Προς Τρόικα: Γιατί ΔΕΝ μπορούν να γίνουν πλήρως επαγγελματικές οι ΕΔ

Τις τελευταίες ημέρες η επικαιρότητα βρίθει από δημοσιεύματα που αναφέρονται στην πρόταση της τρόικας για την πλήρη επαγγελματικοποίηση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και την κατάργηση της στρατιωτικής θητείας ως μέτρο για τη μείωση των αμυντικών δαπανών. 


Η ανάλυση που ακολουθεί δημοσιεύεται με τη συνεργασία του Ινστιτούτου Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας * (www.i-sda.eu)

Η πρόταση πέρα από τους ουσιαστικούς λόγους (απειλές και ζωτικά συμφέροντα) που επιβάλλον όχι απλώς την απόρριψη της αλλά και την κατά πρόσωπο προσβολή και… διαπόμπευση των συντακτών της, αποτελεί μνημείο ασχετοσύνης σε τέτοιο βαθμό που καθίσταται «επικίνδυνη για τη δημόσια ασφάλεια και τάξη». 

Καλά, οι «τεχνοκράτες» οι οποίοι προέρχονται και από χώρες που διατηρούν αμιγώς ή σχεδόν επαγγελματικές ένοπλες δυνάμεις δεν έχουν ακούσει, διαβάσει τις «οιμωγές» των αντίστοιχων υπουργείων Άμυνας που σε κάθε ευκαιρία ανακοινώνουν ότι τα έξοδα προσωπικού έχουν ξεπεράσει το 60% στο σύνολο των αμυντικών δαπανών και καταβροχθίζουν πιστώσεις εκπαίδευσης, συντήρησης και εκσυγχρονισμού;

Ακόμα και στη μοναδική υπερδύναμη, τις ΗΠΑ, η οποία επί δεκαετίες διατηρεί πλήρως επαγγελματικές ενεργές δυνάμεις, έχει αρχίσει έντονα η δημόσια συζήτηση για τον αριθμητικό περιορισμό τους και την υποκατάσταση τους από τις εφεδρικές δυνάμεις, αυτές που στις ΗΠΑ στο παρελθόν χαρακτηρίζονταν ως «στρατιώτες του Σαββατοκύριακου».

Η ελληνική πραγματικότητα 

Η πρόταση γίνεται ακόμη πιο παράδοξη ιδιαίτερα αν ληφθούν υπόψη τα κάτωθι δεδομένα τα οποία παρατίθενται περιληπτικά.

Σύμφωνα με στοιχεία που το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας αποδέσμευσε πρόσφατα στη Βουλή, στο πλαίσιο της διαδικασίας κοινοβουλευτικού ελέγχου, ο συνολικός αριθμός του στρατιωτικού και πολιτικού προσωπικού που μισθοδοτείται από αυτό ανέρχεται σε 90.408 άτομα. 

Εξ αυτών 51.531 άτομα υπηρετούν στον Ελληνικό Στρατό, 16.722 άτομα στο Πολεμικό Ναυτικό και 22.155 άτομα στην Πολεμική Αεροπορία.

Και πόσο κοστίζουν σε ετήσια βάση; Τα στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού του 2013 που ψηφίστηκε από τη Βουλή των Ελλήνων είναι εξίσου αποκαλυπτικά:

Αποδοχές και συντάξεις: 1.892.622.000 ευρώ, έναντι 2.176.534.562 ευρώ που είχαν πληρωθεί μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2012 και 2.292.668.861,95 ευρώ που είχαν πληρωθεί το 2011.

Πρόσθετες και παρεπόμενες παροχές: 62.878.000 ευρώ, έναντι 64.564.094 ευρώ που είχαν πληρωθεί μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 2012 και 57.469.728,90 ευρώ που είχαν πληρωθεί το 2011.

Και αυτά τα ποσά αφορούν συνολικό αμυντικό προϋπολογισμό 3.396.000.000 ευρώ έναντι 3.804.999.947 ευρώ που είχαν πληρωθεί μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 2012 και 3.603.364.160,48 που είχαν πληρωθεί το 2011.

Δηλαδή οι δαπάνες που αφορούν μισθοδοσία, συντάξεις και παροχές του μόνιμου στρατιωτικού και πολιτικού προσωπικού ανέρχονται ως ποσοστό επί του συνόλου στο 57% για το 2013. Και φυσικά συγκρατήθηκαν σε αυτό το επίπεδο λόγω των συνεχών περικοπών σε μισθούς και συντάξεις.

Αντίθετα οι δαπάνες για τη λειτουργία, υποστήριξη, συντήρηση και εκπαίδευση για το 2013 ανέρχονται σε612.250.000 ευρώ έναντι 759.177.476 που είχαν πληρωθεί μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 2012 και 834.266.879,33 ευρώ που είχαν πληρωθεί το 2011. 

Η δε μείωση τους μεταξύ 2011 και 2013 ανέρχεται στο εντυπωσιακό ποσοστό του 26,62%! Το ποσοστό αυτό αφιερώνεται σε όλους εκείνους που συνεχίζουν να ισχυρίζονται ότι παρά τις μειώσεις το αξιόμαχο δεν επηρεάζεται (κατά συνέπεια τα προηγούμενα χρόνια στην κυριολεξία πετιούνταν λεφτά από το παράθυρο). 

Στην πράξη όμως οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις πορεύονται τρώγοντας από τις «σάρκες» τους και αν η κατάσταση αυτή συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλουν τα προβλήματα θα είναι ορατά και, δυστυχώς, μεγάλα.

Στη βάση λοιπόν αυτής της πραγματικότητας η πρόταση της τρόικας πέρα από επίδειξη μνημειώδους ασχετοσύνης στερείται και οικονομικής (ή καλύτερα λογιστικής) λογικής.

Από την άλλη πλευρά ακόμη και στην περίπτωση που υποκρύπτει την πρόταση μείωσης της οροφής των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων (αγνοώντας φυσικά το περιβάλλον ασφαλείας της χώρας και τα ζωτικά της συμφέροντα ή και ακόμα αν συνειδητά προωθείται η υπονόμευση τους, πάλι οικονομικά δεν ευσταθεί.

Ας πάρουμε για παράδειγμα το Βέλγιο, μία χώρα αντίστοιχου περίπου πληθυσμιακού μεγέθους με την Ελλάδα με πληθυσμό περίπου 10,5 εκατομμύρια άτομα και εξωτερικές απειλές ανύπαρκτες όχι μόνο στην πραγματικότητα αλλά και στην… πιο οργιώδη φαντασία!


Και όμως οι αμυντικές δαπάνες του Βελγίου για πλήρως επαγγελματικές ένοπλες δυνάμεις που η ενεργή τους δύναμη αριθμεί 34.336 άτομα (Στρατός: 12.544, Ναυτικό: 1.590, Αεροπορία: 5.739, Υγειονομικό: 1.844, διακλαδικά σώματα και υπηρεσίες: 12.619) και η εφεδρεία τους 1.400 άτομα, ανήλθαν το 2010 σε 2,74 δις ευρώ, το 2011 σε 2,77 δις ευρώ και το 2012 προβλεπόταν να αυξηθούν σε 2,82 δις ευρώ.

Προφανώς με σχεδόν υπερ-τριπλάσιο αριθμό επαγγελματικού στρατιωτικού και πολιτικού προσωπικού οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και με πολλαπλάσια κύρια επιχειρησιακά μέσα που δαπανούν μόλις 18% παραπάνω από το Βέλγιο, μάλλον ως… «ευκαιρία» μπορούν να χαρακτηριστούν. 

Και χωρίς φυσικά να συνυπολογίσουμε – συγκρίνουμε τις απειλές και τα ζωτικά συμφέροντα της Ελλάδας με αυτά του Βελγίου.

Αντί λοιπόν η ελληνική κυβέρνηση να αποδέχεται έστω και την παραλαβή άσχετων προτάσεων μήπως είναι καλύτερα να δημιουργήσει ένα φροντιστήριο (επί πληρωμή φυσικά) για να επιμορφώσει τους «τεχνοκράτες» της τρόικας;

* (www.i-sda.eu)

defence-point.gr