Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εγείρουν θέματα ιδιοκτησίας σε μικρά νησιά του Αιγαίου, τα οποία όμως είναι ιδιαίτερα σημαντικά για το θέμα των πετρελαίων.
Ο εκνευρισμός τους για τις έρευνες σε Ιόνιο και Κρήτη είναι έκδηλος.
Ποιος είπε ότι δεν χρειαζόμαστε εξοπλισμούς;
Είναι σαφές ότι η Τουρκία δεν θέλει να προχωρήσουμε τις έρευνες για τους υδρογονάνθρακες.
Δεν θέλει τα γεωτρύπανα.
Γι΄ αυτό και αρχίζει να επινοεί διάφορες ιστορίες για αγρίους γύρω από το ιδιοκτησιακό καθεστώς ακόμη και μικρών νησιών που βρίσκονται νότια της Κρήτης!
Οι μελέτες για το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο αυξάνουν την γεωπολιτική σημασία της χώρας μας.
Τα γεωτρύπανα καθιστούν αδύνατη την αμφισβήτηση των δικαιωμάτων μας. Αρκεί να παρακολουθήσει κανείς την εξέλιξη της αντίστοιχης κυπριακής υπόθεσης.
Οι απειλές κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας παρέμειναν απειλές, όταν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις θα έπρεπε διαφορετικά να έρθουν σε σύγκρουση με το Ισραήλ...
Στην Ελλάδα επί σειρά ετών δεν τολμούσαμε να ανοίξουμε τον φάκελο πετρέλαια, φοβούμενοι τις συνέπειες που θα είχε μία τέτοια ενέργεια στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Αν οι Κύπριοι δεν έκαναν την αρχή, ο Πάγκαλος ακόμη θα χαρακτήριζε γραφικούς όσους έλεγαν ότι υπάρχουν υποψίες κοιτασμάτων στο Αιγαίο ή στο Ιόνιο.
Κάποιοι προσπάθησαν κάτι να πουν και με αφορμή την προστασία του... τουρισμού, αλλά ευτυχώς επέστρεψαν στο... σκότος απ’ όπου προήλθαν.
Μόνο ένας ηλίθιος θα ζητούσε να σταματήσουν τώρα τα γεωτρύπανα για να μην υπάρξει στο μέλλον κίνδυνος μόλυνσης του περιβάλλοντος.
Θα μπορούσε να ζητήσει να επιβληθούν αυστηροί όροι ασφάλειας στις εταιρείες.
Όχι όμως να μην μπουν γεωτρύπανα.
Δεν έχει λογική.
Σε μία τέτοια περίπτωση θα έπρεπε να απαγορεύσει και την διέλευση των πλοίων που μεταφέρουν πετρέλαιο από τα εθνικά και διεθνή ύδατα.
Περισσότερες πιθανότητες ατυχήματος υπάρχουν από ένα ναυάγιο απ’ ό,τι από μία δεξαμενή!
Η αντίδραση της Τουρκίας δείχνει ποιος είναι ο σωστός δρόμος!
Η ελληνική κυβέρνηση καλείται πλέον να κάνει όλα όσα δεν έκανε όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Να κτίσει τις διεθνείς της συμμαχίες με τέτοιο τρόπο που να εξασφαλίσει ταυτόχρονα πολλά πράγματα:
Και το οικονομικό και το πολιτικό όφελος από τις συμφωνίες της με τις μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού.
Οι Κύπριοι μας έδειξαν πως γίνεται αυτό.
Όποιος φοβάται, ας καθίσει σπίτι του και ας μην ασχοληθεί με τα κοινά.
Στο σημείο αυτό θα πουν κάποιοι ότι έχουν ήδη καλλιεργηθεί πολλές προσδοκίες κι ότι θα πρέπει να είμαστε υπομονετικοί κι ίσως να χαμηλώσουμε τους τόνους.
Σε έναν βαθμό έχουν δίκιο.
Δεν μπορούμε ακόμη να ξέρουμε τι ακριβώς κρύβεται στο υπέδαφος και ποιο είναι το κόστος εκμετάλλευσης των όποιων κοιτασμάτων.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν προετοιμάζεσαι για την επόμενη ημέρα.
Πόσο μάλλον όταν οι Τούρκοι δημιουργούν θέματα από εκεί που δεν υπάρχουν και με στόχους που είναι ορατοί δια του γυμνού οφθαλμού.
Όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση αρκετοί άνθρωποι ονομάτισαν την ξέφρενη κούρσα εξοπλισμών των τελευταίων δεκαετιών ως έναν από τους λόγους της υπερχρέωσης της χώρας.
Κι είχαν απόλυτο δίκιο.
Η μικρή Ελλάδα δαπανούσε για όπλα πάρα πολλά χρήματα κι αυτό επειδή συμβαίνει να γειτνιάζει με ένα κράτος ταραξία!
Η Τουρκία δεν υπήρξε στο παρελθόν καλός γείτονας και δεν θα υπάρξει στο μέλλον.
Οι εταίροι μας στην ΕΕ όχι μόνο δεν έχουν βοηθήσει να αυξηθεί η αίσθηση της ασφάλειας στους Έλληνες, αλλά φρόντισαν να κερδοσκοπήσουν ασύστολα σε βάρος μας.
Η πολεμική βιομηχανία της Ευρώπης οφείλει πολλά στην προοπτική μιας ελληνοτουρκικής σύρραξης!
Παρόλα αυτά, αν είχαμε χρησιμοποιήσει σωστά τα χρήματα που έχουμε δαπανήσει για εξοπλισμούς, αυτή την στιγμή η δυνατότητα της χώρας να αμυνθεί αποτελεσματικά έναντι οποιουδήποτε αμφισβητούσε τα κυριαρχικά της δικαιώματα θα ήταν αδιαμφισβήτητη.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι ότι ξοδέψαμε πολλά χρήματα για την άμυνα της χώρας, αλλά ότι οι δαπάνες εκείνες αποδεικνύονται σήμερα ανεπαρκείς!
Οι αποθήκες μας είναι σήμερα γεμάτες με υπερσύγχρονα όπλα που σαπίζουν.
Είτε επειδή δεν υπάρχει το απαραίτητο προσωπικό, είτε επειδή τελικά δεν τα χρειαζόμασταν.
Η Ελλάδα δεν αγόραζε όπλα με βάση τις δικές της ανάγκες, αλλά με βάση την ανάγκη της διεθνούς αμυντικής βιομηχανίας να αυξήσει τους τζίρους και την κερδοφορία της.
Γύρω από τους εξοπλισμούς στήθηκε ένας χορός δισεκατομμυρίων σε μίζες και δωροδοκίες.
Αν για κάτι θα έπρεπε να συρθούν στα δικαστήρια οι επίορκοι δεν είναι μόνο ότι δέχτηκαν δώρα, ότι δωροδοκήθηκαν, αλλά και το γεγονός ότι με την στάση τους μείωσαν σημαντικά την αμυντική ικανότητα της χώρας τους.
Πρόκειται για πράξη εθνικής προδοσίας.
Η συζήτηση δεν πρέπει να γίνεται μόνο για τον Άκη Τσοχατζόπουλο και την παρέα του.
Αλήθεια, έχουν ποτέ διερευνήσει οι κύριοι υπουργοί άμυνας (τι λέμε τώρα) πόσοι αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας προσελήφθησαν από εταιρείες εμπορίας όπλων αμέσως μετά την συνταξιοδότησή τους;
Δεν ήταν μόνο ο Άκης. Είναι πιο πολύπλοκο το θέμα και όσοι ασχολούνται με θέματα άμυνας το γνωρίζουν! Ολόκληρα «συστήματα» δημιούργησαν «ταμεία» από τις μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Συστήματα που έχουν κάθε λόγο να μην αλλάξει το παραμικρό στον τρόπο λειτουργίας των Ενόπλων Δυνάμεων και του τρόπου επιλογής των εξοπλιστικών του προγραμμάτων.
Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το θέμα.
Η χώρα χρειάζεται όπλα. Χρειάζεται άμυνα.
Αλλά πάνω απ’ όλα χρειάζεται διαδικασίες και θεσμούς.
Με τους επίορκους να έχουν αναλάβει όλες τις νευραλγικές θέσεις, είναι αμφίβολο αν μπορεί να λειτουργήσει κι αυτή ακόμη η Δημοκρατία.
Χρειαζόμαστε Ένοπλες Δυνάμεις άρτια εξοπλισμένες και σωστά οργανωμένες. Ήταν τραγικό λάθος της κυβέρνησης Σαμαρά ο χειρισμός των ειδικών μισθολογίων.
Η ισοπεδωτική λογική με την οποία αντιμετωπίστηκαν άπαντες.
Κι ειδικά οι άνδρες των Ενόπλων Δυνάμεων.
Θα μπορούσε να συζητήσει κανείς για το γεγονός ότι διαθέτουμε περισσότερους στρατηγούς απ’ ό,τι οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Θα μπορούσε να συζητήσει πολλά πράγματα.
Αλλά όχι να κάνει περικοπές από τον μάχιμο που παίζει κάθε μέρα την ζωή του κορώνα γράμματα σε αερομαχίες στο Αιγαίο.
Μία χώρα για να περιφρουρήσει τα δίκαιά της πρέπει να είναι δυνατή. Στον κόσμο μας δεν επικρατεί το δίκαιο των λαών, αλλά το δίκαιο των ισχυρών.
Η υπόθεση των πετρελαίων θα φέρει αργά ή γρήγορα στο προσκήνιο και πάλι το θέμα των εξοπλισμών.
Όταν έχεις μία Τουρκία να απειλεί με αυτό τον τρόπο και ταυτόχρονα την τύχη να διαθέτεις κατά φαντασία ομοτράπεζους εταίρους σε μία φανταστική Ένωση, όπως είναι η ΕΕ, τότε δεν σου μένουν και πολλοί δρόμοι.
Οι διεθνείς συμμαχίες και ο βαθμός ετοιμότητας των ενόπλων δυνάμεών μας είναι ο μόνος ασφαλής.
Εκτός κι αν οι κάτοικοι της Γαύδου θα πρέπει από τώρα να εκκενώσουν το νησί.
Για να μην δυσαρεστηθούν οι γείτονές μας και οι εγχώριοι θαυμαστές τους.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου