ναό ο Άγιος στάθηκε μπρος στο άγαλμα του Απόλλωνα και το ρώτησε αν ο Χριστός είναι Θεός κι αν πρέπει να Τον προσκυνούμε.
Τότε ο δαίμονας που ήταν μέσα στο είδωλο κλαίγοντας σχεδόν και θρηνώντας αποκρίθηκε πως ο Χριστός είναι ο μόνος αληθινός Θεός! Και με το λόγο τούτο, σαν να έγινε σεισμός κι ευθύς όλα τα είδωλα έπεσαν κάτω και συντρίφτηκαν.
Και γέμισε ο τόπος από μαρμάρινα συντρίμματα των θεών, που δεν μπόρεσαν να σώσουν τον εαυτό τους από τον αφανισμό!» Τότε ο Διοκλητιανός διέταξε να αποκεφαλίσουν τον Άγιο και τη βασίλισσα Αλεξάνδρα, που έβριζε τον αυτοκράτορα. Η βασίλισσα εξουθενωμένη, καθώς έκατσε στο δρόμο παρέδωσε στον Κύριο την ψυχή της. Ο Άγιος προχωρούσε.
Και σαν έφτασε στον ορισμένο τόπο, σήκωσε τ’ αγιασμένα χέρια του και προσευχήθηκε και σκύβοντας πρόθυμα το λαιμό του, αποκεφαλίσθηκε από τους στρατιώτες και παρέδωσε στα χέρια του Θεού το πνεύμα του, αφού είχε πει αυτά τα λόγια:
«Δοξασμένος να είσαι, Κύριε ο Θεός μου, ότι δεν με έδωκες εις κυνήγι εκείνων που με ζητούσαν, ούτε χαροποίησες τους εχθρούς μου κατεπάνω μου αλλά με γλίτωσες, ωσάν το πουλί από την παγίδα των κυνηγών και τώρα επάκουσόν μου, Δέσποτα Άγιε, και προστάτευσόν με τον δούλον Σου εις τούτην την ώρα την υστερινήν και γλίτωσε την ψυχήν μου από την πονηριά του κακού δαίμονος και των υπηρεσιών του και μην ενθυμηθής τα κακά που μου έκαναν οι εχθροί μου, συγχώρησέ τους και δος τους ειρήνην και αγάπην και καθοδήγησέ τους εις το θέλημά Σου.
Δέξου, Κύριε μου, και τη δική μου ψυχή και ανάπαυσέ την με τις ψυχές των Αγίων Σου· και εκείνους που επικαλούνται το όνομά μου για βοήθεια, χάρισέ τους τα αιτήματά των, ότι Συ είσαι ευλογητός και δεδοξασμένος εις τους αιώνας. Αμήν».
Ως προστάτης ανά τον κόσμο
Σύμφωνα με το βιβλίο του Christopher Walter, «The Warrior Saints in Byzantine Art and Tradition, Ashgate 2003», ο Άγιος Γεώργιος ήταν ο κατεξοχήν στρατιωτικός Άγιος του οποίου μάλιστα το έμβλημα σύμφωνα με την εθιμοτυπία της βυζαντινής αυλής μεταφερόταν ξεχωριστά από τα εμβλήματα των υπόλοιπων μαρτύρων, Δημητρίου, Προκοπίου και των δύο Θεοδώρων.
Ο Άγιος Γεώργιος υιοθετήθηκε και από τους Σταυροφόρους και κυρίως από τους Άγγλους.
«Ο Εδουάρδος Γ’ τον ανακήρυξε εθνικό προστάτη στη θέση των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.
Οι Άγγλοι των επικαλέστηκαν εναντίον των Γάλλων στον πόλεμο των 100 χρόνων.
Ο Άγιος βοήθησε τον Αλέξανδρο Νέφσκυ, Μεγάλο Δούκα του Νόβγκοροντ, εναντίον των Σουηδών το 1240 και εναντίον των Τευτόνων ιπποτών το 1242».
Ο Άγιος Γεώργιος στην Ελλάδα εικονίζεται σε αμέτρητες αναπαραστάσεις, κυρίως στις προσόψεις ή στις εισόδους των ναών να σκοτώνει κάποιο τέρας ή εχθρό, οι αναπαραστάσεις εκείνες ενταγμένες στις ανάγκες της εποχής μετέφεραν το μήνυμα που ποθούσαν οι υπόδουλοι που είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους για λευτεριά στον Άγιο και έτσι το τέρας ή ο εχθρός ήταν στην πραγματικότητα οι Τούρκοι!
Τα θαύματα
Αμέτρητα θαύματα του Αγίου αναφέρουν
οι πιστοί.
Η Ιερά Μονή Παντοκράτορος μεταξύ άλλων αναφέρει και τη Σωτηρία του αιχμάλωτου στρατιώτη:
«Στην Παφλαγονίαν του Πόντου τιμούσαν πολύ τον Άγιον και μάλιστα είχαν κτισθή προς τιμήν του πολλοί ναοί.
Όλοι ετιμούσαν τον Άγιον τόσο ώστε κάθε οικογένεια να ονομάζη ένα από τα άρρενα παιδιά της Γεώργιον. Αυτό συνέβη και σε μια καλή και ευσεβή οικογένειαν.
Εμεγάλωσε το παιδί της το οποίον ήταν φρόνιμο, ηθικό, συνετό και σε ηλικία είκοσι χρόνων το κάλεσαν στον στρατόν.
Στις μάχες που έγιναν εναντίον των βαρβάρων πολλοί χριστιανοί έπεσαν σε ενέδρα των βαρβάρων, μεταξύ των οποίων και ο νεαρός Γεώργιος, και άλλους κατέσφαξαν, άλλους εκράτησαν ως υπηρέτας και άλλους επώλησαν ως δούλους.
Ο Γεώργιος έγινε υπηρέτης κάποιου αξιωματικού, ο οποίος τον εξετίμησε πολύ».
Σύμφωνα με την περιγραφή οι γονείς του αιχμάλωτου τότε στρατιώτη καθημερινά με προσευχές ζητούσαν από τον Θεό να μάθουν για την τύχη του γιου τους και ο γιος τους όμως στην αιχμαλωσία προσευχόνταν στον Θεό να τον ελευθερώσει και να επιστρέψει στην οικογένειά του.
Έπειτα από ένα χρόνο λοιπόν, στη γιορτή του Αγίου Γεωργίου, οι γονείς του αιχμαλώτου κάλεσαν σε δείπνο συγγενείς έχοντας πάντα την ελπίδα πως ο αιχμάλωτος γιος τους ήταν εν ζωή.
Παράλληλα στην αιχμαλωσία ο Γεώργιος παρακαλούσε τον Άγιο Γεώργιο να τον βοηθήσει, τότε λοιπόν, καθώς ζέστανε νερό εμφανίσθηκε μπροστά του ο Άγ. Γεώργιος έφιππος σ’ ένα άσπρο άλογο «και ανέβασε τον νέον στο άλογο και αμέσως τον έφερε στο σπίτι του την ώρα που ευρίσκοντο όλοι οι καλεσμένοι στο τραπέζι. Έμειναν όλοι έκθαμβοι και όταν συνήλθαν ερωτούσαν τον Γεώργιον να τους πη πως βρέθηκε εκεί.
Και εκείνος τους αφηγήθηκε το θαύμα με κάθε λεπτομέρεια. Και όλοι γεμάτοι χαρά, εδόξαζαν τον Θεόν και τον Μεγαλομάρτυρα Γεώργιον. Υπάρχει και Βυζαντινή παράστασις του θαύματος αυτού, που έχει τον Άγιον στο άλογο και ένα νέον που κρατά την αργυράν στάμναν».
http://www.paraskevi13.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου