Τα σημάδια μίας Αυτοκρατορίας που παρακμάζει!

Γράφαμε την προηγούμενη Δευτέρα σε τούτη την εφημερίδα, για τον “συμβιβασμό” μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας στο ζήτημα της Συρίας.

Συμβιβασμός ο οποίος επί της ουσίας έληξε με την παραδοχή της δεύτερης ως μείζονος δυνάμεως στην περιοχή αυτή, μετά από αρκετά χρόνια επί της ουσίας απουσίας.

Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η κύρια ηπειρωτική δύναμη του κόσμου, είχε χάσει την δυναμική της για γεωπολιτικές παρεμβάσεις στον κόσμο.

Σιγά σιγά, αποδεικνύεται, ότι τις επανέκτησε. Πρώτο σημάδι το 2008 με την επιχείρηση των Ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Γεωργία. Συμπέρασμα τότε όλων των δυτικών “αναλυτών”: Μπορεί η Ρωσία να είναι αδύναμη, όμως ακόμη είναι αρκετά δυνατή ώστε να μπορεί να κάνει κουμάντο στην “πίσω αυλή” της,  όπως χαρακτηρίστηκε η Γεωργία.

Και τώρα είχαμε την πρώτη γεωπολιτική σύγκρουση, στην οποία μέχρις στιγμής οι ΗΠΑ φαίνεται να αναγκάζονται σε άτακτη οπισθοχώρηση. Ποια ήταν η τόσο τρομερή αυτή όμως “κίνηση” της Ρωσίας που της έδωσε μία τόσο τρομερή γεωπολιτική ώθηση;

Επί της ουσίας δεν έγινε τίποτε τόσο τρομακτικό που να δικαιολογεί αυτή την αλλαγή μέσα σε 20-25 χρόνια, από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Δεν ήταν τόσο η Ρωσία που ανέβηκε, όσο οι ΗΠΑ που κατέπεσαν. Το 2012, περήφανος ο Ομπάμα διεκήρυσσε::

«Η Αμερική επέστρεψε», «Όποιος σας πει ότι η Αμερική παρακμάζει ή ότι η επιρροή μας μειώνεται δεν ξέρει για τι πράγμα μιλάει». Τότε ο Νόαμ Τσόμσκυ του απαντούσε λέγοντας: «Η αμερικανική παρακμή είναι πραγματική». Τα τελευταία χρόνια, αναπτυσσόμενες δυνάμεις, όπως η Κίνα και η Ινδία, θεωρούνται σοβαρή απειλή για την αμερικανική ηγεμονία.

Ο Τσόμσκι αναγνωρίζει πως η ανάπτυξή τους είναι ταχεία, αλλά επισημαίνει ότι παραμένουν πολύ φτωχές, με εσωτερικά προβλήματα που δεν αντιμετωπίζει η Δύση. «Η Κίνα», σημειώνει χαρακτηριστικά, «είναι το μεγαλύτερο μεταποιητικό κέντρο στον πλανήτη, σε μεγάλο βαθμό λειτουργεί, όμως, ως εργοστάσιο συναρμολόγησης για τις αναπτυγμένες βιομηχανικές δυνάμεις στην περιφέρειά της και για τις δυτικές πολυεθνικές».

Καλή και σωστή η ανάλυση του Τσόμσκυ.

Έχει όμως ένα μείζον πρόβλημα.

Ότι περιορίζεται στο υλιστικό κομμάτι του όλου θέματος.

Και γι' αυτό άλλωστε αντιμετωπίζει την Κίνα ως κύριο αντίπαλο και όχι την Ρωσία.

Ο Τσόμσκυ και οι περισσότεροι από τους συντρόφους μάλλον το αντιλαμβάνονται, αλλά δεν θέλουν να το πούν.

Η κύρια αιτία παρακμής των ΗΠΑ είναι αυτό ακριβώς που οι οπαδοί του Ομπάμα φωνάζουν ότι είναι η κύρια δύναμή της.

Ο πολυπολιτισμός.

Οι ΗΠΑ από ένα κατά βάση κράτος με σύσταση πληθυσμού ευρωπαϊκής καταγωγής έχει μεταβληθεί τα τελευταία χρόνια σε ένα κράτος που πασχίζει να “ισορροπήσει” ανάμεσα στις τεράστιες πληθυσμιακές ομάδες που το αποτελούν.

Η ίδια η εκλογή του Ομπάμα, είναι δείγμα αυτού. Εξελέγη με τις ψήφους των μειονοτήτων και ως εκ τούτου εξυπηρετεί σε μεγάλο βαθμό τα συμφέροντά τους.
Ας δούμε όμως δύο περιστατικά που έγιναν στις ΗΠΑ τις προηγούμενες ημέρες

Επίθεση μέσα σε στρατιωτική βάση

Όταν ακούει κανείς για επίθεση σε αμερικάνικη στρατιωτική βάση, αυτόματα το μυαλό του πάει στο Αφγανιστάν. Όχι όμως σε αυτό που συνέβη προχθές. Η βάση ήταν στην... Ουάσιγκτον.

Όπου ο 34χρονος Ααρόν Αλέξις, ο πρώην πεζοναύτης ο οποίος έβαψε στο αίμα κτίριο του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ στην Ουάσινγκτον σκοτώνοντας 13 ανθρώπους.

Ο Αλέξις, είχε περάσει σχεδόν τέσσερα χρόνια στις τάξεις του Ναυτικού ως έφεδρος από τον Μάιο του 2007 έως τον Ιανουάριο του 2011, ενώ μάλιστα είχε παρασημοφορηθεί.

Σύμφωνα με πηγές του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων, ο 34χρονος απομακρύνθηκε από το Ναυτικό λόγω «μιας σειράς περιστατικών που συνδέονται με τη συμπεριφορά του».

Μετά την αναχώρηση από το Πολεμικό Ναυτικό, ο Αλέξις εργάστηκε μερικές φορές ως delivery boy σε ένα ταϊλανδέζικο εστιατόριο στo Φορτ Γουόρθ, σύμφωνα με όσα δήλωσαν φίλοι και γνωστοί του.

Έμαθε την γλώσσα της Ταϊλάνδης μετέβη εκεί όπως και στην Ιαπωνία, και συμμετείχε σε βουδιστικές θρησκευτικές τελετές καθώς του άρεσε να διαλογίζεται.

«Δεν ήταν ένας τύπος που μιλούσε για όπλα ή βίαια πράγματα», κατέθεσε η Σάντι Γκουέρα πελάτης του εστιατορίου όπου εργάστηκε ο δράστης. «Ήταν πάντα πολύ ευγενικός με μένα », όπως ανέφερε ο Σόμσακ Σρισάν, ο ιδιοκτήτης σπιτιού όπου είχε περάσει έξι έως οκτώ μήνες ο Αλέξις.

Ο πανύψηλος αφροαμερικανός με το ξυρισμένο κεφάλι, μπήκε στο συγκρότημα γραφείων του Πολεμικού Ναυτικού με ειδική άδεια εισόδου που ανήκει σε άλλο μέλος του Πολεμικού Ναυτικού χωρίς να έχει γίνει γνωστό εάν την έκλεψε ή την πήρε με την συγκατάθεση του, αναφέρει η Washington Post. Δεν είναι το μοναδικό περιστατικό. Ακόμη ένας αφροαμερικανός είχε επιτεθεί σε στρατιωτική βάση των ΗΠΑ πριν λίγο καιρό.

Η Ινδή μις Αμερική

Η Νίνα Νταβουλούρι είναι η πρώτη Ινδικής καταγωγής γυναίκα που κερδίζει τον διαγωνισμό ομορφιάς στις ΗΠΑ.
Η Νίνα επικράτησε των υπόλοιπων υποψηφίων από 49 άλλες πολιτείες συν τις Παρθένες Νήσους, το Πουέρτο Ρίκο και την Περιφέρεια της Κολούμπια.

«Είμαι τόσο περήφανη που γίνομαι η πρώτη Ινδή Μις Αμερική», είπε η 24χρονη, η οποία φιλοδοξεί να γίνει γιατρός. Αυτό που ακολούθησε όμως την νίκη της ήταν ένας τρομερός διχασμός στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης.

«Αν είσαι η Mις Aμέρικα, θα έπρεπε να είσαι Αμερικανίδα» ήταν ένα σχόλιο στο twitter, ενώ ένα άλλο ανέφερε χαρακτηριστικά: «Mις Aμέρικα ή Mις Αλ Κάιντα;
Ένας άλλος χρήστης του twitter πρόσθεσε: «Εδώ είναι Αμερική, όχι Ινδία».

Κάποιος άλλος σχολίασε: «Mις Aμέρικα; Μάλλον Mις 7-11», αναφερόμενος σαρκαστικά στα ωράρια βενζινάδικων και καταστημάτων καλλυντικών, στα οποία συνήθως εργάζονται οι Ινδοί στην Αμερική.«Οι φιλελεύθεροι κριτές του διαγωνισμού Mις Aμέρικα δεν πρόκειται να το πουν, όμως η Mις Kάνσας έχασε, γιατί αντιπροσώπευε πραγματικά τις αμερικανικές αξίες» σχολίασε στο Twitter ο Τοντ Στέιρνς του συντηρητικού τηλεοπτικού σταθμού Fox.

Τι σχέση έχει όμως μία βομβιστική επίθεση και η εκλογή μίας καλλίγραμμης; Αναδεικνύουν τον βαθύ διχασμό που υπάρχει σε μία κοινωνία.

Την έλλειψη αυτού που μπορούμε να αποκαλέσουμε ως έθνος.

Μία υπερδύναμη, για να είναι υπερδύναμη δεν αρκεί να έχει όπλα, αλλά πρέπει να μπορεί και να έχει την απαραίτητη συσπείρωση για να μπορεί να τα χρησιμοποιήσει.

Οι ΗΠΑ καταρρέουν εκ των έσω, λόγω ακριβώς του ότι ο “πολυπολιτισμός” τους έφυγε πλέον από το στάδιο της θεωρητικής ιδέας και έχει γίνει μια πραγματικότητα που απεικονίζεται στην πολιτική κατάσταση της χώρας.

Είναι τόσο απλό.

Οι ΗΠΑ, υπήρξαν έθνος για ένα σημείο της ιστορίας τους.

Πλέον δεν είναι.

Και μέχρι τώρα ήταν υπερδύναμη με την “φόρα” που είχαν πάρει από την χρυσή εποχή τους.
Οδηγούμαστε σε έναν πολυπολικό κόσμο, όπου σίγουρα οι ΗΠΑ θα έχουν για αρκετό ακόμη καιρό κυρίαρχο ρόλο.

Όμως σίγουρα η εποχή του 1990-2008 δεν θα επιστρέψει.

Δημήτρης Παπαγεωργίου