Ανάλυση του Γιώργου Τράγκα
Η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να οδηγήσει τον ελληνικό λαό σε δημοψήφισμα και ενδεχομένως μετά από αυτό σε ταραγμένα νερά έχει αρκετές αναγνώσεις και πολλά σενάρια.
Ας είμεθα (ανεξάρτητα πολιτικών θέσεων, κομμάτων και αρωμάτων) δίκαιοι, στοιχειωδώς πατριώτες και όχι αμνήμονες. Όλα τα μνημονιακά μέτρα εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα χωρίς ποτέ να ερωτηθεί κανένας πολίτης αυτής της χώρας. Ούτε δεξιός, ούτε αριστερός.
Ουδέποτε επί πέντε και πλέον έτη ρωτήθηκαν οι επιχειρηματίες, οι έμποροι, οι βιοτέχνες, οι αγρότες, οι ασχολούμενοι με τον τουρισμό, όλα τα επαγγέλματα και όλη η αστική τάξη αν συμφωνεί με τους φόρους, το ανθρωποκυνηγητό και την ποινικοποίηση της ζωής όλων των πολιτών αυτής της χώρας.
Ουδέποτε ρωτήθηκαν συνταξιούχοι, μισθωτοί, υπάλληλοι του δημοσίου, οι φτωχότεροι εισοδηματικά Έλληνες αν συμφωνούν με τις περικοπές συντάξεων και μισθών, με την άνοδο του ΦΠΑ σε πλήθος προϊόντων και υπηρεσιών και με τον περιορισμό και την συρρίκνωση της πρόσβασή τους στον τομέα της υγείας, στα φάρμακα, στην παιδεία, σε όλο το μήκος και του πλάτος του κράτους πρόνοιας.
Εφαρμόστηκαν μέτρα χωρίς ουδεμία λαϊκή έγκριση, αντισυνταγματικά (εξ ου και αρκετές τολμηρές αποφάσεις της ελληνικής δικαιοσύνης και του Συμβουλίου της Επικρατείας), επεβλήθη με την παραγωγή φορολογικού και ποινικού δικαίου ρευστοποίηση και δήμευση των περιουσιών, ακόμη και αναδρομική σε βάθος εικοσαετίας. Δηλαδή επεβλήθησαν μέτρα ανάλογα με εκείνα που εφαρμόστηκαν για την μαζική γενοκτονία των Εβραίων κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η ελληνική κοινωνία υποχρεώθηκε να ζει με φρούδες ελπίδες, ότι θα υπάρξει ανάκαμψη και ανάπτυξη της οικονομίας ενώ μετανάστευσαν 400.000 επιστήμονες και νέα παιδιά στο εξωτερικό και πίσω έμειναν 1,5 εκατομμύριο άνεργοι και εκατοντάδες χιλιάδες αστοί με τα λουκέτα των μαγαζιών τους στα χέρια.
Η χώρα παρέμεινε σε χέρια γερασμένων, οξειδωμένων, αραχνιασμένων πολιτικών που θεωρούσαν και θεωρούν ότι η αέναη κάμψη της σπονδυλικής στήλης απέναντι στους περίφημους θεσμούς, δηλαδή στην Γερμανική κηδεμονία και την Ευρωκρατία, προσφέρει πιθανότητες οικονομικής αναγέννησης μετά το 2022 ή το 2030 που το ΑΕΠ της χώρας σε σύγκριση με το χρέος θα ήταν τουλάχιστον 20 ή 30 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από αυτό παρέλαβε ο αλήστου μνήμης πιονέρος ξένων συμφερόντων Γιωργάκης Παπανδρέου.
Όλοι αυτοί δεξιοί κι αριστεροί υπερασπίζονται επί 24ώρου βάσεως το ευρώ (που είναι εξαφανισμένο για τους περισσότερους Έλληνες) και τον στρατηγικό προσανατολισμό στο σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης που εμφανώς μας δείχνει ότι πρέπει να είμαστε αποικία και να έχουμε βιοτικό επίπεδο ίδιο ή κατώτερο της Βουλγαρίας.
Ποιοι υπερασπίζονται αυτόν τον προσανατολισμό της αέναης υποταγής και της συνεχούς ισοπέδωσης όλων, των μεσαίων επιχειρήσεων, ελευθέρων επαγγελματιών, βιοτεχνών, ακόμα και των περισσοτέρων μεγάλων επιχειρήσεων που απέμειναν είναι εκείνοι που δεκαετίες ολόκληρες ήταν επισκέπτες και θαμώνες των πρεσβειών και των ομίλων. Είναι εκείνοι που υπερχρέωσαν την χώρα και ποτέ δεν λογοδότησαν.
Είναι εκείνοι που θέλουν να δώσουν το δικαίωμα στους ξένους κάθε τρεις μήνες ή έξι να επιβάλλουν μέτρα, να έχουν συνεχή επιτήρηση και να εξευτελίζουν τον ελληνικό λαό. Να παγιωθεί η θέση μας, μέσα στην Ένωση, ως πολίτες τρίτης κατηγορίας.
Και φυσικά να συντριβεί άμεσα το αντιμνημονιακό μέτωπο, η αντίσταση των πολιτών, η ελληνική κυβέρνηση και η ελληνική αριστερά, πράγμα που αποτελεί ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά ανεξάρτητου κράτους – μέλους της ΕΕ.
Φωνάζει σύσσωμη η αντιπολίτευση ότι με το δημοψήφισμα ερωτάται ο Έλληνας αν θέλει ευρώ η δραχμή. Κατά τη γνώμη μου ερωτάται αν θέλει να έχει δημοκρατία ή όχι. Αν θέλει να έχει δικό του δίκαιο ή όχι, αν μπορεί να εκλέγει δική του κυβέρνηση ή όχι.
Και σε τελική ανάλυση αν μπορεί να ζήσει με τις συνθήκες που του επιβάλλουν ή όχι. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης είναι πολύ δυνατότερο από το αν είσαι αριστερός ή δεξιός ή αν πιστεύεις στην Ευρώπη ή της Ηνωμένες Πολιτείες.
Πάρτε ένα μικρό παράδειγμα των χιλιάδων συμπατριωτών μας που φεύγουν στο εξωτερικό, ή των δυστυχισμένων που μετακινούνται στην Ευρώπη από τρίτες περιοχές. Ύστερα, γιατί η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει δημοψήφισμα; Δεν έκανε η μεγάλη Γαλλία για το Ευρωσύνταγμα και ψήφισε ο γαλλικός λαός όχι;
Δεν έγινε σεβαστή η ετυμηγορία του γαλλικού λαού; Γιατί κάθε τρεις και λίγο οι Ελβετοί, οι Δανοί, όλες οι χώρες της Γηραιάς Ηπείρου κάνουν δημοψηφίσματα για πολιτικά ή κοινωνικά θέματα, ακόμα και για τους γάμους ομοφυλοφίλων και όλοι αποδέχονται το αποτέλεσμα;
Ο Αλέξης Τσίπρας παίζει δυνατά αυτό το χαρτί και ενδεχομένως να κερδίσει την παρτίδα. Μπορεί να πάει και σε εκλογές αν βγάλει θετική απάντηση στο δημοψήφισμα (η Monde προέβλεψε χθες σε δημοσίευμά της εκλογές στις 2 Αυγούστου).
Αν δεν του βγει κατά τη γνώμη μου σίγουρα πάει σε εκλογές, το λένε ήδη οι συνεργάτες του και κατά πάσα πιθανότητα θα πραγματοποιήσει ηρωική έξοδο και θα αφήσει κάποιους άλλους να πραγματοποιήσουν το πυρηνικό ολοκαύτωμα της εθνικής οικονομίας.
Βέβαια άκουσα τον κ. Φλαμπουράρη να λέει ότι αν οι θεσμοί αποσύρουν την βάρβαρη πρότασή τους και δεχθούν την δική μας δηλαδή των 47 σελίδων και των 8 δις τότε θα πάμε να αρπάξουμε την συμφωνία και να εφαρμόσουμε τα μέτρα των 8 δις βάζοντας πάλι σε υψηλότερης θερμοκρασίας κλίβανο τον ελληνικό λαό.
Αν θέλει να είναι έντιμος ο κ. Τσίπρας το δημοψήφισμα νομίζω ότι θα πρέπει να βάλει στο όχι και τα 8 δις της δικής του πρότασης έτσι ώστε να μην φαίνεται ότι όλη αυτή η ιστορία έχει στόχο αντί για 12 των εταίρων να αποδεχθούμε με ανακούφιση και με …εθνική έπαρση τα 8. Αν βάλει και τις 47 σελίδες στο ΟΧΙ τότε είναι απόλυτα ειλικρινής ορίτζιναλ Braveheart.
Αν πάει σε δημοψήφισμα χωρίς α γνωρίζει ο λαός το συγκεκριμένο τελεσίγραφο των δανειστών, (τι ακριβώς περιέχει), τότε θα δώσει την ευκαιρία να τον κατηγορήσουν για παγίδευση του λαϊκού φρονήματος και για μία σκοπιμότητα που έχει να κάνει με το πέρασμα των 47 σελίδων από την Ελληνική Βουλή, όπως επίσης αν δεν έχει ρητή δέσμευση για την αναδιάρθρωση του χρέους, μάπα το καρπούζι, όλα γίνονται για να περάσει απλά η υπερσυγκομιδή φόρων.
Εγώ προσωπικά, εξακολουθώ να μην πιστεύω ότι οι Ευρωπαίοι θα δώσουν έστω και την ύστατη στιγμή συμφωνία στον Αλέξη Τσίπρα. Η υποχώρηση των Ευρωπαίων, των ακραίων κύκλων και του ΔΝΤ θα σημάνει παρόμοιες διεκδικήσεις και αμφισβητήσεις στο άμεσο μέλλον και από άλλες χώρες. Θα ξεσηκωθούν όλες οι χώρες της Βαλτικής, αλλά και χώρες εκτός σκληρού πυρήνα όπως η Βουλγαρία και άλλες οικονομικά αδύναμες χώρες της Γηραιάς Ηπείρου.
Ταυτόχρονα, η αμφισβήτηση του ΔΝΤ -δηλαδή της Αμερικανικής επιρροής- πιθανότατα δεν θα φέρει και από αυτή την πλευρά υποχωρήσεις. Κανένας δεν θέλει αν του δώσει το δικαίωμα να πανηγυρίσει σηκώνοντας την γροθιά του ψηλά όμως ο Τσάβες ή ο Μαντούρο. Θα τον αφήσουν να βράσει μέσα στον φόβο, την αβεβαιότητα, τη φυγη κεφαλαίων και τις κομμένες ανάσες των ανθρώπων που σχηματίζουν ουρές στα ΑΤΜ.
Είναι παλιά αποτελεσματική μέθοδος. Έχει ως ουρά τις αυξήσεις των τιμών στα τρόφιμα, την κοσμοσυρροή στα σούπερ μάρκετ και το άδειασμα των ραφιών. Με δύο κουβέντες θέλουν το κεφάλι του.
Υπάρχει ένα ερώτημα: Αυτή η ενέργεια του πρωθυπουργού ήταν προσχεδιασμένη από καιρό και την ήξερε μόνο ο ίδιος, ή ήταν ένα ξέσπασμα που επήλθε από την πραγματική αδιαλλαξία και δολιότητα των συνομιλητών του κι από την προσπάθειά τους να ταπεινώσουν τον ίδιον και την Ελλάδα.
Άλλωστε οι τεχνικές διαπραγμάτευσης που εφήρμοσαν, με το να τον πηγαίνουν από τους θεσμούς, στον Eurogroup και από το Eurogroup στη Σύνοδο κορυφής και τούμπαλιν κατεδείκνυαν τις επιδιώξεις τους.
Κλείνοντας θέλω να επαναλάβω ότι πρέπει οπωσδήποτε στο ΟΧΙ της προσεχούς Κυριακής να συμπεριληφθεί και το σύνολο των 47 σελίδων της πρότασης της Αθήνας. Όχι να αποσυρθεί η πρόταση των θεσμών, η κυβέρνηση να πανηγυρίσει και μετά να φέρει τα 8 δις ως επιτυχία και μεγάλη νίκη προς ψήφιση στο ελληνικό κοινοβούλιο εμπαίζοντας τους πάντες και τα πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου