Είναι προφανές, πως τα γεγονότα στην Τουρκίας -παρελθόντος, παρόντος αλλά και τα αναμενόμενα- μας ενδιαφέρουν άμεσα, λόγω του ότι η μοίρα μας είναι συνδεδεμένη με την δική της, χωρίς να το επιδιώκουμε φυσικά, αλλά και χωρίς να υπάρχει δυνατότητα αποφυγής.
Ως εκ τούτου, οφείλουμε με την μεγίστη προσοχή να εξετάζουμε κάθε τι που την αφορά - και μας αφορά.
Υπήρχε εποχή -από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 ακόμη- που τα σενάρια τα οποία κυκλοφορούσαν για διάσπαση της Τουρκίας, θεωρούνταν συνωμοσιολογικά για τον πολύ κόσμο, αλλά η παρέλευση των ετών εμφάνισε καταστάσεις, τις οποίες κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει.
Υπήρχε εποχή -από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 ακόμη- που τα σενάρια τα οποία κυκλοφορούσαν για διάσπαση της Τουρκίας, θεωρούνταν συνωμοσιολογικά για τον πολύ κόσμο, αλλά η παρέλευση των ετών εμφάνισε καταστάσεις, τις οποίες κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει.
Γιατί να θέλουν άραγε οι ισχυροί την διάσπαση της Τουρκίας, μιας χώρας που παρέχει έδαφος στους συμμάχους της για κάθε είδους επιχείρηση σε Μέση Ανατολή και στα ενδότερα της Ασίας, αλλά και παράλληλα αποτελεί πρόφραγμα στη ρωσική διείσδυση στη Μέση Ανατολή;
Τα δε σενάρια διάσπασης δεν κυκλοφόρησαν τώρα που ο Ερντογάν κατέστη απρόβλεπτος και μάλλον ζημιογόνος για τα δυτικά συμφέροντα, αλλά από την εποχή όπου κυριαρχούσε το κεμαλικό στράτευμα, η δε Τουρκία ήταν απαραίτητη και για την ασφάλεια του Ισραήλ.
Υπάρχουν τρία δεδομένα, που αποτελούν αρνητικά στοιχεία για την διατήρηση της Τουρκίας ως έχει.
Το πρώτο είναι πως τα Στενά του Βοσπόρου, είναι ο μοναδικός υδάτινος διάδρομος, που κατέχεται από μία μόνον χώρα.
Υπάρχουν τρία δεδομένα, που αποτελούν αρνητικά στοιχεία για την διατήρηση της Τουρκίας ως έχει.
Το πρώτο είναι πως τα Στενά του Βοσπόρου, είναι ο μοναδικός υδάτινος διάδρομος, που κατέχεται από μία μόνον χώρα.
Σε Γιβραλτάρ, Βερίγγειο πορθμό, Σουέζ, αλλά και Αδριατική, Περσικό Κόλπο κ.α., την κάθε όχθη κατέχει και άλλη χώρα.
Αυτό σημαίνει, πως η Τουρκία αποκτά μεγαλύτερη γεωστρατηγική αξία, και δεν μπορεί να της ανατεθεί ο ρόλος να αποτρέπει κατά το δοκούν -κλείνοντας τα Στενά- τις επιχειρήσεις των Μεγάλων Δυνάμεων.
Αυτός είναι και ο λόγος που σε κάθε Συνθήκη, ή σχεδιασμό, η Κωνσταντινούπολη αναφέρεται ως ουδέτερη πόλη, υπό την διακυβέρνηση πολλών χωρών, τύπου διοίκησης τμήματος του Βερολίνου, προ της ένωσης του γερμανικού κράτους υπό την σημερινή μορφή.
Δεύτερο στοιχείο είναι η μείωση της ισχύος περιφερειακών μεγάλων κρατών, τα οποία είναι χρήσιμα στους ισχυρούς, αλλά ως υποβοηθητικά.
Δεν μπορούν να αφεθούν να καταστούν ανταγωνιστικά.
Το βλέπουμε με την Γερμανία, η οποία παραΰψωσε κεφάλι, και αιφνιδίως άρχισαν να αποκαλύπτονται σκάνδαλα στις οικονομικές σχέσεις της.
Υπενθυμίζω, πως τα έξη ανοικτά σκάνδαλα στην Ελλάδα έχουν δράστες γερμανικές επιχειρήσεις, προστιθέμενου την τελευταία εβδομάδα και έβδομου με τον Ερυθρό Σταυρό, πάλι με γερμανική επιχείρηση ως δράστη.
Γενικότερα όμως, είναι φανερή πλέον η τάση πολυτεμαχισμού όλων των κρατών, ακόμη και των μικρών, γεγονός που από πολλά χρόνια έχω διατυπώσει γραπτώς ότι «στον Τρίτο Κόσμο θα πέφτουν βόμβες, στις δυτικές χώρες είναι δύο τα εργαλεία, το ΔΝΤ και η υποβοήθηση αυτονομιστικών κινημάτων».
Όποιος ρίξει μια ματιά τι έγινε και τι γίνεται στις διάφορες χώρες της Ευρώπης, το αντιλαμβάνεται πλέον.
Και το τρίτο στοιχείο, είναι ο σχεδιασμός Κουρδικού κράτους, χρήσιμου για να αντιμετωπισθεί και το Ιράν, όταν έρθει η ώρα του - που δεν θα αργήσει να έρθει, όχι με βομβαρδισμούς του Ισραήλ, αλλά με ξεσηκωμό των ιδιαίτερων ομάδων, εθνοτικών, πολιτικών και θρησκευτικών, που δρουν εντός του.
Πιστεύω, πως εκείνο που διατηρεί ακόμη την Τουρκία ως έχει, είναι μόνον η αντιπαλότητά της με την Ρωσία, που οξύνθηκε επικίνδυνα τελευταίως, γι’ αυτό και διατηρώ επιφυλάξεις ποιος έπεισε τον Τούρκο στρατιωτικό να διατάξει την κατάρρευση του ρωσικού αεροπλάνου (ένας αστυνομικός θα μας έλεγε να τον αναζητήσουμε μεταξύ αυτών που έχουν συμφέρον).
Ο Μακεδών
Υ.Γ. Η τουρκική εφημερίδα, MilliGazete (18.5.2016), μετά και το τελευταίο κρούσμα πριν από λίγες μέρες με τον χάρτη του διαμελισμού της Τουρκίας που δημοσίευσαν οι New York Times, αναφέρθηκε στα πολλά παρόμοια επεισόδια (το άρθρο της μετέφερε στα ελληνικά ο δημοσιογράφος Ν. Χειλαδάκης).
* Τον Απρίλιο 2002 πήγαν στην Τουρκία από την Ε.Ε. δυο ειδικοί Γάλλοι για τον εκσυγχρονισμό των τουρκικών λιμανιών. Χρησιμοποιούσαν έναν χάρτη που έδειχνε την Τουρκία διαμελισμένη, όπως είχε σχεδιαστεί από την συνθήκη των Σεβρών.
* Την ίδια χρονιά, η ιταλική εφημερίδα La Repubblica είχε δημοσιεύσει ένα χάρτη που παρουσίαζε το ανεξάρτητο Κουρδιστάν μετά τον διαμελισμό της Τουρκίας.
* Το 2006 ξέσπασε το μεγάλο σκάνδαλο με τον αμερικανικό χάρτη της Νέας Μέσης Ανατολής, όπου παρουσιάζονταν η Τουρκία διασπασμένη.
Ο χάρτης αυτός παρουσιάστηκε σε μια σύνοδο του ΝΑΤΟ από ένα Αμερικανό ανώτερο αξιωματικό, γεγονός που οδήγησε τον Τούρκο στρατιωτικό να αποχωρήσει οργισμένος.
* Τον Μάρτιο του ίδιου χρόνου, στο αμερικανικό κογκρέσο παρουσιάστηκε χάρτης που επίσης έδειχνε την Τουρκία διαμελισμένη.
* Την ίδια χρονιά, στο αμερικανικό Ινστιτούτο Στρατηγικών Ερευνών, American Enterprise Institute, ο Αμερικανός στρατηγικός αναλυτής Ralph Peters παρουσίασε χάρτη με τον χαρακτηριστικό τίτλο, «Kan Sınırları», δηλαδή «Τα Ματωμένα Σύνορα», που έδειχνε το πώς θα διαμελιστεί η Τουρκία.
* Το 2014 μια αμερικανική έκδοση του Robin Wright με τον χαρακτηριστικό τίτλο, «5 ülkeden 14 ülke çıkabilir», δηλαδή, «Από τα πέντε κράτη μπορεί να δημιουργηθούν 14 κράτη», περιλάμβανε τον διαμελισμό όλων σχεδόν των χωρών της Μέσης Ανατολής συμπεριλαμβανόμενης και της Τουρκίας.
* Τώρα ήρθε το νέο «κρούσμα» με την New York Times που έχει θορυβήσει πολλούς Τούρκους μελετητές των εξελίξεων στην χώρα τους.
Πηγή Voria
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου