ΠΟΙΟ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Στις 16 Ιουνίου λίγο πριν από την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών είχαμε δημοσιεύσει ένα άρθρο με το τίτλο : 


«ΣΚΟΠΙΑΝΟ : ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΓΝΩΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ» για το παρασκήνιο του όλου ζητήματος.

Οι σημερινές εξελίξεις με την ένταση μεταξύ Αλβανών και Σκοπιανών καθώς και Αλβανών και Σέρβων δείχνουν ότι δικαιωνόμαστε και ότι το πρόβλημα ήταν αλλού και όχι το θέμα του ονόματος.

16/6/2018
«Μέσα στον ορυμαγδό και την θύελλα που ξεσήκωσε το θέμα των Σκοπίων, ένα μεγάλο ερώτημα που μπαίνει είναι πως μπορεί κανείς να δει την αλήθεια του καυτού αυτού ζητήματος και να αναγνωρίσει τους βασικούς παράγοντες που βρίσκονται πίσω από όλη αυτή την υπόθεση.

 

Το πιο σημαντικό είναι πως κανείς δεν μας εξήγησε πως προέκυψε ξαφνικά αυτό το μεγάλο ζήτημα, πλην από διάφορες εικασίες για το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ και τις υποτιθέμενες υποσχέσεις που είχε δώσει στην αμερικανική ηγεσία. 


Πως όμως πρόεκυψε στην άλλη πλευρά ο Ζάεφ, γιατί ο «γάμος» θέλει δυο και όχι ένα ;


Ποιος γνωρίζει ότι ο περίφημος «μακεδονάρχης» Γκρουέφσκυ, ελληνικής καταγωγής γενίτσαρος, τα τελευταία χρόνια είχε κάνει μια μεγάλη στροφή προς το Βελιγράδι και ήθελε να στήσει γέφυρες με την σερβική ηγεσία προς κάποια ανασύσταση της χαμένης Γιουγκοσλαβίας, πιεζόμενος από τον αλβανικό επεκτατισμό.


Ενώ μέχρι τότε ο Γκρουέφσκυ δεν ενοχλούσε κανένα, αυτό δεν μπορούσαν να το αφήσουν έτσι οι «πλανητάρχες». 


Έτσι αποφάσισαν να φύγει, γιατί η Σερβία εξακολουθεί είναι το τελευταίο κόκκινο πανί της Ευρώπης και από την άλλη να στηθεί μια μεγάλη νατοϊκή έδρα στο κέντρο της Βαλκανικής, ανάχωμα στην όποια ρωσική επέκταση στην περιοχή. 

Περιττό να πούμε ότι μια ενοποίηση Σερβίας – Σκοπίων έναντι κυρίως του αλβανικού επεκτατισμού, θα έλυνε και το αγκάθι του ονόματος χωρίς καμία ελληνική υποχώρηση.


Έτσι έπεσε ο Γκρουέφσκι, παρά του ότι είχε κερδίσει τις τελευταίες εκλογές καθώς οι Αλβανοί μουσουλμάνοι, (και όχι οι Ορθόδοξοι), πιστοί υπηρέτες του παγκοσμίου συστήματος και γνωστοί εχθροί της Σερβίας, (παλαιά στηρίγματα των Οθωμανών σφαγέων στα Βαλκάνια), συμμάχησαν με τον άλλο γενίτσαρο, τον Ζάεφ, και σχημάτισαν νέα κυβέρνηση έτοιμη να συνεργαστεί με την Ελλάδα.


Από εδώ και πέρα το θέατρο συμπληρώθηκε με όλους τους παίκτες και ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι το πρόβλημα δεν ήταν το όνομα των Σκοπίων, αλλά αυτή η ίδια η Σερβία και ο αλβανικός επεκτατισμός.


Ίσως πολλοί να θεωρήσουν όλα αυτά υποθέσεις αλλά δυστυχώς για άλλη μια φορά το «παιχνίδι» παίζεται από το σύστημα έξω από τους υποτιθέμενους πρωταγωνιστές και το τίμημα θα είναι πολύ βαρύ.»

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr