Γιατί άραγε
πιστεύουμε ότι τι Ιράκ και η Συρία έχουν μέλλον περισσότερο ως κράτη που
αναγκάζουν Σιιτες ,σουνίτες και Κούρδους να συνυπάρχουν, και γιατί
πιστεύουμε ότι ο διαμελισμός των κρατών αυτών θα αποτελέσει καταστροφή
και όχι ευτυχία για τη κάθε μια εθνική ή θρησκευτική ομάδα που επιτέλους
θα απαλλαχθεί από την καταπίεση της άλλης;
Το
μέλλον της Μ.Ανατολής είναι πολύ πιο ειρηνικό αλλά και ρηξικέλευθο απ΄
όσο τολμάμε να φανταστούμε, ή τουλάχιστον θα μπορούσε να είναι έτσι εάν
οι αγκυλώσεις του παρελθόντος δίνανε την θέση τους στον ρεαλισμό.
Μετά
την επέλαση του ΙΚΙΛ στο Ιράκ και Β. Συρία ξαναβγήκαν στην επιφάνεια
χάρτες με πιθανά σενάρια διαμελισμού κρατών στην Μ.Ανατολή , σενάρια τα
οποία οικτίρουν την διάσπαση των μεταποικιοκρατικών κρατικών μορφωμάτων
και διατυμπανίζουν τον κίνδυνο για τον κατακερματισμό του τοπίου με
αποτέλεσμα την μείωση της δύναμης των Αραβικών -μουσουλμανικών κρατών ,
μείωση δύναμης που ωφελεί το Ισραήλ.
Αναρωτιέται
κανείς πόσο δυνατή μπορεί να είναι η μεταπολεμική Συρία με μια νίκη του
Ασάντ και η συνύπαρξη Αλαουιτών -Σιιτών με τους Σουνίτες αλλά και με
τους Κούρδους του βορρά.
Αναρωτιέται κανεις τι μέλλον έχει το Ιράκ του
Σιίτη Αλ. Μαλίκι ο οποίος αδυνατεί να κρατήσει ίσες αποστάσεις μεταξύ
Σιιτών και Σουνιτών αδικώντας τους τελευταίους κάτι που ως ένα βαθμό
δημιούργησε πρόσφορο έδαφος για την αποδοχή της ΙΚΙΛ από τους
Σουνιτικούς πληθυσμούς.ΠΗΓΗ
http://hellenicsunrise.blogspot.gr/2014/06/blog-post_7946.html
Η
Μ.Ανατολή βρίθει από υδρογονάνθρακες και ήρθε η ώρα να εξορυχθούν
εντατικότερα για να καλυφθεί το στέγνωμα της Αραβικής χερσονήσου, ωστόσο
η εντατικότερη εκμετάλλευση κοιτασμάτων εκτός Σ.Αραβίας θα πρέπει να
γίνει σε νέο γεωοπολιτκό περιβάλλον , πιο σταθερό, μακριά από την
κληρονομιά του διαίρει και βασίλευε της συνθήκης Σάικς -Πικό η οποία το
1916 όρισε την μορφή του μέχρι σήμερα χάρτη στην Μ.Ανατολή.
Τις
τελευταίες ημέρες όλο και πιο έντονα, όλο και πιο ατράνταχτα γίνονται
τα σημάδια ότι η πρώτη σοβαρή επίδραση της επίθεσης της ΙΚΙΛ στο Ιράκ
είναι η μεταφορά πετρελαίου από το Κουρδικό πλέον Κιρκούκ- που
εγκατέλειψαν οι Ιρακινοί- μέσω αγωγού στο τουρκικό λιμάνι του Τσειχάν
και απο εκεί με τάνκερ -κυρίως ελληνόκτητα- στο Ισραηλινό Μεσογειακό
λιμάνι του Ασκελόν από όπου με άλλο αγωγό μεταφέρεται στο επίσης
Ισραηλινό λιμάνι του Ελιάτ στον κόλπο της Άκαμπα ακριβώς στο τριεθνές
Ισραήλ -Ιορδανίας -Σ.Αραβίας.
Η
αλλαγή πολιτικής των ΗΠΑ στην Μ.Ανατολή , αλλαγή που μπορεί κάλλιστα να
περιγραφεί και ως απόσυρση ενδιαφέροντος, έχει δημιουργήσει νέες
συμμαχίες καταργώντας γεπολιτκά θέσφατα .
Το Ισραήλ και η Σ.Αραβία ποτέ δεν ήταν εχθροί ,τουλάχιστον όσο ήθελαν να να νομίζουμε.
Υπάρχει η διάχυτη αντίληψη ότι οι Άραβες μισούν το Ισραήλ και ότι οποιαδήποτε συνεννόηση μεταξύ τους είναι αδύνατη.
Η άποψη αυτή δεν είναι εντελώς εσφαλμένη αλλά ούτε και εντελώς σωστή.
Αν
εξετάσει κανείς τις σχέσεις του Ισραήλ με τις όμορες Αραβικές χώρες
όπως η Συρία η Αίγυπτος και η Ιορδανία τότε πράγματι διαπιστώνει μια
δυσλειτουργική σχέση .
Ωστόσο τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά με τις χώρες της Σαουδικής χερσονήσου .
Η
Σαουδική Αραβία ,το Κατάρ , τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Κουβέιτ
έχουν πιο πολλά να μοιραστούν με το Ισραήλ από αυτά που έχουν να
χωρίσουν.
Τα τέσσερα αυτά Σουνιτικά Αραβικά κράτη του Κόλπου
μοιράζονται τον ίδιο εχθρό με το Ισραήλ, το Σιιτικό Ιράν.Επίσης
μοιράζονται και τον ίδιο σύμμαχο και εταίρο , τις ΗΠΑ .
Η μόνη διαφορά που έχουν τα τέσσερα Αραβικά κράτη με το Ισραήλ είναι το παλαιστιανικό θέμα.
Το ενδιαφέρον των τεσσάρων Αραβικών χωρών για τους Παλαιστίνιους δεν πηγάζει από την ανάγκη για διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων τους εφόσον η Παλαιστίνη και το Ισραήλ δεν συνορεύουν απευθείας με κανένα από αυτά.
Το ενδιαφέρον τους και οι διαφωνίες που προκύπτουν έχει σχέση κυρίως με την ειρήνευση της περιοχής και την αποφυγή της διάχυσης του προβλήματος και δευτερευόντως με μια συγκεχυμένη άποψη περί κηδεμονίας και προστασίας των αδερφών τους Παλαιστινίων .ΠΗΓΗ http://hellenicsunrise.blogspot.gr/2014/06/blog-post_7946.html
Η Μ.Ανατολή θα υποστεί κατακερματισμό ,τουλάχιστον τα κράτη τα οποία είναι εστίες έντασης όπως η Συρία και το Ιράκ.
Οι ηγεσίες των κρατών αυτών είναι ενήμερες και σύμφωνες , ωστόσο στον ιδεοληπτικό κόσμο της Μ.Ανατολής όπου ο ιδεοληπτικός ψυχαναγκασμός είναι ισχυρότερος της λογικής , το όλο εγχείρημα θα πρέπει να συνοδευθεί από αίμα και συγκρούσεις για να παρουσιασθεί ως αναπόφευκτο.
Η αυριανή μέρα στην Μ.Ανατολή θα ξημερώσει με διαμελισμένο το Ιράκ και την Συρία των οποίων κομμάτια θα δημιουργήσουν το νέο Ισλαμικό χαλιφάτο της ΙΚΙΛ αλλά και ένα διευρυμένο και ανεξάρτητο πλέον Κουρδιστάν το οποίο θα διατηρήσει το Ιρακινό τμήμα του και θα ενωθεί με το Συριακό και μέρος του Τουρκικού.
Αλλαγή μεγάλη θα σημειωθεί και στις βελτιωμένες σχέσεις του Ισραήλ με τους Παλαιστίνιους και τα όμορα Αραβικά κράτη, σχέσεις που θα στηρίζονται πλέον στο κοινό συμφέρον από την συνεργασία στην εξόρυξη των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων της Αν Μεσογείου.
Η Αίγυπτος, το Ισραήλ , η λωρίδα της Γάζας (που διαθέτει ΑΟΖ),ο Λίβανος και η Συρία είναι χώρες που στα χωρικά τους ύδατα διαθέτουν κοιτάσματα υδρογονανθράκων τα οποία δεν μπορούν να εξορυχθούν ξεχωριστά είτε λόγο έλλειψης υποδομής , είτε λόγο κόστους ,είτε λόγο πολιτικής και συνοριακής αστάθειας, είτε για όλους αυτούς τους λόγους μαζί.
Επίσης σημαντικός παράγοντας για την αδυναμία εξόρυξης των παραπάνω κοιτασμάτων χωριστά από κάθε χώρα είναι η έλλειψη ικανού τρόπου διάθεσης τους στις αγορές με μόνη εναλλακτική την χρήση αγωγών που διασχίζουν την Τουρκία και φιλοδοξούν να ενωθούν με τον υπό κατασκευή ΤΑΡ ο οποίος θα οδηγεί στην καρδιά της Ευρώπης.
Με άλλα λόγια το Ισραήλ,Αίγυπτος,Λίβανος,Συρία και λωρίδα της Γάζας θα αναγκασθούν σε σε συνεργασία για την εξόρυξη των κοιτασμάτων τους υπό την αιγίδα των χωρών της Αραβικής Χερσονήσου με την Ιορδανία ως συνδετικό κρίκο.
Όλα τα παραπάνω όμως θα γίνουν όχι άμεσα , αλλά σε δεύτερο χρόνο.
Αυτό που θα γίνει προς το παρόν είναι η δημιουργία, διαμόρφωση και εγκαθίδρυση του Ισλαμικού κράτους της ΙΚΙΛ , διαμόρφωση που θα γίνει ακόμα και με στρατιωτικά μέσα .
Η ΙΚΙΛ είναι μια ισλαμική οργάνωση την οποία μπορούμε να παρουσιάσουμε ως μια φωτιά την οποία προκαλέσαμε σε ένα αγροτεμάχιο και η οποία αφού καταστρέψει τα ζιζάνια που θέλουμε θα περιοριστεί με πυροσβεστικά μέσα τα οποία και θα διαμορφώσουν την περίμετρο της καμένης περιοχής.
Ήδη στρατιωτικές δυνάμεις της Σ.Αραβίας, Ιορδανίας και της Αιγύπτου ετοιμάζονται για επιχειρήσεις εναντίον του ΙΚΙΛ οι οποίες θα διαμορφώσουν και το εύρος του χαλιφάτου. Στην προσπάθεια αυτή συμμετέχει και το Ισραήλ κυρίως σε επίπεδο πληροφοριών. Βλέπουμε δηλαδή τους μελλοντικούς συνεταίρους στην συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων της Αν.Μεσογείου να συνεργάζονται .
Η δημιουργία του κράτους του ΙΚΙΛ θα έχει δύο στόχους .
Ό ένας θα είναι η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του Κιρκούκ και η διάθεση των πετρελαίων του στην Σαουδική Αραβία δια μέσω Τουρκίας -Ισραήλ.
Ο δεύτερος στόχος θα είναι η αποδυνάμωση της Συρίας και του Ιράν με την δημιουργία ενός ακραιφνούς Σουνιτικου κράτους το οποίο θα καταλαμβάνει την ενδιάμεση περιοχή μεταξύ των δύο χωρών, ακυρώνοντας τα μακροπρόθεσμα σχέδια τους για μελλοντική ένωση με την βοήθεια των Σιιτών του Ιράκ και διακόπτοντας τον χερσαίο διάδρομο με τον οποίο επικοινωνούσε το Ιράν με την Συρία αλλά και την Χεζμπολά στον Λίβανο.
Η κατάσταση αυτή ωφελεί τόσο το Ισραήλ όσο και της χώρες του Κόλπου εφόσον αποδυναμώνει τον κοινό εχθρό τους που είναι ο Σιιτκός άξονας Χεζμπολά-Συρία-Ιράν.
Όσο για το Κουρδικό κράτος το οποίο θα προκύψει είναι γεγονός που εκτός από τα ήδη διαφαινόμενα οφέλη για την Τουρκία-Ισραήλ-Σ.Αραβία με την εξαγωγή και διοχέτευση των πετρελαίων του Κιρκούκ ,θα ωφελήσει και τον Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος μαζί με τον Αχμέτ Νταβούτογλου κατάλαβαν ότι η ένοπλη αντιπαράθεση με τους Κούρδους είναι αντιπαραγωγική και συνέλαβαν σχέδιο αυτονόμησης του Τουρκικού Κουρδιστάν με προοπτική ένωσης του με το Ιρακινό και την δημιουργία μιας Τούρκο -Κουρδικής συνομοσπονδίας με αντάλλαγμα την πολιτική στήριξη των Κούρδων στην προσπάθεια Ερντογάν να αναδειχθεί πρόεδρος της Τουρκίας.
Το θέμα είναι πολύ μεγάλο για να αναλυθεί σε ένα ήδη μεγάλο άρθρο γιαυτό δείτε λεπτομέρειες ΕΔΩ : Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΟΥΡΔΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Βέβαια η συμμαχία του Ισραήλ με τους Άραβες είναι εγχείρημα που απαιτεί επιδέξιους χειρισμούς για να αποφευχθεί η σύγκρουση με τα συμφέροντα της Ρωσίας στην περιοχή. Η Ρωσία υποστηρίζει τον Σιιτκό άξονα Συρίας-Ιράν και δεν βλέπει με καλό μάτι την δημιουργία ισλαμικού χαλιφάτου του ΙΚΙΛ.
Παράλληλα υποστηρίζει το Σουνιτκό κοσμικό καθεστώς του Αιγύπτιου στρατηγού-προέδρου Σίσι ο οποίος όμως δεν έχει αντιρρήσεις να συνδράμει τις Σ.Αραβία και Ιορδανία (χώρες που η Ρωσία θεωρεί εχθρικές ειδικά μετά τις απειλές του Πούτιν πριν από έξι μήνες ότι θα χτυπήσει την Σαουδική Αραβία εάν συνεχίσει να υποθάλπει ισλαμιστές αντάρτες οι οποίοι θεωρούνται υπεύθυνοι για χτυπήματα στην επικράτεια της Ρωσίας) σε ενδεχόμενη προσπάθεια περιορισμού του ΙΚΙΛ. Βέβαια ο περιορισμός του ΙΚΙΛ εξυπηρετεί και τα συμφέροντα της Ρωσίας , αλλά είναι προφανές το πόσο σύνθετο είναι το σκηνικό.
Το Ισραήλ μετά την παγίωση της τάσης του πρόεδρου Ομπάμα για σταδιακή απεμπλοκή από την Μ.Ανατολή που διαφάνηκε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2013 κατά την διάρκεια των διαβουλεύσεων σχετικές με την σκοπιμότητα μιας στρατιωτικής επέμβασης εναντίον της Συρίας έχει στραφεί στην Ρωσία άλλοτε διστακτικά και διερευνητικά και άλλοτε πιο δυναμικά .
Για πρώτη φορά από το 1981 Αμερικάνος πρόεδρος δείχνει διάθεση συμφιλίωσης με το Ιράν κάτι που κυριολεκτικά έχει εξοργίσει το Ισραηλινό λόμπι και το κράτος του Ισραήλ που θεωρεί πέραν από κάθε αμφιβολία ότι το Ιράν θα χρησιμοποιήσει το πυρηνικό πρόγραμμα για την κατασκευή πυρηνικής βόμβας.
Το Ισραήλ με την σύσφιξη των σχέσεων του με την Ρωσία ελπίζει στον κατευνασμό του Ιρανικού κινδύνου με την βοήθεια της Ρωσικής επιρροής. Παράλληλα το Ισραήλ είναι σε αναζήτηση νέων συμμαχιών με χώρες όπως η Ελλάδα , η Κύπρος , η Βουλγαρία αλλάζοντας άρδην την μέχρι σήμερα εξαρτώμενη αποκλειστικά από τις ΗΠΑ εξωτερική πολιτική.
Πολλοί κυβερνητικοί παράγοντες και κυβερνητικά στελέχη του Ισραήλ έχουν καταγωγή από Εβραίους των πρώην ανατολικών χωρών και της Ρωσίας όπως ο πρόεδρος του Ισραηλινού κοινοβουλίου , της Κνεσέτ, o Yuli Yoel Edestein που έχει γεννηθεί το 1958 στο Τσερνίβστι της Ουκρανίας και έζησε στην χώρα μέχρι το 1985,ο αναπληρωτής ΥΠΕΞ Zeev Elkin που έχει γεννηθεί το 1971 στο Χάρκιβ της Ουκρανίας όπου και έχει ζήσει τα πρώτα είκοσι χρόνια της ζωής του και ο ΥΠΕΞ και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του Ισραήλ ο Avigdor Lieberman που έχει γεννηθεί στο Κισινάου της Μολδαβίας όπου έχει ζήσει τα πρώτα χρόνια της ζωή του στην χώρα που αποτελούσε Σοβιετική επαρχία.
Το Ισραήλ προσπαθεί με διπλωματικούς ακροβατισμούς να διασφαλίσει τα συμφέροντα του αλλά και την ίδια του την ύπαρξη σε μια περιοχή η οποία είναι ποιο ασταθής και καυτή από κινούμενο ηφαιστειακό μάγμα.
Ανακεφαλαιώνοντας θα μπορούμε να πούμε ότι
α. Το φαινόμενο του ΙΚΙΛ είναι θεμιτό και επιθυμητό απο Ισραήλ-Άραβικων χωρών του Κόλπου και έχει ως στόχο την δημιουργία δύο νέων κρατών, του Ισλαμικού χαλιφάτου με εδάφη από Βόρεια Συρία και δυτικό Ιράκ και του Κουρδικού το οποίο σε πρώτη φάση θα περιλαμβάνει το Ιρακινό τμήμα αλλά απολύτως ανεξάρτητο πλέον.
β. Συνέπεια της δημιουργίας των κρατών αυτών θα είναι τόσο το σπάσιμο του χερσαίου διαδρόμου επικοινωνίας μεταξύ Συρίας και Ιράν αλλά και η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου τα οποία θα διατίθενται από τα δύο φιλικά προς τον άξονα Τουρκίας-Ισραήλ -Σ.Αραβίας νέα κράτη προς τους συμμάχους τους .
Έτσι θα καλυφθεί έντεχνα το κενό στην παραγωγή της Σ.Αραβίας, κενό το οποίο δεν πρέπει να αποκαλυφθεί.
γ. Το Κατάρ θα μπορέσει επιτέλους να περάσει τον αγωγό που θα το ενώνει με την Τουρκία και ο οποίος αγωγός αρχικά σχεδιάσθηκε να διασχίζει την Συρία , σχέδιο το οποίο εγκαταλείφθηκε μετά την άρνηση του Άσαντ το το 2009 αλλά και μετά την παραμονή του στην εξουσία παρόλο τον πόλεμο που διεξήχθη με χρήματα του Κατάρ.
Ο αγωγός Κατάρ-Τουρκίας θα διασχίζει το δυτικό Ιράκ το οποίο κατέχει το ΙΚΙΛ πλέον και θα συνδέεται με τον ΤΑΡ στην Τουρκία , υλοποιώντας το σχέδιο της Γερμανίας για ενεργειακή απεξάρτηση από το Ρωσικό αέριο.
Τι θα γίνει όμως με τα Ελλαδικά και Κυπριακά κοιτάσματα τα οποία είναι τεράστια και κυριολεκτικά αποτελούν το στρατηγικό απόθεμα της Δύσης αλλά και όλου του κόσμου;
Τα κοιτάσματα στον γενικότερο Ελληνικό χώρο θα πρέπει να εξορυχθούν μόνο προς όφελος του άξονα Αράβων-Τουρκίας-Ισραήλ και μόνο όταν θα είναι απολύτως αναγκαίο.
Ο παραπάνω άξονας δεν θα επιτρέψει την ανάδειξη της Ελλάδας και Κύπρου ως ενεργειακής ανταγωνιστικής υπερδύναμης.
Η κρίση που έχει καταστρέψει την Ελλάδα είναι προϊόν του μακρόπνοου σχεδιασμού της Γερμανίας και των Αράβων.
Η Γερμανία δημιούργησε την κρίση και την οικονομική καταστροφή της Ελλάδας και δημιούργησε το κενό το οποίο θα γεμίσουν τα Αραβικά κεφάλαια με όχημα και βιτρίνα Τούρκους επιχειρηματίες και επενδυτές.
Το σχέδιο προβλέπει την οικονομική καταστροφή της Ελλάδας η οποία θα βγει εκτός ευρωζώνης και απελπισμένη θα αποδεχθεί την τουρκική ''απόβαση 'κεφαλαίων ,τα οποία θα προέρχονται από το Κατάρ και την Σ.Αραβία με βιτρίνα την Τουρκία.Θα δημιουργηθούν Ειδικές Οικονομικές Ζώνες οι οποίες θα συμπίπτουν γεωγραφικά με τις νέες ''Καλικρατικές '' περιφέρειες και όπου στο όνομα της ανάπτυξης και δημιουργίας θέσεων εργασίας με επιχειρηματικές επενδύσεις το κεντρικό κράτος θα χάσει την εξουσία του.
Με την πάροδο του χρόνου και όταν πλέον θα έχει παγιωθεί η διάλυση του κράτους στις Ε.Ο.Ζ. που θα συμπίπτουν με τις περιοχές των κοιτασμάτων θα αρχίσει η εξόρυξη των υδρογονανθράκων οι οποίοι θα διοχετεύονται στις αγορές δια μέσω των αγωγών της κοντινής Τουρκίας .
Το Ισραήλ , Τουρκία και οι Αραβικές πετρελαιοπαραγωγές χώρες έχουν ήδη συστήσει ισχυρή συμμαχία , συμμαχία η οποία είναι καταδικασμένη να επιτύχει διότι βασίζεται στο αμοιβαίο κέρδος , συμμαχία στην οποία η Ελλάδα είναι απ έξω εφόσον παραλυμένη και καθημαγμένη αδυνατεί να αντιδράσει.
Οι ΗΠΑ δείχνουν πρόθυμες να υποστηρίξουν τον νέο άξονα εις βάρος της Ελλάδας και Κύπρου απλά και μόνο διότι η Ελλάδα δεν δείχνει κανένα σημάδι δυναμισμού και διεκδίκησης των δικαιωμάτων της , δεν έχει ηγεσία η οποία να μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων .
Σε απάντηση όλων των γεωπολιτικών εξελίξεων η Ελληνική (sic) κυβέρνηση απαντά με περαιτέρω φτωχοποίηση, εκποίηση, υπογεννητικότητα, αφανισμό.Όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο....
Το μόνο που θα μας σώσει είναι να ξεφύγει ο έλεγχος του ΙΚΙΛ από τους δημιουργούς του αλλά οι τελευταίες πληροφορίες δείχνουν ότι οι ισλαμιστές και δις δολαρίων έχουν αλλά και είναι σε διαδικασία αποκατάστασης των κρατικών λειτουργιών στα εδάφη που έχουν καταλάβει , σε μια πρώιμη προσπάθεια ανασύστασης κρατικού οργανισμού η οποία δείχνει ότι σταθεροποιούνται στις κτήσεις τους.
ΠΗΓΗ http://hellenicsunrise.blogspot.gr/2014/06/blog-post_7946.html
Greek Spirit
Το ενδιαφέρον των τεσσάρων Αραβικών χωρών για τους Παλαιστίνιους δεν πηγάζει από την ανάγκη για διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων τους εφόσον η Παλαιστίνη και το Ισραήλ δεν συνορεύουν απευθείας με κανένα από αυτά.
Το ενδιαφέρον τους και οι διαφωνίες που προκύπτουν έχει σχέση κυρίως με την ειρήνευση της περιοχής και την αποφυγή της διάχυσης του προβλήματος και δευτερευόντως με μια συγκεχυμένη άποψη περί κηδεμονίας και προστασίας των αδερφών τους Παλαιστινίων .ΠΗΓΗ http://hellenicsunrise.blogspot.gr/2014/06/blog-post_7946.html
Η
συμφωνία του Όσλο το 1993 , υπό την αιγίδα των ΗΠΑ και του Μπίλ
Κλίντον άνοιξε τον δρόμο για την σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και
Παλαιστινίων . Οι ΗΠΑ μόλις πριν από δύο χρόνια είχαν σώσει την Αραβική
χερσόνησο από την εισβολή του Ιράκ γεγονός που τις κατέστησε απολύτως
δημοφιλείς στην περιοχή.
Με
την συμφωνία αυτή αναγνωρίσθηκε η αυτοδιοίκηση των Παλαιστινίων με την
θεσμοθέτηση της Παλαιστινιακής Αρχής και συμφωνήθηκε η αποχώρηση του
Ισραηλινού στρατού από την λωρίδα της Γάζας .
Η συμφωνία του Όσλο έτυχε της αποδοχής της Σαουδικής Αραβίας της οποίας ο βασιλιάς χαιρέτησε δημόσια το 2002 .
Το 2005με την ολοκλήρωση της αποχώρησης του Ισραηλινού στρατού από την Γάζα οι υπουργοί εξωτερικών του Κατάρ και του Ισραήλ συναντήθηκαν στην έδρα του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη και εγκαινίασαν μια νέα εποχή διπλωματικών σχέσεων μεταξύ τους . Ωστόσο οι σχέσεις του Ισραήλ δεν έμειναν μόνο στο επίπεδο των δηλώσεων αλλά προχώρησαν και στην ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με τον κοινό εχθρό , το Ιράν .
Η
Σαουδική Αραβία -Κατάρ -Κουβέιτ-και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα επιθυμούν
σφόδρα και πιέζουν για την διευθέτηση των σχέσεων των Παλαιστινίων με
το Ισραήλ και την ολοκλήρωση των ειρηνευτικών συνομιλιών για να
μπορέσουν απελευθερωμένοι από το παρελθόν να χτίσουν μια φανερή συμμαχία
με το Ισραήλ η οποία θα περιλαμβάνει και την Τουρκία .Η συμφωνία του Όσλο έτυχε της αποδοχής της Σαουδικής Αραβίας της οποίας ο βασιλιάς χαιρέτησε δημόσια το 2002 .
Το 2005με την ολοκλήρωση της αποχώρησης του Ισραηλινού στρατού από την Γάζα οι υπουργοί εξωτερικών του Κατάρ και του Ισραήλ συναντήθηκαν στην έδρα του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη και εγκαινίασαν μια νέα εποχή διπλωματικών σχέσεων μεταξύ τους . Ωστόσο οι σχέσεις του Ισραήλ δεν έμειναν μόνο στο επίπεδο των δηλώσεων αλλά προχώρησαν και στην ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με τον κοινό εχθρό , το Ιράν .
Η Μ.Ανατολή θα υποστεί κατακερματισμό ,τουλάχιστον τα κράτη τα οποία είναι εστίες έντασης όπως η Συρία και το Ιράκ.
Οι ηγεσίες των κρατών αυτών είναι ενήμερες και σύμφωνες , ωστόσο στον ιδεοληπτικό κόσμο της Μ.Ανατολής όπου ο ιδεοληπτικός ψυχαναγκασμός είναι ισχυρότερος της λογικής , το όλο εγχείρημα θα πρέπει να συνοδευθεί από αίμα και συγκρούσεις για να παρουσιασθεί ως αναπόφευκτο.
Η αυριανή μέρα στην Μ.Ανατολή θα ξημερώσει με διαμελισμένο το Ιράκ και την Συρία των οποίων κομμάτια θα δημιουργήσουν το νέο Ισλαμικό χαλιφάτο της ΙΚΙΛ αλλά και ένα διευρυμένο και ανεξάρτητο πλέον Κουρδιστάν το οποίο θα διατηρήσει το Ιρακινό τμήμα του και θα ενωθεί με το Συριακό και μέρος του Τουρκικού.
Αλλαγή μεγάλη θα σημειωθεί και στις βελτιωμένες σχέσεις του Ισραήλ με τους Παλαιστίνιους και τα όμορα Αραβικά κράτη, σχέσεις που θα στηρίζονται πλέον στο κοινό συμφέρον από την συνεργασία στην εξόρυξη των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων της Αν Μεσογείου.
Η Αίγυπτος, το Ισραήλ , η λωρίδα της Γάζας (που διαθέτει ΑΟΖ),ο Λίβανος και η Συρία είναι χώρες που στα χωρικά τους ύδατα διαθέτουν κοιτάσματα υδρογονανθράκων τα οποία δεν μπορούν να εξορυχθούν ξεχωριστά είτε λόγο έλλειψης υποδομής , είτε λόγο κόστους ,είτε λόγο πολιτικής και συνοριακής αστάθειας, είτε για όλους αυτούς τους λόγους μαζί.
Επίσης σημαντικός παράγοντας για την αδυναμία εξόρυξης των παραπάνω κοιτασμάτων χωριστά από κάθε χώρα είναι η έλλειψη ικανού τρόπου διάθεσης τους στις αγορές με μόνη εναλλακτική την χρήση αγωγών που διασχίζουν την Τουρκία και φιλοδοξούν να ενωθούν με τον υπό κατασκευή ΤΑΡ ο οποίος θα οδηγεί στην καρδιά της Ευρώπης.
Με άλλα λόγια το Ισραήλ,Αίγυπτος,Λίβανος,Συρία και λωρίδα της Γάζας θα αναγκασθούν σε σε συνεργασία για την εξόρυξη των κοιτασμάτων τους υπό την αιγίδα των χωρών της Αραβικής Χερσονήσου με την Ιορδανία ως συνδετικό κρίκο.
Όλα τα παραπάνω όμως θα γίνουν όχι άμεσα , αλλά σε δεύτερο χρόνο.
Αυτό που θα γίνει προς το παρόν είναι η δημιουργία, διαμόρφωση και εγκαθίδρυση του Ισλαμικού κράτους της ΙΚΙΛ , διαμόρφωση που θα γίνει ακόμα και με στρατιωτικά μέσα .
Η ΙΚΙΛ είναι μια ισλαμική οργάνωση την οποία μπορούμε να παρουσιάσουμε ως μια φωτιά την οποία προκαλέσαμε σε ένα αγροτεμάχιο και η οποία αφού καταστρέψει τα ζιζάνια που θέλουμε θα περιοριστεί με πυροσβεστικά μέσα τα οποία και θα διαμορφώσουν την περίμετρο της καμένης περιοχής.
Ήδη στρατιωτικές δυνάμεις της Σ.Αραβίας, Ιορδανίας και της Αιγύπτου ετοιμάζονται για επιχειρήσεις εναντίον του ΙΚΙΛ οι οποίες θα διαμορφώσουν και το εύρος του χαλιφάτου. Στην προσπάθεια αυτή συμμετέχει και το Ισραήλ κυρίως σε επίπεδο πληροφοριών. Βλέπουμε δηλαδή τους μελλοντικούς συνεταίρους στην συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων της Αν.Μεσογείου να συνεργάζονται .
Η δημιουργία του κράτους του ΙΚΙΛ θα έχει δύο στόχους .
Ό ένας θα είναι η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του Κιρκούκ και η διάθεση των πετρελαίων του στην Σαουδική Αραβία δια μέσω Τουρκίας -Ισραήλ.
Ο δεύτερος στόχος θα είναι η αποδυνάμωση της Συρίας και του Ιράν με την δημιουργία ενός ακραιφνούς Σουνιτικου κράτους το οποίο θα καταλαμβάνει την ενδιάμεση περιοχή μεταξύ των δύο χωρών, ακυρώνοντας τα μακροπρόθεσμα σχέδια τους για μελλοντική ένωση με την βοήθεια των Σιιτών του Ιράκ και διακόπτοντας τον χερσαίο διάδρομο με τον οποίο επικοινωνούσε το Ιράν με την Συρία αλλά και την Χεζμπολά στον Λίβανο.
Η κατάσταση αυτή ωφελεί τόσο το Ισραήλ όσο και της χώρες του Κόλπου εφόσον αποδυναμώνει τον κοινό εχθρό τους που είναι ο Σιιτκός άξονας Χεζμπολά-Συρία-Ιράν.
Όσο για το Κουρδικό κράτος το οποίο θα προκύψει είναι γεγονός που εκτός από τα ήδη διαφαινόμενα οφέλη για την Τουρκία-Ισραήλ-Σ.Αραβία με την εξαγωγή και διοχέτευση των πετρελαίων του Κιρκούκ ,θα ωφελήσει και τον Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος μαζί με τον Αχμέτ Νταβούτογλου κατάλαβαν ότι η ένοπλη αντιπαράθεση με τους Κούρδους είναι αντιπαραγωγική και συνέλαβαν σχέδιο αυτονόμησης του Τουρκικού Κουρδιστάν με προοπτική ένωσης του με το Ιρακινό και την δημιουργία μιας Τούρκο -Κουρδικής συνομοσπονδίας με αντάλλαγμα την πολιτική στήριξη των Κούρδων στην προσπάθεια Ερντογάν να αναδειχθεί πρόεδρος της Τουρκίας.
Το θέμα είναι πολύ μεγάλο για να αναλυθεί σε ένα ήδη μεγάλο άρθρο γιαυτό δείτε λεπτομέρειες ΕΔΩ : Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΟΥΡΔΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Βέβαια η συμμαχία του Ισραήλ με τους Άραβες είναι εγχείρημα που απαιτεί επιδέξιους χειρισμούς για να αποφευχθεί η σύγκρουση με τα συμφέροντα της Ρωσίας στην περιοχή. Η Ρωσία υποστηρίζει τον Σιιτκό άξονα Συρίας-Ιράν και δεν βλέπει με καλό μάτι την δημιουργία ισλαμικού χαλιφάτου του ΙΚΙΛ.
Παράλληλα υποστηρίζει το Σουνιτκό κοσμικό καθεστώς του Αιγύπτιου στρατηγού-προέδρου Σίσι ο οποίος όμως δεν έχει αντιρρήσεις να συνδράμει τις Σ.Αραβία και Ιορδανία (χώρες που η Ρωσία θεωρεί εχθρικές ειδικά μετά τις απειλές του Πούτιν πριν από έξι μήνες ότι θα χτυπήσει την Σαουδική Αραβία εάν συνεχίσει να υποθάλπει ισλαμιστές αντάρτες οι οποίοι θεωρούνται υπεύθυνοι για χτυπήματα στην επικράτεια της Ρωσίας) σε ενδεχόμενη προσπάθεια περιορισμού του ΙΚΙΛ. Βέβαια ο περιορισμός του ΙΚΙΛ εξυπηρετεί και τα συμφέροντα της Ρωσίας , αλλά είναι προφανές το πόσο σύνθετο είναι το σκηνικό.
Το Ισραήλ μετά την παγίωση της τάσης του πρόεδρου Ομπάμα για σταδιακή απεμπλοκή από την Μ.Ανατολή που διαφάνηκε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2013 κατά την διάρκεια των διαβουλεύσεων σχετικές με την σκοπιμότητα μιας στρατιωτικής επέμβασης εναντίον της Συρίας έχει στραφεί στην Ρωσία άλλοτε διστακτικά και διερευνητικά και άλλοτε πιο δυναμικά .
Για πρώτη φορά από το 1981 Αμερικάνος πρόεδρος δείχνει διάθεση συμφιλίωσης με το Ιράν κάτι που κυριολεκτικά έχει εξοργίσει το Ισραηλινό λόμπι και το κράτος του Ισραήλ που θεωρεί πέραν από κάθε αμφιβολία ότι το Ιράν θα χρησιμοποιήσει το πυρηνικό πρόγραμμα για την κατασκευή πυρηνικής βόμβας.
Το Ισραήλ με την σύσφιξη των σχέσεων του με την Ρωσία ελπίζει στον κατευνασμό του Ιρανικού κινδύνου με την βοήθεια της Ρωσικής επιρροής. Παράλληλα το Ισραήλ είναι σε αναζήτηση νέων συμμαχιών με χώρες όπως η Ελλάδα , η Κύπρος , η Βουλγαρία αλλάζοντας άρδην την μέχρι σήμερα εξαρτώμενη αποκλειστικά από τις ΗΠΑ εξωτερική πολιτική.
Πολλοί κυβερνητικοί παράγοντες και κυβερνητικά στελέχη του Ισραήλ έχουν καταγωγή από Εβραίους των πρώην ανατολικών χωρών και της Ρωσίας όπως ο πρόεδρος του Ισραηλινού κοινοβουλίου , της Κνεσέτ, o Yuli Yoel Edestein που έχει γεννηθεί το 1958 στο Τσερνίβστι της Ουκρανίας και έζησε στην χώρα μέχρι το 1985,ο αναπληρωτής ΥΠΕΞ Zeev Elkin που έχει γεννηθεί το 1971 στο Χάρκιβ της Ουκρανίας όπου και έχει ζήσει τα πρώτα είκοσι χρόνια της ζωής του και ο ΥΠΕΞ και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του Ισραήλ ο Avigdor Lieberman που έχει γεννηθεί στο Κισινάου της Μολδαβίας όπου έχει ζήσει τα πρώτα χρόνια της ζωή του στην χώρα που αποτελούσε Σοβιετική επαρχία.
Το Ισραήλ προσπαθεί με διπλωματικούς ακροβατισμούς να διασφαλίσει τα συμφέροντα του αλλά και την ίδια του την ύπαρξη σε μια περιοχή η οποία είναι ποιο ασταθής και καυτή από κινούμενο ηφαιστειακό μάγμα.
Ανακεφαλαιώνοντας θα μπορούμε να πούμε ότι
α. Το φαινόμενο του ΙΚΙΛ είναι θεμιτό και επιθυμητό απο Ισραήλ-Άραβικων χωρών του Κόλπου και έχει ως στόχο την δημιουργία δύο νέων κρατών, του Ισλαμικού χαλιφάτου με εδάφη από Βόρεια Συρία και δυτικό Ιράκ και του Κουρδικού το οποίο σε πρώτη φάση θα περιλαμβάνει το Ιρακινό τμήμα αλλά απολύτως ανεξάρτητο πλέον.
β. Συνέπεια της δημιουργίας των κρατών αυτών θα είναι τόσο το σπάσιμο του χερσαίου διαδρόμου επικοινωνίας μεταξύ Συρίας και Ιράν αλλά και η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου τα οποία θα διατίθενται από τα δύο φιλικά προς τον άξονα Τουρκίας-Ισραήλ -Σ.Αραβίας νέα κράτη προς τους συμμάχους τους .
Έτσι θα καλυφθεί έντεχνα το κενό στην παραγωγή της Σ.Αραβίας, κενό το οποίο δεν πρέπει να αποκαλυφθεί.
γ. Το Κατάρ θα μπορέσει επιτέλους να περάσει τον αγωγό που θα το ενώνει με την Τουρκία και ο οποίος αγωγός αρχικά σχεδιάσθηκε να διασχίζει την Συρία , σχέδιο το οποίο εγκαταλείφθηκε μετά την άρνηση του Άσαντ το το 2009 αλλά και μετά την παραμονή του στην εξουσία παρόλο τον πόλεμο που διεξήχθη με χρήματα του Κατάρ.
Ο αγωγός Κατάρ-Τουρκίας θα διασχίζει το δυτικό Ιράκ το οποίο κατέχει το ΙΚΙΛ πλέον και θα συνδέεται με τον ΤΑΡ στην Τουρκία , υλοποιώντας το σχέδιο της Γερμανίας για ενεργειακή απεξάρτηση από το Ρωσικό αέριο.
Τι θα γίνει όμως με τα Ελλαδικά και Κυπριακά κοιτάσματα τα οποία είναι τεράστια και κυριολεκτικά αποτελούν το στρατηγικό απόθεμα της Δύσης αλλά και όλου του κόσμου;
Τα κοιτάσματα στον γενικότερο Ελληνικό χώρο θα πρέπει να εξορυχθούν μόνο προς όφελος του άξονα Αράβων-Τουρκίας-Ισραήλ και μόνο όταν θα είναι απολύτως αναγκαίο.
Ο παραπάνω άξονας δεν θα επιτρέψει την ανάδειξη της Ελλάδας και Κύπρου ως ενεργειακής ανταγωνιστικής υπερδύναμης.
Η κρίση που έχει καταστρέψει την Ελλάδα είναι προϊόν του μακρόπνοου σχεδιασμού της Γερμανίας και των Αράβων.
Η Γερμανία δημιούργησε την κρίση και την οικονομική καταστροφή της Ελλάδας και δημιούργησε το κενό το οποίο θα γεμίσουν τα Αραβικά κεφάλαια με όχημα και βιτρίνα Τούρκους επιχειρηματίες και επενδυτές.
Το σχέδιο προβλέπει την οικονομική καταστροφή της Ελλάδας η οποία θα βγει εκτός ευρωζώνης και απελπισμένη θα αποδεχθεί την τουρκική ''απόβαση 'κεφαλαίων ,τα οποία θα προέρχονται από το Κατάρ και την Σ.Αραβία με βιτρίνα την Τουρκία.Θα δημιουργηθούν Ειδικές Οικονομικές Ζώνες οι οποίες θα συμπίπτουν γεωγραφικά με τις νέες ''Καλικρατικές '' περιφέρειες και όπου στο όνομα της ανάπτυξης και δημιουργίας θέσεων εργασίας με επιχειρηματικές επενδύσεις το κεντρικό κράτος θα χάσει την εξουσία του.
Με την πάροδο του χρόνου και όταν πλέον θα έχει παγιωθεί η διάλυση του κράτους στις Ε.Ο.Ζ. που θα συμπίπτουν με τις περιοχές των κοιτασμάτων θα αρχίσει η εξόρυξη των υδρογονανθράκων οι οποίοι θα διοχετεύονται στις αγορές δια μέσω των αγωγών της κοντινής Τουρκίας .
Το Ισραήλ , Τουρκία και οι Αραβικές πετρελαιοπαραγωγές χώρες έχουν ήδη συστήσει ισχυρή συμμαχία , συμμαχία η οποία είναι καταδικασμένη να επιτύχει διότι βασίζεται στο αμοιβαίο κέρδος , συμμαχία στην οποία η Ελλάδα είναι απ έξω εφόσον παραλυμένη και καθημαγμένη αδυνατεί να αντιδράσει.
Οι ΗΠΑ δείχνουν πρόθυμες να υποστηρίξουν τον νέο άξονα εις βάρος της Ελλάδας και Κύπρου απλά και μόνο διότι η Ελλάδα δεν δείχνει κανένα σημάδι δυναμισμού και διεκδίκησης των δικαιωμάτων της , δεν έχει ηγεσία η οποία να μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων .
Σε απάντηση όλων των γεωπολιτικών εξελίξεων η Ελληνική (sic) κυβέρνηση απαντά με περαιτέρω φτωχοποίηση, εκποίηση, υπογεννητικότητα, αφανισμό.Όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο....
Το μόνο που θα μας σώσει είναι να ξεφύγει ο έλεγχος του ΙΚΙΛ από τους δημιουργούς του αλλά οι τελευταίες πληροφορίες δείχνουν ότι οι ισλαμιστές και δις δολαρίων έχουν αλλά και είναι σε διαδικασία αποκατάστασης των κρατικών λειτουργιών στα εδάφη που έχουν καταλάβει , σε μια πρώιμη προσπάθεια ανασύστασης κρατικού οργανισμού η οποία δείχνει ότι σταθεροποιούνται στις κτήσεις τους.
ΠΗΓΗ http://hellenicsunrise.blogspot.gr/2014/06/blog-post_7946.html
Greek Spirit
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου