Η πολιτική επιστήμη βασίζεται στην πείρα σε σχέση με την κοινωνική ζωή και με αυτήν ασχολείται, γράφει ο Αριστοτέλης.
Οι ανώριμοι που παρασύρονται από τα πάθη τους δεν κάνουν για πολιτική, συνεχίζει ο Έλληνας φιλόσοφος στα «Ηθικά Νικομάχεια», καθότι ενεργούν υπό το κράτος αυτών.
Σ’ αυτούς του ανθρώπους η όποια γνώση είναι ανώφελη.
Πράγματι στις ημέρες μας η πολιτική απαρτίζεται από άτομα, τα οποία υπό φυσιολογικές συνθήκες θα αποκλείονταν παντός αξιώματος.
Στην εποχή της διαστρέβλωσης αποφασίσαμε να σας δείξουμε ότι ακόμα και κάτω από τρομερή πίεση ο πολιτικός έχει την ευκαιρία να παραμείνει πολιτικός και να μην μετατραπεί σε πολιτικάντη.
Αρκεί και ο λαός να έχει την ανάλογη παιδεία και πάνω απ όλα έμφυτο το αίσθημα του αγνού πατριωτισμού.
Ο λόγος για τον Αριστείδη, ο οποίος ονομάστηκε δίκαιος γιατί αγαπούσε πάνω απ όλα το δίκιο.
Απέφευγε να λέει ψέματα, ποτέ του δεν κολάκευε αλλά ούτε και κορόιδευε.
Έζησε στην Αθήνα την εποχή της περσικής απειλής που εκδηλωνόταν με όπλα και όχι με δάνεια.
Ουδέποτε εκμεταλλεύτηκε χρήματα του Δημοσίου.
Ο Αριστείδης προτιμούσε την αριστοκρατική, τουτέστιν αξιοκρατική, κυβέρνηση και όχι την δημοκρατική ή την απολυταρχική.
Θεωρούσε πως πρέπει να κυβερνούν οι άξιοι, όπως πρέπει να χειρουργούν οι ικανοί γιατροί, να αγωνίζονται σε μια ομάδα οι καλύτεροι αθλητές κ.ο.κ.
Σ’ αυτή του την πεποίθηση είχε αντίπαλους αυτούς που αρέσκονταν στο να κολακεύουν τις αδυναμίες του όχλου.
Έμενε ατάραχος στις πολιτικές διακυμάνσεις, εν αντιθέσει με τους αντιπάλους του, οι οποίοι υπερηφανεύονταν, όταν είχαν την εξουσία στα χέρια τους, ενώ σε περίπτωση που έχαναν στις εκλογές έβριζαν, απειλούσαν και συκοφαντούσαν.
Καλή ώρα σαν σήμερα, αφού από την Αρχαία Αθήνα έχουν υιοθετηθεί εκτός των καλών και άσχημα κατάλοιπα της τότε εποχής.
Μην ξεχνάμε ότι στην… δημοκρατική Αθήνα καταδικάστηκε σε θάνατο ο μεγαλύτερος φιλόσοφος της γνωστής ιστορίας, ο Σωκράτης.
Στον Αριστείδη είχε ανατεθεί το αξίωμα να φροντίζει για τα έσοδα του Δημοσίου.
Από αυτήν του την θέση ξεσκέπασε πολλούς υπαλλήλους που ήταν καταχραστές.
Αυτή του η πολιτική ξεσήκωσε αντιδράσεις από κηφήνες της λαϊκής περιουσίας που δρουν και ξεζουμίζουν πλούτο μέχρι και στις μέρες μας.
Οι εχθροί του κατόρθωσαν να επηρεάσουν τον Θεμιστοκλή και έτσι ο αξιοκράτης πολιτικός εξορίστηκε με την μέθοδο του εξοστρακισμού.
Οι πολίτες πάνω σε ένα θραύσμα πήλινου αγγείου (όστρακο) έγραφαν το όνομα του πολίτη του οποίου την εξορία επιθυμούσαν.
Μερικοί από αυτούς δεν ήξεραν γράμματα, γι αυτό κατάφευγαν σε μορφωμένους.
Κάποιος πλησίασε τον Αριστείδη, χωρίς να τον γνωρίζει, και του ζήτησε να γράψει το όνομα «Αριστείδης» πάνω στο όστρακο.
-Γνωρίζεις τον Αριστείδη;, τον ρώτησε.
-Όχι απλά έχω βαρεθεί να τον λένε δίκαιο όλη την ώρα, απάντησε.
Χωρίς δεύτερη κουβέντα και δισταγμό ο Αριστείδης έγραψε το όνομά του πάνω στο όστρακο.
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν το μεγαλείο ψυχής του Έλληνα πολιτικού που δεν επέτρεπε στα πάθη του να ανατρέψουν στο μυαλό και την καρδιά του το αίσθημα του δικαίου.
Στο σημερινό ελληνικό κράτος αυτό που ακούμε όλη την ώρα από πολιτικάντηδες είναι το «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς».
Σίγουρα υπάρχουν και πολιτικοί που προσπαθούν, παρ’ όλες τις πιέσεις, να αντισταθούν όσο αντέχουν στις επιταγές της παγκόσμιας διαπλοκής.
Ωστόσο τότε τα πράγματα ήταν ακόμα πιο δύσκολα, αφού η Ελλάδα απειλείτο από τον στρατό της τεράστιας και πολυεθνικής Περσικής Αυτοκρατορίας.
Μετά τις Θερμοπύλες οι Πέρσες θέλησαν να κατευθυνθούν στην Αθήνα.
Ο Θεμιστοκλής στα δύσκολα ανακάλεσε τον Αριστείδη από την εξορία.
Ο μεγάλος αυτός Έλληνας γύρισε πίσω διατηρώντας τον ίδιο ακέραιο χαρακτήρα και έχοντας ακόμα μεγαλύτερη αγάπη για την πατρίδα.
Οι Πέρσες σκέφτηκαν να διχάσουν τους Έλληνες.
Μέσω απεσταλμένων (συγκρίνετε στο μυαλό σας τις ομοιότητες με το σήμερα) υπόσχονταν στους Αθηναίους χρήματα και δόξα εις βάρος της Σπάρτης, μεγάλη αντιπάλου της Αθήνας, με αντάλλαγμα την υποχώρησή τους.
Τους υπόλοιπους Έλληνες δε, τους απειλούσαν και τους φοβέριζαν.
Συγκαλείται πολιτική συνέλευση με την παρουσία Αθηναίων, Περσών και Σπαρτιατών και την πίεση για τον Ελληνισμό να αυξάνεται ασφυκτικά.
Ήρθε η ώρα του Αριστείδη να τοποθετηθεί. Στρέφεται αρχικά προς τους Σπαρτιάτες που φοβούνταν ότι θα ενδώσουν οι Αθηναίοι:
Αντιπρόσωποι της Σπάρτης, όταν γυρίσετε στην πατρίδα σας να διακηρύξετε πως δεν υπάρχει ούτε επάνω στην γη ούτε κάτω από το έδαφος τόσο χρυσάφι, για το οποίο οι Αθηναίοι θα πουλούσαν την ελευθερία των Ελλήνων.
Και σεις Ασιάτες, να απαντήσετε στους ανωτέρους σας ότι όσο ο ήλιος δεν αλλάζει την πορεία του στον ουρανό, οι Αθηναίοι δεν θα πάψουν ποτέ να αγωνίζονται για την ελευθερία.
Τα λόγια του Αριστείδη έφεραν ενθουσιασμό στους περισσότερους.
Οι Πέρσες κατεβαίνουν με πολυάριθμο στρατό στην Αττική.
Ο Αθηναίος πολιτικός τιμώρησε παραδειγματικά εκείνους που πρότειναν την συνεργασία με τους Πέρσες και συνέχισε με την εκκένωση των Αθηνών προς την Σαλαμίνα.
Ακολούθησε η μάχη των Πλαταιών όπου οι μπαρουτοκαπνισμένοι Έλληνες θριάμβευσαν εναντίον του περσικού «γίγαντα».
Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων
ΠΥΓΜΗ.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου