Η «ναυτική» επιχειρηματική ευκαιρία Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ

Λόγω της σοβαρής κατάστασης που έχει δημιουργηθεί από τις γεωτρήσεις στην περιοχή μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ, αλλά και λόγω της εμφάνισης του Ιρανικού Ναυτικού στην περιοχή, το Ισραηλινό Ναυτικό ζήτησε επιπλέον κονδύλια για την αγορά περιπολικών σκαφών και συστημάτων ραντάρ.

Το θέμα βρίσκεται υπό θεώρηση από το ισραηλινό κοινοβούλιο και θεωρείται πιθανό το κόστος της προμήθειας των πλοίων να καλυφθεί εν μέρει από τις εταιρείες που έχουν αναλάβει την εκμετάλλευση το κοιτασμάτων!

Για τις εξέδρες γεωτρήσεων, υπήρξε και η σκέψη να προσληφθούν ιδιωτικές εταιρείες ασφαλείας, αλλά το ισραηλινό Υπουργείο Άμυνας απέρριψε άμεσα την ιδέα.

Η χρηματοδότηση που λαμβάνει το Ισραηλινό Ναυτικό, αναμένεται κατά πάσα πιθανότητα, να αυξηθεί κατά 72 εκατομμύρια ευρώ, ώστε να καλυφθούν τα κόστη των νέων προμηθειών.

Με βάση τις αρχικές πληροφορίες, πιθανή θα μπορούσε να θεωρηθεί η προμήθεια ταχύπλοων περιπολικών Super Dvora Mk III, ενώ υπάρχει ήδη προγραμματισμένη προμήθεια δύο κορβετών βασισμένες στο σχέδιο των Sa’ar 5.

Οι νέες κορβέτες, θα ναυπηγηθούν στις ΗΠΑ, μέσω FMS, και θα μπορούν να φέρουν μεγαλύτερο ραντάρ, ελικόπτερο S-70 Seahawk και κάθετο εκτοξευτή Mk 41.

Μέσα από τέτοιες καταστάσεις διαφαίνεται και ο ρόλος που θα μπορούσαν να έχουν τα ναυπηγεία της χώρας μας, αν υπήρχε ξεκάθαρη στρατηγική από την πολιτική ηγεσία.

Η δυνατότητα ισχυροποίησης της σχέσης Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ περνάει και μέσα από την υλοποίηση κοινών προγραμμάτων στον τομέα ασφαλείας, ειδικά στον τομέα των ναυπηγήσεων μεγάλων μονάδων επιφανείας, όπου το Ισραήλ δε διαθέτει ανάλογες υποδομές.

 Μία τέτοια επιλογή θα μετέτρεπε την ελληνο-ισραηλινή στρατηγική σχέση σε «λεωφόρο δύο κατευθύνσεων κυκλοφορίας» («two-way street») και θα μετέτρεπε την ελληνική πλευρά από «παραδοσιακό» αγοραστή σε προμηθευτή αμυντικού υλικού με ότι αυτό συνεπάγεται για την εθνική οικονομία και την απασχόληση.

Μην ξεχνάμε ότι η προαναφερόμενη πρακτική ακολουθείται συχνά από πολλές χώρες στον κόσμο.

Ακόμα και από το ίδιο το Ισραήλ που σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας πρόσφατα φαίνεται να προκρίνει ως νέο αεροσκάφος επιχειρησιακής εκπαίδευσης το ιταλικό M-346 Master της Aermacchi με αντάλλαγμα την προμήθεια από την ιταλική Αεροπορία από δύο ως οκτώ αεροσκαφών ηλεκτρονικής αναγνώρισης G500 «Nahshon-Shavit» σε αντικατάσταση των δύο τροποποιημένων Aeritalia G.222VS που σήμερα χρησιμοποιούνται σε αυτό τον ρόλο.

Ειρήσθω εν παρόδω ότι η ανωτέρω μεθόδευση προκάλεσε την αντίδραση της Νοτίου Κορέας (που είχε υποβάλλει την υποψηφιότητα του KAI T-50 Golden Eagle) που απείλησε να «παγώσει» όλα τα συμβόλαια των ισραηλινών εταιριών στη χώρα.

Δυστυχώς όμως, δεν υπάρχει ούτε όραμα, ούτε πολιτική σοβαρότητα, ούτε φαντασία!

Το «φτάνει πια» που επαναλαμβάνουν οι πολιτικοί της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσής μας στις προκατασκευασμένες δηλώσεις τους, έχοντας μείνει πίσω μερικές δεκαετίες, έχει αξία σε αυτήν την περίπτωση.

defence-point.gr