του Αθανάσιου Δρούγου*
Η πολιτική των αμυντικών εξοπλισμών ακολουθεί μια οξύμωρη πορεία την τελευταία δεκαπενταετία (1996-2011).
Η πολιτική των αμυντικών εξοπλισμών ακολουθεί μια οξύμωρη πορεία την τελευταία δεκαπενταετία (1996-2011).
Το φιλόδοξο εξοπλιστικό πρόγραμμα της περιόδου 1996-2003, είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός ικανοποιητικού επιπέδου ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Η ισορροπία αυτή όμως είναι πρόσκαιρη και παραπλανητική για το μέλλον.
Η εξοπλιστική ένδεια της περιόδου 2004-2011, με την εξαίρεση της αγοράς των 30 νέων σύγχρονων αεροσκαφών F-16 BLK52+ Advanced 4ης γενιάς το 2005, υπονομεύει σοβαρά και σε μεγάλο βαθμό ακυρώνει την προηγούμενη προσπάθεια.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι οι εκάστοτε ισορροπίες δυνάμεων δημιουργούνται και «χτίζονται» μέσα από συνέχεια στα εξοπλιστικά προγράμματα που ικανοποιούν μακροπρόθεσμες επιχειρησιακές απαιτήσεις, και όχι με αποσπασματικές αγορές εν κρυπτώ.
Σε ένα περιβάλλον παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, όπως αυτή που διανύουμε σήμερα, οι οιεσδήποτε γεωπολιτικές εξελίξεις επιταχύνονται και πολλές φορές με απρόβλεπτη τροπή (χαρακτηριστικό παράδειγμα η Αραβική Άνοιξη).
Σε ένα περιβάλλον παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, όπως αυτή που διανύουμε σήμερα, οι οιεσδήποτε γεωπολιτικές εξελίξεις επιταχύνονται και πολλές φορές με απρόβλεπτη τροπή (χαρακτηριστικό παράδειγμα η Αραβική Άνοιξη).
Ο μονοπολικός σε παγκόσμιο επίπεδο κόσμοςδείχνει να μεταλλάσσεται σε έναν πολυπολικό σε τοπικό επίπεδο, όπου διάφορες χώρες επιθυμούν να διαδραματίσουν το ρόλο περιφερειακών υπερδυνάμεων.
Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την ουσιαστική απραξία στην εξέλιξη της απόκτησης αμυντικών συστημάτων που η χώρα έχει άμεση ανάγκη δημιουργεί στην Τουρκίατην αυξανόμενη επιθυμία να μεταλλαχτεί σε κυρίαρχο παράγοντα του Αιγαίουεντείνοντας τον τελευταίο καιρότις προκλήσεις της παντοιοτρόπως και με διάφορες μεθόδους (συνεχείς παραβάσεις και παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου, διεκδικήσεις νήσων, αποκλειστικών οικονομικών ζωνών, προσπάθεια αλλοίωσης του πληθυσμού μέσω της λαθρομετανάστευσης, απειλών κατά της Κύπρου).
Η τουρκική στρατηγική και το όραμα της Τουρκίας να γίνει μια περιφερειακή υπερδύναμη με έντονα νέο-οθωμανικά και ισλαμικά χαρακτηριστικά, η οποία και θα αποτελεί τη μοναδική γέφυρα ανάμεσα στη Δύση και τον υπόλοιπο μουσουλμανικό κόσμο, αναμένεται να δημιουργήσει πολλαπλά προβλήματα στην χώρα μας.
Στο πλαίσιο των νέων συνθηκών που δημιουργούνται, η Ελλάδα πρέπει να είναι έτοιμη να ανταποκριθεί με αποφασιστικότητα και σταθερές θέσεις.
Η αποτρεπτική ισχύς των Ενόπλων Δυνάμεων θα προσδώσει ένα ακόμα σημαντικό πλεονέκτημα στην άσκηση πιο ενεργούς εξωτερικής πολιτικής, ενώ θα στείλει ένα σαφές μήνυμα σε όλους ότι οι επεκτατικές στρατηγικές δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν.
Οι γείτονες μας έχουν ξεκινήσει ένα φιλόδοξο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των Ενόπλων Δυνάμεων τουςβασιζόμενοι στο δόγμα της αεροπορικής υπεροχής στην ευρύτερη περιοχή.
Είναι αντιληπτό και παραδεκτό από όλους ότι η αεροπορική υπεροχή αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την επιτυχή ή μη έκβαση μιας σύρραξης, ενώ ταυτόχρονα είναι ο μοναδικός παράγοντας αποτροπής για ένα κράτος.
Ιδιαίτερα δε στο επιχειρησιακό περιβάλλον του Αιγαίου, η Πολεμική Αεροπορία θα διαδραματίσει τον κύριο ρόλο σε μια πιθανή σύρραξη.
Αυτό είναι κατανοητό άλλωστε και από τις καθημερινές «αερομαχίες» πάνω από το Αιγαίο, αλλά και από την ανάλυση παλαιότερων κρίσεων και «θερμών επεισοδίων» μεταξύ των δύο πλευρών.
Ο εκσυγχρονισμός των γειτόνων βασίζεται λοιπόν στην απόκτηση 30 νέων υπερσύγχρονων F-16 ιδίων δυνατοτήτων με αυτά που παρέλαβε η ΠΑ το 2009, την αναβάθμιση του συνόλου των αεροσκαφών F-16 (περισσότερα των 220) και τέλος την δυναμική ένταξη τους στο πρόγραμμα 5ης γενιάς F-35 (JSF), μετά το 2016, με την απόκτηση 100-120 αεροσκαφών JSF.
Στον αντίποδα, οι προγραμματισμένες μέχρι το 2012, αποσύρσεις παλαιότερων τύπων αεροσκαφών της δικής μας Πολεμικής Αεροπορίας (43 A-7E / TA-7C) και εν συνεχεία των εκσυγχρονισμένων F-4E PI2000 (το αργότερο έως το 2020) θα δημιουργήσει ένα μεγάλο κενό στην Δομή Δυνάμεων, η οποία θα συρρικνωθεί σε 200 μαχητικά. Εάν δε λάβουμε υπόψη και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των αεροσκαφών και όχι μόνον τον αριθμό αυτών, τότε η σύγκριση είναι ακόμα χειρότερη εις βάρος της χώρας μας.
Η διατήρηση της αποτρεπτικής ικανότητας της Ελλάδος την περίοδο αυτή, τίθεται σε άμεσο κίνδυνο.
* Διεθνολόγος, στρατιωτικός αναλυτής
ΠΗΓΗ: ''drougos.gr''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου