Ανάμεσα στα άλλα, το πρόγραμμα εκείνο που –δικαιολογημένα- έχει τραβήξει την μεγαλύτερη προσοχή είναι αυτό του αεροεκτοξευόμενου βλήματος cruise SOM.
Ωστόσο, τον τελευταίο καιρό σημειώθηκαν αξιόλογες εξελίξεις και σε μια σειρά άλλων, λιγότερο προβεβλημένων αλλά πολύ σημαντικών, προγραμμάτων ανάπτυξης πυραυλικών συστημάτων, τις οποίες θα αναφέρουμε εν τάχει εδώ.
Βλήμα επιφανείας-επιφανείας Atmaca
Το προσεχές χρονικό διάστημα επίκειται η έναρξη των δοκιμών του βλήματος ναυτικής κρούσης Atmaca σε πλοία του Τουρκικού Ναυτικού, με τις πρώτες παραδόσεις να προγραμματίζονται για το 2016 αν όλα εξελιχθούν ομαλά.
Τα πλοία που θα χρησιμοποιηθούν στις δοκιμές είναι η κορβέτα F512 Buyukada, δεύτερο σκάφος του προγράμματος Milgem που αυτό το διάστημα εκτελεί δοκιμές αποδοχής, και σε μια εκσυγχρονισμένη φρεγάτα τύπου O.H. Perry (στη οποία έχει τοποθετηθεί το εγχώριο τακτικό σύστημα μάχης Genesis).
H τοποθέτηση του Atmaca στην Buyukada εξηγεί και το γεγονός της μη τοποθέτησης κάποιας παραγγελίας σε ξένο κατασκευαστή για τον εξοπλισμό του σκάφους με βλήματα ναυτικής κρούσης (για το πρώτο σκάφος του τύπο F511 Heybeliada είχαν αποκτηθεί 8 Harpoon Block-II) και πιθανότατα το τουρκικό βλήμα θα προσφέρεται ως μέρους του «πακέτου» στην προσπάθεια προσέλκυσης πελατών για τα σκάφη Milgem.
Για την δε περίπτωση της φρεγάτας Perry παραμένει αδιευκρίνιστο εάν το βλήμα θα διαμορφωθεί για εκτόξευσης από τον εκτοξευτή μονού βραχίονα Mk.13 (όπως συμβαίνει σήμερα με τα βλήματα Harpoon – «διαμόρφωση Tartar») ή αν στο πλοίο θα τοποθετηθούν τυπικά κάνιστρα εκτόξευσης.
Σημειώνεται πως κάτι αντίστοιχο έχει υλοποιηθεί από ετών στις φρεγάτες Perry του Ναυτικό της Ταιβάν (κλάση Cheng Kung) για το εγχώριο βλήμα Hsiung Feng II/III.
Το βλήμα Atmaca θα κατασκευαστεί, σε πρώτη φάση, σε τρεις εκδόσεις.
Η αρχική θα έχει μέγιστο βεληνεκές 70-80 χλμ. και θα αφορά τα δοκιμών και προπαραγωγής.
Οι επόμενες δύο θα είναι οι κανονικές εκδόσεις παραγωγής σειράς, με την πρώτη να έχει βεληνεκές 140 χλμ. και την δεύτερη 180-200 χλμ.
Τέλος, σε δεύτερη φάση, το βλήμα Atmaca σχεδιάζεται να αποκτήσει και αεροεκτοξευόμενη έκδοση, καθώς προβλέπεται η ολοκλήρωσή του στο μελλοντικό εγχώριο μαχητικό αεροσκάφος TFX οι αρχικές προδιαγραφές του οποίου περιλαμβάνουν και την δυνατότητα ναυτικής κρούσης.
Το πρόγραμμα ανάπτυξης του βλήματος ξεκίνησε το 2008 από τις εταιρείες Aselsan και Roketsan, σε συνεργασία με το κρατικό ερευνητικό ίδρυμα TÜBİTAK SAGE, και στοίχισε περί τα 80 εκατ. δολάρια.
To Atmaca θα φέρει κεφαλή με ραντάρ αναζήτησης, ενώ θα διαθέτει και σύστημα αμφίδρομης ζεύξης δεδομένων τύπου Kement.
Το σύστημα αυτό θα επιτρέπει στο βλήμα να λαμβάνει εν πτήσει ανανεωμένα στοιχεία στοχοποίησης από άλλους φορείς, αλλά και να τους μεταβιβάζει δεδομένα της δικής του πορείας προς τον στόχο.
Η ανάπτυξη του Kement, που στοίχισε 26,6 εκατ. δολάρια, ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2013 και αυτή την περίοδο βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο.
Το σύστημα αυτό θα εξοπλίσει και το βλήμα SOM, αρχής γενομένης από την έκδοση SOM-C. Ιδιαίτερη μνεία πάντως αξίζει να γίνει στον κινητήρα του Atmaca που αναπτύσσεται από την εταιρεία ΤΕΙ και θα είναι τύπου ramjet σύμφωνα με κάποιες πηγές.
Εάν αυτό αληθεύει, η Τουρκία θα έχει καταφέρει να αποκτήσει πρόσβαση σε μια τεχνολογία κινητήρων που ελάχιστες χώρες-κατασκευαστές διαθέτουν.
Σε αυτήν την περίπτωση εκτιμάται ότι η αρχική έκδοση του βλήματος (με βεληνεκές 70-80 χλμ.) πιθανότατα θα διαθέτει κάποιον συμβατικό κινητήρα ξένης προέλευσης, με τον εγχώριο ramjet να ενσωματώνεται σε κάποια από τις επόμενες εκδόσεις αυξημένου βεληνεκούς.
Η ανάπτυξη ενός τέτοιου κινητήρα πάντως ίσως εξηγεί και το υψηλό κόστος έρευνας και ανάπτυξης του όλου προγράμματος Atmaca.
Αντιαρματικό βλήμα Mizrak-U
Σε νέο κύκλο δοκιμών έχει περάσει το πρόγραμμα του Α/Τ βλήματος Μizrak-U (αρχική ονομασία UMTAS: Uzun Menzilli Tanksavar Sistemi) της εταιρείας Roketsan.
Στα πλαίσια των δοκιμών αυτών πραγματοποιήθηκε και πραγματική βολή ενός βλήματος Mizrak-U από τροποποιημένο ελικόπτερα AH-1S Cobra του Τουρκικού Στρατού, εναντίον στόχο που βρισκόταν σε απόσταση 3,5 χλμ.
Το τουρκικό βλήμα υπόσχεται μέγιστη εμβέλεια 8 χλμ. (με ελάχιστη τα 500 μ.) και έχει συνολικό βάρος 37,5 κιλά.
Η διάμετρός του είναι 160 χλστ. και το μήκος του 1,8 μ. Καθοδηγείται προς το στόχο μέσω ραδιοζεύξης και στην τελική φάση χρησιμοποιείται αισθητήρας IIR (της εταιρείας Aelsan).
Έτσι είναι δυνατή η επιλογή διαμόρφωσης εγκλωβισμού του στόχου πριν (LoBL) ή μετά (LoAL) την εκτόξευση.
Υπό ανάπτυξη πάντως βρίσκεται και έκδοση κατεύθυνσης λέιζερ (πρόγραμμα L-UMTAS).
To βλήμα Mizrak-U φέρει διπλή αντιαρματική διαμόρφωσης «tandem» και θα φορτώνεται σε τετραπλό εκτοξευτή (τύπου ράγας) κενού βάρους 60 κιλών.
Πιθανότατα θα ακολουθήσει η εμφάνιση και νέων εκδόσεων του βλήματος με εναλλακτικές κεφαλές (π.χ. για προσβολή ναυτικών στόχων), αλλά και νέων τύπων εκτοξευτών για άλλες εφαρμογές.
Διαδοχικές
φωτογραφίες από τις πρόσφατες δοκιμές του βλήματος Mizrak-U,
εκτοξευόμενου από τροποποιημένο ελικόπτερο ΑΗ-1S Cobra στο οποίο έχει
τοποθετηθεί σύστημα AselFLIR-300T.Σύμφωνα με τουρκικές πηγές το πρόγραμμα ανάπτυξης αναμένεται να ολοκληρωθεί εντός του επόμενου 12μήνου με τις παραδόσεις στον Τουρκικό Στρατό να ξεκινούν μέσα στο 2015 για τον εξοπλισμό των επιθετικών ελικοπτέρων AH-1P/W Cobra/Super Cobra και Τ-129B (αρχικά προβλεπόταν η πιστοποίησή του στην έκδοση TUC-2, αλλά λόγω της καθυστέρησης του όλου προγράμματος δεν αποκλείεται πλέον αυτό να γίνει από την έκδοση TUC-1).
Σε δεύτερη φάση το βλήμα προορίζεται να εξοπλίσει και τα S-70B28 Seahawk του Τουρκικού Ναυτικού, με το σχετικό πρόγραμμα πιστοποίησης να προβλέπεται ότι θα ολοκληρωθεί το 2016.
Έτσι υποκαθίσταται η ανάγκη για πρόσθετα βλήματα AGM-114 Hellfire ή για κάποιο άλλο αντίστοιχο όπως το Spike-ER, η απόκτηση του οποίου προγραμματιζόταν (για τα ελικόπτερα T-129B TUC-2) πριν την ρήξη στις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ. Μελλοντικά είναι πολύ πιθανή η ενσωμάτωση του Mizrak-U και σε άλλες πλατφόρμες, εναέριες (π.χ. UAV ή/και κάποια εξοπλισμένη έκδοση του αεροσκάφους Hürkus) ή ναυτικές.
Εκτόξευση ενός Mizrak-U από επιθετικό ελικόπτερο ΑΗ-1P Cobra του Τουρκικού Στρατού.
Στιγμιότυπο από τις αρχικές δοκιμές πιστοποίησης στο ελικόπτερο Τ-129.Το πρόγραμμα συμπεριελάμβανε και την ανάπτυξη του βλήματος μέσου βεληνεκούς OMTAS (Orta Menzilli Tanksavar Sistemi, πλέον αναφέρεται και ως Mizrak-O) για τις χερσαίες δυνάμεις, για βολή από τον ώμο, από όχημα ή από βάση στο έδαφος.
Το βλήμα αυτό έφερε κεφαλή ΗΕΑΤ της εταιρείας ΜΚΕΚ και υποσχόταν μέγιστο βεληνεκές 4 χλμ. και δυνατότητα βολής από κλειστούς χώρους.
Το 2008 ο Τουρκικός Στρατός είχε εκφράσει αρχική απαίτηση για 152 τέτοιους εκτοξευτές με ανάλογο αριθμό βλημάτων, αλλά έκτοτε η τύχη αυτού του σκέλους του προγράμματος αγνοείται.
Κατευθυνόμενες ρουκέτες Cirit
Ένα άλλο, πολύ σημαντικό κατά τη γνώμη μας, πρόγραμμα είναι αυτό των κατευθυνόμενων ρουκετών Cirit, η αρχική παραγωγή των οποίων για δοκιμές έχει ξεκινήσει ήδη από το 2010.
Οι δοκιμές των ρουκετών βρίσκονται σε πολύ προχωρημένο στάδιο και πλέον αφορούν πολύπλοκα σενάρια εναντίον στόχων διαφόρων τύπων, αλλά και πιστοποίηση του όπλου σε διάφορες πλατφόρμες.
Η πιστοποίηση έχει ήδη ολοκληρωθεί για τα ελικόπτερα AH-1P/W και -από τα τέλη του 2013- Τ-129 και πλέον το ενδιαφέρον στρέφεται σε εξοπλισμένες εκδόσεις των αεροσκαφών Hürkus (π.χ. Hürkus-C για αποστολές FAC/COIN σε περιβάλλοντα χαμηλής απειλής) και στα UAV’s.
Όσον αφορά τα τελευταία, οι Cirit θα αποτελέσουν βασικό οπλισμό των, κατηγορίας MALE, Anka-S της Τουρκικής Αεροπορίας, ενώ πολύ πρόσφατα έγινε γνωστό ότι θα εξοπλίσουν και τα μικρότερα τακτικά UAV’s τύπου Caldiran που ήδη παραλαμβάνει ο Τουρκικός Στρατός.
Επίσης, τα τελευταία χρόνια εμφανίστηκαν και επίγειοι εκτοξευτές ρουκετών Cirit σε μεθοριακά φυλάκια του τελευταίου.
Η Roketsan διαφημίζει αυτή την εφαρμογή από το 2011 προσφέροντας πύργους με 4πλούς ή 8πλούς εκτοξευτές ρουκετών για εγκατάσταση είτε στο έδαφος, είτε σε οχήματα.
Δοκιμαστική βολή ρουκέτας Cirit από επιθετικό ελικόπτερο ΑΗ-1W Super Cobra του Τουρκικού Στρατού.
Ρουκέτες Cirit λίγο πριν φορτωθούν σε ελικόπτερο. Παρατηρήστε το κάλυμμα του αισθητήρα λέιζερ στην κεφαλή.
Η Cirit είναι μια συλλογή καθοδήγησης για ρουκέτες των 70mm. Το πυρομαχικό έχει μέγιστο βεληνεκές 8 χλμ., μήκος 1,9μ. και βάρος 15 κιλά, ενώ οι δοκιμές απέδειξαν παρουσιάζει και πολύ μεγάλη ακρίβεια.
Συγκεκριμένα η συλλογή περιλαμβάνει την πρωτοποριακή μονάδα αδρανειακής μέτρησης τύπου SiIMU-02 (της βρετανικής Goodrich) η ανάπτυξη και πιστοποίηση της οποίας ολοκληρώθηκε το 2011, και ημιενεργό ερευνητή λέιζερ για την τελική φάση της καθοδήγησης.
Με αυτόν τον τρόπο ένα φθηνό όπλο μετατρέπεται σε αποτελεσματικό πυρομαχικό προσβολής ακριβείας για μια ευρύτατη γκάμα στόχων, χάρη και στην πολεμική κεφαλή πολλαπλών ρόλων που φέρει.
Το όλο πρόγραμμα ξεκίνησε το 2004 με το συνολικό κόστος ανάπτυξής να ανέρχεται στα 25 εκατ. δολάρια, ενώ έχουν επιτευχθεί ήδη και εξαγωγές με πρώτο πελάτη τα ΗΑΕ (τα οποία ενδιαφέρονται και για μια έκδοση επίγειας εκτόξευσης).
Ο
μικροπύραυλος ΜΑΜ που αναπτύσσει η Roketsan, όπως παρουσιάστηκε στην
έκθεση “IDEF ’13″. Επάνω διακρίνεται το μεγαλύτερο βλήμα Mizrak-U
(UMTAS).Το μόνο που είναι επιβεβαιωμένο είναι ότι το ΜΑΜ χρησιμοποιεί την κεφαλή καθοδήγησης λέιζερ που αναπτύχθηκε για την προαναφερθείσα συλλογή Cirit (πιθανώς σε αυτήν βασίζεται και η κεφαλή του προαναφερθέντος L-UMTAS, που όμως ανήκει σε βαρύτερη κατηγορία και άρα ίσως να μην είναι τόσο εύχρηστος για μια ελαφρύτερη πλατφόρμα όπως κάποιο UAV).
Διαδοχικά στιγμιότυπα από πρόσφατες δοκιμές της Cirit εναντίον πραγματικών στόχων, όπως δημοσιεύτηκαν στον τουρκικό Τύπο.…για όσους αναρωτιούνται για τον τύπο του οχήματος της παραπάνω φωτογραφίας. Πρόκειται για μία από τις 5 μονάδες προπαραγωγής του τροχοφόρου (6×6) τεθωρακισμένου οχήματος RN-94 που παρήγγειλε ο Τουρκικός Στρατός για την διεξαγωγή εκτεταμένων δοκιμών το 1997.
Το όχημα αυτό προήλθε από τη συνεργασία της τουρκικής Nurol με την ρουμανική Ratmil και βασίζεται στο σκάφος των προγενέστερων ΤΑΒ-77/79 της δεύτερης.
Ωστόσο το RN-94 αντί του ανατολικής προέλευσης συγκροτήματος ισχύος, έφερε κινητήρα Cummins 6 CTA 8.3-10 των 240 ίππων και κιβώτιο μετάδοσης της Allison.
Το πρώτο βιομηχανικό πρωτότυπο, που παρουσιάστηκε το 1994, έφερε κλειστό πυργίσκο ρουμανικής σχεδίασης για πολυβόλο των 12,7mm, αλλά αργότερα εμφανίστηκαν και πρωτότυπα με πυργίσκους πυροβόλων Giat Dragar κλπ.
Από την πλευρά του, για 4 από τα οχήματα προπαραγωγής ο Τουρκικός Στρατός απέκτησε ισάριθμες εξέδρες ανάρτησης οπλισμού της SACO Defense (το πέμπτο όχημα χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά για δοκιμές κινητικότητας) για πολυβόλο των 12,7mm ή αυτόματο βομβιδοβόλο των 40mm.
Τα οχήματα αυτά εκτέλεσαν εκτεταμένες επιχειρησιακές δοκιμές συμμετέχοντας και σε πραγματικές αποστολές πραγματοποιώντας περιπολίες και επιχειρήσεις εσωτερικής ασφάλειας εναντίον Κούρδων στην ΝΑ Τουρκία.
Ωστόσο το όλο πρόγραμμα δεν προχώρησε καθώς τα οχήματα δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα ενώ υπήρχαν και αντιδράσεις την ρωσικής πλευράς λόγω της χρήσης χωρίς άδεια στοιχείων (ανάρτηση, σύστημα διεύθυνσης κλπ.) από οχήματα της σειράς BTR-60 τα οποία κατασκευάζονταν στη Ρουμανία.
Έτσι τα πέντε τουρκικά οχήματα προπαραγωγής φαίνεται ότι είχαν άδοξη κατάληξη ως …στόχοι.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου