Ευσεβής στη Μόσχα και ασεβής στη χώρα του ως αποτέλεσμα αλλοτρίωσης της εθνικής συνείδησης και της ιστορικής μνήμης

Του Στέλιου Συρμόγλου

Ημέρα μνήμης η σημερινή.

Και οι μεγάλες πράξεις προβάλλουν ως τρανές μαρτυρίες καταξίωσης του ανθρώπου.

Σελαγίζουν τις ύστατες ικμάδες της συνείδησης και αιωνίζονται μετέωρες, χωρίς να μπορούν να που περισσότερα.

Η ανθρώπινη γλώσσα αδυνατεί να εκφραστεί, γιατί παραμένει πάντα συμβολική μαρτυρία που σώζει τα φαινόμενα, καλύπτοντας ταυτόχρονα την ουσία.

Ο Αλέξης Τσίπρας, ως "ένσαρκη" περίπτωση ιδεοληψιών και απωθημένων της Αριστεράς, ως "κακόγουστος" και απαίδευτος "εκφραστής" μιας εγχώριας "μαρξιστικής ιστορίας" που αποσιωπά τα περισσότερα ιστορικά γεγονότα και διαστρέφει τα υπόλοιπα, εσχάτως όμως με αποφύσεις και προσφύσεις νεοφιλελεύθερες και με ένα ωχαδερφισμό που αποδεικνύεται αυτοφυής, υπερβαίνει ακόμη και τους προκατόχους του στη λογική της οσφυοκαμψίας.

Με επιπρόσθετο γνώρισμα του την εμφανή έλλειψη σεβασμού προς τις μεγάλες αξίες του Ελληνισμού. Και αυτοπαγιδευμένος στην πολιτική δημαγωγία και την πολιτική δειλία, με σύνδρομα και πρακτικές που κομίζουν στην κοινωνία σκότος και απόγνωση, επιδίδεται σε "ασκήσεις" αγένειας ως ο εκ των "επιγόνων" που εκφυλίζουν ιερές παρακαταθήκες του παρελθόντος.

 

Ο Αλέξης Τσίπρας και ο κάθε "Τσίπρας" αυτού του τόπου, όλοι αυτοί οι αμνήμονες ιστορικά πολιτικοί που περιφέρουν το "σαρκίο" τους στις παρελάσεις και προβαίνουν σε δηλώσεις πατριωτισμού, με τη σκέψη τους να πειθαρχεί μέσα στο χώρο τον αυστηρά περιγεγραμμένο από την ανάγκη των συμφερόντων, εναρμονισμένοι με το αίτημα που η κομματική ή προσωπική σκοπιμότητα αναδίδει, δεν δικαιούνται να μιλάνε για το έπος του ' 40.

Με αδύνατη έως ανύπαρκτη την ιστορική τους μνήμη, αδυνάτισε και η ακοή τους και σχίστηκε στα δύο η γλώσσα τους, για να μιλάνε κατά περίπτωση...

Θάνατος ή ελευθερία;

Σ' αυτό συνίσταται η ηρωική τραγικότητα;

Ας προσέξουμε περισσότερο.

Η ζώσα συνείδηση, έγχρονη συνείδηση, του ένσαρκου όντος, είναι ταυτόχρονα αυτοσύλληψη της ζωής, που δίνεται με ορισμένες αξίες χωρίς τις οποίες είναι αδύνατο να ζήσει.

Θάνατος για την ηρωική συνείδηση είναι η δουλεία, η αναξιοπρέπεια και όλες οι εκφυλιστικές καταστάσεις.

Θάνατος είναι η απάθεια και η αδιαφορία,ο ωχαδερφισμός και ο φόβος.

Γι' αυτό η ηρωική έξοδος στο θάνατο αποτελεί κατάσταση ζωής και δικαίωση του τραγικού αισθήματος..

πηγη