Τα παιδιά του…
Δεν δημοσιεύσαμε τα σημειώματα που άφησε ο άνθρωπος πίσω του…
Δεν ασχοληθήκαμε εκτενώς με τα αίτια που τον οδήγησαν σ΄ αυτή τη τραγική απόφαση.
Μπορεί να μην έχουν να κάνουν άμεσα με τις οικονομικές δυσκολίες.
Αλλά έχουν να κάνουν με την υπηρεσία.
Όχι μόνο την υπηρεσία που υπηρετούσε ο αυτόχειρας, αλλά μ΄ όλο το μηχανισμό διοίκησης των Ενόπλων Δυνάμεων…
Αυτό που αποκαλύφθηκε μετά από τη χθεσινή τραγωδία με την αυτοκτονία του Υπαξιωματικού και τον άδικο χαμό των παιδιών του, είναι μια ακόμη επιβεβαίωση ότι η υπηρεσία είναι “κουφή” και “τυφλή” σ΄ όσα απασχολούν και ταλαιπωρούν τα στελέχη της.
Άνθρωποι που είναι ψυχολογικά ταλαιπωρημένοι, επιβαρυμένοι και κάποιοι απ΄ αυτούς ασθενούν δεν γίνονται εγκαίρως αντιληπτοί, ώστε να βοηθηθούν και να ισορροπήσουν, αν αυτό είναι δυνατό.
Αρκεί να δουλεύουν, να τηρούν το ωράριο, να κάνουν τις υπηρεσίες κι όλα είναι καλά.
Δεν είναι.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι οι άνθρωποι, λέμε όλοι.
Κανένας άνθρωπος δεν είναι από σίδερο.
Ακόμη κι αν φορά στολή.
Κάποιοι “σπάνε” ή είναι ευάλωτοι ψυχολογικά.
Είναι υποχρέωση της διοίκησης να αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά.
Όχι δεν χρειάζεται να είναι κάποιος Διοικητής ψυχολόγος ή ψυχίατρος για να καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά.
Άνθρωπος χρειάζεται να ΄ναι και να ασχολείται λίγο παραπάνω με το πολυτιμότερο υλικό που ΄χει στη μονάδα του: τους ανθρώπους του.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου