Aλλάζουν όλα πλέον στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, καθώς η εκδήλωση στο Λευκό Οικό για την εθνική μας επέτειο έβγαλε ειδήσεις.
Τα λόγια του Αρχιεπισκόπου Αμερικής ενώπιον του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, αποτυπώνουν για το πως θα πορευθούν από εδώ και στο εξής οι σχέσεις Ελλάδας-ΗΠΑ.
Ο Αρχιεπίσκοπος απηύθυνε με τον πιο ισχυρό τρόπο έκκληση προς τον Αμερικανό πλανητάρχη να στηρίξει την Ελλάδα, ζητώντας εμμέσως ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ για την χώρα μας, με τον πρόεδρο των ΗΠΑ να είναι θετικός σε μια βοήθεια προς την χώρα μας.
«Η Ελλάδα είναι μία πιστή, ανένδοτα αφοσιωμένη σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών, που παρέμεινε γενναία σε πολυάριθμους πολέμους στους οποίους είχαν εμπλακεί οι ΗΠΑ, παρά τις απαιτητικές συνθήκες και τις θυσίες.
Ωστόσο, η Ελλάδα, αυτή η πολύτιμη και πιστή σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών, βρίσκεται για τα τελευταία τουλάχιστον 6 χρόνια σε μια συνεχή οικονομική δοκιμασία και θλίψη».
Ο Αρχιεπίσκοπος θύμισε στον Πρόεδρο Τραμπ ότι ο ελληνικός λαός δεν ξεχνά τις επιπτώσεις στην Ευρώπη, και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, του Σχεδίου Μάρσαλ και του δόγματος Τρούμαν.
Έτσι φαίνεται, μας είπε παράγοντας που γνωρίζει τον τρόπο σκέψης του Αρχιεπισκόπου Αμερικής. Τόνισε απευθυνόμενος στον κ. Τράμπ: «Ξέρουμε και είμαστε βαθύτατα ευγνώμονες προς τις ΗΠΑ, η οποία έσωσε μια κατεστραμμένη Ευρώπη μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η συμβολή της Αμερικής ήταν πραγματικά μνημειώδης – βοηθώντας να αποκατασταθεί οικονομικά η ρημαγμένη από τον πόλεμο Ευρώπη.
Σήμερα, σε σύγκριση με τη γιγαντιαία βοήθεια που χρειάσθηκε η Ευρώπη μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μία σημαντικά μικρότερη βοήθεια είναι αναγκαία για την Ελλάδα, ώστε να ανακάμψει οικονομικά και να λειτουργήσει ως δυναμικό κράτος.
Με αυτόν τον τρόπο, θα δοθεί η πιθανότητα στην Ελλάδα για να αρχίσει και να συνεχίσει το ζωτικό της ρόλο ως πιστή σύμμαχος και έθνος που παράγει πολιτισμό επί 6000 χρόνια».
Ο κ. Δημήτριος ανέφερε στην ομιλία του ότι στην ιστορία τους τα δύο έθνη άσκησαν το αναφαίρετο δικαίωμα να σπάσουν το ζυγό της τυραννίας και να ανακτήσουν το πολύτιμο δώρο της αυτοδιοίκησης και της ανεξαρτησίας.
Είπε: «Όλο και περισσότερο αυτό αποτελεί το επίκεντρο στην άμυνα, προστασία και προώθηση της αμύθητου αξίας θρησκευτικής ελευθερίας.
Στη διάρκεια των τιμητικών μας συναντήσεων επανειλημμένα έχουμε εκφράσει το πως οι ιδέες της ανεξαρτησίας και θρησκευτικής ελευθερίας εφαρμόζονται κατά οδυνηρό τρόπο σε ειδικές καταστάσεις που σχετίζονται με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, την Κύπρο και την ονομασία της ΠΓΔΜ», τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος.
Επιμένω ότι πρέπει να δοθεί η πρέπουσα σημασία στα όσα είπε ο Ελληνορθόδοξος Ιεράρχης, όπως αναφέρει το site mignatiou.com
Δεν είναι λόγια που τα πήρε ο …αέρας. Στο δείπνο που προηγήθηκε της δεξίωσης στον Λευκό Οίκο, ο Αρχιεπίσκοπος είχε την ευκαιρία να συζητήσει το θέμα της οικονομική κρίσης και με τον Προσωπάρχη του Λευκού Οίκου, Ρέινς Πρίμπους.
Σίγουρα, σε τούτη τη μεγάλη χώρα οι αποφάσεις λαμβάνονται μετά από συμβουλές και εισηγήσεις των γραφειοκρατών.
Όμως, έχουμε πλέον να κάνουμε με ένα απρόβλεπτο άνθρωπο, τον Ντόναλντ Τραμπ, που μισεί την γραφειοκρατία και τους εκπροσώπους της και ο οποίος πιστεύει ότι της Ευρώπης ηγούνται κακομαθημένοι πολιτικοί.
Σίγουρα με αυτό τον τρόπο επιθυμει να χτυπήσει και το Βερολίνο, καθώς οι πολιτικές της Μέρκελ, κυρίως στο ελληνικό ζήτημα βρίσκουν αντίθετο τον πλανητάρχη.
Όπως αναφέραμε σε χθεσινό μας άρθρο, η Ελλάδα μετατρέπεται σταδιακά σε… «51 Πολιτεία» των ΗΠΑ με την Σούδα να αναβαθμίζεται ώστε να αποτελέσει το αντίπαλο δέος της ρωσικής βάσης της Ταρτούς (η οποία αναβαθμίζεται και αυτή) όπως τόνισαν αμερικανικές πηγές.
Σύμφωνα με πληροφορίες από την Ουάσινγκτον, οι Αμερικανοί πρότειναν τη συμμετοχή πλοίου του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού (Π.Ν.) σε Carrier Battle Group (Ομάδα Κρούσης και Συνοδείας), τα οποία αναπτύσσονται γύρω από ένα αεροπλανοφόρο.
Πρόκειται για απίστευτη εξέλιξη με προνόμιο και υποχρέωση, καθώς τα πολλαπλών ρόλων πλοία που αναπτύσσονται γύρω από ένα αμερικανικό αεροπλανοφόρο (το οποίο ορίζεται ως HVU High Value Unit), διαδραματίζουν σημαντικό τακτικό ρόλο, ιδίως όταν η Ομάδα Κρούσης συμμετέχει σε κάποια επιχείρηση.
Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα πιθανότατα θα προμηθευτεί δωρεάν νέα πολεμικά πλοία από τις ΗΠΑ.
Μια πρώτη γεύση είχε δοθεί με την επίσκεψη της 1η ΜΑΛ στο Αεροπλανοφόρο USS George W. Bush CVN-77! καθώς και με τις εν πλω ασκήσεις (PASSEX) με μονάδες της Ναυτικής Δύναμης Επιχειρήσεων 2 (Carrier Strike Group 2) του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, στην περιοχή Κρητικού – Μυρτώου Πελάγους με τη φρεγάτα ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ.
Στην άσκηση συμμετείχαν πέραν του ελληνικού πλοίου το αεροπλανοφόρο USS GEORGE H. W. BUSH, το καταδρομικό USS PHILIPPINE SEA καθώς και αριθμός από τα οργανικά αεροσκάφη και ελικόπτερά τους. Δείτε φωτογραφίες παρακάτω.
Απόφαση προς αυτή την κατεύθυνση δεν θα είναι μεμονωμένη, αλλά θα αφορά και την παράλληλη ανανέωση της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (Mutual Defense Cooperation Agreement MDCA) ανάμεσα σε Ελλάδα και ΗΠΑ, με βασικό άξονα τη χρήση της βάσης της Σούδας.
Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Π. Καμμένος συζήτησε στη συνάντηση του με τον Αμερικανό ομόλογό του το αίτημα των ΗΠΑ για ανανέωση της MDCA όχι για ένα -ως είθισται- αλλά για πέντε έως δέκα χρόνια.
Το σχέδιο Μάρσαλ
Όπως διαβάζουμε στο istorikathemata.com, με τον όρο σχέδιο Μάρσαλ εννοείται η οικονομική ενίσχυση κρατών της ευρωπαϊκής ηπείρου, αποκύημα της εξωτερικής πολιτικής των Η.Π.Α. μετά τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και της αντίληψης ότι η επικράτηση του κομμουνισμού θα αποτελούσε κίνδυνο για τα συμφέροντα και των Ηνωμένων Πολιτειών.
«…το κύριο χαρακτηριστικό της αμερικανικής πολιτικής απέναντι στην Σοβιετική Ένωση θα πρέπει να είναι μία υπομονετική αλλά σταθερή και άγρυπνη ανάσχεση (containment) των επεκτατικών τάσεων της ….»-George Kennan, Αμερικανός διπλωμάτης
Με τα λόγια αυτά δόθηκε το στίγμα της αμερικανικής πολιτικής που ακολουθήθηκε τα επόμενα χρόνια.
Στις 12 Μαρτίου του 1947 ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν, αγορεύοντας στο Κογκρέσο, δεσμεύθηκε ότι η χώρα του θα παρείχε γενναία οικονομική ενίσχυση στα κράτη που θα επιθυμούσαν και θα «αντιστέκονταν σε απόπειρες καθυπόταξης από οπλισμένες μειοψηφίες ή από ξένες πιέσεις».
Οι θέσεις, αυτές, της αμερικανικής εξουσίας εκδηλώθηκαν στην Ευρώπη δια μέσου του Σχεδίου Μάρσαλ.
Επρόκειτο για οικονομική βοήθεια που χορηγήθηκε σε χώρες της Ευρώπης.
Αποσκοπούσε αφενός στην τόνωση των οικονομιών τους, (που με σημαντικά δάνεια χρηματοδότησαν έτσι τις κατεστραμμένες από τον πόλεμο αγορές τους) και αφετέρου, εξυπηρετούσε άμεσα την αμερικανική εξωτερική πολιτική, που επιθυμούσε να αποφευχθεί ο κίνδυνος να περιέλθουν οι χώρες αυτές, εξαιτίας ανέχειας, στη σφαίρα επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης.
Η χορηγία της βοήθειας αυτής δεν έγινε με διμερείς διαδικασίες αλλά, με όρους που τέθηκαν από την Ουάσιγκτον.
Αυτοί περιλάμβαναν την καταστολή των κομουνιστικών απειλών και την έμμεση περιστολή της ανεξαρτησίας των δικαιούχων κρατών, μιας και με όπλο το μπλοκάρισμα των πιστώσεων η αμερικανική ηγεσία μπορούσε να πιέσει τις κυβερνήσεις σε περίπτωση που αρνούνταν να ανταποκριθούν στις επιθυμίες της.
Τον Ιούλιο του 1947 ιδρύθηκε η «Επιτροπή για την Ευρωπαϊκή Οικονομική Συνεργασία» (OEEC), που αποσκοπούσε στη διαχείριση του Σχεδίου Μάρσαλ, ενώ το 1949 ακολούθησε η ίδρυση από τους Σοβιετικούς του «Συμβουλίου Αμοιβαίας Οικονομικής Βοήθειας (COMECON).
Πρώτοι παραλήπτες της βοήθειας που παρείχε το σχέδιο Μάρσαλ, ήταν οι χώρες που κατά τη γνώμη της Αμερικανικής ηγεσίας κινδύνευαν άμεσα από την εξάπλωση του κομμουνισμού δηλαδή, της Ελλάδας και της Τουρκίας.
Ήδη την ίδια περίοδο, δηλαδή αμέσως μετά το τέλος του πολέμου, στην Ελλάδα, κομμουνιστές αντάρτες είχαν έρθει σε ένοπλη αντιπαράθεση ενάντια στην φιλομοναρχική κυβέρνηση η οποία υποστηριζόταν από τους Βρετανούς που διατηρούσαν σημαντικές στρατιωτικές δυνάμεις στην χώρα.
Στις 21 Φεβρουαρίου του 1947, όμως, η βρετανική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα διέκοπτε κάθε βοήθεια στην Ελλάδα, αδυνατώντας να επωμιστεί το βάρος.
Η αμερικανική κυβέρνηση αντέδρασε άμεσα, θεωρώντας ότι αν η Ελλάδα έπεφτε στα χέρια των κομμουνιστών, τότε όλη η Μέση Ανατολή και ένα μέρος της Βόρειας Αφρικής θα υπαγόταν στον έλεγχο της Μόσχας.
Oι Αμερικανοί αντικατέστησαν τους Βρετανούς και η παρέμβαση τους αυτή κατέληξε στην επικράτηση της μοναρχικής κυβέρνησης τον Αύγουστο του 1949.
Με τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο έχουμε την απαρχή ενός αμερικανικού παρεμβατισμού που με πρόσχημα τον κομμουνιστικό κίνδυνο «πρόσφερε» την πλήρη συμπαράσταση, οικονομική και στρατιωτική σε οποιαδήποτε χώρα κινδύνευε να συμπεριληφθεί στη σφαίρα επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης.
Ο παρεμβατισμός αυτός καθόρισε, την αμερικανική εξωτερική πολιτική για τα επόμενα είκοσι χρόνια, ενώ παράλληλα αποτέλεσε και τον ακρογωνιαίο λίθο του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (North Atlantic Treaty Organization ή NATO) που ιδρύθηκε στις 4 Απριλίου του 1949.
Ο όρος «Σχέδιο Μάρσαλ» εδραιώθηκε ως μεταφορική έννοια, οποιουδήποτε μεγάλης κλίμακας κρατικού προγράμματος, που έχει ως στόχο να λύσει ένα κοινωνικό πρόβλημα. Χρησιμοποιείται κυρίως από τους Αμερικανούς φιλελεύθερους όταν ζητούν ομοσπονδιακή οικονομική κάλυψη για να διορθωθεί κάποια «αποτυχία» στον ιδιωτικό τομέα.
Δαπάνες
Η οικονομική βοήθεια του σχεδίου Μάρσαλ διαιρέθηκε ανάμεσα στις συμμετέχουσες χώρες, βασισμένη στο «κατά κεφαλήν» εισόδημα.
Περισσότερη ενίσχυση δόθηκε στις μεγάλες βιομηχανικές δυνάμεις, καθώς επικρατούσε η άποψη ότι η αποκατάστασή τους ήταν στοιχειώδης για την γενική αναβίωση της Ευρώπης.
Ακόμη, περισσότερη «κατά κεφαλήν» βοήθεια δόθηκε στους Συμμάχους του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ λιγότερη δόθηκε σε αυτούς που αποτελούσαν τις Δυνάμεις του Άξονα, ή σε αυτούς που απλώς παρέμειναν ουδέτεροι.
Ο παρακάτω πίνακας δείχνει την ενίσχυση του σχεδίου Μάρσαλ ανά χώρα και έτος (σε εκατομμύρια δολλάρια) από Το Σχέδιο Μάρσαλ Πενήντα Χρόνια Μετά.
Δεν υπάρχει ξεκάθαρη ομοφωνία όσον αφορά τα ακριβή ποσά, καθώς διάφοροι στοχαστές διαφωνούν στο ποια ακριβώς στοιχεία της Αμερικανικής βοήθειας εκείνη την περίοδο, ήταν μέρος του σχεδίου Μάρσαλ.
ΧώρεςΑυστρία 488.000.000$
Βέλγιο και Λουξεμβούργο 777.000.000$
Γαλλία 2.296.000.000$
Δυτική Γερμανία 1.448.000.000$
Δανία 385.000.000$Ελβετία 250.000.000$
Ελλάδα 366.000.000$
Ηνωμένο Βασίλειο 3.297.000.000$
Ιρλανδία 133.000.000$
Ισλανδία 43.000.000%
Ιταλία και Trieste 1.204.000.000$
Νορβηγία 372.000.000$
Ολλανδία 1.128.000.000$
Πορτογαλία 70.000.000$
Σουηδία 347.000.000$
Τουρκία 137.000.000$
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου