Πόσο κοντά είναι η Τουρκία σε ένα… πραξικόπημα;

Είναι κοινή ομολογία πως αυτές τις ημέρες η Τουρκία μοιάζει με καζάνι που βράζει. 

 

Οι πολίτες έχουν βγει στο δρόμο αφήνοντας τις μεταξύ τους διαφορές και πιέζουν την κυβέρνηση Ερντογάν, οι αντιδράσεις της οποίας –πέρα από τις πρώτες ώρες- μοιάζουν να περιορίζονται στα πλαίσια της τυπικότητας. 

Σύμφωνα με όσα έχουν μέχρι στιγμής καταγραφεί στο εσωτερικό της Τουρκίας και ενώ οι τούρκοι διαδηλωτές συνεχίζουν απτόητοι τις διαμαρτυρίες τους, καθίσταται ολοένα και περισσότερο σαφές πως όλα όσα συμβαίνουν αποτελούν τα «προεόρτια» μιάς πολύ μεγάλης επικείμενης αλλαγής στην γείτονα.

Ήδη, διεθνείς αναλυτές καταγράφουν με σαφήνεια την υπαρκτή σύγκρουση μεταξύ των Κεμαλιστών με την φιλο-ισλαμική κυβέρνηση του Ταγίπ Ερντογάν. 

Με δεδομένο όμως το απόλυτο της άσκησης εξουσίας του τούρκου πρωθυπουργού (χαρακτηρίζεται ως «δικτάτορας» από το πλήθος των διαδηλωτών) και με δεδομένη την απόλυτη επιτήρηση του τουρκικού κράτους (το σύνολο των υπηρεσιών της χώρας, με ιδιαίτερη έμφαση στις υπηρεσίες αστυνόμευσης, ασφάλειας και πληροφοριών) από την πλευρά του Ερντογάν, αξίζει να τονιστούν κάποια «σημάδια» στήριξης των διαδηλωτών από τον τουρκικό στρατό… και συγκεκριμένα, από απλούς στρατιώτες, οι οποίοι εμφανίστηκαν σε φωτογραφίες να στηρίζουν όχι μόνο τους διαδηλωτές, αλλά τον ίδιο τον Κεμαλισμό!!! 

Τι μπορεί να σημαίνει μία τέτοιου είδους –και απολύτως αιφνίδια- τάση εκδημοκρατισμού του τουρκικού στρατού; 

Πώς μπορεί να διέφυγαν των τουρκικών υπηρεσιών ασφαλείας, φωτογραφίες στρατιωτών που εμφανώς στηρίζουν τον Κεμάλ Ατατούρκ (τον οποίο προ ημερών ο κ. Ερντογάν αποκάλεσε «μεθύστακα», βοηθώντας από την πλευρά του τα μέγιστα στην αύξηση της οργής των Κεμαλιστών της Τουρκίας); 

Είναι προφανές πως κάτι πολύ περίεργο συμβαίνει, κάτι που δεν συνηθίζεται στην Τουρκία και αυτό το κάτι, είναι επίσης προφανές πως όχι μόνο είναι εν γνώσει του Ερντογάν, αλλά εν μέρει έχει την σιωπηλή άδειά ή και την άτυπη υποκίνησή του… 

Με δεδομένο πως ο Ερντογάν είναι φιλο-ισλαμιστής και ταυτόχρονα άνθρωπος των αμερικανών στην περιοχή (αυτό επιβεβαώνεται από την εξάωρη πρόσφατη συνάντησή του με τον Μπάρακ Ομπάμα), στην οποία ο αμερικανικός παράγοντας επιθυμεί να καταστεί απόλυτος κυρίαρχος (γεωπολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά).

Ο Ταγίπ Ερντογάν είναι ο άνθρωπος των αμερικανών που φαίνεται να καλείται να υλοποιήσει το αδύνατο, δηλαδή μία στρατιωτική επέμβαση κατά μουσουλμανικών χωρών (π.χ. Συρία ή Ιράν).

Και όμως, φαίνεται πως ο πανέξυπνος Ταγίπ ακολουθεί  το μέχρι χθες αδιανόητο, δηλαδή την άτυπη παράδοση της εξουσίας στους Κεμαλιστές μέσω ενός μίνι εκ μέρους τους πραξικοπήματος (υποβοηθούμενο, φυσικά, από τις αρμόδιες τουρκικές και αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες), έτσι ώστε να καταστεί «φυσιολογική» η επάνοδος μίας μιλιταριστικής Τουρκίας. 

Αυτή η Κεμαλική – μιλιταριστική Τουρκία, μπορεί να έχει τα χαρακτηριστικά και την απαραίτητη θέρμη για να τολμήσει να εμπλακεί σε έναν πόλεμο που ο ίδιος ο Ερντογάν δεν επιθυμεί, ενώ οι ΗΠΑ προτιμούν να τον διατηρήσουν ανέπαφο για την μελλοντική χρησιμοποίησή του προκειμένου να επανασυνδεθούν με μουσουλμανικές χώρες που θα δυσαρεστηθούν με μία τέτοιου είδους εξέλιξη κατά της Συρίας. 

Διαβλέπουμε, λοιπόν, μία πανέξυπνη πολιτική κίνηση, μέσω ενός μικρού (αλλά χρηστικότατου για τις ΗΠΑ) πραξικοπήματος και χρησιμοποίηση των Κεμαλιστών ως οργάνων εκτέλεσης ενός πολέμου, που δεν μπορεί να υλοποιήσει ο φιλο-ισλαμιστής Ερντογάν. 

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μας, η Τουρκία βρίσκεται στον προθάλαμο ενός πραξικοπήματος που θα έχει μία παγκόσμια πρωτοτυπία, αφού θα το επιβάλλει ο λαός!!!

Ενδεχομένως ο τούρκος πρωθυπουργός να έφυγε από την Τουρκία για να δώσει τον κατάλληλο χώρο στους κεμαλιστές, προκειμένου να «ρίξουν» την κυβέρνησή του, κατά τη διάρκεια της απουσίας του.

Όμως, θα ήταν περισσότερο φυσιολογικό – πειστικό ένα πραξικόπημα με είσοδο των κεμαλιστών – στρατηγών στο τουρκικό κοινοβούλιο με την παρουσία του Ταγίπ Ερντογάν. 

Οι επόμενες ημέρες είναι απολύτως βέβαιο πως θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμες για τις πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία. Ίσως όμως να αποδειχθούν πολύ περισσότερο κρίσιμες για τις εξελίξεις στην Συρία, στην Κύπρο και την Ελλάδα.

Κι αυτό, επειδή ο πανέξυπνος Ερντογάν δεν θα δεχόταν ποτέ να δώσει κάτι (και τόσο σπουδαίο, όπως είναι η –έστω και παροδική- απομάκρυνσή του από την εξουσία) χωρίς ανταλλάγματα.

Aυτά τα ανταλλάγματα είναι πολύ πιθανό να βρίσκονται στο Αιγαίο ή στην Ελληνική και Κυπριακή ΑΟΖ. 

Εξάλλου, κανείς μας δεν πρέπει να ξεχνάει πως τα πραξικοπήματα γίνονται για να υλοποιηθούν τα συμφέροντα των ισχυρών.

Μάλιστα κάποια πολύ συγκεκριμένη χώρα διαθέτει την κατάλληλη εμπειρία - τεχνογνωσία, αλλά και τους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις για να ικανοποιηθούν τα συμφέροντά της, που φαίνεται να μεγιστοποιούνται στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και την ευρύτερη Μέση Ανατολή. 

Συγκρατώντας το ότι η Τουρκία βράζει, αλλά δεν έχει αλλάξει τίποτε στην εξωτερική της πολιτική, ούτε φυσικά έχει αλλάξει κάτι στην τοποθέτηση των ενόπλων της δυνάμεων, δίκαια αναρωτιόμαστε:

Άραγε, η σημερινή πολιτική ηγεσία της Ελλάδας είναι έτοιμη για να αντιμετωπίσει μία νέα τουρκική κεμαλική κυβέρνηση, διψασμένη για δόξα και επίδειξη στρατιωτικής ισχύος (με τις κλασσικές βοήθειες από τις ΗΠΑ) προς όλους τους γείτονές της; 

Κωνσταντίνος 

Πηγή GrCitizen