Η τιμωρία του ελεύθερου επαγγέλματος

Ας πούμε ότι μόλις τέλειωσε ένας νέος τη σχολή του και ψάχνει κάτι για να αρχίσει να βγάζει λίγα χρήματα. 

Ή ότι μόλις απολύθηκε και δεν ξέρει πώς θα συνεχίσει να έχει ένα εισόδημα μιας και τα έξοδα τρέχουν έτσι και αλλιώς.

Ή ότι μόλις πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα και θέλει να κάνει ένα ξεκίνημα.

Στην Ελλάδα της κρίσης οι δουλειές είναι δυσεύρετες οπότε αποφασίζει να δοκιμάσει να κάνει κάτι μόνος του.

Δεν έχει σημασία τι... να δημιουργήσει μια υπηρεσία, να πουλά χειροποίητα προϊόντα, να γράφει και να μεταφράζει όπου μπορεί... για να κάνει το οτιδήποτε ΝΟΜΙΜΑ θα πρέπει να κάνει έναρξη ατομικής επιχείρησης και να γίνει ελεύθερος επαγγελματίας, δουλεύοντας με το γνωστό σε όλους μπλοκάκι αποδείξεων.

Και πού είναι το πρόβλημα, θα ρωτήσεις. Τόσοι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν δουλεύουν έτσι;

Τι φοβάται, τις λίγες επισκέψεις του στην αφιλόξενη εφορία για κωδικούς και έναρξη ή τις λίγες επισκέψεις του στο ταμείο των ελεύθερων επαγγελματιών για να κανονίσει την ασφάλειά του;

Πολλοί τα κάνουν αυτά και δεν είναι τόσο τραγικά. Όχι, αυτό που φοβάται ο νέος είναι ότι ίσως τιμωρηθεί για την προσπάθειά του να δημιουργήσει μόνος του χρήματα.

Διότι μια τέτοια κίνηση θα κοστίσει στον νέο περίπου 300 ευρώ τον μήνα για τις εισφορές του στο ταμείο και κάποια ακόμα έξοδα όπως του λογιστή.

Αν δηλαδή δεν μπορεί να εξασφαλίσει πως το εισόδημα του θα είναι αρκετά μεγαλύτερο (κάθε μήνα αδιαλείπτως μάλιστα) από αυτό το ποσό, τότε δεν αξίζει τον κόπο.

Σκέφτεσαι ότι από το τίποτε κάτι είναι και τα 300 ή 400 ευρώ μιας και θα πληρώσει λογαριασμούς και θα συνεισφέρει κάτι στο σπίτι... είναι καλύτερο από το να κάθεται χώρια που έτσι δοκιμάζει και την ιδέα του.

Όμως το κράτος, με τις υποχρεωτικές εισφορές, του λέει ΟΧΙ μεγάλε, για τόσα καλύτερα παράτα το.

Κάτσε στον καναπέ και δες τηλεόραση ή τέλος πάντων βρες άλλη λύση.

Στην Ελλάδα της κρίσης που πρέπει να δίνονται οι δυνατότητες στους νέους να επιχειρούν και όχι να περιμένουν έναν διορισμό, το κράτος βάζει θηλιά στον οποιονδήποτε έχει μια ιδέα ή θέλει να τρέξει μόνος του για τον βιοπορισμό.

Δεν λέω κάτι καινούριο.

Όλοι όσοι είχαν κάποια στιγμή μια επιχειρηματική ιδέα, σκόνταψαν πάνω σε αυτό το θέμα.

Αν δεν βγάζεις από την προσπάθειά σου έναν καλό μισθό εξασφαλισμένο (τι πολυτελείς λέξεις και οι δύο πλέον) τότε απλά δεν συμφέρει να δοκιμάσεις.

Για το κράτος λοιπόν που σε αναγκάζει να ακολουθήσεις αυτόν τον δρόμο, του υποχρεωτικού ταμείου με το μπλοκάκι, φαίνεται πως του είναι καλύτερο να σου δώσει ένα επίδομα ή να σε διορίσει (αν είσαι τυχερός) ή να δουλεύεις μαύρα και παράνομα.

Στην Πορτογαλία και σε πολλές άλλες χώρες κατήργησαν την υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση αν το εισόδημα από δική σου δουλειά είναι έως και έξι φορές ο κατώτατος μισθός.

Εκεί μάλιστα... εκεί να δοκιμάσει ο νέος να επιχειρήσει και όχι να περιμένει να τον ταΐσει το κράτος ή να γίνει παράνομος.

http://www.protagon.gr/