Ας θυμηθούμε τους άνδρες της ΕΛΔΥΚ

Το καλοκαίρι του 2011 συμπληρώνονται 37 χρόνια από την αποφράδα εκείνη ημέρα, 20 Ιουλίου 1974, που οι Τούρκοι πραγματοποίησαν, σχεδόν ανενόχλητοι, την εισβολή, καταπάτηση, κατοχή κα συνεχή από τότε λεηλασία του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Τότε ένα τμήμα του Ελληνικού Στρατού, η Ελληνική Δύναμη Κύπρου (ΕΛΔΥΚ), βρέθηκε κυριολεκτικά στο μάτι του κυκλώνα των γεγονότων, που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά του.

 Ανέλπιστο δώρο στην από πολλού χρόνου μεθοδικά και συστηματικά προετοιμαζόμενη από τους Τούρκους επέμβασή τους, για την υλοποίηση των σχεδίων διαμελισμού της Κύπρου, υπήρξε το πραξικόπημα ανατροπής του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, με κινητοποίηση ολόκληρης της Εθνικής Φρουράς η οποία αχρηστεύθηκε και παρέλυσε, χωρίς ουσιαστικά δυνατότητα προβολής αμύνης στον Τούρκο εισβολέα

Στο απόλυτο χάος που επακολούθησε, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο, με τη τουρκική εισβολή στην Κύπρο στις20 Ιουλίου 1974, η ΕΛΔΥΚ έδωσε τα πάντα στον υπέρ βωμών και εστιών αγώνα, μόνη και παντελώς αβοήθητη.

Με οπλισμό εποχής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αντιμετώπισε ό, τι πιο εκλεκτά διέθεταν τότε οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις, γιατί ένα σημαντικό κομμάτι αυτού του Στρατού επιτέθηκε επανειλημμένα και επί τριήμερο με ισχυρότατη αεροπορική κάλυψη, 14 έως και 16 Αυγούστου 1974, έναντι στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ και στα γύρω από αυτά υψώματα, όπως το ύψωμα Β, που τα υπερασπιζόταν η μία περίπου δύναμη της ΕΛΔΥΚ.

Παρά τη σφοδρότητα των διαδοχικών αυτών επιθέσεων, καμία ουσιαστική πρόοδος δεν σημειώθηκε και οι ραδιοτηλεφωνικές συνδιαλέξεις απελπισίας μεταξύ των Τούρκων επιτελών και της επιτιθέμενης εναντίον των θέσεων της ΕΛΔΥΚ Μεραρχίας είναι χαρακτηριστικές για τις σοβαρότατες απώλειες που υπέστησαν.

Στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και τη γύρω από αυτό περιοχή, ύψωμα Β κ.λπ. γράφτηκε το νέο Μανιάκι κι εκεί μεταφέρθηκαν οι Θερμοπύλες της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας που παρέμειναν κλειστές στον εισβολέα

Η ΕΛΔΥΚ υπερασπίστηκε με σθένος και αποφασιστικότητα την τιμή των ελληνικών όπλων  και την ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας  μέχρις αυτοθυσίας χωρίς να λυγήσει.

Τρανή απόδειξη της αυτοθυσίας αυτής  είναι τα 105 παλικάρια της στο άνθος της ηλικίας τους, αξιωματικοί και οπλίτες, οι οποίοι  έπεσαν ή αγνοούνται και οι δεκάδες τραυματίες, που με το αίμα και τον ιδρώτα τους πότισαν την άνυδρη κυπριακή γη.

Η ΕΛΔΥΚ σήμερα ακμαία και ισχυρή όσο ποτέ άλλοτε, θα κάνει καθημερινά την έπαρση της ελληνικής σημαίας στο στρατόπεδό της, στο στρατόπεδο του ταγματάρχη μηχανικού Σταυριανάκου Σωτήριου, του σημαιοφόρου της αυτοθυσίας και της υπέρτατης προσφοράς των ανδρών της το 1974, για να παραμείνει η Λευκωσία σε ελληνικά χέρια

Σπυρίδων Δ. Δελλής Υποστράτηγος ε.α.

army.gr