Tουρκικό πρόγραμμα ΑΦΝΣ Meltem III: προβλήματα και λύσεις

Kονσόλες του συστήματος AMASCOS σε τουρκικό ΑΦΝΣ CN-235MP του προγράμματος Meltem II.

To 2005 η ΤΑΙ  επέλεξε την ιταλική εταιρία Αlenia για την μετατροπή 10 α/φ ATR-72 σε ρόλο ASW για το Τουρκικό Ναυτικό, με κύριο χαρακτηριστικό του προγράμματος την εγκατάσταση του συστήματος AMASCOS (Αirborne Maritime Situation and Control System) της Thales. 

Το πρώτο αεροσκάφος ATR-72 έφτασε στις εγκαταστάσεις της ΤΑΙ τον Φεβρουάριο του 2008, για τις απαραίτητες τροποποιήσεις. 

Το πρόγραμμα έλαβε αναπάντεχη τροπή όταν κατά την διάρκεια των εργασιών παρουσιάστηκαν σημαντικά προβλήματα τεχνικής φύσεως, με αποτέλεσμα καθυστέρηση στις παραδόσεις και σημαντικό επιπρόσθετο κόστος. 

Το 2011, υπήρξε μια εξαιρετικά δύσκολη χρονιά για την Finmeccanica, ιδιοκτήτρια της Αlenia και της Telespazio , η οποία ” έγραψε” απώλειες ύψους 2,3 δις ευρώ, μεγάλο μέρος των οποίων οφείλεται σε καθυστερήσεις σε πληθώρα προγραμμάτων.

Δύο από αυτά μας αφορούν άμεσα : 

Οι καθυστερήσεις στο πρόγραμμα του τουρκικού δορυφόρου Gokturk (ο οποίος θα εκτοξευθεί σε λίγες μέρες) κόστισαν 50 εκ ευρώ στην εταιρία, ενώ αδιευκρίνιστες παραμένουν οι απώλειες που θα υποστεί λόγω των καθυστερήσεων στο πρόγραμμα Μeltem III.

Η πλευρά της Αlenia, επιρίπτει της ευθύνες για τις καθυστερήσεις στην Τhales, η οποία στις 19 Ιουλίου 2012 ανακοίνωσε πως έχει ήδη παραδώσει 7 από τις 10 συλλογές μετατροπής για τα τουρκικά α/φ. 

Η σοβαρότητα των προβλημάτων απεικονίζεται στην παρακάτω επίσημη παραδοχή από την ίδια την Finmeccanica : 

“Δεδομένων των τεχνικής και βιομηχανικής πολυπλοκότητας στην ανάπτυξη των χαρακτηριστικών μετατροπής του ATR σε διαμόρφωση ASW, o Όμιλος (σ.σ της Finmeccanica) θεωρεί πως είναι προτιμητέα η σταδιακή αποχώρηση από αυτό το κομμάτι της αγοράς, καθώς δεν έχει νοήμα από άποψη κόστους/απόδοσης η ανάληψη νέων παραγγελιών. 

Ως αποτέλεσμα των διεξαγόμενων συνομιλιών με τον πελάτη και βασιζόμενοι στην ανάλυση του κόστους κύκλου ζωής του προγράμματος, κατέστη υποχρεωτικό να γίνει μια εκτίμηση ρίσκου και να υποστούμε απώλειες στον τομέα R&D, συνολικού ύψους 245 εκ ευρώ”.

Παρ’όλα αυτά, οι συνομιλίες μεταξύ της τουρκικής Yποδιεύθυνσης Αμυντικής Βιομηχανίας (SSM) και των Ιταλών κατέληξαν σε συμφωνία τον περασμένο Ιούλιο, με υπογραφή νέου συμβολαίου και επανακαθορισμό του προγράμματος παραδόσεων. 

Σύμφωνα με το επικαιροποιημένο πρόγραμμα, τον προσεχή Ιούνιο/Ιούλιο θα παραδοθούν δυο α/φ, με τα υπόλοιπα να ακολουθούν το 2017 και 2018.

Στον εξοπλισμό του α/φ πλέον συμπεριλαμβάνεται και Link-16.

Ας αναλογιστούμε για μια στιγμή ποια θα ήταν η κατάληξη, αν στην θέση του συνομιλητή των Ιταλών δεν βρίσκονται οι Τούρκοι του SSM, οι οποίοι τηρούν με θρησκευτική ευλάβεια το στρατηγικό πλάνο της γειτονικής χώρας, αλλά οι συνήθως γραφικοί Έλληνες αρμόδιοι επί των εξοπλιστικών.. 

Τα αεροσκάφη “θα έγερναν”, θα τους “βάζαμε φτερά”, και το πρόβλημα αντί για λύση θα θαβόταν σε κάποιο συρτάρι ανευθυνο-υπεύθυνων κομματικών μανδαρίνων του ΥΠΕΘΑ.

Οι οποίοι, μάλιστα, θα είχαν το θράσος να κάνουν και δημόσιες παρεμβάσεις κατόπιν εορτής.
Εν Κρυπτώ